Heimskringla - 10.01.1940, Blaðsíða 5

WINNIPEG. 10. JANÚAR 1940
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
Nöpur er vísan, isem hér fer á
eftir — en því miður oft sönn:
“Unna yngri menning
engum reyndist gróði;
oftast eftir dauðann
á hann fyrst í sjóði.”
Það er raunverulega satt, þótt
sorglegt sé, að brautryðjendur
nýrra skoðana og menningar-
mála eiga oft ofsóknum og fyr-
irlitning að mæta í lifanda lífi
þótt komandi aldir hefji þá til
skýjanna.
Jónas frá Kaldbak er alvöru-
maður og hann mun vera fremur
þunglyndur maður; það bera
sum af kvæðum hans með sér.
Hér er sýnishorn úr kvæðinu:
“Nótt”.
“Hlíða nótt, sem byrgir,
bölsins djúpa hyl,
svæfðu þann er syrgir,
svo hann eigi finni til.
Hragðu sviða úr sálar' glóðum,
sofa órótt hjartans blóð.
Kveddu ljúft í hálfum hljóðum
breldum manni vöggu ljóð.”
Eg ætla ekki að hafa þetta
longra, aðeins geta þess að Jónas
befir ort mikið af skemtilegum
tilfinningaríkum tækifæris-
!ióðum fyrir þá Mikleyinga;
blýtur það að vera þeim mikils
virði þar norður í afskektu fá-
^ienninu að eiga sín á meðal
mann, er líf og sál getur kveðið
1 samkvæmi þeirra, hvort heldur
bað eru samkomur f jörs og fagn-
aðar eða kveðju samkvæmi á
^rafarbakka.
Sig. Júl. Jóhannesson
hleypið heimdrag-
ANUM
* dag, aðfaradag jóla, þegar
viÓ sátum yfir borðum, segir
bonan mín við mig: “Það er
Srein í síðustu Heimsrkinglu,
Sem eg er viss um, að þér þætti
£aman iað lesa. Hún er eftir
Steingrím Matthíasson.”
^egar Steingrímur var á
bynnisför hér vestra, veittist
mér sú ánægja, að kynnast hon-
um persónulega. Það fyrsta
Sem vakti athygli mína, var hin
iátlausa framkoma hans og ein-
læ8'ni. Þar næst tók eg eftir
bví, að hann hafði vakandi auga
á öllu, sem nokkuð kvað að, og
ibugaði þegar í stað, hvort eitt
®ða annað myndi jafn hagkvæmt
á Ingólfsey og það virtist hér.
Höðurland hans og þjóð var hon-
ljúft umræðuefni. Hin
bjargfasta trú hans á framtíðar-
^öguleika og getu þjóðar sinnar
er svo áþreifanlega styrkjandi,
a® sá, sem við hann talar, hall-
ast brátt að þeirri isömu trú.
áum er það jafnljóst og lækn-
Um, hve miklu að sterk trú getur
b°mið til leiðar. En sú trú get-
Ur aldrei orðið sterkari en sann-
tsering hvers og eins. Og varan-
sannfæring verður að byggj-
ast á skynisemisá|yktun, sem
_regin er af víðtækri þekkingu
a aðal undirstöðuatriðunum. Eg
veit þvj; ag Steingríms um
Pá björtu framtíð, sem hann
elur víst, að fsland eigi í vænd-
um, er ekki bygð á löngun einni,
Unuars gæti ekki slíkur sann-
fær:
hen
mgakraftur geislað út frá
ui alla vega.
Álit Spartverja, að í heilbrigð-
Um iibama búi heilbrigð sál,
s endur óhrakin til þessa dags.
n vissasta leiðin til varanlegr-
rl g^rar heilsu er sú, að æfa
1 amann sem bezt á allar lund-
J}»
l’ fátt hvetur manninn til
, 1 ra æfinga eins og íþrótta-
aPpleikar þreyttir isamkvæmt
ls arinnar reglum. Það verður
aumast lögð of mikil áherzla á
a , hve nauðsynlegt að öllum
0 a er, því að líkamsæfingar
íþróttir, með öllu því sem
e,m er samfara, leiða ekki ein-
jí]ígls sér heilbrigði sálar og
sei^3’ *lel(lur °£ einnig þraut-
vaskleik og sjálfstraust.
ráð Ver SeTn a ylur ullu bessu aö
a gengur ekki með tvær hend-
ur tómar út í baráttu lífeins.
Með ólympsku leikunum
frægu lögðu Grikkir grundvöll-
inn að íþróttakappleikum. Áhrif
þeirra voru víðtæk, og ,náðu
langt yfir takmörk Grikklands,
bæði suður og vestur, og jafnvel
til ystu endimarka álf-unnar fyr-
ir austan. Þá, eins og nú, voru
leikir þessir haldnir fjórða hvert
ár. Gafst því gott tóm til þjálf-
unar og undirbúnings. Hvenær
að leikir þessir hófust vita menn
ekki. En fjögra ára tímabilið
hefst 776 f. K., árið, sem Kóró-
ebuis vann kaupphlaupið mikla.
Ellefu hundruð og sjötíu árum
síðar voru leikirnir lagðir niður
að skipun Teódósíusar fyrsta.
Er því ekki fjarri sanni að telja
árið 394 e. K. upphaf hrörnun-
ar þeirra, er náði hástigi sínu
áttatíu og tveimur árum síðar.
Eftir að rómverska keisara-
dæmið leið undir lok, féll hinn
víðfrægi möttull karlmensku og
hreysti, er Rómverjar höfðu tek-
ið að erfðum frá Grikkjum, á
herðar forfeðra vorra. Hjá
forn-Norðmönnum, eins og hjá
forn-Grikkjum, voru íþrótta-
menn þeir, er sköruðu fram úr,
öndvegishöldar þjóðarinnar. Hve
mikils að íþróttir voru metnar á
Norðurlöndum til forna er bezt
lýst með torðum Snorra, þar sem
hann lætur Útgarða-Loka spyrja
Öku-Þór og félaga hans: “Eða
hvat íþrótta er þat, er þér félag-
ar þykkist viðbúnir? Engi skal
hér vera með oss, sá er eigi
kunni nokkurskonar list eðaj
kunnandi um fram flesta menn.” f
Einnig var það mikils metið, að
láta sér ekki bregða þó eitthvað |
óvænt bæri að höndum. Har-
HINN SAMEINAÐI
SOCIALISTAFLOKKUR
viðurkennir að starfsemi
flokksins sé rekin fyrir
rússneskt fé.
aldur konungur harðráði segir1
um Halldór Snorrason, “að hann |
hafi 'ýerið þeirra manna með j
honum, er sízt brygði við vá-
veifliga hluti, hvort er þat var
mannháski eða fagnaðarerindi
eða hvat sem at hendi kom í!
háska, þá var hann eigi glaðari
ok eigi óglaðari; eigi svaf hamJ
meira né minna eða drakk eða j
neytti matar, en svá sem vandi,
hans var til.” Og það sem
þyngst var á metum mannlegra
kosta var: að mæla eigi æðruorð, j
hvað sem að höndum bar; hörfa
ekki undan þó við ofurefli væri
að etja; láta ekki hlut sinn fyrir
neinum, fyr en að fullreyndu; og
falla heldur með heiðri en lifa
við smán. Hugarfar þetta hlaut
að blása kjark í brjóst hverjum
dugandi dreng og knýja hann til
dáða og skapa honum afl og þol
í hverja fcaug. Enda varð sú \
raunin á, því á hnignunartíma-1
bili hinnar öldnu forgönguþjóð-(
ar voru Norðmenn öllum fremri
í manndáð, dirfsku og hreysti,'
ekki aðeins á vígvellinum heldur
og einnig á sviði íþrótta og æfin- j
týra. Hugtök, vandlætiskepni
og eldmóður forn-Grikkja, Róm-j
verja og Norðmanna, frjóangar,'
sem öll framkvæmdar- og fram- (
takssemi er sprottin af, festu
rætur í fjórri mold við Ermar-
sund, þá samgrónir frelsisandaj
hins norræna stofns, sem löngu'
isíðar voru gróðursettir í enn1
frjóvari jarðveg í V.heimi. En
þar sem eitt af sérkennilegustu
einkennum forfeðra vorra var
íþróttaiðkun, samfara harðfengi
og hreysti, er ekki um neina
gróðursetning að ræða, heldur
aðhlynning. Vil eg því enda
greinarkorn þetta með orðum
Steingríms læknis:
“íslendingar ættu að leggja
miklu meiri rækt við íþróttir en
þeir gera, og verða fremstir allra
1 þeirri göfugu viðleitni og þeirri
ment.
“Eg óska þess, að íslendingar
gætu árlega sent drengi sína út
um víða veröld til að þreyta í-
þróttakappleiki við aðrar þjóð-
ir.’’
Að hleypa heimdraganum og
kynnast sem flestum og sem
flestu, væri að stíga stórt spor í
rétta átt.
Rifcað aðfaradagskvöld jóla
1939.
Árni S. Mýrdal
Alþýðublaðið birtir í gær hin-
ar furðulegustu upplýsingar um
símskeytasendingar frá útlönd-
um hingað til lands, og sfcaðhæf-
ir blaðið að hér um bil helming-
ur allra þeirra símskeyta, isem
hingað hafi komið, hafi verið frá
Rússlandi, til Þjóðviljans og
Kommúnistaflokksins. — Telur
blaðið að samtals hafi Rússar á
tæpum tveim síðustu árunum
varið til þessara skeyafcsendinga
um 75,000 gullfrönkum eða jafn-
gildi 160,000 íslenzkra króna.
Upplýsir blaðið ennfremur, að
árið 1938 hafi komið hingað sím-
skeyti frá útlöndum upp á sam-
tals 242,929 orð, en þar af hafi
verið frá Rússlandi 117,936 orð.
Þrjá fyrstu ársfjórðunga yfir-
standandi árs hafa komið hingað
símskeyti frá útlöndum upp á
181,635 orð, en þar af frá Rúss-
landi 78,302 >orð, og upplýsir Al-
þýðublaðið, að meginið af þess-
um ótrúlegu skeytasendingum
frá Rúslandi hafi verið til Þjóð-
viljans, en nokkuð til Kommún-
istaflokksins sjálfs, eða til þeirra
manna- hans, sem halda uppi
sambandinu við Rússland.
Með því að hér er um mjög
óvenjulegar upplýsingar að ræða
um skeytasendingar til einstakra
manna og fyrirtækja, snéri Vís-
ir sér til póst- og símamála-
stjóra, Guðmundar HlíðdalS, og
spurðist fyrir um það hvaðan
Alþýðublaðinu hefðu borist þess-
ar upplýsingar.
Fullyrti póst- og isímamála-
stjóri að þær hefðu ekki borist
blaðinu frá skrifstofu Landssím-
ans, og þaðan hefðu engar upp-
lýsingar farið um skeytasend-
ingar til einstakra manna eða
félaga. Hinsvegar upplýsti póst-
og símamálastjóri, að Alþingi
eða fjárveitinganefnd þess hefði
fengið útdrátt úr skýrslum
Landssímans um skeytasending-
ar frá einstökum löndum, en þar
hefðu engar upplýsingar innifal-
ist um móttakendur skeytanna.
Þá átti Vísir tal við fulltrúa
úr fjárveitinganefnd og upp-
lýstu þeir, að í gær hefði nefnd-
in ekki verið búin að fá bréf
póst- og símamálastjóra í hend-
ur, þannig að Alþýðublaðið hefði
ekki fengið þessar upplýsingar
frá nefndinni. En hvar hefir þá
lekið ?
Hvaðan Alþýðublaðinu hafa
borist upplýsingar um þetta at-
riði er því óupplýst mál, og kann
að vera, að hér hafi aðeins verið
um sennilega tilgátu frá blaðsins j
hendi að ræða, en það, sem
mesta athygli vekur í þessul
sambandi er hið aumingjalega'
svar, sem birtist í Þjóðviljanum !
í morgun, á mjög lítt áberandi
máta á fjórðu síðu. Þar isegir
svo:
“Alþýðublaðið talaði í gær j
mikið um skeytasendingar frá,
Moskva og þá einkum blaða-
skeyti til Þjóðviljans. Undar-j
legt er að blaðið skuli harma
það, að mikil skeyti séu send tii
landsins, það þýðir þó raunveru-
lega gjaldeyrisinnflutning og
ætti að gleðja menn í þessum
gjaideyrisvandræðum og síst að
skoðast sem “föðurlandssvik”!
Um hitt hvað það kosti að afla
slíkra skeyta, þá er Alþýðublað-
inu vafalaust best að rannsaka,
hvort það gæti ekki sjálft kom-
ist að þeim samningum, að fá
blaðaskeyti frá Moskva fyrir lít-
ið verð, ef það bara vill birta
eitthvað af þeim. En það er
bara nokkuð, isem Alþýðublaðið
ekki vill, af því það vill ekki út-
breiða sannleikann um Sovét-
ríkin, hin einu sósíalistiskv
verklýðsríki heimsins, sem um
setin og umkringd eru af auð
valdsríkjum og sífelt ausin ó-
hróðri af þeim.
Eða máske hinir sænsku lá
ardnottnar Alþýðuflokksins og
Alþýðublaðsins banni þeim slík-
an fréttaflutning?
Annars hefði náttúrlega ekki
farið illa á því að einhverntíma
hefði verið prentað í Alþýðu-
blaðinu eitthvað annað en óhróð-
ur um Sovétríkin í þeirri prent-
vél, sem rússneska alþýðan á
mestu þrengingartímum sínum
gaf Alþýðuflokknum.”
öllu meiri vesaldómur en þetta
mun hvergi hafa komið fyr fram
í íslenzkum blöðum, og það er
athyglisvert að hér liggur fyrir
hrein viðurkenning frá hendi
blaðsins um hverjir eru móttak-
endur skeyta þessara, og þá
einnig á hinu, að í raun og sann-
leika er rekstri blaðsins haldið
uppi með rússnesku fé.
Þeir, sem fylgst hafa með er-
lendum fréttum Þjóðviljans tvö
síðustu árin, ganga þess ekki
duldir, að ekki getur verið um
fréttaskeyti að ræða nema að
óverulegu leyti, eða að minista
kosti hafa skeyti þessi ekki verið
birt þar þótt þau kunni að háfa
verið send til blaðsins. Hér hlýt-
ur að vera að mestu leyti um
skeytasendingar að ræða, sem
aldrei ná til almennings, og kann
það að standa í sambandi við að
yfirstjórn hins isameinaða soc-
ialistflokks sé í rauninni ekki
hér í höfuðstaðnum, heldur aust-
ur í Moskva. Hér er um mál að
ræða, sem krefst rannsóknar.
Geta stjórnravöldin horft að-
gerðarlaus á slíkt hneyksli, að
stjórnmálaflokkur hér á landi
haldi uppi baráttu fyrir hags-
muni erlends valds, án þess að
slík starfsemi sé athuguð, og það
trygt að minsta kosti að hags-
munum hins íslenzka ríkis sé ei
stefnt í voða ? Þess er að vænta,
að hér verði hafist handa, með
því að allur almenningur for-
dæmir slíka starfsemi, og er ó-
líklegt að stjórnarvöldin hafi
sérstöðu í því efni, enda ber
þeim skylda til að gæta hags-
muna lands og þjóðar, þótt starf-
semi þessara umboðsmanna er-
lenda valdsins sé að öðru leyti
látin óátalin.—Vísir, 16. nóv.
ERU GYÐINGAR
RÁÐANDI
á sviði fjármálalífsins
í heiminum?
magns þessarar borgar. Flestir
Gyðingarnir í þessari amerísku
iðnaðarborg tilheyra hinum fá-
tæka verkalýð og deila kjörum
hans.
í hinum stóru amerísku vá-
tryggingarfélögum er nærri því
ekkert fjármagn frá Gyðingum
og í stjórnum þeirra er svo að
segja enginn Gyðingur. Að und-
anteknum tekstiliðnaðinum og
kvikmyndaframleiðslunni, þar
isem Gyðingar standa mjög fram-
arlega, eru auðæfi Ameríku í
höndum manna, sem ekki eru
Gyðingar. Aðaliðnaðurinn í
Ameríku, svo sem stál-b.ifreiða-
járnbrauta-gas- og rafmagns-
iðnaðurinn er í höndunum á
mönnum, sem ekki eru Gyðing-
ar. Mestu auðæfi Ameríku, sem
safnast hafa á fáar hendur, eiga
ekki Gyðingar, heldur menn eins
og: Ford, Morgan, Rockefeller,
Du Pont o. fl.
f Bandaríkjunum kemur með
jöfnu millibili út bók, sem heit-
ir: Nútímahlutafélag og einka-
eign. í síðustu útgáfu þesisarar
bókar eru nefnd 200 mestu
hlutafélög Ameríku. í tíu þess-
ara félaga er aðalframkvæmd-
arstjórinn Gyðingur.
Kauphöllin í New York er ein-
hver stærsta kauphöll í heimi og
þar sést í einskonar spegli einka-
auðmagn Ameríkumanna. Sam-
kvæmt síðustu skýrslu ‘ taldi
kauphöll þessi 1375 meðlimi. Af
þeim voru 252 eða 18 prósent
Gyðingar — og þetta er í New
Vork, þar sem 30 prósent íbú-
anna eru Gyðingar.
í bönkunum í New York ber
vissulega mjög lítið á Gyðing-
um. Auðugustu bankarnir eru
mjög verið ráðist á Gyðinga
fyrir það, að þeir ráði að mestu
leyti yfir hinni alþjóðlegu
bankastarfsemi. Ef um er að
ræða þá ameríska banka, sem
reka slík alþjóðafjármálavið-
skifti þá er það aðeins eitt
bér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
Blrgfllr: Henry Ave. East
Sími 95 551—95 552
Hkrtfstofa:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ANÆGJA
Gyðingar voru einu bankamenn-
irnir í heiminum. Þeir fengu
ekki að istunda neina iðn og urðu
að búa einir sér í hverfum. Þeir
máttu þá ekki stunda annað en
peningalán. Þó höfðu þeir engin
þjóðfélagsleg áhrif. Þeir tóku
oft háar rentur af lánum sínum
og hefndu sín greipilega, ef þeir
gátu klófest “kristinn” mann.
Þeir höfðu enga ástæðu til að
elska hann. En þar með skap-
aðist einmitt þjóðsagan um hið
hættulega fjármálavald þeirra,
sem miljónir manna trúa enn
þann dag í dag.
Gróðafíknin er þó ekkert sér-
einkenni á Gyðingum. Hún er
til hjá öllum mönnum. En strax
á miðöldum var almenningur
æstur til haturs á Gyðingum. Þá
var einnig notuð isú ákæra á
hendur Gyðingum, að forfeður
þeirra hefðu krossfest Krist. Og
fyrir þetta ætti að hegna þess-
um kynþætti til loka veraldar. f
2000 ár hefir Gyðingum verið
kent um alt, sem aflaga hefir
farið, meira að segja var þeim
kent um ósigur Þjóðverja í
heimsstyrjöldinni. Undir ýms-
um yfirskynsátyllum hafa eign-
ir þeirra verið gerðar upptækar,
í höndunum á mönnum, sem /i/6/ me^ Þeim tómar
ekki eru GySingar. Þa5 hefir ríklsfJ“l>,ralur. Aftur og aftur
hefir logi hatursins blossað upp
umhverfis þennan óhamingju-
sama kynþátt. Aftur og aftur
hafa þeir orðið að flýja yfir
landamæri einhvers landsins, til
þess að bjarga lífinu, sviftir öllu
því, sem þeir hafa átt á þessari
jörð. Einasta hjálp þeirra var
bankafélag, sem Gyðingar “■'‘“P Peirra var
stiórní) nn »r Tínhn t,1k samheldmn, og þessi samheldni
Það er mjöð útbreidd skoðun,
að Gyðingar hafi svo mikil völd
á fjármálasviðinu, að í raun og
veru séu það þeir, sem stjórna
heiminum. Sagt er, að Gyðing-
ar stjórni bæði Bretum og Ame-
ríkumönnum. Þjóðverjar segja,
að það séu hinir gyðinglegu kapi-
talistar, sem hindri það, að vest-
urríkin semji frið.
Lítum nú nánar á þessar á-
kærur.
í Bandaríkjunum hefir þetta
mál verið rannsakað nákvæm-
lega, og sú rannsókn hefir leitt
í ljós, að þetta er einungis þjóð-
saga.
Aðaliðnaðarfélög Bandaríkj-
anna hafa um 80,000 fram-
kvæmdarstjóra. Og af öllum
þessum hópi eru Gyðingar að-
iens tæp fimm prósent. Um
fjögur og hálft prósent allra
Ameríkumanna eru Gyðingar. —
Með öðrum orðum: Hlutdeild
þeirra í stjórn ameríska iðnað-
arins stendur í réttu hlutfalli
við fólksf jölda þeirra í Ameríku.
í verksmiðjuborginni Rochest-
er, sem er borg með um 300,000
íbúa, búa um 30,000 Gyðingar. í
tveim stærstu og ríkustu félög-
unum þar eru engir Gyðingar í
stjórn, log engir Gyðingar eiga
þar hlutabréf. En fjöldi Gyð-
inga vinnur þar í verksmiðjun-
um sem algengir verkamenn. Að
vísu eiga Gyðingar fáeinar tek-
stilverksmiðjur í þessari borg
en þau félög eru ekki nærri því
eins rík og voldug og hin. Það
finst enginn Gyðingur í hærri
embættum í bönkunum í Ro
chester, og meðal eftirlitsmamu-
bankanna eru engir Gyðinga’
Þegar alls er grctt, ráða Gvð
ingar yfir minstum hluta auð
stjórna, en það er Kuhn, Loeb
& Co., og það er nú ekki lengur
að öllu leyti í höndum Gyðinga.
Sá, sem gefftr sér tíma til
þess að rannsaka þjóðlíf Ame-
ríku, mun komast að raun um
það, að flestir Gyðingarnir eru
meðal hinna fátæku verksmiðju-
verkamanna í stórborgunum og
smákaupmanna.
Og þannig er það um allan
heim. í nærri því öllum löndum
eru til ríkir Gyðingar að vísu,
en hvergi er hægt að sanna, að
þeir ráði yfir fjármálum þjóð-
anna.
Hið fræga, gyðinga bankafé-
lag Rothschild hefir lengi verið
látið tákna fjármálalegt áhrifa-
vald Gyðinga, en álit þess og
áhrif hafa minkað mjög við hlið-
ina á ameríska bankafélaginu
Morgan & co.
f Canada, þar sem ekki eru
heldur svo fáir Gyðingar, er
ekki einn einasti Gyðingur í
stjórn nokkurs bankafélags eða
hlutafélags.
Þannig er það í Englandi. f
stjórn Englandsbanka er ekki
einn einasti Gyðingur. Og sama
er að segja um fimm istærstu
einkabankana á Englandi.
Nei, Gyðingar hafa áreiðan-
lega ekkert vald yfir fjármálum
Breta eða Ameríkumanna og
ekki heldur yfir fjármálum
nokkurs lands. Þeir ráða ekki
heldur utanríkismálum neinnar
þjóðar og hafa aldrei gert það.
Hlutlaus áhorfandi mun fljót-
lega veita því eftirtekt, að í öll-
um löndum tilheyra þeir þeim
hluta þjóðarinnar, sem er fátæk-
astur, klæðaminstur og hefir
minst að borða. Farið einu
sinni í Gyðingahverfin í stór-
borgum Ameríku og Evrópu, iog
þið munið komast að raun um,
að þeir eru fátækari en flestir
þeir sem ekki eru Gyðingar.
Það kann að vera að þjóðsag-
»n um fjármálavald Gyðinga sé
rfðatrú frá miðöldum, þegar
hefir bjargað þeim frá því að
glatast alveg í þjóðahafinu.
Nú á tímum hefir ekki verið
farið betur með Gyðinga en á
miðöldum.
England var fyrsta landið,
sem veitti þessum vesalingum
skjól innan landamæra sinna.
Það er því ekki undarlegt, þó
að Gyðingar safnist á vorum
dögum undir fána Englands, til
þess að berjast fyrir því að
skapa betri heim og meira ör-
yggi til handa sínum hrjáða kyn-
þætti.—AJþbl. 15. nóv.
DÁNARFREGN
ögmundur Jónsson, sem um
þrjátíu ára skeið var starfsmað-
ur við vatnsverk Winnipeg-borg-
ar, dó 2. des. s. 1. á heimili fóst-
ursonar síns Kolbeins Goodman
í grend við Gimli. Ögmundur
var fæddur 18. febr. 1844 á
Grímsstöðum í Grímsstaðasókn
í Álftaneshrepp; foreldrar hans
voru Jón ögmundsson og Svein-
björg Sveinsdóttir. Á íslandi
lifði ögmundur lengst af í Syðstu
Görðum í Kolbeinsstaðahrepp í
Hnappadalssýslu, en kom til
Winnipeg árið 1887. Kona hans,
Kristín Þórarinsdóttir, dó við
Gimli árið 1927. Eiga þau hjón
engin börn á lífi; en tveir fóst-
ursynir þeirra eru bændur fyr-
ir norðan Gimli, — Kolbeinn,
þegar nefndur, og Kristján
Björn Sigurðsson, Nes, Man. —
Ögmundur sál. var jarðsunginn
af séra Bjarna A. Bjarnason 6
des. frá heimilinu, og lagður til
hinstu hvíldar í Gimli grafreit
ögmundur var á sínum timí
stórvirkur og trúr dugnaðar
maður, vandaður í orði og verki
og í allri framkomu. B.

KAUPIÐ HEIMSKRINGLU—
útbreiddasta og fjölbreyttastí
íslenzka vikublaðið