Heimskringla - 13.03.1940, Blaðsíða 4

4. SÍÐA
/
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 13. MARZ, 1940
Hnúmskniuila |
(StofnuB l»t6)
Kemur út á hverjum mUSvikudcgí.
Elgendur:
THE VIKING PRE8S LTD.
»53 oq «55 Sargent Avenue, Winnipeg
Talsímia 86 537
VerS blaöslns er $3.00 érgangurlnn borglst .
tyrtrfiam. Allar borganlr sendlst:
THE VIKING PRES8 LTD.___________ §
311 yitiskifta bréí blaölnu aölútandl sendlst: J
Mmager THB VIKINO PRESS LTD.
853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINOLA
853 Sargent Ave., Winnipeg
"Helmskrlngla” ls published
and prlnted by
THE VIKING PRESS LTD.
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg Man.
Telephone: 86 537
.................
WINNIPEG, 13. MARZ, 1940
ANNAR MUNICH-FRIÐUR?
Friðarsamningarnir sem nú standa yfir
milli Finna og Rússa, minna svo átakan-
lega á það sem gerðist í Tékkóslóvakíu að
eftirtekt, ef ekki áhyggjur, hlýtur að
vekja um allan heim. Aðalmunurinn á
baráttu Finnlands og Tékkóslóvakíu, var
sá, að Tékkar létu land sitt af hendi án
bardaga. Finnar hafa barist, unz þeir nú
mega heita ofurliði bornir. Það sem þeir
eiga nú um að velja, er að láta gereyða
þjóðinni, eða ganga að samningum, sem
svipaðar afleiðingar hljóta að fylgja og
Munichsamningnum í september 1938.
Eins og menn muna, samþykti Hitler í
fyrstu samningana, sem Bretar og Frakk-
ar gerðu við hann um Bæheim og kvað þá
allar landvinningaóskir sínar uppfyltar.
Seinna hafnaði hann þessum samningum í
Godesberg og krafðist meira. Þá var
hann búinn að ná í sínar hendur varnar-
virkjum Tékkanna og þeir gátu eftir það
enga vörn sér veitt. Hitler hrifsaði því
alt landið í sínar hendur.
Hvernig fer nú Stalin að ? Hann býður
Finnum að láta af hendi við sig nokkuð af
landi þeirra og fer í stríð við þá, þegar
það fæst ekki með öðru Inóti. Nú, þegar
hann álítur Finna orðið nógu hart leikna
til þess, að þeir muni taka hvaða kostum,
sem þeim eru boðnir, býður hann þeim fn'ð
með talsvert verri skilmálum en áður;
vill nú eiga Mannerheim-virkin og mikið
af suður Finnlandi. Noregur og Svíþjóð,
sem stríð óttast eins og heitan eld og ugga
um sjálfstæði sitt, reyna að telja sér tiú
um, að tilboði Rússa megi treysta, og
hvetja Finna til að ganga að skilmálunum.
Sú frétt berst ennfremur af þessu, að
Hitler hvetji Svía og Norðmenn til að
vinna að þessum friði og heiti þeim því,
að standa þeim að baki, í öllu því er samn-
ing þennan óhrærir!
Evrópa hlýtur að vera lágt fallin, að
fremstu menningarþjóðum þeirra skuli
vera boðnar aðrar eins sættir af staii-
bræðrunum Hitler og Stalin og þær, sein
Hitler gerði 1938 við Tékka. Samningum
þeirra trúir nú enginn maður. Þó Noið-
urlönd láti sem þau geri það, veldur því
ekkert annað en ótti þeirra við að tapa
sjálfstæði sínu. Og þau munu komast að
raun um síðar, að sá ótti þeirra er ekki
ástæðulaus og þau eigi eftir að sæta hinu
sama og Tékkóslóvakía varð að gera, þegar
Stalin er kominn að baki Mannerheim-
virkjunum. Að því einu lúta samtck
Hitlers og Stalins, að ná allri Evrópu á
sitt vald, smáríkjunum fyrst og hinum
stærri og erfiðari síðar. Sá sem efar að
isamtök eigi sér stað milli Stalins og Hitl-
ers eins og sumir vinir þeirra í öðrum
löndum gera, og að þau lúti að þessu, er í
meira lagi skammsýnn og hleypidóma-
fullur.
Nema því aðeins að utan að komandi og
ófyrirsjáanleg atvik komi fyrir, verður
ekki séð, að af ósigri Finnlands geti annað
leitt en það, að Noregur, Danmörk og Sví-
þjóð tapi sjálfstæði sínu og verði eftir
það einn hluti hermaskínu þeirra Stalins
og Hitlers. Aðferð Stalins þarna er alveg
sú sama og Hitler setur fram í “Meih
Kampf”, að færa sig smátt og smátt upp
a skaftið í viðskiftum og viðureign sinni
við smáþjóðirnar og hafa herinn til sýnis,
ef með þarf. En slá svo undan þegar
kúgunin er þeim orðin nægilega ægileg cg
innlima löndin þá sem á friðsamlegan hátt
sé gert og aldrei hafi komið til stríðs.
Eini munurinn á eyðileggingu á sjálf-
stæði Tékkóslóvakíu og Finnlands, var sá,
að annað landið beitti her gegn yfirgang-
inum. En það var frá upphafi finska
stríðsins auðséð, að öll Norðurlönd voru í
hættu. Að þau neituðu að líta þeim aug-
um á það, eiga þau hér eftir um við sig
sjálf. Það hefir ekkert enn verið birt um
það, hvað Bretum ásamt Frökkum og
Norðurlandaþjóðunum fór á milli. Hvaða
aðstoð buðu þau Norðurlöndum, ef þau
sameinuðu sig um að veita yfirgangi Rússa
viðnám ? Og er enn of seint að koma ein-
hverju í þá átt fram, er bætt gæti aðstöðu
Norðurlanda og gefið þeim meiri von um
vernd sjálfstæðis síns en nú er útlit fyrir ?
Þessum spurningum verður ekki enn §var-
að. En með falli Finna, er mjög hætt við
að Norðurlönd eigi eftir að komast að raun
um að varnarvirki þeirra voru Manner-
Leimvirkin, en ekki þeirra eigin landa-
inæri. Að þau verði, að sitja og standa
( eins og t. d. Rúmanía) sem Stalin og
Hitler vilja, mun, et frá líður, ekki dyljast.
Jafnvel samningsumleitanir þeirra bera
vott um hvað að þrengir nú þegar,
því það er áreiðanlegt, að verk það er
þeim þröngvað til að gera, mót vilja sínum
til þess að fylgja boðorðunum í “Mem
Kampf” til hlítar.
- -(Lausl. þýtt úr Winnipeg Free Press)
KOSNINGAMOLAR
Framh.
VI.
f síðustu sambandskosningum, gaf Hon.
J. G. Gardiner, akuryrkjuráðherra sam-
bandsstjórnarinnar út pésa, sem útbýtt
var meðal kjósenda. Stóð á pésanum
meðal annars:
“Eins dollars verð á hveiti, gefur bónd-
anum arðbæra atvinnu. Það gerir honum
mögulegt að eignast heimili. Með dollars
verði á hveiti, getur hann útbúið heimili
sitt með ljósi, vatni og síma, sem í menn-
ingarlandi sæmir. Með því getur hann
skóað sig og klætt fjölskyldu sína eins og
vera ber. Greiðið liberölum atkvæði.”
Ennfremur stóð þetta í nefndum pésa:
“Með dollarsverði á hveiti, gefst bóndan-
um kostur á að leggja ofurlítið fyrir, svo
að hann sveltur ekki í rigningardögum,
eða með öðrum orðum, þó ótíðarkast komi,
evo að ekki verði unnið. Greiðið liberölum
atkvæði.”
Þarna er nú aðeins eitt af kosningalof-
crðum King-stjörnarinnar 1935. Hvað er
um uppfyllingu þessa loforðs? Hafa bænd-
ur á þeim nærri fimm árum sem siðan eru
liðin, verið að fá $1. fyrir hvern mæli
hveitis ? Það sanna er, að hveitið lækkaði
eftir að liberal-stjórnin kom til valda og
hefir öll árin síðan verið lægra en það var
áður. Og svikin á þessu komu auk þess
úr hörðustu áttinni fyrir bændur, sem
kusu liberala, eins og Mr. Gardiner ráð-
lagði þeim, því það var einmitt hann, sem
forustuna átti að því, að hveitiverðið var
lækkað úr 80c í 70c.
Ofan á þessi svik King-stjórnarinnar og
Gardiners, kemur nú þessi sami maður frá
Sambandsstjórninni og syngur sama söng-
inn og áður við bændur: Kjósið liberala
til þess að þið fáið meira verð fyrir
hveitið!
Þjóðstjórnar flokkurinn, sem nú sækir
undir forustu Dr. R. J. Manion, hefir látið
sér um munn fara, að sanngjarnt hveiti-
verð nú væri $1.25. Mr. Crerar sagði
undir eins, að það yrði til þess að tapa við-
skiftum Breta. Og blaðið Winnipeg Free
Press, kallaði það blóðpeninga, að heimta
slíkt verð af Bretum.
Hvað er framleiðslu-kostnaður hveitis?
Yfirmaður rannsóknarstofu Searle Grain
félagsins, er H. C. L. Strange heitir, hélt
því fram á fundi í Regina 6. okt. 1939, að
70c verð á hveiti, væri langt frá því að
svara framleiðslukostnaði. Hann taldi
enga von til þess, að bændur gætu fætt og
klætt fjölskyldur sínar svo að viðunanlegt
væri með því verði á hveiti. Aðrir sem
rannsakað hafa þetta, telja framleiðslu-
kostnað yfir Canada vera að meðaltali
$1.03. Er þó bændum þar ekki reiknað
meira kaup, en vanaleg verkamanna-laun
\ið uppskeru vinnu. Þeim er ekki reiknað
sama kaup og formanni verksmiðju-holu.
Ekki mikið. Reikningur þessi getur því
ekki verið mikið úr lagi og alls ekki of hár.
Hér mun ekki um neinn flutningskostn-
að vera að ræða á hveiti. Og samt kallar
leiðandi blað núverandi stjórnar þetta
verð, $1.25, á bezta hveiti í Fort William,
blóðpeninga í vasa bænda, stríðsgróða o. s.
frv. Sannleikurinn er sá, að vegna falls á
gjaldeyri þessa lands, sem stríðið hefir or-
sakað, er þetta verð ekki meira en það,
sem aðrar þjóðir eru að fá fyrir hveiti
sitt, sem þær selja stírðsþjóðum Evrópu.
Á hitt varast liberalar að minnast,
-tríðsgróða iðnaðarhölda á þeirra vöru-
íramleiðslu. f sambandi við þá fram-
leiðsfi, mjnnist blaðið Winrvipeg Free
Press aldrei á blóðpeninga. Samt ákvað
sambandsstjórnin þeim 10% í hreinan á-
góða af öllu sem framleitt var fram að því
or Brenbyssu-rannsóknin hófst. Þá var
hreini ágóðinn lækkaður í 5%. En hvað
kom þá fyrir? Þessir menn, sem hæst
gala um ættjarðarást og fórnfærslu, iðn-
aðarhöldarnir, neituðu að framleiða fyrir
svo lítið. Þeir gerðu verkfall. Og sam-
bandsstjórnin varð að ganga að því, að
greiða þeim meira, hvað mikið veit eng-
inn. Við þetta hefir blaðið Free Press
ekkert að athuga. Félag fær pöntun
fyrir að gera segjum 20,000 pör af her-
mannaskóm fyrir $100,000. Minsti hreinn
gróði á því, er því $5,000, auk alls upp-
hugsanlegs kostnaðar, sem til greina getur
komið. Þessar upplýsingar er að finna í
þingtíðindunum dagsettum 12. sept. 1939.
Hon. Mr. Howe lýsir baráttu stjórnarinnar
við þessa iðnframleiðendur þannig, að
samning hefði engan verið hægt við þá
að gera með 5% gróðanum. Ef bændur
gerðu slíkt verkfall, yrði eitthvað um þá
sagt.
VII.
Formælendur Kingstjórnarinnar stagast
allmikið á því í þessum kosningum, að
stjórnin geri öllum flokkum jafnt und’r
höfði í úthlutun verka í þágu stríðsins.
Stjórnin hefir þráfaldlega verið mint á
flokkshlutdrægni í þessu efni, en hún
segir kjósendum sínum alla jafna, að það
sé ástæðulaust og starf hennar í stríðs-
málunum, hafi alls ekki stjórnast af
flokksfylgi.
Hvað er nú hið sanna í þessu? Síðan
stríðið hófst á s. I. hausti, hefir King-
stjórnin skipað 18 all-mannmargar nefndir
sem ýms störf reka í þágu stríðsmálanna.
Þeir sem ábyrgð eða forustu hafa í þess-
um nefndum, eru 85 talsins. Af þeirri töiu
eru alls sex íhaldssinnar, en hinir allir lib-
cralar. Þannig er nú með þessa staðhæf-
ingu stjórnarinnar um óhlutdrægni hennar
í flokksmálunum í veitingu eða útbýtingu
stríðsstarfsins.
Það varð og ljóst á s. 1. hausti, að megn
flokkshlutdrægni kom fram í úthlutun
vopnaframleiðslunnar og að stjórnarsinnar
hlutu oft störfin þó aðrir biðu lægra í þau
og væru færari um framleiðsluna en þeir,
hefðu fullkomnari stofnanir o. s. frv. Þetta
\ar það sem blöðin Financial Post og
McLean’s Magazine höfðu einmitt að vopni
á Hon. Ian Mackenzie, hermálaráðherra
sem þá var, í rannsókninni á smíði Bren-
byssanna. Það atriði mun óhrakið enn,
því blaðið Financial Post s>purði ráðherr-
ann nýlega, eða um það leyti, sem hann
lagði af stað út í þ^nnan kosningabardaga,
hvort að hann gæti enn engu Ijósi kastað á
það mál, að hærri tilboð hefðu verið tek’n
í ýms verk frá flokksmönnum stjórnar-
innar, en öðrum. En blöðin bíða enn eftir
svarinu. ,
VIII.
í þessum kosningum er oft á það minst
af liberölum, að það sé óhugsanlegt, að
liberalar tapi. Þó er sannleikurinn sá, að
íyrirfram er aldrei um kosningar hægt að
oæma. Á ferð sinni um landið mun King
forsætisráðherra hafa rekið sig á, að út-
litið um sigur fyrir hann sé alt annað en
hann ætlaði. Hann fer talsvert hægara í
sakirnar en áður að minsta kosti, enda er
allur varinn góður.
Það er eitt atriði, sem oss var nýlega
bent á, sem virðist sérstaklega gera erfitt
íyrir að dæma um kosningar fyrirfram.
Vér eigum við þetta: Árið 1930, hlaut
King eða liberal flokkurinn 44 af hundraði
allra atkvæða í landinu. Þá tapaði liberal
flokkurinn svo herfilega, að hann hefir
aldrei verri útreið fengið. í næstu kosn-
ingum aftur árið 1935 náði liberalflokkur-
inn aðeins í 46 af hundraði allra atkvæða.
En þá vann flokkurinn einn sinn stærsía
sigur. Maður skildi ætla að þessi 2%
atkvæði, sem hann græddi þá, yllu ekki
þeim straumhvörfum, sem raun varð á,
enda gerðu þau það ekki. Það er aðeins á
fáum atkvæðum í hverju kjördæmi, sem
þingmannatala flokkanna veltur. — Þó
King-stjórnin fengi sömu tölu atkvæða nú
og áður eða um 45%, er henni hvorki vis-
ari sigur eða fall fyrir því. Og fleiri at-
kvæði fær hún áreiðanlega ekki. Sigur-
inn sem liberalar telja henni vísan, bygg-
ist aðeins á þingmannatölunni. En sú
mikla þingmanna-tala er eitt hið valtasta
að byggja á í kosningum. Það er það, sem
ílesta glepur.
IX.
Það er ekki undarlegt, þó King-stjórnin
hafi reynst aðgerðalítil í bænda
og verkamannamálum. í stjóm
hennar eru engir menn úr þess-
um stéttum. í ráðuneyti hennar
eru 10 lögfræðingar, 3 skóla-
kennarar, 1 háskólaprófessor og
einn fjármálamaður. Verkamála-
ráðherra er t. d. lögfræðingur.
Akuryrkjumálaráðherra skóla-
cennari. Fiskimálaráðherra lög-
fræðingur; sá veit víst mikiö af
reynslu um fiskiveiðar! Náma-
ráðherra er skólakennari. Og
verzlunarmálaráðherra er skóla-
kennari og rithöfundur, ólíkleg-
asti maður sem hægt er að hugsa
sér í þessa stöðu. Og eftir þessu
er annað. En af þessu er auð-
sætt, hve litla áheyrn bændur og
verkamenn fá hjá stjórninni í
Ottawa. Mennirnir sem þar ráða
lögum og lofum, eru ekki að
leggja eyrun við hjartslætti
þessara mannmörgu stétta. —
Þeim væri það ekki til neins.
Þeir skilja þær ekki. Þeir eru
ekki af sama sauðahúsi og þær
og þó þeir viti máske ofurlítið
af hyggjuviti um þær, vita þeir
ekkert af reynslu um hag þeirra.
“PILTUR OG STÚLKA”
eftir Jón Thoroddsen
Verður leikinn í Árborg, Riv-
erton og ef til vill víðar, nú á
næstunni. Er leikflokkur frá
Geysir og Riverton nú í óða önn
að æfa og undirbúa þessa leik-
■sýningu. Vil eg í því sambandi
geta þess að þó að sú viðleitni í
þióðræknisstarfi voru, sem hér
um ræðir hafi ekki hlotið mikla
viðurkenningu hingað til, sem
nauðsynlegur hlekkur í keðjunni,
ætti mönnum þó að vera full
ljóst að íslenzkar leiksýningar
hafa í sér fólgið stórvægt gildi
til viðhalds tungu vorri og þjóð-
ræknisstarísemi yfirleitt í þessu
landi. Er það því óneitanlega
góðra gjalda vert þegar fram-
kvæmdir eiga sér stað í því að
setja af stokknum al-íslenzkan
leik. Allir eldri fslendingar kann-
ast við söguna “Piltur og
stúlka”, sem er áreiðanlega ein
af okkar beztu skáldsögum enn
í dag. Veit eg að þeir hinir sömu
muni hafa gaman af að kynnast
henni á ný og ekki eízt vegna
þess að nú kemur hún í fyrsta
sinn fram á leiksviði. Söguper-
sónurnar eru alt gamlir kunn-
ingjar og er þar misjafn sauður
í mörgu fé. En þar birtist sak-
leysi æskunnar í sinni fegurst.u
mynd, í sífeldri baráttu við í-
myndaða og verulega mótstöðu,
sem aldrei virðist unt að buga til
fulls fyr en forsjónin sjálf virð-
ist ákveða að taka í taumana
og bindur enda á árásir hinna
illu afla. Leyfir hún þá að lok-
um hinni þaulreyndu æskutrygð
að ná því takmarki sem hún
hafði sett sér í fyrstu, og Ind-
riði á Hóli og Sigríður í Tungu
giftast og reisa bú í Fagra-
hvammi þar :sem fundum þeirra
fyrst bar saman í yfirsetunni er
þau voru börn. Þá er Bárður á
Búrfelli og Guðmundur Hölluson
með allan hugann á reitunum og
matarílátunum í skemmunni. —
Sjálfsagt var að Guðm. gifti sig
en konan varð að vera loðin um
lófana svo að enginn fjárhags-
hnekki hlytist af því. Gróa á
Leiti er þjóðfræg fyrir smjaður,
sögur'sem ólyginn maður sagði
henni, og óbilgirni, ef henni
fanst sér myndi vera hagur í því
að svíkja vini sína, gerði hún það
með glöðu geði. Margar fle:ri
merkilegar persónur koma við
söguna, en að geta þeirra allra
yrði of langt mál. Vil eg að-
eins benda á að leikendur eru vel
valdir og margir þeirra þaulvan-
ir að leika, svo að hér* má búast
við reglulega góðri skemtun.
Staðir og stundir verða síðar
auglýsf í báðum blöðunum; eru
menn beðnir að hafa þetta hug-
fast og styðja leikflokkinn með
hví að koma á staðinn á stund-
iimí.
S. E. B.
GÍSLI JóNASSON
landnámsmaður og bóndi að
Hléskógum í Geysisbygð.
F. 15. sept. 1877
D. 10. febr. 1940
Hann var Skagfirðingu að ætt
og fæddur að Teigi í Óslandshlíð.
Foreldrar hans voru Jónas Þor-
steinsson frá ípishóli í Skaga-
fjarðarsýslu, þá bóndi þar, en
síðar landnámsmaður að Djúpa-
dal í Geysisbygð, og Lilja kona
hans Friðfinnsdóttir frá Kol-
beinsdal í Hólasókn, 1 Skaga-
fjarðarsýslu. Gísli var næstelzt-
ur af mörgum börnum þeirra.
Ásamt foreldrum sínum fluttist
hann vestur um haf árið 1883,
þá 6 ára að aldri, ólst hann upp
með þeim í Djúpadal, varð
snemma heimili sínu mikil hjálp,
því frá bernsku var hann mjög
duglegur og vinnugefinn. Syst-
kini hans eru:Herdís, ekkja Guð-
mundar Jónssonar, bónda, við
Árborg. Jóhanna Guðfinna,
kona Jósefs bónda Guttorms-
sonar, Geysir, Man. Jónas Mar-
inó, bóndi í Djúpadal, kv. Evelyn
G. Johnson. Unvald, bóndi í
Geysisbygð; Una Friðný, kona
Jóns bónda Pálssonar á Geysir,
og Guðrún hjúkrunarkona.
Þann 8. d^s. 1900 kvæntist
Gísli önnu Sigríði Jónsdóttir
Bjarnasonar, og konu hans Hall-
dóru Guðmundsdóttir, voru þau
æ£tuð úr Þingeyjarsýslu, land-
námshjón að Fögruvöllum í
Geysisbygð; systkyni Önnu eru:
Guðrún Benediktsson í Alberta,
Bergur, bóndi við Árborg, og
Kristján bóndi í Sask. Dáinn er
Guðmundur bóndi við Árborg,
kvæntur Herdísi systur Gísla
heitins, fyrnefndur, látinn fyrir
nærri 10 árum síðan.
Gísli og Anna settust að á
landnámi hans, Hléskógum, og
bjuggu þar ávalt. Þau eignuð-
ust 9 börn, sem öll eru á lífi :
1. Guðrún Jónína, gift A. C.
Eiríksson, Árborg, Man.
2. Una Sigríður, gift II.
Eastmann, Howardville, Man.
3. Leó Hreggviður, heima.
4. Lillian Ruby, kona Gunnl.
bónda Jóhannssonar, Geysir,
Man.
5. María Kristín Storey, Ár-
borg, Man.
6. Norman Guðmundur, kv.
Aðalheiði Melsted, Riverton,
Man.
7. Aðalheiður Anna, kona Kr.
Haldórssons, Riverton, Man.
8. Gísli Haraldur, heima.
9. Kapítóla Violet, heima.
Gísli í Hléskógum var mikill
starfs og dugnaðarmaður alla
æfi. í bernsku varð hann
snemma föður síns önnur hönd,
og ungur að aldri lagði hann út í
lífið, í eigin æfibaráttu sína, er
varð umfangsmikil, því börnin
urðu mjög og heimilið þungt.
En í lífsbaráttunni naut hann
hjálpar konu sinnar, er ávalt
studdi hann af miklum dugnaði
og starfsþrótti, en einnig nutu
þau hjálpar barna sinna, er urðu
þeim stoð og hjálp eftir megni,
er þau gátu farið að starfa, og
hafa sum þeirra aldrei að heim-
an farið, en ávalt unnið heimil-
inu, við hlið foreldra sinna. Frá-
bær dugnaður Gísla í æfibarátt-
unni varð svo affarasæll, sökum
þess að jafnlyndi hugar hans
gerði verk hans notadrjúg og
happasæl; glaður hugur hans
blessaði annir og æfibaráttu, er
ella hefði getað orðið ofurefli,
með hina stóru fjölskyldu, er
þeim hjónum féll í hlut að elska
og annast. Lengi fram eftir ár-
um stundaði Gísli fiskiveiðar á
Winnipeg-vatni, einkum á vetr-
um, og yarð harðfylginin og
heppinn fiskimaður. Búskapur-
inn farnaðist honum einnig vel.
og varð stöðugt umfangsmeivi,
blómgaðist búið í Hléskógurn
með ágætum. óvenju góðar bygg'
ingar og kostnaðarsamar, er^
merki þess að vel hefir þar að
verki verið og ærin verk eftir-
skilin er lýas atorku og dugnaðj
Gísla og konu hans og sona. Gísb