Heimskringla


Heimskringla - 05.02.1941, Qupperneq 3

Heimskringla - 05.02.1941, Qupperneq 3
WINNIPEG, 5. FEBRÚAR 1941 HEIMSKRINGLA 3. SIÐA Bandaríkjunum, og þó víðar sé leitað, sérstaklega vegna sjald- gæfra bóka. Margir hafa haft þá spurn- ingu í huga, hvað hann ætlaði að gera við það í framtíðinni, eða hvað yrði um það eftir hans daga. Nú lét hann í ljósi við mig áætlun sína því viðvíkjandi í framtíðinni, og er hún sú, að flytja það út í eyjuna og setja það í samkomusalinn uppi yfir bátahúsinu. Það virðist mjög heppilegur staður fyrir það ýmsra ástæða vegna, fyrst að plássið er framúrskarandi að- laðandi, í öðru lagi, að óvíða væri meira næði til að stúdera en þar. Það er einmitt hans hug- mynd, að hægt væri að koma því til leiðar, að stúdentar frá íslandi, sem heimsæktu þetta land, (sem hann hyggur að verði meir og meir um í fram- tíðinni), geti mætt þar hér- lendum stúdentum og kynst þeim, og um leið rannsakað ýmsar fræðibækur, sem í §afn- inu eru, og notið þess fróðleiks sem þar er að finna, sem mun kannske óvíða annarstaðar hægt að fá; og um leið notið hvíldar í hinu friðsæla um- hverfi þar. Ákjósanlegri stað- úr mun vart finnast, fyrir þá sem vildu njóta hvíldar og næðis frá asa og þrasi stór- borgalífsins. Ýmsir hafa mótmælt þessari hugmynd hans, að flytja bóka- safnið til eyjarinnar, vegna staðhátta; samgöngur væru þangað ekki greiðar, en hann hefir svarað því, að með þeim nýtísku samgöngufærum, sem við nú höfum ætti það ekki að hamla neinum; t. d. með flug- bát mætti fljúga þangað á klukkutíma frá Chicago, sem hann hyggur að verði notaðir meir og meir í framtíðinni; og fyrir utan það eru samgöngur þangað ekki ógreiðari en víð- ast annarstaðar hér um slóðir, °g mun óvíða kvartað um sam- gönguleysi í Bandaríkjunum. Einnig sagði hann að fyrir Bandaríkjafólk yrði greiðari aðgengur að þessu bókasafni, settu þarna á eyjunni, heldur en að hinu mikla Hungtington bókasafni í Pasadena, Calif. Ætlun hans er að flytja safn- ið á næsta sumri; hann hafði hugsað sér að framkvæma það á síðasta sumri, en annríkis vegna, varð því ekki við komið. Eitt af því sem hann segir að mæli mjög með því, að flytja bækurnar þangað, sé loftslagið. t*ar í eyjunni mundu þær end- ast margfalt lengur en í Chi- cago, því þar sem þær eru nú, er mjög erfitt að halda þeim frá skemdum, ryk, reykur og Saggaloft hjálpast að að eyði- leggja þær; er því viðhald beirra mjög kostnaðarsam. Eg held eg hafi svo ekki úeinu við þetta að bæta, utan bakklæti til Mr. Thórðarsonar fyrir heimboðið til eyjarinnar °g hans sönnu íslenzku gest- risni; hafði eg mjög mikla á- hægju af ferðinni. Og nú þekki eg “Edison íslendinga” mikið betur en áður. S. Árnason KENNIR ÝMSRA GRASA IV. 1 þessum kafla ætlaði eg að bera fram nokkrar spurningar og svör viðvíkjandi íslandi og jframtíð þess, sérstaklega með Itilliti til þeirrar hættu, sem Istafað gæti af víðtækri þjóð- iblöndun og málblöndun; en eg geymi það að minsta kosti til næsta blaðs og liggja til þess tvær orsakir: í fyrsta lagi birt- | ist um það efni gott og skemti- jlegt bréf í síðasta Lögbergi, iskrifað af mentamanni á ís- landi, og í öðru lagi barst mér í hendur grein um Island, sem mig langar til að þýða og flétta inn á milli hinna ýmsu grasa. Guðmundur dómari Grímsson sendi mér greinina og kann eg honum þakkir fyrir; hún er skrifuð af fréttaritara, sem Felix Gross heitir og á heima í Cape Town; greinin birtist 2. desember 1938 í blaðinu “The Outspan”; er það gefið út í Ástralíu. Eins og menn sjá er greinin einkar vinsamleg, en á henni er öðru hvoru nokkur gáskablær og sumstaðar hefir höfundur- inn auðsjáanlega verið óná- kvæmlega skýrt frá málum. — Greinin fylgir hér í lausri þýð- ingu: ÍSLAND ER BÆÐI NÖTÍMA- LAND OG ÞJÓÐIN MENTUÐ — Nonni litli háttar og hióðir hans er að lesa með honum kvöldbænirnar, en Pabbi hans situr í næsta her- bergi. Að bænunum loknum hækkar Nonni róminn og hróp- ar hátt: “Og góði guð, mig lang- ar svo í rugguhest í afmælis- gjöf.” Móðirin: “Þei, þei, Nonni. — Guð heyrir ekki svona illa!” Nonni: “Nei, en pabbi heyrir illa.” - * • t Betlarinn við dyrnar og rétt ir fram hattinn: Afsakið, eg befi mist annan fótinn---- Húsbóndinn: Haldið þér að bann sé hér? ‘GOLD” Það er eina landið í Evrópu sem hvorki hefir nokkurn her á sjó eða landi. Jafnvel lög- | reglumenn eru þar mjög fáir. þeirra er ekki þörf því glœpir á tslandi eru tiltölulega fœrri en í nokkru landi Norður- álfunnar. Eftir Felix Gross Fyrsta ferð mín til Islands stjórnaðist af flökkufýsn og unglingsþrá. Okkur blaða-1 mönnum þyký: gaman að því að kanna ókunna stigu. í, fyrsta lagi finst okkur það fýsi- j legt að geta fengið peninga fyr-1 ir það sem áðrir verða að | borga fyrir heil árslaun; í öðru lagi og sérstaklega er okkur það ómögulegt að lifa án þess að láta allan heiminn vita það sem við fréttum og njósnum — jafnvel þó við séum að flakkai eða flækjast okkur til skemt- unar. Fyrir nokkrum árum var eg albúinn til þess að fara til Set- landseyja og dvelja þar nokkr- ar vikur. Eg hafði meðferðis myndavél, talsvert af pappír og j ritvélina mína (eg mætti skjóta1 því hér inn í að einn af hús- bændum mínum sagði einu sinni að ritvél fyrir blaðamenn j væri nauðleglegri en heilinn). Eg var undir það búinn að; skrifa og senda nokkrar 2000, orða greinar um fegurðina og dýrðina í þessum norðlægasta hluta brezka ríkisins og prýða þær með mörgum og marg- breyttum myndum. Á meðan eg beið í Hull eftir gufuskipi sem átti að flytja mig til þessa norðlæga staðar, kyntist eg ungum manni, auð- sjáaníega keltneskum. Eg hélt að hann væri Skoti, en komst bráðlega að því að hann var út- lendingur, þrátt fyrir það að hann talaði ágæta ensku. Fólki er það ekki tamt að opna hugs- anir sínar fyrir ókunnugum á almannafæri. Eg spurði mann- inn kurteislega hvaða þjóðar hann væri. Þess konar spurn- ingar eru ekki kallaðar forvitni þegar blaðamenn spyrja þeirrá; þær heita þá bara embættis- legur áhugi. “Eg er íslendingur!” svaraði hann djarflega. Sökum þess að eg heyri til þeirri stétt manna sem álitið er að viti, eða þykist vita alla skapaða hluti, fyrirvarð eg mig hálfpartinn fyrir það að vita Wealth has only given thee Value by the pound; I hope someday you shall see Where real gold is found. Gold is in the rainbow Painted by summers rain; As in the lonely, broken heart That deeply loved in vain. Gold is in all flowers There richness all can see; And in restful hours God’s perfect harmony. Gold is in the dewdrop Shimmering with light; Telling every blade and leaf The mystery of the night. Gold is in my babies eyes Love light there, I see Over-flowing my heart with pride With the trust they have in me. Gold is in true friendship Felt in hard, worn hands; Sadness seen from broken dreams And the one that understands. Gold in tender memories Faded threads of lace; S.omeones lovely miniature Wrinkled, kind old face. Gold is in the sunset Rich crimson, golden light; Deep in purple twilight Found on wings of night. Gold is here for everyone Open your heart and see; It is as priceless as the sun Yet free for you and me. Freda McDonald Aths. ritstjóra: Tvö kvæði hafa áður verið birt eftir stúlku þessa, sem er íslenzk og heitir Hólmfríður McDonald. (Fyrra nafn hennar er stytt í “Freda” eins og hér er algengt). Hún er dóttir frú Steinunnar Björnsson, ættaðrar frá Keldudal í Skagafirði og alstystur hinna kunnu Samsons-bræðra í Winni- peg. Móðir Hólmfríðar spyr Hkr. hvort hún vilji birta þetta kvæði þó á ensku sé, og er því til að svara, að það er með ánægju gert. Hólmfríður á skáld í ætt sinni og eplið virðist ekki hafa fallið þar langt frá eikinni. ekki að íslendingar voru sjálf- stæð þjóð. Eg hafði altaf haft óljósa hugmynd um þessa norðlægu eyju; hafði hugsað mér hana sem stóran landsfláka ein- hversstaðar norður undir heimsskauti, umkringdan eilíf- um ís og þakinn snjó, sem aldrei þiðnaði. Eg hafði jafn óljósa hugmynd um íbúana; hélt að þar byggju hálfviltir Eskimóar sem hefðust við í snjóskýlum, ætu hráan fisk við birtu miðnætursólarinnar og drykkju þorskalýsi sem veizlu- drykk á hátíðum og tyllidög- um. Sögurnar sem þessi maður sagði mér frá ættlandi sínu og lýsing hans á því vöktu hjá mér blaðamannslega forvitni. Þótt ekki sé lengra en þriggja daga ferð frá Englandi til Is- lands, þá vita menn nauða lítið um það land og þjóðina, sem þar býr. Eg fann það á mér að þarna væri tækifæri til þess að finna brunn óþrjótandi fróðleiks og frétta, eg taldi það víst að þaðan mætti skrifa allskonar undrasögur og sagnir, sem eng- inn hefði áður heyrt. Já, eg ætlaði svei mér að gera mér mat úr þessu. Hér var um nýtt landnám að ræða, sem eg ætl- aði mér að nema aleinn. Hvað það yrði gaman að rannsaka land, sem var alt öðruvísi að mentun og menn- ingu en öll önnur Evrópulönd- in; alt öðruvísi að siðum og háttum, alt öðruvísi að öllu leyti en nokkurt annað land þótt það væri svona nálægt að hnattstöðunni til. Eg stóð hreykinn og hnarreistur frammi fyrir spegli hugsjóna minna og ímyndana og sá mig þar eins og Livingstone norð- urheimskautsins — Friðþjóf Nansen annan. Umsvifalaust kallaði eg á umboðsmann minn í Lundúna- borg, talaði við skrifstofuþjón Cook’s félagsins, afturkallaði ferðina til Setlandseyja og eftir skamma stund var eg kominn út á 1000 smálesta gufuskip með íslenzka flagginu sem er blátt með rauðum krossi; skip- ið ætlaði beina leið til Reykja- víkur, sem er höfuðstaður landsins og stærsta höfnin á íslandi. Á leiðinni aflaði eg mér alls konar fróðleiks, ekki með bók- lestri einum saman eða skýrslu grúski, heldur einnig, og ennþá meira, með viðtali og samræð- um við skipstjórann, skipverj- ana og farþegana. Allar þær upplýsingar, sem eg þannig hlaut á leiðinni, reyndust bók- staflega réttar og sannar þegar í land kom og á meðan eg dvaldi þar. Hver einasti Is- lendingur telur það heilaga skyldu sína að segja öllum frá öllu mögulegu um landið og þjóðina. ísland þarf þess vegna enga upplýsingastofu. Hver einasti maður í landinu er upp- lýsingaagent. Vitið þið það, landar mínir — eg verð að viðurkenna að eg vissi það ekki — að ísland er óháð og sjálfstætt konungs- ríki með sínu eigin löggjafar- þingi, stjórn og framkvæmdar- valdi? Danakonungur er einn- ig konungur þess og landið nýt- ur samskonar stjórnfrelsis og SuðurAfríku sambandið; það er í sömu afstöðu til Danmerkur og sambandið er í til Bret- lands. Island er land hinna mestu andstæða; hvar sem farið er mæta manni öfgar og andstöð- ur náttúrunnar. Landið er tveir þriðju að stærð á við England en þar búa aðeins rúmlega 100,000 sálir. Island er stærsta eldfjallaeyja í víðri veröld. Fjöldi gamalla eld- gíga er þar til og frá um snævi þakin fjöllin og heitir hverir spýta upp sjóðandi vatni upp á milli jöklanna. Þegar eg kom á land í Reykjavík og gekk eftir Aðal- stræti varð eg steini lostinn af því hversu alt var hreint og þokkalegt — óvenjulega vel um gengið. — Sjálfur er bærinn hreinn og fagur yfir að líta; þar eru um 30,000 íbúar. Það var alveg eins og allur bærinn hefði verið sópaður, hreinsað- ur, þveginn og prýddur til þess að fagna sumrinu. Eg sá það þegar í stað að ísland var ekk- ert skrælingjaland. Hinir norsku forfeður íslendinga voru höfundar germanskrar menningar. Edda — sem eru hin fullkomnustu hetjuljóð (þeirra og grundvöllur norr- ænna bókmenta — var til á þeim tímum þegar forn-Þjóð- Þér sem notið— TIMBUR KAUPIÐ AF THE Empire Sash & Door CO., LTD. Birgðir: Henry Ave. East Sími 95 551—95 552 Skriístofa: Henry og Argyle VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA verjar voru aðeins hálfviltur þjóðflokkur. Söguleg menningarrit fs- lendinga eru varðveitt í afar- stórri bókhlöðu og ágætri há- skólabyggingu. Þar er fullkom- in útvarpsstöð með völdu fólki og úrvals fræðslu. Þar eru tvö dagblöð. Þrátt fyrir það þótt engar járnbrautir séu á fslandi. Þá er um ýmiskonar farartæki að velja. Þar má fara flugleiðis milli átta aðalbæjanna í land- inu; þar má einnig fara yfir landið þvert og endilangt á sér- lega þægilegum nýtísku ferða- vögnum. Þannig er hentugast að ferðast ef maður vill njóta sem bezt fegurðarinnar og út- sýnisins og jafnframt kynnast sem flestu af skemtilegu fólki. Á Islandi tala margir ensku. Það var þess vegna ónauðsyn- legt fyrir mig að reyna að tala islenzku. — Já, íslendingar tala sitt eigið sérstaka og ákveðna mál, og það er meira að segja mjög þungt mál; það er nokk- urskonar keltneskublanda kom in af sameiningu þeirra mála, sem töluð voru á níundu öld af frumbyggjunum frá Noregi, Skotlandi og Irlandi. Mér fanst sem eg gengi um fornhelgar bókmentastöðvar á á íslandi. Hvar sem eg var og hvert sem eg fór var alstaðar eitthvað, sem minti mig á gamla daga. Island er senni- lega hin norðlæga eyja sem kölluð var Thule; og eftir því sem fornar bókmentir segja fann hana grískur landfræðing- ur og stjörnuspekingur að nafni Pytheus árið 334 fyrir Krist. Framh. Sig. Júl. Jóhannesson Brúðarmeyjan: Þér eruð ekki eins þreytuleg og eg hélt. Brúðurin: Hvers vegna skyldi eg vera þreytuleg? Brúðarmeyjan: Mamma seg- ir, að þér hafið elt brúðgumann á röndum í mörg ár. KONUNGSFÓLKIÐ Á ENGLANDI HEIMSÆKIR ALDRAÐA Hæli fyrir aldraða eru mörg til á Englandi. Á myndinni er The Duchess of Kent að tala við 84 ára gamlan sjomann, á hæli einu í Londan, er hún heim- sótti nýlega. v I 't ■ y I' <$ ^ o • 6 — 7 af 10 heimilum í Winnipeg ELDA VIÐ RAFMAGN! —og af öllum rafelda- vélum nú í notkun, hafa engar reynst betur eða orðið almennari, en þær er gerðar eru af Moffats Ltd. I dag, sem á liðn- um tíma, eru Moffat eldavélar bezt útlítandi og gera bezt verk. Sjáið Hydro sýninguna af hinum nýju 1941 MOFFAT RAFELDAVELUM * sem hafa þetta við sig, út af fyrir sig: • Synchrochime Control • Red Spot Elements • Góðan ofn • Nýjustu gerðir Kaupið á tíma með auðveldum skilmálum hjá CITY HYDRO Portage Ave. at Edmonton St.—Phone 848 131 55 Princess St.--Phone 848 182

x

Heimskringla

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.