Heimskringla - 29.10.1941, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 29. OKT. 1941
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
í Danmörku. Hann stundaði
þar hljómfræði og tónfræði í
tvö ár, fór síðan aftur til Skot-
lands og kendi þar um tíma;
þaðan fór hann til Þýzkalands
og lærði hjá Reincke við hljóm-
fræðsluskólann í Leipzig. Þeg-
ar hann hafði lokið námi þar,
fór hann á ný til Skotlands og
settist þar að til frambúðar.
Hann varði mestum hluta
starfsæfi sinnar til tónsmíða
°g hljómleika ferða. Lög hans
yoru ýmist fyrir einsöngva eða
samsöngva, slaghörpu eða
hijómsveitir. Sveinbjörnsson
samdi inngangslag og innskots-
söngva íög fyrir leikrit, sem
samið var út af skáldsögunni:
“Aumingjarnir” eftir Hall Cain.
Meðal hinna þektustu einsöngs-
la§a eftir hann eru: “Vala-
gilsá,” “Gröf víkingsins” og
‘Sverrir konungur.”
Lagið, sem hann samdi við
iofsöng Matthíasar: “ó, guð
vors lands,” sem er þjóðsöngur
fslands, er stórkostlegt og hríf-
andi og túlkar trúlega anda
Þjoðarinnar. Þar fylgist alt að:
hið sterka og þróttmikla hljóð-
fall í tröllslegu bergmáli foss-
anna; hin djúpa viðkvæmni og
hlnn háfleygi ákafi þess anda,
®ern samtímis finnur til veik-
eika síns og styrkleika, en lýs-
lr fullu trausti á almættinu.
Sveinbjörnsson safnaði ís-
euzkum þjóðlögum, sem út
Voru gefin á Skotlandi; þar,
voru flest verk hans prentuð.
Legar Danakonungur kom til
jslands árið 1907 samdi Svein-
Jörnsson lag honum til heið-
nrs. sem svo þótti mikið til
£°ma, að hann var sæmdur
heiðursmerki fyrir það. Hann
var einnig gerður heiðurs-pró-
fessor í hljómfræði við konung-
Jega hljómlistarskólann í Kaup-
mannahöfn.
Hann dvaidi síðustu ár æfi
smnar á ættjörðinni; hafði
mndsstjórnin boðið honum
eim sem heiðursborgara, og
hann dó> sá þjóðin um
för hans í virðingarskyni og
viðurkenningar, eins og siður
er á Islandi þegar allra merk-
Ustu menn landsins falla frá.
. ^iðan á dögum Péturs Guð-
Johnsens hafa fjöldamörg tón-
skáld og margir hljómfræðing-
ar verið uppi á íslandi, en tím-
lnn leyfir mér einungis að
minnast á örfáa þeirra, sem
ram úr hafa skarað. Þeir eru
Pessir:
Hjarni Þorsteinsson, sem bjó
111 Prentunar þá sálmabók, sem
u er mest um hönd höfð í ís-
enzku kirkjunni.
Arni Thorsteinsson tónskáld.
igfús Einarsson organleik-
ari- söngstjóri og tónskáld. Lag ■
nans við kvæðið: “Drauma-
mndið” er eitt af hinum allra
msælustu lögum á Islandi.
Hjörgvin Guðmundsson, sem
j^org ár dvaldi í Canada. Hann
as. fónfræði við konunglega
hijomlistarskólann á Englandi
US er nú bæði söngkennari og
onfræðingur á Islandi, hann
er einnig tónskáld.
Sigvaldi Kaldalóns, ef til vill
rUmlegastur allra íslenzkra
ouskálda; hann hefir samið
lög undurfögur.
_ áll ísólfson organleikari og
onskáld; hann hlaut verðlaun
yrir lag sitt við hátíðasönginn
a Púsund ára hátíðinni 1930.
étur Jónsson söngvari.
ggert Stefánsson söngvari.
tefano Islandi söngvari.
] .^ara'dur Sigurðsson pianó-
eikari og kennari við Konung-
ega hljómlistarskólann í Kaup-
mannahöfn í Danmörku.
aria Markan söngkona,
‘!em ferðast hefir um England,
stralíu, Þýzkaland og Dan-
morku; hún hefir nú samið við
- atroP°Wtan söngleikafélagið
1 ew York, þar sem hún byrj-
ar að syngja á komandi hausti.
Miklu fleiri mætti nefna,
sem mikii áhrif hafa haft á is-
enzku þjóðina i þessari grein,
°g áhrif þeirra munu fara vax-
andi ár frá ári, því tæplega
mst islenzkt heimili án þess að
EINN AF MORGUM
valdagræðgin heimtir sér.
þar sé eitthvað af fólkinu, sem
leggur rækt við söng og hljóm-
fræði, hljómlistin er svo að
segja ofin inn í alt líf fólksins Hrópað er með háum rómi: Sveipa dökkar sorgarslæður
og tilveru*þess. I ‘Heil der Fuhrer! Þjóðarblómi!’ sálir vorar, þýzkar mæður.
Hvpr vpit hví nema Fiall- Lúðrar þeyttir, bumbur barðar; Vora menn og vaska syni
konan eigi ifn™, nú etahvern!W68armerkiS hátt. --------*-------------"
meðal sona sinni, er síðar verði Hugsun, eða hugsanleysi,
til þess að auðga heim hljóm- hverfist alt 1 sömu átt'
fræðinnar eins og hún hefir átt
sonu, sem auðguðu heim bók. Föðurland, þín forlög harma
mentanna—að hún leggi heim- frelsisást og hjartað varma.
inum til: ekki annan Beethov- Hlaðið íar& hernaðs þunga;
en, Toscanini eða sibelíus, hryðJuverk ^1^ starf'
heldur sinn eigin son - son ís. Gjörræðis í greipum verður
lands, sem verða megi hlekkur (greitt ei Þér um afturhvarf.
í hinni sívaxandi keðju ódauð-1
legra spillinga.—Árdís. ^Hverju þvi sem lífi lifir
_____________ ’liggur dauðans skuggi yfir.
ILýðir haldnir ugg og ótta;
um, spurði þá um hvaða deild
þeir væru í og hvernig þeim
líkaði veran hér. Einnig ávarp-
aði hann þá hvatningarorðum.
Þar sem hermannaröðin end-
aði hafði verið settur upp pall-
ur og þar var einnig flaggstöng
Þessum Mólok, morðhungraða, | með brezka flagginu (Union
miljón lífa fórnað er. | Jack). Þarna var saman kom-
inn fjöldi hermanna, sem ekki
Drynja lúðrar dánarheima; Itóku þátt í hersýningunni og
dökkar vofur nær oss sveima. 1 einnig voru mættir þar sendi-
Nökkvi Heljar, náum hlaðinn,' herrar erlendra rikja og ræðis-
niðdimt siglir himindjúp.
Sendingar úr öllum áttum
áleitnar í blóðgum hjúp.
Kysi eg líf í kærleiksbandi,
kynsystur, í hverju landi;
auka sæld og unað lifsins,
. arður fjárplógs meiri enn fyr. allra þjóða bæta hag,
tvinston Churchill forsætis- Hungursvofan bláa, bleika efla og glæða út um heiminn
ráðherra Breta
bíðandi við fjöldans dyr.
alment systra-
Eftir Morgunblaðinu 17. ágúst
og bræðralag.
B. Th.
fylgd með Mr. Churchill altaf
TT7INSTON CHURCHILL for- megan hann stóð hér við.
VV sætisráðherra Breta kom Að loknum árdegisverði á
hingað til Reykjavíkur í gær- heimili sendiherrans heimsótti
morgun. 1 fylgd með honum Mr. Churchill herbúðir flug-
var m. a. sonur Roosevelts manna hér en fór síðan upp að
Bandaríkjaforseta, Franklin D. Reykjum í Mosfellssveit. Stóð
Roosevelt yngri, ásamt æðstu hann þar við góða stund, gekk
mönnum hinna ýmsu deilda um hverasvæðið og skoðaði
brezka hersins. gróðurhúsin. Síðan hvarf hann
Gengu þeir á fund ríkisstjóra aftUr til bæjarins, og mun nú
Sveins Björnssonar í móttöku- Vera farinn aftur af landi burt.
salarkynnum hans í Alþingis-
húsinu. Þar var ríkisstjórnin Undirbúningur
einnig viðstödd.
Frá því var skýrt í blaðinu í
Gestirnir stóðu þar við i rúm- gær> ag Suðurlandsbraut yrði
lega hálfa klukkustund. Er
þeir, höfðu verið þar inni
nokkra hríð, hafði allmikill
marlnfjöldi safnast fyrir fram-
an Alþingishúsið.
lokuð í dag fyrir alla umferð
frá kl 10 f. h. til kl. 1 e. h. Vissi
enginn, hvernig á þessari um-
ferðalokun stóð. En jafnframt
var frá þvi skýrt, að búast
Gengu þeir fram á svalir mætti við því að einhver eftir-
hússins ríkisstjóri, Winston tektarverður atburður gerðist
Churchill og forsætisráðherr- við höfnina kl. 10 f. h.
ann Hermann Jónasson. Á- Um morgunin fyrir kl. 10 var
varpaði hann mannfjoldann og óvenjulega mikil umferð her.
tilkynti, að hér væri kominn
forsætisráðherra Breta, og ætl-
aði hann að tala hér nokkur
orð.
Þareð heimsókn forsætisráð-
mannabíla um vegina i ná-
grenni bæjarins. Lá straumur-
inn að hinum lokaða kafla Suð-
urlandsbrautar. En bílar, sem
, , _ , , . komu að austan, eða ofan úr
herrans bar að alveg fyrirvara- MosfeHssveit um þetta leyti,
laust, var ékkert gjallarhorn
þarna. Honum liggur ekki
hátt rómur, og heyrðist því
komust ekki leiðar sinnar eftir
venjulegri leið. Var umferðinni
. . . beint suður yfir Elliðaár hjá
ræða hans ekki eins gremilega Efri veiðimannahu$um og eftir
og skyldi. En efni hennar var
á þessa leið:
Hann kvað það gleðja sig, að
hinum nýja vegi meðfram án-
um sunnanverðum. En sá veg-
, , ur er svo mjór, að bílar geta
hann hefði fengið tækifæn til ekki mæst þar_ Umferð yar
þess að heimsækja Island og
mjög treg um langt skeið. Vissu
þá þjóð, sem lengi hefði unnað þeir> gem um yeginn fóru> gkk.
lyðræði og frelsi, og sem att ert hyað um yæri að vera> eða
hefir mikinn þatt i að halda hvernig á þegsum farart41ma
stæði.
Én þeir sem voru í bænum
viu icii uS ^rtllUrt veittu því eftirtekt, að fánar
nkjamenn hofum tekið að okk- ^
uppi merki lýðræðis í heimin-
um.
Við Bretar og síðar Banda-
voru dregnir að hún á Alþing-
ishúsinu og á Stjórnarráðinu.
Svo eitthvað var á seiði, er kom
ur að bægja ófriðnum frá þessu
landi. En ykkur mun vera það
ljóst, að ef við hefðum ekki ..,, ._
komið hingað, þá hefðu aðrir stjornarvoldunum við
orðið til þess. umninn
Við munum gera okkar bezta vlonoinma
til þess að hérvera okkar valdi Hm kh var kominn rnúgur
sem minstum truflunum í lífi °R margmenni niður að höfn.
ykkar Islendinga. En sem -^f varaliði, sem þar var, mátti
stendur er land ykkar mikil- raða> að gsstur sá, sem búist
væg stöð í baráttunni um var vlð> myndl ganSa á land á
vernd þjóðréttinda. | Grófarbryggju. Þar var autt
Eftir að þeirri viðureign er, bryggjupláss. Þar stóð her-
lokið, sem nú stendur yfir, | mannaflokkur og þar var
munum við, ásamt með Banda- skozkur hljóðfæraflokkur,
ríkjamönnum sjá um, að ís-
land fái sitt fullkomna frelsi.
Nú leið tíminn til kl. 11 og
ekkert bar til tíðinda. En
Við sækjum ykkur heim sem smátt og smátt fór það að kvis-
mennigarþjóð, og það er tak- ast í fylkingum þolinmóðra á-
mark okkar að menningarfor- horfenda hvers væri von. Einn
tíð ykkar megi tengjast fram-
tíðarmennig ykkar sem frjálsr-
ar þjóðar.
Eg vil að endingu óska ykk-
ur góðs gengis og alls hins
bezta í framtíðinni.
Um leið og forsætisráðherr-
ann kom fram á svalir þing-
hússins kváðu við árnaðaróp
mannfjöldans. En er hann
hafði lokið máli sínu, dundi við
lófaklapp, sem linti ekki meðan
hann var úti á svölunum.
Er forsætisráðherrann Win-
ston Churchill hvarf úr þing-
húsinu, fór hann á hersýningu,
er haldin var á Suðurlands-
braut hér innan við bæinn.
Síðan fór hann heim til sendi-
herra Breta hér, Mr. Howard
Smith, en sendiherrann var í
og einn vissi, og flaug fiski-
saga. En sumir trúðu ekki.
Héldu að hér væri um kvik-
sögu að ræða. En aðrir þótt-
ust af þessu geta ráðið, að
þarna væri gátan ráðin. Þeir
Roosevelt Bandaríkjaforseti og
Winston Churchill hefðu haldið
sinn fræga fund hér alveg
næstu grösum að heita má. Og
síðan hefði leiðtogi Breta hvílt
sig á skipsfjöl, þangað til hann
stigi hér á land. En flestum
var komið í skilning um, að
tilgáta þessi væri harla ólíkleg
Laust eftir kl. 11 rendi tund-
urspillir sér upp að Grófar-
bryggju. Skotarnir heilsuðu
með því að leika lag
Nokkrum augnablikum síðar
gekk Winston Churchill niður
landgöngubrúna. Fátt manna
var á bryggjunni, nema brezka
sendisveitin og yfirmenn herj-
anna hér.
Churchill gekk upp bryggj-
una. Mannfjöldinn fagnaði
honum. Hann veifaði til fólks-
ins og gekk að bíl sendisveitar-
innar. Fagnaðarhrópin héldu
áfram. Bílarnir runnu stað.
Farið var beina leið upp að
þinghúsi.
Kona ein, sem stóð nálægt
3eim, er þetta ritar og hafði
ekki trúað því, að von væri á
forsætiráðherra Breta, sagði
nú, er hún sá hann: “Það er
mikið, að Roosevelt Banda-
ríkjaforseti kom ekki líka.”
Hún vissi ekki frekar en aðrir,
sem þarna voru staddir, að í
fylgd með Mr. Churchill var
einmitt sonur Roosevelts. Svo
setta munaði ekki miklu.
Mannfjöldinn skundaði nú
frá höfninni og upp í Kirkju-
stræti. Strætið framan við
Dinghúsið er alt upprifið. Verið
ér að leggja þar símalínur. Eru
jar háir moldarbyngir og um-
turn allskonar. Nú þóttist
hvers bestur, sem hæst gat
prílað upp á hæðir þessar, til
aess að sjá sem best inn á gang-
stéttina fyrir framan húsið.
Bíll breska sendiherrans og
fylgdarliðsins staðnæmdist á
Kirkjutorgi. Þaðan gekk Mr.
Churchill, Roosevelt yngri og
fylgdarlið þeirra inn í Þing-
húsið.
Nú leið nokkur stund. Ýmsir
bæjarmenn komu þarna, sem
ekki höfðu enn frétt að neitt
væri um að vera, eða hvort það
væri satt að von væri á sjálfum
Churchill til Reykjavíkur.
“Hann er hérna inni í heim-
sókn hjá rikisstjóra,” var svar-
ið. Þeir sem fengu þær fréttir
teygðu úr sér alt hvað þeir gátu
til þess að fá sem best tækifæri
að sjá þann mann, sem þeir
höfðu mestan hug á að sjá af
öllum núlifandi mönnum.
En enginn þurfti að teygja
sig. Mr Churchill kom fram á
svalirnar og hélt ræðuna, sem
fyr er skýrt frá.
Að lokinni ræðunni kom
hann og aðrir gestir út úr þing-
húsinu. Gengu þeir til bíla
sinna og óku á brott. Var hon-
um fagnað að nýju, er hann
kom niður á götuna.
HEFNIERNIR
PÓLLANDS
Hersýning á Elliðaárvegi
Á Elliðaárveginum var mikill
viðbúnaður til að taka á móti
Mr. Churchill og föruneytk
hans. Frá Lækjarhvammi og
langt inn í Sogamýri, eða þar
sem vegurinn meðfram Elliða,-
árvogi mætir steinsteypta veg-
inum, voru raðir hermanna. —
Þarna voru allar deildir hers-
ins, landher, sjóher og fluglið,
auk amerískra sjóliða. Náði
hermannaröðin yfir um tvo
kilómetra af veginum.
Mr. Winston Churchill og
fylgdarlið hans ók frá Alþing-
ishúsinu inn að Lækjar-
hvammi. Þar var stigið úr bíl-
unum og gengið það sem eftir
var meðfram hermannaröðun-
um. Churchill heilsaði og á-
varpaði marga af hermönnun-
menn.
Mr. Churchill og fýlgdarlið
hans tók sér stöðu á pallinum
og brátt hófst hersýningin.
Fyrst kom hljómsveit Banda-
ríkjasjóliða og tók sér stöðu
gegnt pallinum og lék her-
göngulög á meðan hermennirn-
ir gengu fram hjá pallinum.
i
Fylgdarlið Churchills
Með Mr. Churchill á pallin-
um var fylgdarlið hans, en i þvi
voru: Sir John Dill, yfirmaður
herforingjaráðsins brezka, Sir
Dudley Pound, flotaforingi
(First Seajord), Sir Godfrey
Freeman, vara-yfirforingi
brezka flughersins, Sir Alex-
ander Cadogan, frá utanríkis-
málaráðuneytinu, Cherwell lá-
varður (áður Lindeman pró-
fessor) og Franklin Delano
Roosevelt (sonur Bandaríkja-
forseta). Auk þess voru fleiri
í fylgdarliði Churchills, svo
sem einkaritari hans, einkalög-
reglumaður og fleiri. Á pallin-
um voru einnig Curtis hers-
höfðingi, yfirmaður brezka
hersins á Islandi, Scott flota-
foring, yfirmaður flotans hér
við land, og yfirmaður flug-
hersins hér á landi.
Frá kl. 12.30 til tæplega 1.30
voru hermannaraðirnar að
ganga fram hjá pallinum og
altaf við og við var Churchill
að heilsa að hermanna sið.
Var þetta mjög áhrifamikið
að sjá. Meðan á þessu stóð
léku ýmsar hljómsveitir hers-
ins hergöngulög og þar á meðal
var skozk hljómsveit, sem lék
á sekkjapípur.
Að hersýningunni lokinni
heilsaði Churchill upp á sendi-
herra og ræðismenn, en ók síð-
an að bústað brezka sendiherr-
ans, Mr. Howard Smith að
Höfða, þar sem hann borðaði
hádegisverð.
Heimsókn í flug-
mannabœkistöð
Síðar um daginn heimsótti
Mr. Churchill svo flugmennina
herbúðum þeirra. Fór sú
móttaka fram með svipuðum
hætti og við Suðurlandsbraut-
ina fyr um daginn.
Er flugmennirnir fengu boð
um. að nú væri forsætisráð-
herrann væntanlegur, þustu
þeir út úr skálum sínum og
röðuðu sér beggja megin við
veginn, er liggur gegnum her-
búðirnar. Voru þeir sýnilega
allir í sólskinsskapi. Þarna
voru flugmenn frá Bretlandi i
meirihluta, en aðrir frá nýlend-
unum viðsvegar að úr heimin
um, frá Canada til Nýja Sjá
lands. Og þarna voru m. a.
Hollendingar.
Nokkur bið var á því, að for-
sætisráðherrann kæmi. Fóru
nokkrir bilar um veginn í milli-
tíð, bæði íslenzkir og brezkir,
og fengu sínar kveðjur frá hin
um glaðværu ungu mönnum.
En mest voru fagnaðarlætin, er
svor bar við, að eftir veginum
fóru íslenzk brúðhjón, brúðurin
með slæðu sína og brúðkaups-
skart.
Nú kom Mr. Churchill. Hann
gekk meðfram röðum flug-
Frh. á 7. bls.
Sigga litla: Hefirðu heyrt
annað eins, mamma, nýja
vinnukonan okkar sér í myrkri
Móðirin. Hvernig kemur þér
þetta í hug?
Sigga litla: Jú, í gærkveldi
sagði hún við pabba: En hvað
þér eruð skeggjaðir, herra Han
son. Og þó var niðamyrkur!
Pólsku flugmennirnir sem
tilheyra flugflota Breta eru að
verða stórfrægir, fyrir óbilandi
hugrekki í loftorustum.Þeir eru
ákafir orustumenn, máske að
nokkru leyti vegna þess, að
þeim eru horfin flest andleg
verðmæti, að undanteknum
hefndaþorstanum og hatrinu á
“Luftwaffe” (loftvopnum) Hitl-
ers. Þeir eru sviftir skylduliði
sínu, heimilum og feðralandi.
Og þeir eru fúsir til að leggja
líf sitt í sölurnar, ef þeir aðeins
geta unnið nazistum verulegt
tjón um leið og þeir deyja.
Fréttaskeyti flugflotaráðs-
ins, sem skýrir frá hetjuverk-
um Pólverja, forðast að nefna
nokkur nöfn, vegna þess að
flestir af þessum mönnum eiga
ættingja og vini sem búa undir
yfirdrotnun Þjóðverja. Aðeins
einu sinni síðan i ágústmánuði
í fyrra, hefir verið vikið frá
þessari reglu. Þá var um flug-
manninn Josef Franciszek að
ræða; og nafn hans var þó ekki
nefnt fyr en hann var látinn.
Honum var veittur afreksflug-
manna-verðlaunapeningur fyr-
ir það að skjóta niður 5 flug-
dreka óvinanna í hálfs dags'
loftorustu.
1 fyrstu þótti brezku flug-
flotastjórninni ákafinn í hinurfi
pólsku flugmönnum mjög var-
hugaverður. Á jörðu niðri voru
þeir mjög þægir. En væru
þeir á flugi, vildu þeir ekki
halda sér í fylkingu, ef nokk-
urt flugfar var sjáanlegt, sem
berjast mætti við. Væri reynt
að senda þeim skipanir í út-
varpi svöruðu þeir einatt sem
svo: “No speak Anglaise”, ef
reir gáfu nokkurt svar.
Þó meirihlutinn af hinu
pólska flugliði sé dreift út um
brezka flugflotann, er þó einn
al-pólskur orustu-flokkur og
einn sprengjuflokkur. Kosciu-
sko-flokkurinn er gamall sem
hefir verið endurnýjaður. Það
var Kosíiusko-flokkur í Pól-
landi, áður en Hitler kveikti
jar sitt “leiftur”. En þær
gömlu fleytur, illa að vopnum
aúnar, voru ekki hæfar til að
mæta nýmóðins flugdrekum
Hitlers. Pólsku flugmennirnir
börðust hraustlega og flýðu
siðan til Balkanrikjanna og
saðan til Frakklands. Þar
söfnuðu þeir að sér pðrum
pólskum flugmönnum; fengu
einhver áhöld og hófu flugferð-
ir að nýju, sem sérstakur
flokkur. En þegar Frakkar
gáfust upp flýði hann til Eng-
lands. Flokkur þes§i var
skipulagður sem hluti hins
brezka flugflota 1. ágúst 1940.
Honum var ekki ætlað að taka
þátt í flugferðum til megin-
landsins, fyr en hann hefði
fengið mánaðarlanga æfingu
við stjórnun Spitfire- og Hurri-
cane-drekanna. En þeir dreng-
ir undu illa við biðina. Það
var 30. ágúst, daginn áður en
þeim var ætlað að hefja flug-
ferðir, að Franciszek skaut
niður hina 5 þýzku flugdreka.
Sem hið síðasta atriði í æf-
ingunum, vaf srengjuflokkin-
um boðið að taka fullan farm
af sprengjum og gasoliu og
hefja sig síðan til flugs; eins
og ef þeir ættu að fara í langa
ferð til árása. Drekarnir hófu
sig þunglamalega til flugs; og
þeir hefðu átt að lenda aftur
eftir lítinn tíma. En þegar
einn klukkutími leið eftir ann-
an, án þess þeir kæmu aftur,
fór flokkstjórnin að gerast ó-
róleg. Loksins koma þeir þó
og lentu að heilu og höldnu.
“Hvar hafið þið verið?” spurði
flokkstjórninn. “Að heilsa upp
á Berlín með nokkrum sprengj-
um,” var hið fáorða svar.
1 september 1940, mánuði
hins mikla “leifturs”, skaut
Kosciusko-flokkurinn 118 flug-
dreka niður. Og Pólverjarnir
héldu hátíðlegan daginn sem
Georg konungur heimsótti þá
Frh. á 8. bls.