Heimskringla - 22.08.1945, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 22. ÁGÚST 1945
HEIMSKRINGLA
3. SIÐA
ISLENZKA TRÖLLIÐ
MEÐ BARNSAUGUN
ER KOMIÐ AFTUR
HEIM
Viðtal í hafi við Jóhann Péturs-
son, svarfdælska drenginn, sem
er einn stærsti maður í heimi.
Eins og áður hefur verið sagt
hér í blaðinu í skeyti frá Kaup-
mannahöfn <var íslenzki risinn
Jóhann Pétursson meðal far-
þega á Esju frá Danmörku.
Hann ihefur dvalið erlendis í
10 ár, fór fyrst út 1935, aðal-
lega til þess að leita sér lækn-
inga við fótaveiki, en fætur
sína hafði hann eyðilagt með
of þröngum skóm, er Ihann var
sjómaður.
Þegar Esja kom til Kaup-
mannahafnar sáu faiiþegamir
að hafnarbakkinn var svartur
af fólki, en upp úr mannhaf-
inu gnæfði einn maður — og
þóttust farþegarnir iþegar kenna
þar íslenzka risann, sem sög-
ur höfðu farið af og sýnt hafði
sig í ýmsum þjóðlöndum undan
farin ár. Jóhann Pétursson kom
strax um borð og það sýndi sig
fljótt, að hann var tröll, hvern-
ig sem á íhann er litði. Hann
er hærri en nær allir aðrir
menn í heiminum, höfuð hans
stærra, fætur hans, hendur —
allur er hann tröllslegur, nema
augun. Hann hefur mild og fög-
ur barnsaugu, enda fann eg það
fljótt að hann hafði og 'barns-
hjarta — og telskaði börn. —
Jóhann hélt sig mikið um borð
meðan dvalið var í Kaupmanna-
höfn og eg ræddi oft við hann,
bæði þá og á leiðinni heim.
Hann er einmana, eins og eðli
legt er —* og að vera miklu
stærri en aðrir menn, er erfið-
ara og þungbærara en margur
hyggur. “Eg vil fara heim,”
sagði Jóhann og horfði beint
í augu mér, “og reyna að fá
eitthvað að gera við mitt hæfi.
En eg get ekki unnið venjulega
vinnu. Þetta er óþolandi líf
hérna úti, Eg þarf að hvíla mig
heima.”
— Þú fórst út 1935?
“Já með Steingrími Matthí-
assyni. Eg var sjómaður og
hafði eyðilagt á mér fæturna
með of þröngum skóm. Eg lá
í sjúkrahúsi og fékk bót beina
minna. Eg gat ekki orðið sjó-
maður aftur. Allt reyndist mér
of lítið. — Svo var eg sýndur
á læknaþingi. Eg er einn allra
stærsti maður heimsins. Það er
víst einhver Finni, sem er á-
líka stór. Eg hef skrifazt á við
hann. Eg er 225 cm, á hæð, en
“sýningarherrarnir” hafa stund-
um auglýst mig hærri án minn-
ar vitundar. -—- Eg hafði norm-
al stærð til 12 ára aldurs, en
þegar eg var fermdur um 14
ára var eg ihærri en prestur-
inn okkar fyrir norðan — og
hann var með stærstu mönn-
um. — Jæja, svo fór eg að ráða
mig til sýninga. — Eg hef ver-
ið sýndur í Danmörku, Noregi,
Svílþjóð, Frakklandi og Eng-
landi. — Á þessum árum þén-
aði eg dálítið og gat keypt mér
bifreið, en það hafði verið minn
stóri og mikli draumur lengi.
Sjáðu til, þegar eg kom til borg-
anna og fór af járnbrautarstöðv-
um, safnaðist fólk utan
um mig. Svo gat eg heldur
aldrei neitt farið. Eftir að eg
fékk bílinn gat eg skoðað mig
mikið um. Eg gat *farið á af-
skekkta staði við ströndina og
baðað mig. Já, eg gat hagað mér
nokkurn veginn eins og maður.
— En þegar striðið ibraust út
hrundi allt. Eg fór til Danmerk-
ur og þar hef eg verið síðan.
Eg ætlaði heim með Esju 1940,
en þá varð eg lasinn og gat ekki
komizt. Þá leið mér illa. Eg
var undir læknishendi í 3 ár og
efni mín gengu til þurðar. En
einhvern veginn tókst mér að
hanga á bílnum og nú er eg
með hann. Það er víst hægt að
selja bíla góðu verði heima.
En bíllinn er það eina sem eg
á eftir. — Nú þarf eg að fá
vinnu sem eg get stundað, kyrr
láta vinnu. Eg hef verið vakt-
maður undanfarið og það starf
get eg stundað.”
Jóhann Pétursson er með
stóra möppu undir hendinni. 1
henni eru greinar og myndir
um og af sýningum hans. Hann
margsýnir mér nokkrar mynd-
ir. Hann er þar í gerfi Gulli-
vers, en umhverfis hann er
fjöldi barna, þegnar Putalands.
“Eg hef aldrei skemmt mér
eins og þegar eg lék með börn-
unum í þessum leik. Svo hef eg
líka verið jólasveinn oft og
mörgum sinnum.”
V. S. V.
Alþbl. 11. júlí.
BRÉF FRÁ GLENBORO
Nokkrir góðir gestir
Við höfum átt hér í bygðinni
nokkrum góðum gestum að
fagna núna að undanförnu, sem
voru okkur mjög kærkomnir.
Fyrst skal nefna próf. Ásmund
Guðmundsson kennara við Guð-
fræðisdeild háskóla Islands, var
hann fulltrúi Þjóðkirkju íslands
á kirkjuþinginu lúterska er
minst var 60 ára afmælis kirkju-
félagsins. Hann kom hér vestur
5. júlí og flutti erindi í íslenzku
kirkjunni i Glenfcoro þá um
kvöldið við allgóða aðsókn. —
Flutti hann snjalt erindi og upp-
byggilegt um viðhorf og starf
kirkjunnar á Islandi á yfirstand-
andi tíð, var ánægjulegt að heyra
hann því maðurinn er prúð-
menni hið mesta og í fylsta máta
alþýðlegur og heilsteyptur í
hugsun. Á eftir erindinu voru
veitingar fyrir alla í samkomu-
sal krikjunnar og gafst fólki
tækifæri að mæta honum per-
sónulega og tala við hann.
Til minja um komuna hingað
var honum gefin all-vönduð
bréfataska og var prófessornum
afhent hún af hr. F. Frederick-
son, en séra E. H. Fáfnis talaði
til hans vel völdum orðum.
Annar gestur sem var mjög
kærkominn hér var biskupsson-
urinn frá íslandi, hr. Pétur Sig-
urgeirsson guðfræðisnemi, var
hann hér um helgina 15. júlí og
prédikaði hann þann sunnudag
í Baldur fyrri hluta dags og um
kvöldið í Glenboro, er öllum í
fersku minni koma föður hans
hér á síðastliðnu ári, og minti
hann okkur mjög á biskupinn,
því honum svipar mjög til föður
síns bæði í útliti og framkomu
og mun á honum sannast að
“eplið fellur sjaldan langt frá
eikinni”. Allir sem kyntust
þessum unga manni eða hlýddu
á hann, voru hugfangnir af fram-
komu hans og prúðmensku. í
ráði er að hann starfi hér í bygð-
inni í haust um tveggja mánaða
skeið ef ástæður leyfa.
Dr. Haraldur Sigmar, var hér
á ferð um helgina 22. júlí ásamt
konu sinni og 3 sonum, var hann
á leið vestur á Kyrrahafsströnd
þar sem hann hefir tekið köllun
frá ísl. söfnuðinum í Vancouver.
Hefir hann um s. 1. 19 ár verið
þjónandi prestur í Dakota. Á
sunnudagskvöldið þann 22. júlí
prédikaði dr. Sigmar í kirkju
Frelsissafnaðar og hafði ofur-
litla kveðjuathöfn, áður hann
færi alfarin héðan að austan.
Snerti það viðkvæma strengi í
hjarta hans að koma þarna fram
í höfuðkirkju bygðarinnar og
kveðja vinina, í kirkjunni þar
sem hann hafði verið skírður,
fermdur og vígður til prests, og
þar sem hann á margar ljúfar
endurminningar frá fyrri dög-
um.
Erick sonur þeirra Sigmars
hjónanna, sem stundað hefir guð-
fræðisnám, söng fagurlega ein-
söng við þetta tækifæri, en
bróðir hans, séra H. S. Sigmar,
lék á hljóðfærið. Var þessi
kvöldstund mjög hátíðleg. Hug-
GAMALT TRÉ Á GIMLI
Hér við þínar öldnu rætur
Æskan situr, hlær og grætur,
Ellin lifir liðna daga.
Hér við bakkann öldu niður,
Árum saman, hrópar, biður,
Hér er lifuð, lífsins saga.
Þú hefir horft á sorg og kvíða,
Séð á eymdir þeirra er líða,
Breitt þitt lim á svöðu sárin;
Og er þíður vorsins andi
Vendir yl að köldu landi,
Þitt er gengi gegnum árin.
Hvert sem vonin leiðir bendir
Aftur brautin hingað vendir;
Þar sem eikin aldna á rætur.
Og að loknu æfi verki
Saga lífsins reisir merki,
Hér sem æska og elli grætur.
Þó að gamlar rætur slitni
Rótin þín ber ætíð vitni
Þess, að arfur Islands sona
Á sér mátt í öðrum löndum,
Óðul dýr með trygða böndum
Til að byggja veldi vona.
Gamla tré í ungu landi
Islands sterki verndar andi,
Leiðarvísir ljóssins daga.
Hér við þínar öldnu rætur
Andi lífsins hlær og grætur.
Lifuð hér, er hjartans saga.
Bergthór Emil Johnson
heilar hamingjuóskir fólks hér
fylgir Sigmars fjölskyldunni að
Kyrrahafsströndinni.
Meðal annara góðra gesta hér,
voru þau séra Rúnólfur Mar-
teinsson og frú hans hér á ferð
nýlega, áttu þau stutta viðdvöl,
en gamán var að sjá þau og tala
við þau. Síðan þau komu frá
Vancouver hafa þau dvalið ann-
að slagið hjá dóttur sinni í Nin-
ette, en vetrarsetu munu þau
hyggja á í Winnipeg.
Þá voru þau Mr. og Mrs. G.
Freeman frá Bottineau, N. Dak.,
rétt nýskeð hér á ferð. Voru
þau á leið til Gimli og hafa þar
viðdvöl um stundarsakir hjá
dóttur sinni og tengdasyni, Mr.
og Mrs. E. H. Fáfnis, sem þar
hafa sumarbústað. Þessi sköru-
legu hjón sem nú eru all-nokkuð
við aldur láta ekki fyrir brjósti
brenna að taka sér ferð á hend-
ur, og eru alls ekki óvön við að
leggja land undir fót, þau eru
æfinlega góðir gestir, það er svo
skemtilega hressandi að mæta
þeim, því þau hafa átt eld í sál
sem ekki dofnar þó árin líði.
Á ferð voru hér líka nýskeð
systkini, Mrs. Ida Graham frá
Govan, Sask., og Felix Freder-
ickson frá Edmonton í heimsókn
til bróður síns, Mr. F. Frederick-
son kaupmanns og annara vina.
Voru þau að vitja föður síns, F.
S. Frederickson, sem var all al-
varlega veikur á sjúkrahúsi í
Winnipeg. Hann var einn af
fyrstu landnámsmönnum í Ar-
gyle-bygð, nú kominn nær hálf
níræðu, Er það gleðiefni vinum
hans að hann kvað nú vera á góð-
um batavegi. G. J. Oleson
Námsskeið til sölu
skóla i Winnipeg. Upplýsingar
gefur:
The Viking Press Ltd.
853 Sargent Ave., Winnipeg
RISASKIPIÐ “QUEEN
MARY”
Fyrir nokkru sigldi risaskipið
“Queen Mary” með fullum ljós-
um vestur yfir Atlandshaf. Með
Ijósum hefir skipið auðvitað
ekki siglt síðan 1939. Með skip-
inu voru 15.278 amerískir her-
menn. Annars hefir skipið ekki
rúm nema fyrir 2.000 farþega.
En heirmönnunum var komið
fyrir í hverjum krók og kima,
meira að segja í sundlauginni.
Þeir snæddu tvisvar á dag við
löng borð, sem komið hafði ver-
ið fyrir í borðsalnum á fyrsta
farrými. Sjer til skemtunar
skáru þeir nöfn sín í borðstokk-
inn, sem er míluþriðjungur að
lengd umhverfis skipið.
Þegar skipið sigldi inn á höfn-
ina í New York, v.eifuðu her-
mennirnir, hver sem betur gat.'
Fimtán þúsund búfur voru á
íofti. Fjöldi manns var saman-;
kominn á hafnarbakkanum, og
hann tók sannarlega undir kveðj
ur hermannanna. Fögnuðurinn
var geysilegur. Litlir dráttarbát-'
ar komu út að skipinu og drógu
það á staðinn, er því var ákveð-
inn við bryggjuna. Skipin á höfn
inni þeyttu eimpípur sínar, og
hávaðinn var gífurlegur. Stór
hljómsveit á bryggjunni spilaði
“Roll out the barrel.,, Enn einn
hermannahópurinn var kominn
heim, og sá stærsti fram að þessu
En nú var líka loksins skýrt
frá því, hvernig háttaði um sigl-
ingar skipsins á styrjaldarárun-i
um.
Öll styrjaldarárin var skipið í
siglingum. Það lenti aldrei í or-
ustu við kafbát eða flugvjel ó-
vinanna, enda laskaðist það
aldrei neitt.
Skipið var svo hraðskreitt,að
það gat ekki siglt í skipalestum.
Það hefði 'heldur ekki þýtt fyrir
neinn kafbát að ætla að elta það
uppi. Eina leiðin fyrir kafbátinn
hefði verið að sitja fyrir skipinu
á leið þess. En “Queen Mary”
silgdi í einlægum hlykkum um
höfin og eitt síns liðs.
1942, þegar bardagarnir voru
sem harðastir í Egypalandi,
flutti skipið til Afríku um 11.000
breska hermenn, sem lögðu tíl
atlögu við E1 Alamain.
En mest var skipið í sigling-
um á Atlandshafi. Flutti það um
500.000 ameríska hermenn til og
frá Evrópu.
1 fjórum ferðum var Churhill
forsætisraðherra með skipinu.
og af þeim sem á því ferðuðust
má nefna Halifax lávarð, erki-
biskupinn af York, Katherine
Cornell, Sir Thomas Beecham
og Beatrice Lillie.
Eins og systurskipið “Queen
Elisabeth”, mun “Queen Mary”
halda áfram herflutningum, þar
til styröldinni lýkur. En síðan
verða dýrar ábreiður breiddar á
gólfin, vínveitingasalir útbúnir
og fleira gert til þess að þókn-
ast vandlátum farþega á leiðinni
yfir Atlandshafið. (Newsweek)
FALLEG MUSIC
Finim einsöngslög eftir Sigurð
Þórðarson, stjórnanda “Karla-
kór Reykjavíkur”.
Hér er um lög að ræða sem allir
söngelskir menn .og konur ættu
að eignast, jafnst enskumælandi
fólk sem íslenzkt, því texti ‘hvers
lags er bæði á ensku og íslenzku.
Lögin eru hvert öðru fegurra og
samin við erindi, sem allir kunna
og unna.
. Lögin eru þessi:
1. Sjá dagar koma ár og aldir
líða, úr hátíðaljóðum Dav-
íðs Stefánssonar.
2. Mamma, eftir Stefán frá
Hvítadal.
3. Vögguvísa, eftir Valdimar
V. Snævar.
4. Sáu þið hana systur mína,
eftir Jónas Hallgrímsson.
5. Harmaljóð, eftir Stefán frá
Hvítadal.
H HAGBORG FUEL CO. ★ H
Dial 21 331 NoAlj' 21 331
Framsíða þessa söngheftis er
með afbrigðum frumleg og fög-
ur. Heftið kostar aðeins $1.50
og sendist póstfrítt út um land.
Björnssons Book Store
702 Sargent Ave., Winnipeg
LESIÐ HEIMSKRINGLU
bezta íslenzka fréttablaðið
Yfir jörðinni, afmyndaðri af þján-
ingum, svífur andi friðarins, og frá
óteljandi hjörtum stígur lofgerð og
þakklæti til Hans sem var skjól og
skjöldur vor meðan jörðin, sem nú er
hljóð, lék á reiði-skjálfi.
Megi hin mikla fórnfærsla og djúpa
sorg mannanna verða oss til leiðbein-
ingar á ókomnum árum, svo að við,
með aðstoð Hans sem öllu stjómar,
getum hafist handa í því endurreisn-
ar starfi sem friðar hugsjóninni er
samfara — og nú bíður vor.
/T. EATON C°m
WINNIPEG CANADA
VERZLUN ARSKÓL ANÁM
Aldrei hefir verið eins nauðsynlegt og ein-
mitt nú, að hafa verzlunarskóla mentun,
og það fólk sem hennar nýtur hefir venju-
lega forgangsrétt þegar um vel launaðar
stöður er að ræða.
Vérhöfum nokkur námsskeið til sölu við
fullkomnustu verzlunarskóla í Winnipeg.
Spyrjist fyrir á skrifstofu vorri þessu
viðvíkjandi, það margborgar sig.
The Viking Press Limited
Banning og Sargent
WINNIPEG :: MANITOBA

LONG DISTANCE
SÍMAGJALD ER
LÆGR^ FRÁ
í dag, fyrir það mesta, er aðeins hægt að sinnn
nýrri pöntun þar sem sími var áður, en fólk
flutt burt eða síma sagt upp fyrir aðrar ástæður.
(Pöntun til stríðsþarfa ganga fyrir).
Við vitum að þetta er hart fyrir þá sem þurfa
síma NÚNA, en við vonum að þið skiljið hvernig
á stendur og bíðið rólegir.
Sirax og símaverkstæðum verður snúið til frið-
samrar iðju — SÍMAPANTANIR VERÐA AF-
GREIDDAR I ÞEIRRI RÖÐ, SEM ÞEIM VAR
VEITT MÓTTAKA.
6 e. h. til
h.
N
J