Heimskringla - 12.03.1947, Blaðsíða 4

4. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 12. MARZ 1947
líeimskringla
(Stofnul litt)
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Veríi blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist íyrirfram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimsleringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24 185
ðseððeeoeðsoeosoosðecoeeððoeoecoseeeeeððeoseceec
Authorized as Second Class Mail—Post Office Dept., Ottawa
WINNIPEG, 12. MARZ 1947
Einn friðarfundurinn enn
nákvæmlega eins og önnur. Það
er sennilega eina kirkjudeildin,
sem hefir aldrei nú í fjögur
hundruð ár rannsakað né dæmt
neinn fyrir villutrú. Sumir
prestar Unitarakirkjunnar ganga
með prestakraga, aðrir í hvers-
dagsfötum. Sumir krjúpa er
þeir flytja bænir, aðrir ekki.
Sumar iguðsþjónustur Únitara
fara fram á svo einfaldan hátt,
að þær líkjast fræðslufundi. —
Safnaðarfólkið tekur þar þátt í
opiniberum umræðum, er snerta
áhuga og nauðsynjamál eins og
til dæmis: “Hvemig getum vér
helst eytt kyrhflokka hatrinu?”
Samkvæmt frásögn Elles-
worth Hiertingtons prófessOrs
frá Yale háskólanum, sem hefir
farið gaumgæfilega yfir bókina
“Who’s Who in America”, og
samið skrá yfir hvaða kirkju-
deild hver og einn af helztu
mönnum Bandaríkj anna til-
heyrði, sýnir með ransókn sinni,
að tala Únitara er þar yfirgnæf-
andi í hlutfalli við mannfjölda
kirkju þeirra.
“Þetta er í raun og veru ekk-
ert furðulegt”, segir einn af leið-
togum þeirra. “Jafnihliða þvá að
vinna að mannúðarstarfsemi,
höfum við ætiíð barist fyrir um-
'bótum á sviði stjórnarfars og
mentamála”. SMk hreyfing hlýt-
ur að draga að sér drjúgan hluta
leiðtoga þjóðfélagsins.
Sem dæmi til að sýna starf-
semi Únitaranna, hefði hann get-
Hugir manna hvarfla nú til Moskvu. Borgin er enn klædd
snjókufli sínum, en samt er þangað mænt í von um vor og sól í
friðarmálum heimsins. Utanníkisráðherrar fjögra stærstu þjóða
eru nú þangað bomnir í þeim erindum að semja endan-
legan frið, sem tími er til kominn. Frá þv,í að stríðinu lauk, eru
nú naprri tvö 6r. Og 122 fundi hefir þetta friðarráð haldið frá þvi
er það var stofnað í Potsdam. Það verður að vísu ekki sagt, að á
þeim fundum hafi ekkert áunnist eða verið gert, en þó er talað
um þennan Moskva-fund nú, sem á honum ætti að minsta kosti
undirstaða friðarins að vera lögð. Af öllum fyrri friðarfundunum
að dæma, gæti þó svo farið, að þessi yfirstandandi fundur yrði
ekki sá síðasti. \
Aðalmálin sem samkomulags er nú leitað um, eru mál Þýzka-
lands og Austurríkis. Um Þýzkaland er sag,t að það verði aldrei
sjálfbjarga, ef starfrækt sé öðruvísi en i heild sinni. Brytjað
sundur milli fjögra þjóða, þykir sjáanlegt, að það verði lengi
byrði á þeim. En Rússar eru hræddir við viðreisn þess og með
henni sæki skjótt aftur í gamla horfið. Churchill hafði ekki fyr I ag bent á það, sem gerðist í Wil-
hreyft því, að landið yrði aldrei efnalega sjálfbjarga, nema það j lOW Run 1943, skömmu eftir að
fengi haldið nokkru af sínu fyrra landi, og kvað hvern hluta þess hin mikla sprengjuflugvéla verk-
nú ýmist skorta akuryrkjusvæði eða iðnaðarsvæði, en Rússar köll-
uðu það undir eins brögð til að búa það út í nýj an bardaga á móti
sér. Og þegar hann benti á, að Rússland yrði þá að fæða sinn hluta
landsins og Vestur-Evrópu þjóðirnar hinn, kölluðu Rússar það
samtök (bloc) vestlægra þjóða á móti sér. Þetta kann að finnast
óþarft og oflangt gengið, því um slíkt sé ekki að ræða. En hvaða íkofum og kjöllurum. Vegna þes
önnur þjóð, sem fyrir barði nazista hafði orðið eins og Rússar,) að allir voru svo önnum kafnir
myndi kjósa að eiga þá yfir höfði sér? I ag smíða flugvélarnar, gaf eng-
Herbert Hoover sagði fyrir þrem vikum, að Bretar og Banda- ' inn sér tíma til að gera nein ráð
ríkjamenn yrðu að leggja Þjóðverjum á næstu 18 mán. um $42C fyrir frístundum þessa mann-
miljón dali hvor. Bretar eiga ilt með þetta og Bandaríkin kæra | fjölda, og forða honum frá hætt-
sig að Mkindum Mtið um að binda þegna sína slíkri skuldabyrði i1 unum, sem þá urðu á leið hans.
þágu erlendrar þjóðar um aldur og ævi. | Siðferðis ástandið var bágbor -
Á vantrausti eins og því, sem hér er minst á, hafa tilraunirnar ið; en skrópar og vistaskifti með-
mörgu um að gera friðarsamning strandað. Ef hægt væri að eyða ; al verkamannanna fram úr hófi.
því og þjóðirnar nú gætu treyst hver annari eins og meðan þær ! “Getur enginn hjálpað okkur til
voru samherjar í stríðinu á móti þeirra sameiginlega óvini, væru 1 að koma lagi á þetta ástand?”
engin vandræði að semja frið. 'spurði einn stjórnaremlbættis-
Af hverju vantraust þetta hefir skapast, skal ekki um sagt. mannanna j vandræðum slínum,
En það eitt er víst, að Rússar hafa nú yfir meira landi að ráða, en 1 sem t»ar þungar áhyggjur
þeir hafa menn til að hagnýta sér það alt, sem stendur að minsta 1 yfjr seinlæti framleiðslunnar.
kosti. 1 því er, sem fyr, þessi stríðsloka ógæfa fólgin og sem til únitariska hjálparnefndin sendi
þessa hefir komið í veg fyrir að friður sé samin. 1 sMku hefir og þangað hjálp í skyndi. Hún tók
ávalt verið fólgin íkveikja til annars stríðs. , höndum saman við verkamanna
fyrir
sem jafningja, þrátt fyrir kyn- mannsMfi”, sagði Dr. Joy í skeyti
flokk, trú, þjóðemi eða hvaða til Bandaníkjanna. “Gerið svo
tannsápu þeir nota, byðu banda- vel og sendið föt.”
ilískum mönnum af japönskum Á tólf mánuðum söfnuðu úni-
ættum liðsinni sitt. Er þjóðern- tararnir og sendu til Evrópu 311
isskrumarar ógnuðu -þessum smálestum af fötum og 200 smá-
hamingjusnauða hóp ofsóknum leslir af fæðu. Sú sem einna bezt
og ofbeldi, starfaði Hjálparnefnd gekk fram í þessari sókn var Dr.
únitarafélagsins að því, að koma Dotta Hitsehmanova. Hún er
þúsundum af Nisei (japanskir smávaxin og rauðhærð, og var
Bandaríkjamenn) unglingum aft- ofsótt yfir alla Evrópu af nazist-
ur í skóla og háskóla. Þeir stotfn- um. Hún kann rnu tungumál og
uðu hæli ií New York og Boston notar þau öll eftir þörfum til að
'handa eldra fólkinu, sem voru færa mönnum heim sanninn um
að leitast við að finna sér ein- þörf á hjálp. “Hún gerir krafta-
hvern nýjan stað í þjóðfélaginu. verk,” segir Dr. Joy.
Ef vér litumst eftir hrvað únit- únitarar eru fundvísir á ráð til
ararnir eru að starfa í öðrum að halda við hjálpar starfsemi
löndum til að létta mannlega sinni, og síðasta ráð þeirra er
neyð, þá er Mklegt að bráðlega þaðj að amerískur æskulýður
komi í ljós nöfn séra Maitsill hjálpi æskulýð Evrópu. Nem-
Sharp og Mörthu konu hans. endur í 385 skólum í 41 ríki
Árum saman bjuggu þau í ró hefir tekið til fósturs skóla í Ev-
og næði í Wellesley,Mass. Er þau rópu. Börnin rækta og sjóða nið-
fréttu að fólk í Evrópu, sem orð- ur mat og senda vörur, sem Mfs-
ið hafði fyrir misþyrmingu af nauðsyn er að hafa. Walt Whit-
völdum styrj aldarinnar, þyrfti man skólinn í New York tók að
ihjálpar við, lögðu þau samstund- ser ag sjá hverju barni, í einum
is af stað til meginlandsins. skóla í Kína og öðrum í Austur-
Sharp hjónin hafa gerst ferða- ríki, fyrir einni heitri máltlíð á
menn meðal rústanna í Evrópu, dag. Shady Hill skólinn í Cam-
hafa boðað huggun og raunveru- bridge,; Mass., sendi 400 börnum
lega hjálp, 'heimilislausum, skó og Gommunity skólinn í
hungruðum og nöktum. Þau vís- Brooklyn hefir tekið 43 börn til
uðu spönskum flóttamönnum til fósturs.
heimilis í Suður-Ameríku. Þau Únitarar hafa aldrei stofnsett
fundu í Fortúgal 70 flóttamenn trúboðsstöðvar með það tak-
alstaðar að. Fólk þetta svalt og mark eingöngu fyrir augum að
sáu þau um að því var send fá sér fylgjendur. Vérfáumnýja
hjálp. í öllum löndum fundu þau meðlimi með því að sýna í verk-
munaðarlaus Gyðingaböm, og jnu, að trúin getur verið meira
fundu N heimili handa sumum en sérstök breytni fyrir guði á
þeirra í Gyðingalandi; og þau sunnudagsmorgnana“, sagði úni-
smiðja tók þar til starfa. Þari eru hjÁlpa hinum þangað til tari einn, er hann gerði grein
söfnuðust að 75,000 starfsmanna, ein'hver sund °Pnast fyrir Þeim- fyrir, að' meðlimatala félagsins
af hVíta og lituðu kynflokkun-
um, bjuggu þeir í bráðabirgða
skýlum; óvönduðum hreysum,
ÞEIR SÝNA TRÚ SINA
AF VERKUNUM «
Unitarakirkjan telur sér það
til gildis, sem aðrir álasa henni
fyrir. Hún hefir hvorki ákveðn-
ar helgisiðareglur né ófrávíkjan-
legar játningar.
A
Nýlega bar svo við í Miami i
Florida, að prestur var vígður til
únitara safnaðarins þar í bæn-
um, sagði þá Gyðingarabbi einn
við kunningja sinn: “Eg vil helst
þjóna söfnuði í þeim bæ, sem
únitara söfnuður er í vegna þess,
að sMk stofnun hefir heilnæm á-
hrif á mannfélagið, sem hún
starfar með.
Hann hefði vel getað bætt við
og tekið undir með Pierre van
Paassen, er hann segir í Christ-
ian Register, að þótt meðlimatala
Únitara í Bandaríkjunum sé til-
tölulega lág, eitthvað um hundr-
að þúsund manns, þá geti Mtill
neisti kveikt stórt bál. Pierre
van Paassen hefir sjálfur gerst
únitari. Únitarar hafa áhrif
samtökin
og
1) Grein þessi þirtist fyrst í stóru,
amerisku kirkjublaði og hefi eg þýtt
útdrátt úr henni, er hér birtist. Síð-
astliðið ár, þegar Hjálparnefnd Uni-
tarakirknanna í Canada leitaði til
almennings til hjálpar nauðstaddra
í Evrópu, voru það margir meðal
lesenda íslenzku blaðanna, er brugð-
ust drengilega við þeirri bón og gáfu
örláitlega. Þessi útdráttur, er eg birti
hér, gefur þeim, er gáfu, tækifæri tii
að sjá til hversu gjöfum þeirra var
varið, og hver þörf var á þeim.
E. J. Melan
sem lyrir voru,
langt fram ytfir það, sem búast. brátt tók ástandið stakkaskift-
mætti við eftir mannfjölda, og um. Skemtifélag var stofnað,
hafa getið sér þann orðstír, að sem sá um margskonar gleðskap
vera einn hinna áhrifamestu og nauðsynleg áhugamál, svo
framsóknarflokka nútímans. sem dan'ssamkomur, mæðra-
Þegar litið er á kenningar fundi, söngsamkomur og fræð-
þeirra frá ströngu guðfræðilégu slu samkomur. Verkafólk, er
sjónarmiði, Mta sumir svo á, að bjó í verbúðum og það, sem bjó
únitarar megi varla teljast n'vögnum, var tengt félagsbönd-
kristnir; aðrir halda því fram, um og sameiginlegri félagsstarf-
að kenningar þeirra séu eigi trú-1 semi til að firra það sundrungu
arbragðakennirigar. Jafnvel leið- og óvild. Sendinefnd frá Úni-
togar þeirra sjálfra halda þvíjtörum fluttist til Detroit, þar
fram, að únitarakenningar sé Sem flutt hafði inn hálf miljón
fremur stefna en kirkja. jmanns, hvítt og litað fólk, og
Engu að síður, er þetta svo, eí hafði fólksfjölgun þessi skapað
kærleiksstörf — iðkun kristin-! ískyggilegt ástand. Hættulegir
dóms kenninganna er mæli-, lýðæsingamenn höfðu þar búinn
kvarði trúarinnar, þá munu þeir akur, er þeir sáðu óspart í sæði
vera fáir, sem neita því, að úni- sundrungarinnar, af sópuköss-
tarar séu sanntrúað fólk. Hér í um á götuhornum og úr prédik-
Ameríku og í fimtán öðrum lönd- unarstólum. Til að vinna gegn
um, eftir því sem Christian Regi- þeim tóku únitarar hönduim
ster segir frá, hefir hreyfing saman við hina Almennu krist-
þessi unnið starf hins miskunn- inboðsstefnu borgarinnar. Þeir
sama Samverja meðal manna, fluttu fólkinu boðskap sinn frá
kvenna og bama, sem þurfa strætum og fundarsölum, þar
hjálpar við. sem rætt var yfir miðdegisverð-
Unitarar telja sér ýmislegt arborðum. Fjöldi ræðumanna
það til gildis, sem aðrir ásaka þá var æfður sérstaklega í þessum
fyrir: — Að þeir hafi eigi á-'tilgangi, og sendur í allar áttir
kveðnar helgisiðareglur né ófrá- innan bæjarfélagsins, til að
víkjanlegar trúarjátningar. Einn fiytja guðspjall samúðar skiln-
flokksmaður þeirra sagði 9vo:! ings og umburðarlyndis meðal
“Vér erum fólk, sem Mtum svo, verkalýðsins.
alvarlega á trúaratriði vor, að “Það hefðu verið framin fjöl-
vér viljum jafnvel ekki leyfa mörg fleiri hryðjuverk ef þessir
vorri kirkju að segja oss fyrir drengir hefðu ekki starfað”,
um það hver þau skulu vera”. sagði starfsmaður einnar bif-
Samkvæmt þessu prédika reiðaverksmiðjunnar.
prestar þeirra hvað sem þeim j Ekki er það nema eðlilegt, að
Afsakanlegt er, þótt únitarar hefði aukist 10 af hundraði 9Íð-
séu upp með sér af annari starf- Ustu 10 árin.
semi, er þeir hafa með höndum Hreyfingin hefir ætíð haft
— það er læknanefnd undir for- meiri áhuga fyrir kappi og á-
ustu Dr. Elmers Sevringhaus frá huga meðlima sinna en hvað
Wisoonsin háskólanum, og Or. margir væru á skránni. Ætíð
Ancel Keys frá Minnesota há- síðan Michael Serwetus var
skóla. Ásamt 13 öðrum lækn- brendur á báli nálægt Geneva
um, hafa þeir starfað á ítalíu, 1553 fyrir það eitt, að prédika
farið oim landið, og Mknað og að guð væri ekki þríeinn heldur
læknað fólk, sem þjáðist af lang- einn, og að maðurinn sé í eðli
varandi fæðuskorti og fundið sínu góður fremur en spiltur,
vísindalegar aðferðir til að nœra hefir þesisi hreyfing öðlast fylgj-
ir prestar félagsins velja texta
'sína úr bibMunni, aðrir kjósa sér
umræðuefni: kúgun verkalýðs-
ins, eða betra eftirlit með geð-
veikluðu fólki.
Únitarakirkjan er aldrei kyr-
' stæð og hefir öll stríðsárin unnið
!að fjölda vandamála. Hún gekst
' fyrir að frelsa 1500 Tékka úr
jfangelsum nazista; þeir fluttu
i járnbrautarvagns'farm af mjólk,
Iþegar enginn hugði það hægt,
inn í bygðir Pyrenáu fjallanna
til að bjarga sjúkum börnum. 1
Marseilles höfðu þeir lækna-
stofu á laun rétt undir nefinu
á nazistum.
Oft og tíðum gátu únitararnir
vegna hugrekkis síns og róð-
snildar bjargað úr heljargreip-
um nazistanna siíkum mönnum
sem Franz Werfel, hinum
fræga höfundi. Lein Feudht-
wanger, sagnfræðingi. Otto Mey-
erhof, NobeÞverðlauna manni.
Heinridh Mann, rithöfundi, og
'fjölda annara gáfna og snildar-
manna, sem siíðan hafa auðgað
mennigarlíf þeirra þjóða, sem
skutu yfir þá skjólslhúsi.
Frá aðalskrifstofu sinni í Bos-
ton, fylgja forstjórar únitara-
kirkjunnar með athygli, vexti og
viðgangi hinna 57 mannúðar
stofnana, sem nú eru starfandi á
vegum kirkjunnar.
Únitari einn sagði: “Vér erum
ekki sérstaklega áhyggjufullir
út af meðlima fjölda, né þeim
byggingum sem vér getum
reist. Miklu fremur felst þýðing-
in í þessu, hVað mörgum börn-
um vér getum gefið reifa, og
hvað marga hungraða vér get-
um satt. Góð verk jafna leiðina
að hinni raumverulegu einingu
heimsins og hinu sanna bræðra-
lagi mannanna.” E. J. M.
HORFNIR GÓÐHESTAR
það hópum saman. endur frjálslyndra manna.
Dr. Paul White, frá Boston, Mlætti þar á meðal nefna Hor-
einn hinna mestu sérfræðinga í ace Mann, föður alþýðuSkóla
hjartasjúkdómum, hefir nýlega fyrirkomulagsins, er var únli-
veitt forstöðu annari leiðangurs- tari. Cyrus Pierce, sem barðist
nefnd únitarakirkjunnar. Starf- fyrir stofnun kennaraskóla, var
sviðið var Czeöhoslavakia, þar einnig únitari. Það var Mka Pet-
sem 6000 lækna vantar til að er Cooper, stofnandi Cooper
fullnægja þörfinni. Menn Dr. sambandsins; Dr. Samuel G.
White eru kennarar ungra lækna Howe, sem fyrstur manna stofn-
í landinu, leiðbeina þeim í nýj- aði skóla hér í áMu fyrir blint
ustu lækninga aðferðum í með- fólk; og Henry Bergh, sem
ala og handlækningum. Hiolland stöfnaði dýraverndunarfélagið.
og Pólland munu bráðlega verða Fimm forsetar Bandaríkjanna
aðnjótandi samskonar hjálpar. hafa verið trúir félagsmenn úni-
Lengst inn í Afríku, þar sem tarakirkjunnar: Jefferson, John
miðjarðarlínan liggur, hefir Dr. Adams, John Quincy Adams,
Albert Sohweitzer eina sjúkra- Fillmore og Taft.
húsið, sem til er á mörg þúsund Á liðinni tíð fyltu flokk úni-
fermílna svæði. Er því hjólpað tara slíkir menn sem Ralph Wal-
af únitörum í Ameríku. do Emerson, Henry Thoreau,
Dr. C. R. Joy, sem er forstjóri Nathaniel Hawthorne, Oliver
starfsemi únitarakirkjunnar er- Wendell Holmes, Daneil Web-
lendis, fýltist hryllingi er hann ster og Dr. Oharles W. Eliot, fyr-
komst að því, að 500 heimilis- verandi forseti Harvard háskól-
laus og munaðarlaus börn ans.
byggju eins og rottur á hellum Únitarar nútímans eru alveg
mni í miðri Neapel borginni. — eins stoltir af George D. Stodd-
Hann sneri sér með þetta mól ard forseta háskólans í IllinOis,
til yfirvaldanna. Harold Burton dómara, Leverett
“Oss þykir það leiðinlegt, dok- Saltonstall senator, Wendell
tor”, svöruðu þeir, “en vér get- Berge og Pierre van Paassen.
um engu orkað meira en vér Það er mjög örðugt fyrir þá,
gerum nú.” sem ókunnugir eru að skilja,
En Dr. Joy hefir mörgum hvernig únitara kirkjufélaginu
þungum steini velt á leið sinni, er stjórnað. 1 stuttu máli má
og varð því eigi uppgefinn, þótt segja, að því sé stjórnað af for-
honum væri svarað þannig. — stjóranefnd, sem hefir aðalstöðv-
Hann kallaði saman nokkra með- ar sínar í Boston.
limi nefndar^ sinnar, og næstu En nú spyrðu kannske hvern-
dagana sátu þeir um litlu ang- ig standi þá á því, að engar tvær
ana í hellunum. Þeir lokkuðu únítariskar kirkjur séu alveg
börnin, eitt og eitt, til að gefast eins; að 9vona Mtið samræmi sé
upp og fara á heilsuhæli til að á starfgfyrirkomulagi hinna 375
vera læknuð þar andlega og lík- kirkna *í Bandaríkjunum og 5 í
amlega. Eftir stuttan tíma höfðu Canada?
ÖH þessi börn verið flutt úr hell-1 j raun og veru þá ákveður
unum- hver kirkja fyrir sig hvaða bend-
Eins og þessi börn í Neapel, ingum og ráðum hún vill fylgja
þörfnuðust flestir öreiganna í 0g hverjum hún vill hafna. —
Evrópu fata. — “Aukaskór eða Frelsið er insti kjarni hreyfing-
sýnist. Engin guðsþjónusta er únitarar, sem Mta á alla menn einn klæðnaður getur bjargað arinnar. Þannig er það, að sum
Þessi fyrirsögn er nafn á bók,
sem eg hefi nýlega lesið og lesið
mér til mikillar ánægju. Höfund-
urinn er Asgeir Jónsson sem
lengi var bóndi í Gottorp í
Húnavatnssýslu, nú hættur bú-
skap og orðinn gamall maður,
að mér skilst. Segist hann ekki
vera mentamaður nó ritlhöfund-
ur, en segist skrMa á sínu ”gamla
skagfirska hestamanna máli”.
Ef þetta er nákvæmlega rétt, þá
hefir ekki verið nein ómynd á
þessu “gamla Skagfirska Mbsta-
manna máli”, því höfundurinn
skrifar ágæta íslenzku, hreint,
fallegt og auðskilið mál, sem á
ekkert skylt við tilgerðina sem
hjá sumum hithöfundum veður
uppi og stóryrðunum er raðað
saman bverju við annað og
hverju ofan á annað. Mann furð-
ar næstum, að maður sem ekki
hefir verið til mennta settur og
ekki hefir við ritmennsku feng-
ist, svo vitað sé, fyr en hann er
kominn á gamals aldur, skuli
geta skrifað svona hreint og
fallegt mál. Slík eru þó dæmi
og mó þar til nefna Ingunni
Jónsdóttur.
Bók þessi er einstæð í áslenzk-
um bókmenntum, að því er eg
bezt veit, þó til séu að vísu ýms-
ar fallegar dýrasögur, þar á með-
al um hesta, en öll þessi bók er
um hesta, góðhesta, fjölda
marga, sem höfundurinn hefir
sjálfur þekkt, langflesta, þó
hann hafi í einstaka stað farið
eftir 9Ögusögn annara. Vitanlega
verður hann Mka að geta margra
manna, eiganda hestanna og
fleiri hestamanna. En bókin er
um hestana, ekki mennina.
'Lýsingarnar á hestunum eru
svo niákvæmar og vel sagðar, að
þær minna mann á mannlýsing-
arnar sumar í Islendinga sögun-
um, sem löngum hefir verið
dáðst að, sem von er til, þegar
maður les lýsingar Ásgeirs á
góðhestunum, þá finnst manni
næstum að maður sjái hestana
ljóslMandi og skilji alt skapnað-
arlag þeirra, alt frá eyrum til
hófa, að eyrum og hófum með-
töldum. En ekki bara útlitinu,
heldur líka skapferli hestanna.