Heimskringla - 02.04.1947, Síða 2

Heimskringla - 02.04.1947, Síða 2
2. SÍÐA HEIMSKRINGLA WINNIPEG, 2. APRÍL 1947 LYSTISEMDIR VERALDAR Eftir Gunnar Gunnarsson {Jólablað Dags) því, sátu við sitt eins og ekkert féllust hendur í skaut, væri um að vera, ein við að horfði á uppáhaldið sitt. hún' Hun var að tala við stúlkurn- ar, heimasœtan; hún var að fræða þær á því, að sér leiddist, dauðleiddist. Hér í Odda væri aldrei neitt um að vera. Enda gerðist aldrei neitt hér um slóð- ir. Þetta var leiðinlegt land! Hún var í vondu skapi og hafði allt illt á hornum sér; það eina, sem gladdi hana var þegar um lopinn brast hjá spunakonunum. Hún hefði getað tekið rokkana og molað þá í smátt, þá hefði þetta heimska rokkhljóð þagnað og þetta heimska raul, því þær sátu og rauluðu, spunakonurnar og fengust ekki um harmatölur hennar. En það er hvergi nema hér! sagði hún og þandi brjóstið, flétt- aði fingur um hnakka: Ekki skal eg trúa því, að heimurinn sé allur svona, hvergi neitt skemmtilegt. Einlhvers staðar hlýtur að vera skemmtilegt — hlátur og gaman, söngur og dans og — eg veit ekki hvað. Ekki þessir eilífu rokkar og kambar og hljóðaþytur og nudd! Æ, hvað eg vildi óska, að eg væri horfin þangað! Hún fleygði sér í stól, hallaði sér fram, beit í gulu flétturnar, en stúlkumar gáfu sig ekki að kemba, önnur við að taka ofan af, sú þriðja tvinnaði, hinar spunu. Hefði ekki heimasætan verið og þetta nöldur hennar, mundi friður og ró hafa níkt í baðstofunni — í dag sem endra- nær. Kata gamla sat og prjónaði illeppa, rósailleppa; þetta var á jólaföstu og hún var farin að Já — já! sagði unga stúlkan og fetti upp á trýnið. Eg var svo ung. Vitið var ekki meira. Ætli eg hafi verið meira tíu-tólf ára? — nú er eg átján! Jújú.......Kata gamla hugg- aði sig aftur við illeppinn: Einn, tveir, þnír með rauðu, — já því nú áttu það víst að vera þrfr? Ójá. — Já, satt er það: margur hugsa fyrir einhverju smávegis J óvitkast með aldrinum, kelli handa þeim, sem henni þótti cmiín! Svona þegar fer að líða á1 sér til afsökunar: Við eigum ekki vænt um; hún var öll í prjónun- Þegar betur er liðið á kvöldið, er ár á enda og annað byrjar, dóttir sæl. Hvernig stendur á því, að þú ert ekki í hátíðaiföt- um? Hér er ekkert um að vera og við erum ein heima, faðir minn, anzaði unga stúlkan og skipti litum. Er það svo lítils vert, að vera ein með sínum nánustu? Þú veizt vel hvað eg á við, faðir minn, sagði unga stúlkan (♦JinnnniiinniiiinniitwMMiiiiiitjmimHiiinmmiiminmmmiiv s I INSURANCE AT . . . REDUCED RATES = n Fire and Automobile STRONG INDEPENDENT COMPANIES • McFadyen Company Limited F 3S2 Main St. Winnipeg § Dial 93 444 sínum, gamla konan, og muldraði fyrir munni sér: Einn. tveir með rauðu; ein, tveir, þrír með grænu. . . . En allt í einu ruglaðist hún í tölunni og það var stelpunni þarna að kenna, hún linnti ekki látum. Kata sjöunda tuginn....... I von á gestum — og ætlum Telurðu, það til gáfna, Kata hvergi. mín, að hafa skemmtun af til- Séra Sæmundur brosti: Er breytingarlausum þrældómi! stundin óhátíðarlegri af þeirri Og þannig talar þú um elztu ástæðu? Mfslind mannkynsins og helg- Unga-stúlkan var þegar rauð sem blóð: Nei, nei — en hér eru ekki aðrir en þeir, sem við erum asta sakramenti, starfið, sagði ! Kata gamla og dró saman varim- gamla skaut gleraugunum upp ar yfir illeppnum sínum, hljóp' með dagiega. á ennið, sagði hóglát: j kapp í kinn: Allt er bezt í hófi, Er það svo Mtils vert? Geturðu ekki fundið þér eitt- bamið gott, ekki sízt óþægðin. Þú métt ekki tala svona til hvað til dundurs, ljúfan mín? |Nú getur þú kosið á milli að mán, faðir minn, sagði unga Mér leiðist af öllum Mfs og þegja eins og steinn eða fara stúlkan *og fór öll hjá sér: Eg sálar kröftum! Er það ekki nóg?* þína leið. kaf aftur í rósailleppana: Einn, tveir, þrfr með grænu í blaðið. - Ónei, góða mín! Það leiðist eng- um, sem á sér rokk, kamba, snældu.og ullarlagð. skal flýta mér í önnur föt! anzaði unga stúlkan afundin. j Unga stúlkan spratt á fætur- Ger þú það, dóttir sæl. — Það er ómögulegt, sagði Kata Veiztu, að það er í fyrsta sinn Séra Sæmundur horfði hugs gamla, en var um leið komin á sem þú rekur mig frá þér?; andi í gaupnir sér; síðan brosti spurði hún og varirnar titruðu. i hann við henni: Far þú í þau föt, Kata gamla leit á hana semj sem þú átt bezt, svo sem ættir snöggvast, og af henni á illepp- þú að fara á fund ofurmenna inn. Unga stúlkan settist aftur,! anda og valds. Hann horfði á grét beizklega, en fór hvergi. i hana um stund, fingurnir tif- Hún teygði úr illeppnum og Kata gamla skipti sér ekki af j uðu á ómálaðri eikarplötu sléttaði hann á hné sér, þann'því, lofaði henni að skæla. Samt' skrifborðsins: Kom þú svo hing- helminginn, sem hún var búin gaf hún henni við og við horn- J að aftur og gerðu vart við þig.— með, athugaði, hvernig nú ætti auga; þama sat hún, elsku litla Þegar unga stúlkan kom aftur að prjóna rósina áfram. jstúlkan, og var hætt að grátajjtil vinnuherbergis föður síns Hvaða skemmtun er að þvtí að vel fór blessað höfuðið á tein- j var hún í fötum úr silkiflosi og spinna! sagði unga stúlkan og réttum hálsinum; vel fór hennij Slæður yfir, en djásn úr gulli og reigði höfuðið: Eða hugsaðu þér blái vaðmálskjóllinn, sem þær jgylltu silfri, sett dýrum stein að sitja frá morgni til bvölds yfir kömbunum; en það gaman! saman höfðu unnið í, og bláa j um prýddu enni, hális, barm og húfan; en þó allra bezt augun;mitti. Sæmundur fróði horfði Já, og sjá lárinn fyllast af bláu, sem dökknuðu í gráti, en hugfanginn á dóttur sína og kembum, léttum 'eins og maríu tásu; — Kata gamla brosti yfir lýsti af þegar upp birti. Kata gamla lét enn Mða nokkra stund, því, sem sé skemmtilegra, þú segir það satt. • Unga stúlkan hló: Eða á það að vera gaman að tvinna og prjóna! Það hefi eg haldið. Drottinn minn!.................. Þér þótti þó nógu gaman að þessu, hverju um sig, þegar eg i var að kenna þér það, ljúfan #WMMniciiiiiiMiiiiaiiiiiiMiiiiniimMMinaimiMMiunHMmiinit^ mm> sa§®i Kata gamla, henni illeppnum sínum: Það er leit á og hún var ekki nema í meðal- lagi blíð á manninn, þegar hún að lokum spurði: Hefir þú litið til hans Grána sagði að lokum: Enga sá eg hreinni hefðarmey, dóttir sæl. Þú líkist konungs- dóttur! Enda af konungum kom- in. Nú ertu sambærileg við hverja sem er! En ekki allar við þíns í dag? — Væri ekki nógu þig. gaman að fá sér sprett í góða j Unga stúlkan vissi ekki hvar verðrinu? Allt ein glá! Úr því þetta ætti að enda. Hún settist, VINNUGEFENDUR VERÐA AÐ SKIFTA UM ATVINNULAUSRA VÁ- TRYGGINGA BÆKUR Allar 1946-47 vinnuleysis tryggingar bækur ganga úr gildi 31. marz 1947. Nýjar íbækur verða gefnar út af National Employment skrifstofunni til vinnuveitenda, en aðeins þegar gamlar bækur eru útfyltar og skilað á skrifstofuna. Vinnuveitendur eru ámintir að skifta vinnu- leysié vátrygginga bókum strax. Sektir eru viðlagðar að trassa þessa köllun. Unemployment Insurance Commission U.I.C.-2-W þú nennir ekki að gera neitt í dag. Unga stúlkan anzaði henni ekki orði, leit ekki á hana, en hristi höfuðið. Kata gamla raul- aði um stund yfir illeppnum sín- um, taldi lykkjur, sagði síðan upp úr þurru: Hvar skyldi hún kisa vera? Eg manækki til að eg hafi séð hana í dag. Hafið þið séð hana, stúlkur? Ekki vænti eg kattar- skinnið hafi farið sér að voða eða verið lokuð inni einhvers staðar í framhýsi! .... Hefir þú séð hana, væna mín? Kisa og eg erum engir vinir þessa dagana, það veiztu vel, anzaði unga stúlkan og munaði minnstu að aftur slægi út í fyrir henni. Hefir þá sletzt upp á milli þín og skynlausra skepnanna? — Einn, tveir, þrír með grænu. . . . Jæja, þá hefir þú vást ekki litið til hennar Búkollu og kálfsins/ vænti eg? Fjósamaðurinn sér um það! horfði niður fyrir sig, feimin, þagði. Var faðir hennar að draga dár að henni? Hún varp öndinni, viðbúin að hér mundi taka verra við. Sæmundur fróði hló: Þú verp- ur öndinni eins og hefðarfrú á undan messugerð! En þér skjátl- ast, dóttir sæl! Eg ætla ekki að lesa yfir þér í kvöld, hvorki þér né öðrum. Hann stóð á fætur, 'hló við: í kvöld skal dans stig- inn! Dans, faðir minn- endurtók unga stúlkan og leit á hann, trúði honum ekki, og trúði hon- um þó: En hefði eg þá átt að fara í þau föt, sem eg á bezt? Þú misskilur mig enn! Það er munur á skála og sal; — hefir þú nokkurn tíma heyrt um skála- dans á sjálfa nýjársnóttina, dótt- ir sæl! bætti séra Sæmundur við, brosti undirfurðulega og valdi sér í skáp sínum þann búninginn sem var minnst snjáður: Rekur þig minni til, að einu sinni í vet- ur varztu að tala við stúlkurnar leiddist sem mest? Eg segi þér satt, að eg, gamall fauskurinn, kenndi sárlega í brjósti um þig. Heimilið var svo leiðinlegt, en heimurinn skemmtilegur — var ekki svo? Hann hlaut að vera skemmtilegur einhvers staðar, sagðir þú, og felldir tár af leið- indum yfir að komast ekki þang- að sem væri hlátur og gaman, söngur og dans og— eg veit ekki hvað! — Það er þangað, sem við bregðum okkur í nótt, dóttir sæl. Já — en, faðir minn! sagði unga Stúlkan og hrollur fór um hana: Hvemig geturðu vitað —? Hver hefir sagt þér —? Sæmundur fróði brosti: Hver ætti svo sem að hafa sagt mér það, barnið gott? Væri það Mkt stúlkunum okkar, að hlaupa til món með sögusagnir? — eða mér, að spyrjia þær? — eða hlusta á þær! Já, en — svona orði til orðs? sagði stúlkan. Sæmundur fróði strauk lóf- anum frá enni til höku: Um þig væri eg Mklegur til að vita svoua nokkurn veginn það, sem er að vita, án þess að þurfa að láta segja mér það. Unga stúlkan lét málið niður falla; hún steinþagnaði. Henni fannst hálf óviðfelldið að vera minnt á, að faðir sinn, að þv«í er sagt var, hefði gengið í Svarta- skóla og þar af leiðandi vissi meira en flestir aðrir, og meira en sanngjarnt virðist að jarð- nleskar verur viti. En hvort sem henni líkaði það betur eða verr: hún vissi það. Vissi, að hann hvað eftir annað hafði lent í tæri og tuski við Kölska — og haft betur. Annars væri hann ekki hér! Hana grunaði jafnvel, að hann enn þann dag í dag hefði sambönd ekki aðeins “efra”, heldur einnig í “neðra”, ekki að- eins á og ofar jörðu, heldur einn- ig undir jarðskorpunni; ekki aðeins í bláum sólarsölum upp- hæða, heldur einnig í eldgryfj- um undirdjúpanna. Á meðan hin unga mær var að hugleiða þessa vitneskju sína og grunsemdir, hafði faðir henn- ar búið sig til ferðar og vafði að lokum vænum ullartrefli um hálsinn: Hann er jólagjöf frá Kötu gömlu — og hér þarf á mikilli einfeldni og sakleysi að halda tautaði hann og leit hugs- andi í kring um sig, athugaði sinn gang. Þá sneri hann sér að dóttur sinni: Við eigum langa ferð fyrir höndum, barnið gott, langra í rúmi og ef til vill einnig JUMBO KÁLHÖFUÐ Stærsta kálhöfðategund sem til er, vegur 30 til 40 pund. Óviðjafnanleg í súrgraut og neyzlu. Það er ánægju- legt að sjá þessa risa vaxa. Árið sem leið seldum vér meira af Jumbo kál- höfðum en öllum öðrum káltegund- um. Pakkinn 10í, únza 80t póstfrítt. FRÍ—Vor stóra útsœðisbók fyrir 1946 Enn sú bezta 16 DOMINION SEED HOUSE Georgetown, Ontario HOW YOU WILL BENEFIT BY READING the world's daily newspaper— THE CHRISTIAN SCIENCE MONITOR. You Wtlí find yourself one of the best-informed persons in vour community on world offairs when you reod this world-wide doiíy newspaper regulorly. You will gain fresh, new viewpoints, o fuller, richer understonding of todo/s vital news—PLUS help from its exclusive features on homemaking, educa- tion, business, theater, music, rodio, sports. Subscribe now to this spcciol "qet- ocquointed,/ offer —1 month for $ 1 (U. S. funds) The Christian Science Publishing Society PB-5 One, Norwoy Street, Boston 15, Mass., U. S. A. Enclosed is $1, for which pleose send me The Christion l Science Monitor for one month. tisten to The Christian \VB Science Monitor Views tne «1 Pltws" e*ery Thursday 'VI night over the American | Sroadcasting Company Nome. Street. Zone_____Stote. Satt segir þú — fjósamaður- um hitt og þetta; manstu hvers inn sér um það. — Og nú á þú þá óskaðir þér? blaðið að dragast saman, hélt | Eg hefi svo oft talað við stúlk- hún áfram með sjálfri sér: Ein-1 umar, anzaði unga stúlkan bros- um möskva færra af því græna; bíðum nú við. Hún ýtti gleraug- unum betur upp á nefið: En skepnurnar, barn, eru mönnun- andi: Og eg hefi víst óskað mér svo margs! Satt segir þú, samsinnti Sæm- undur 'fróði: Einkum upp á slíð- um gefnar til umönnunar. Og, kastið! Það veitti ekki af, að starfið til hressingar. | eitthvað af því færi að rætast. Unga stúlkan stundi við Eða hvað? í nótt mun sú ósk, þreytulega: Það liggur við að: sum Þu barst fram daginn þann, þú gætir leyst föður minn af mikilli alvöru: Bið þú móður þína að finna mig. Þegar prestkonan kom inn og só þau ferðbúin, sagði hún — og dkki alveg þykkjulaust: Nú, þú ert þá á förum, — og ætlar að taka barnið með þér, séra Sæmundur? Já, kona góð — veizt þú nokk- urt betra ráð? anzaði séra Sæm- undur, og þó eins og á báðum áttum: Eg veit, að þú hefir veitt því eftirtekt ekki síður en eg, hvemig henni hefir liðið — nú upp á síðkastið. Finnst þér að við getum iátið reka á reiðanum méð hvernig fara á um sálar- jiafnvægi dóttur okkar? 1 nótt endurfæðist árið í hátíð og helgi- dýrð. í nótt mun teningum kast- að um dóttur okkar. Við vitum ekki fyrirfram, hvernig það muni fara. Hér er telft á tvær hættur, og svo er það um hverja fæðingu. Við tvö eigum ekki annars úrkosta en að bíða — og biðja. Bið þú, kona! Og vert þú nú sæl. Við verðum komin aftur fyrir messu á morgun — að minnsta kosti eg. --------Séra Sæmundur og dóttir hans riðu til strandar og héldu ekki í við reiðskjótana, hvaSsir skaflar á fimum fótum bmddu ótrauðir gráa gljána. í flæðarmálinu fóru þau af baki, og séra Sæmundur veik sér til hliðar og skipti orðum við mann, sem allt í einu stóð þarna í húmi næturinnar og eins og til orðinn úr húmi næturinnar; eftir að fáein orð höfðu farið þeim í milli stóð þar einnig hestur, grár hest- ur, mesti stólpagripur. Maður- inn var horfinn jafn hljóðlega og hann kom. Hver var þessi rnaður? spurði unga stúlkan skelkuð. Á því sviði, þar sem við nú erum stödd em engin nöfn nefnd, dóttir sæl, anzaði Sæ- mundur fróði glaðlega og þó ekki glettnislaust: Það eru lög í landi hér! Um leið og hlutur er nefndur á nafn, umhverfist hann og hverfur; — umhverfist — og hverfur! Og samt sem áður — svo einkennilega er því fyrir komið — samt sem áður er hver hlutur, sem óskað er eftir, jiafn- an tiltækur: tiltækur í óverulieg- í tíma, sagði séra Sæmundur at( an veruleika! Eitt er það þó, sem þú framar öllu öðru verður að muna og aldrei mátt gleyma:, Guðs nafn mátt þú ekki niefna. Það væri líka þýðingarlaust og kæmi þér að engu, hér er hann ekki til. Unga stúlkan fór að gráta í sjölum sínum, grét og kveið fyr- ir, en þorði ekki að láta föður sinn sjá það. Sæmundur fróði studdi hend- inni á makkann á þeim gráa og vatt sér, af baki, léttilegar en aldur hans, grá hár og bogið bak COUNTER SALESBOOKS hólmi sem prédikari, Kata mín; hefðir þú hæð hans, rödd og út- lit mundi það engu breyta, að þú stigir í stóMnn! Mikið og margt hefi eg lært af þínum góða föður, Það er satt og víst, anzaði Kata gamla þurr- lega: Og vildi eg óska þér hins sama, ljúfa mín! Þegar jólin voru liðin hjá og árið á enda lét Sæmundur fróði rætast að nokkru. Það er víst k tími til kominn! Þú ert ekki ung; i lengur. Fullra átján ára! Lífið j Jí virðist ætla að fara fyrir ofan: | þinn garð og neðan, er ekki svo? í 1 Eg botna ekkert í hvað þú áttl I við, faðir minn, anzaði unga[| stúlkan, dreyrrauð: Hvernig ætti eg að vita, hvaða dag þú áttj við og hvað við ræddum um j þann dag? Sæmundur fróði klappaði brosandi á kinnina á henni: Þú' ií Odda kalla dóttur sína til sín manst það ofur vel! Ertu búin að í herbergið og sagði við hana: gleyma deginum, þegar þér Kaupmenn og aðrir sem þannig lagaðar bækur nota, geta fengið þær með því að snúa sér til vor. Allur frágangur á þessum bókum er hinn vandað- asti. Spyrjist fyrir um verð, og á sama tíma takið fram tegund og fjölda bókanna sem þér þarfnist. The Viking Press Limited 853 Sargent Ave. Winnpieg, Man.

x

Heimskringla

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.