Heimskringla - 28.05.1952, Blaðsíða 4

4. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 28. MAÍ, 1952
Heímakrinjjla
(StofnuO 1816)
C*m\u út á hverjum miðviltudegl.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 8K Sargent Avenue, Winnipeg — Talsíml 24 185
Verfl blaðslns er $3.00 árgangurinn, borgist fyriríram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
ÖI1 viðskiftabréf blaflinu afllútandi sendist:
Ttoe Víking Press Limited, 853 Sargent Ave., Wirrnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Dtr.r.áskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"’Heimskringla" is published by THE VIKING PRESS LIMITED
and printed by VIKING PRINTERS
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24185
Authorized as Second Class Mail—Post Office Dept., Ottawa
WINNIPEG, 28. MAf, 1952
Sækið Þjóðræknisþingið
Eitt af umhugsunarefnum þjóðræknisþingsins er ávalt það,
hvernig slenzkri tungu verði haldið hér við. Við vitum hvernig því
máli er komið með æskuna. Við erum að því er hana áhrærir á leið-
inni til grafar. Og það sem lakara er, næstu tvær kynslóðirnar á
undan henni, en það á við 15 ára gamla og alt upp að 50, eru einnig
hætt að leggja mikla áherzlu á viðhald tungunnar sem almenns tal-
máls. Þeir eru farnir að leggja meiri áherzlu á að reyna að halda í
eitthvað af arfinum á annan hátt, með samtökum eða félagsstörfum
á meðal íslendinga þó fram fari á enskri tungu. Það mætti út af
þessu fráhvarfi æskunnar segja, að íslenzk tunga sé á leið til graf-
ar. En hún er það þrátt fyrir alt ekki eniiþá hjá öllum. Hjá þeim
sem yfir fimtugt eru komnir, er hún ekki á leið til grafar. Hún
lifir æskuláfi hjá ellinni! Það er hin aldraða sveit sem sjálf er á
fleygi ferð til grafar, sem í tunguna heldur unz þróttur þver. Það
er eflaust satt að hinir ungu séu tímans herrar. Þeir eru það nít
samt ekki, að því er viðhald íslenzku hér áhrærir. Karlar og kerl
ingar á aldrinum frá 50 til 90 ára, eru bjargvættirnir. Með þeim
deyr íslenzk tunga hér en fyr ekki.
Er það nú orðin fastur ásetningur miðaldra íslendinga hér,
að hiorfa a'ðgerðalausir á hlutina fara þannig?
Þeir geta betur fyrir þessu séð ennþá, ef af öllum kröftum er
beitt sér fyrir því. Sú stefna að halda hér við íslenzka arfinum á
ensku, getur hepnast um tíma á yfirborðinu. Að snúa íslenzku fé-
lagsstofnunum yfir á ensku, getur blessast svo langt, að þeir haldi
hópinn um tíma sem íslendingar, en ekki um eilífð.
A þessa stefnu hinna miðaldra, eða þeirra sem lífskrafta eiga
óslitna, felli eg mig ekki í viðhaldi tungunnar hér. Eg
skil að sú leið er auðfarnari íslendingum hér, er ant er um arfinn.
En eg get aldrei skilið í hvað sú stefna heillar fslendinga á ætt-
jörðinni. Það er oft svo að sjá, sem þeim þyki vænna um allan fróð-
leik af Vestur-fslendingum á enskri tungu, en íslenzkri.
f þjóðræknisstarfinu hér vestra, var skjótt komist að þeim
skilningi, að viðhald tungunnar væri það eina örugga til þess að
verða ekki viðsila við þjóðstofninn. Það hefir stundum verið sagt
hér, að það ætti að vera eins auðvelt og að drekka úr kaffibolla fyr-
ir sækuna, sem ekkert hefir að gera nema að læra, til 25 ára
aldurs, að nema eitt tungumál auk þjóðtungunnar ensku. Til þessa
hafa Gyðingar verið fremstir hinna fáu, er þetta tekst. Jafnvel þó
menning þeirra sé að mörgu leyti góð, ætti öðrum menningarþjóð-
um að vera þetta fært. Jónas okkar Jónsson fyrv. alþingismaður
var þessu fyllilega sammála þegar hann var hér vestra og vildi
senda mann vestur að heiman til skipulagningar slíkri almennri
barnakenslu í íslenzku. En Þjóðræknisfélagið, sem nú er mint á
athafnaleysi sitt, átti þá enn athafnalausari stjórn, en það hefir
haft síðan og gaf þessu máli minna en engan gaum.
Eg ætla ekki að fjölyrða iun þetta. fslendingaij hér sjá hvernig
sakir standa. En á þessu komandi þingi væri æskilegt að gömlu
s örin, þessi 50 til 90 ára, hniptu við afkomendunum og mintu þá
a vað hér er í húfi, ef engin forsjá er sýnd í þjóðræknismálunum.
Þingið sem i hönd fer, er staðurinn til þess, að ræða saman og ráða
same.ginlega fram úr því, sem hér að ofan hefir verið vikið að.
höfundurinn hefur lagt við það j orðið meira en góðu hófi gegnir. skætingi rignt yfir hann frá bæj- Slíkan arf til framtaks en ekki
mikla alúð. Þó verður því ekki Einkum er síðasta sýningin allt- arráðsmönnum oz fvlkissti.. er á .xvrrstnA,, ekki æska
r.eitað að á því eru margir ann-
markar^ enda er það eðlilegt, því
að efnið í sjálfu sér viðamikið
og vandfarið með það. Persóna
Hallgríms Péturssonar hefur
lengið sitt fasta svipmót í huga
íslenzku þjóðarinnar. Hann er
eitt af andans mikilmennum
Einkum er síðasta sýningin allt- arráðsmönnum og fylkisstj., er á
of langdregin. Var ekki laust við orkuskorti stÖguðust við at-
að sumum leikhúsgestanna væri kvæðagreiðsluna 16. apríl, unz
farið að lengja eftir því að séra almenningur fékk tækifæri, að
Hallgrímur drægi síðasta and- stinga upp í þá, og þeir mega
varpið.
eiga von á, að geri það við næstu
hefur henni styrkur í erfiðri lífsl
Hlutverk eru mörg í þessum ^tkvæðagreiðslu einnig, ef þeir
ieik og verður hér aðeins getið baga sér ekki skikkjanlega.
þeirra er mestu máli skipta. — *
hennar, trúarhetjan sem verið! Aðalhlutverkið leikur frú Reg- Sunnudagsblaðið
u_r 1. 1 ína Þórðardóttir og fer ágætlega f páfag^rði hefir lát-
með það. Gestur Pálsson fer með ið svo um mælt> { Jóns
hlutverk séra Hallgríms vel og Rómverja, að dansinn sé siðspill-
smekklega, einkum bar leikur an(ji 0g dragi á eftir séra aðra
hans í áíðasta þætti vott um siðspilling, enn 'verri, eða að
sterka innlifun. Þá er leikur minsta kosti hljótist af honum
Baldvins Halldórssonar í hlut-1 hneyksli. Hafa ummæli þsesi orð-
verki Hassans hins serkneska, af i& til þess> að fjöldi ten&ermara
bragðsgóður, gerfið prýðilegt og hefir tekið lúterstrú, í mótmæla-
látbragð hans og bros eins “ori- skyni gegn atvinnurógi þessum.
entalskt og bezt verður á kosið. __Spegill.
Valur Gíslason er leikur Ólaf i ________________
TYRKJA-GUDDA
Eitir Jakob Jónsson frá Hrauni
Tyrkja-Gudda, hið sögu^egh
leikrit séra Jakobs Jónssonar,
hefur að undanförnu verið mikið
rætt manna á meðal hér í bæ. —
Höfuðpersóna leiksins, Guðríður
Símonardóttir, ektakvinna trúar-
skáldsins mikla, Hallgríms Pét-
urssonar, hefur um aldir lifað í
vitund þjóðarinnar við lítinn orð-
stír. Hefir henni flest verið fund
ið til ávirðingar og þó einkum
það, að hún hafi verið blendin í
trúnni, eftir að hún kom heim úr
herleiðingunni og að hún hafi
jafnvel gert sig seka um skurð-
goðadýrkun. Má nærri geta að
þetta hefir flogið landshornanna
milli í tíð Guðríðar og þótt firn
mikil og hinn argasti ódæðuskap-
ur og ekki hefir það orðið til að
draga úr sekt hennar í augum al-
mennings, að hún framdi slíka ó-
hæfu undir handarjaðrinum á
þeim ágæta guðsmanni,
Hallgrími.
Séra Jakob Jónsson er fyrir
löngu landskunnur sem ötull
kennimaður og mikilvirkur rit-
höfundur. Hefur hann látið flest
andleg mál til sín taka, ritað
mikið í blöð og tímarit og leik-
rit eftir hann hafa verið sýnd hér
sera
í Reykjavík og viða um land. —
Kunnast þeirra er “Öldur”, sem
séra Jakob samdi árið 1940 og
sýnt var hér í Reykjavík haustið
sama ár og um svipað leyti í ís-
lendingabyggðum vestan hafs.
Þegar það vitnaðist að séra
Jakob hefði ráðizt á það að semja
leikrit um Tyrkja-Guddu, vakti
það mikla athygli. Mönnum lék
hugur á að vita hver afstaða
skáldsins og kennimannsins
mundi vera til þessarar þjóð-
sagnakendu persónu, hvort hann
mundi leitazt við að rétta hlut
hennar og hversu honum mundi miðað og viðbragð Ólafs á eftir
baráttu og lýst henni í myrkri ör
væntingar og þjáninga. Slíka
menn er vandfarið með á skáld-
skap, og ekki sízt á leiksviði,
svo að þeir minnki ekki. Séra
Jakob hefur ekki tekizt að leysa
þessa þraut. Hallgrímur Péturs-
son hefur í höndum hans ef til
vill orðið mannlegri en hann hef
ur hingað til verið í hugum
fólksins, en um leið hversdags-
legri miklu og rislægri. Vil eg
þessu til stuðnings benda á
hversu lítilmannlega hann
bregðst við ásökunum Ólafs í
garð Guðríðar konu sinnar í
sjöttu sýningu (Hallgrímur :Guð
ríður? Er forsjónin að nota ill-
málgan fant til að ljósta því upp,
sem þú hefðir sjálf þurft að
skrifta? Hefurðu falið þetta und
ir tungurótum þínum öll þessi
ár?) Þetta er aðeins eitt dæmi.
En hvernig verður svo Guð-
ríður í höndum höfundarins? —
Hún er andstæðan við séra Hall-
grím, tákn efasemdarinnar við
hlið trúarhetjunnar. En hefur
höfundinum tekizt að skýra
mynd Guðrðar, að gera grein fyr
ir sálarlífi hennar, svo að vér
skiljum hana og gjörðir hennar
og viðskot. Og hefur hann rétt
hlut hennar? Því miður verður
að svara öllu þessu neitandi. —
Guðríður er frá hendi höfundar-
ins næsta torskilin persóna og
sjálfri sér ósamkvæm í öllu nema
einu, — hinni miklu eigingirni.
Trú hennar á verndargripinn er
illa “motiveruð” og hin mörgu og
skjótu viðbrögð hennar vantar
oft eðlilegar forsendar. Hins veg
ar er hún alltaf söm við sig í
eigingirni sinni. Hún þiggur
irelsi sitt fyrir ánauð Ólafs og
hún segir við séra Hallgrím, er
iiggur helsjúkur í rúmi sínu: Þú
gleymdir þinni kvöl, — en því
gleymdirðu minni. Hallgrímur?
—Og þegar séra Hallgrímur er í
andarslitrunum segir hún við
hann: “Þegar þú ert dáinn frá
mér, get eg engu breytt, — þá
er enginn kærleikur til, sem vill
líða fyrir mig”. — Það er því
síður en svo, að höfundurinn hafi
rétt hlut Tyrkja-Guddu. Hefði
það þó verið veglegt verkefni
fyrir skáldið og kennimanninn,
enda held eg að til þess hafi leik
urinn verið gerður.
Enda þótt eg hafi orðið nokk-
uð fjölorður um þá galla, sem
eg tel veigamesta á leikriti þessu
þá vil eg einnig geta þess að
margt er þar vel sagt og skyn-
samlega athugað. Ýms atriði
leiksins eru mjög sterk og “dram
atisk” og virðist höfundinum all-
sýnt um að byggja upp atvik er
leiða til mikilla átaka. Þannig
er þriðja sýningin, í aldingarði
Fatima, leikræn mjög og vel sam
in, og hið sama má segja um það
atriði í fjórðu sýningu er Ólafur
laetur Guðríði eftir lausnargjald-
ið. — Samtal þeirra þar er hnit-
gyrrstöðu, eignast
annarra menningarþjóða Vestur-
Evrópu, sem byggja á gömíum
merg og búa við að ýmsu leyti
úrelt ytra borð, en fullkomin
ræktun landsins skapar þar lítil
skilyrði til landvinninga heima
iyrir eða nýræktar. Líf þeirra,
cem slíkan arf hljóta hlýtur ávalt
reynast kyrrlátt og lítt umbrota-
samt, en það verður aldrei sagt
um arf íslendinga né náttúru
landsins og landsins barna.
SJÓNVARP UM HEIM
ALLAN A NÆSTU ÁRUM
Það er ekki ósennilegt, að
hægt verði að beina sjónvarps-
sendingum milli álfa eða um
heim allan án millistöðva á næstu
árum.
| Frá þrí var skýrt í N.Y. Times
j fyrir nokkru, að fundin hafi ver-
fer einnig mjög vel með hlut- pRÁ ÍSLANDI
verk sitt. Sama er að segja um
Jón Aðils í hlutverki Jóns Jóns- Það var ekki laust við að farið [ ný aðferð til að senda radíó-
sonar skólamans. Arndísi Björns sé hér að spyrja, hvernig íslandi merki, og gefi aðferð þessi fyr-
dóttur, er leikur Fatime, móður vegni, hvort ekki sé að þrengja
Hassans og Harald Björnsson er að þjóðinni vegna viðskifta
ieikur Brynjólf Sveinssonð siíð- og fjármála haftanna í heim-
ar biskup. Anna Guðmundsdótt- 4ium. — Þessu er svo vel svar-
ir er og mjög skemmtileg á að í ritstjórnargrein í Vísi á
skólabekknum í fimmtu sýningu sumardaginn fyrsta, að vér telj-
og Valdimar Helgason er leikur um vel við eiga, að hún birtist í
Slöttólf er hreinasta afbragð. Þá blöðum hér vestra. Fer greinin
má ekki gleyma Kristni litla Wa- hér á eftir:
age, sem alltaf er gaman að sjá. SUMARKOMAN
Lárusi Pálssyni hefur tekizt j
leikstjórnin einkar vel, — þó Ávallt fögnum við íslending-
hefði hann ekki átt að stæla loka snmri, enda oftast þreyttir j á. Gerir þetta að engu fyrn kenn
atriðið í Sölumanninum, — síð- fcftir langan og stundum strang- íngar, að ekki se hægt að senda
ast í þessum leik. Einu sinni er an vetur, svo sem hann getur tal-! merki með hárri tíðni nema sjón-
• 4 0 * J*r Jr 1 . _ _ *__* _. aal __ ■ ■■ _1 ít r~% mrmr^ «11« t~* r~% r-% «
ágætt, en tvisvar óhóf.
Lárus Ingólfsson hefur teikn-
að leiktjöldin og búningana og roikil, ógæftir og slysfarir verið
með mesta móti, ef miðað er við
síðasta aldarfjórðunginn, ekki
irheit um byltingu á sviði fjar-
skipta, svo að vera kunni, að
hægt verði að senda sjónvarps-
dagskrár um heim allan, áður en
Iangt um líður.
Sex þekktustu vísindamenn
Bandaríkjanna hafa unnið að
uppfinningu þessari í samvinnu
við utanríkisráðuneytið amer
íska, og hefir þeim tekizf að
skapa merki, signals, sem engar
truflanir virðast geta haft áhrif
ist hafa verið að þessu sinni. — arlengd, eða milli staða, sem
Hríðar og snjólög hafa verið
leyst það verk prýðisvel af hendi.
þó finnst mér baktjaldið í þriðju
sýningu full hlaðið.
fórum við á mis við páskahretið
Dr. Urbancic hefur samið mús °g ei
sést á milli.
í heilt ár hafa sendingar farið
fram í borginni Cedar Rapids í
Iowa fylki, en viðtakandi verið
Sterling í Vermontfylki —í 1300
km. fjarlægð. Með hinni nýju
jrtL uluailvll v ^ w heldur sumarmálahretið,
ikina og stjórnaði hljómsveitinni hversu mörg hret önnur, sem við | aðferð er notað við truflanir i
lék á undan leiksýningunni 'kunnum að eiga í vændum, á- [ háloftunum, sem hingað til hafa
sýninga. Músik dr. samt vornæðingum vestan og verið taldar hinn versti þröskuld
" " * * " ur í vegi þess, að hægt væri að
halda uppi útvarpssendingum á
stuttbylgjum snurðulaust. — í
er
og
a
milli
1 FÁM ORÐUM
Urbancic er mjög skemmtileg,— norðan úr Dumbshafi.
en vegna þess hve leikritið er Atvinna hefur verið stopul
langt, hygg eg að margur hefði víða á vetrinum, en víst er að _
kosið að hljómsveitin hefði að- hún eykst stórlega á vormánuð-, Sterlmg var motta an alltaf ja n
eins leikið á undan sýningunni. unuín og heillaspá virðist fylgjai sifcýr a hvaða árstima sem va ,
Að leikslokum voru leikendur, sumarkomunni, að því er alla af-jkjörtu eða myr n, þott a rar
leikstjóri og höfundurinn kall- komuna varðar. fslenzkum hug-, sendmSar tru lu ust' ... *
aðir fram og þeir ákaft hylltir vitsmönnum hefur tekizt að búa : Ekki er gert ra yrir þvi,
af leikhúsgestum. til veiðarfæri, sem virðast muni,11*®1- se að s®n a enSra en urn
Sigurður Grímsson valda byltingu í veiðiskap, spara km. me þessan nýju a
-Mbl. 22. apríl veiðarfærakostnað, en auka verferð 1 fyrstu. en hun er mikl1
á aflann og útflutningsverðmæti frainför- að eins 0g stend“r’
þjóðarbúsins. Áhugi fer vaxandi[er f’d' ekki að senda SJ°n’
------ fyrir skógrækt, sem skapa mun varPsmyndir nema sv0 stutta
Gavin McCullough, maður 51 þjóðinni mikinn framtíðarauð.—, le|ð; að mi 1St° Jar
árs, skrifstofuþjónn, var talinn Rannsóknir á gæðum landsins lelðmnl yfir Þver an arl in'
saklaus af morði 7 ára fóstur- fara stöðugt fram og nýjar auð- Se£lr Tirnes-_að hæflt m°n 1 a
dóttur sinnar, vegna þess að Iindir finnast í náttúrunni, Sem hæta mjög móttö us i yr í ynr
hann er talinn að hafa verið vit- ekki var vitað að hér væru fyrir ameriskt útvarp 1 vropu, e
ckertur, er hann framdi morð- hendi, hvað þá að af þeim mætti | milliliðastö var væru settar upp
ið. Hann verður í HeaiJingly ieiða atvinnuaukningu og vax-;a Labrador og Grænlandi.
fangelsinu þar til fylkisstjórn andi þjóðartekjur. Þannig mætti Er það spá blaðsins, að ra -
Manitoba lýsir hann lausan allra lengi rekja gróandi þjóðlíf og lega megi senda sjonvarpsmyn -
starf, sem allt miðar að aukinni lr um heim aHan fyrirhafnarllt’
★ rækt við gæði landsins. lð með Þessari nýíu aðferð-
A. G. Eggertson Q.C. hélt Erlendur vísindamaður gat Ýísir ___________________________
ræðu í Sparlingskóla s.l. föstu- þess nýlega, að ísland lægi á KyóLL Eyu BraUN
dag fyrir nemendur um þegn-1 norðurmörkum hins byggikg. J fNN f KAFBÍÁT Á
skap 1 þessu landi. Hann kvað heims, og eðlilega hefur honum
mála.
takast að gera sálfræðilega grein
fyrir henni. — Menn fengu svar
við þessum spurningum er leik-
ritið kom út árið 1948 ásamt
fimm öðrum leikritum höfundar-
ins.
Nú, hefur Þjóðleikhúsið tekið
Tyrkja-Guddu til sýningar og
átakanlega áhrifamikið enda sál-
fræðilega hárétt. Fleiri atriði
ieiksins eru og all-góð, svo sem
fimmta sýningin, í Kaupmanna-
höfn, er bendir á góða kímni höf-
undar. Hins vegar er fyrsta sýn-
mikið kveða að þátttöku þessa litist landið úfið og hrjóstrugt.j ^
lands í erlendum málum og þjóð Slík ummæli heyrast oft af vör-| N. York Times flytur þá fregn
ina innbyrðis hafa sýnt, að auð- um innlendra manna einnig. Þeir frá Kaupmannnahöfn, að dansk-
velt væri fyrir menn af ólíkum íslendingar, sem gerþekkja land ur kafari hafi fyrir viku síðan
þjóðum að búa saman í friði. ið, og farið hafa víða um heim komið með part af kvenmanns-
Hann mælti með þegndegi í og dvalið langdvölum erlendis, I kjól upp úr Þýzkum kafbát, sem
Canada (Citizenship day). vita hinsvegar betur. Fullyrða sökkt var vorið 1945, af brezkum
* sumir þeirra, að ísland sé bezta flugvélum í Litlabelti, milíi eyj-
Frumvarp er fyrir þinginu í land í heimi, enda séu hér at- arinnar Fjóns og Jótlands.
Washington er fer fram á að bafnaskilyrði, sem öfunda megi Þessi fundur hefur undir eins
þingmenn landsins séu undan- þjóðina af. Merkur stjórnmála-! framkallað getgátur um það, að
þegnir skatti.
maður ræddi við mann um fjár- kafbáturinn hafi haft nazista
Þetta á að gerast á þann hátt, bagserfiðleika þjóðarinnar, sem flóttamenn frá Þýzkalandi inn-
að þingmennirnir telji fram all- við áttum þá við að stríða. Hann an borðs, kannski jafnvel Hitler
?n kostnað við þingsetuna í 10 var bjartsýnn á framtíðina, leit og Evu Braun, og það séu máske
mánuði eða hvað sem hún er á ári út yfir Faxaflóa og sagði: — leifar af kjól hennar, sem kafar-
ingin, í hellinum í Vestmanna-1 og allan ferðakostnað og ýmis- “Þarna eigum við nógan auð”,
eyjum, æði sviplaus og áhrifalít- j legt fleira, og dragi það alt frá Særinn byggir upp sveitirnar en
inn fann.
Það er auðvitað ekki talið ó-
fór frumsýning fram í fyrra- :I. En um það er ekki höfundinn skatttekjunum. Það segja sumir, þegar full rækt er lögð við hvort hugsandi að einhver af áhöfn
kvöld fyrir húsi þéttskipuðu 'á- einan að saka. Herfði séra Jón j að þessar undanþágur sé auðvelt tveggja þurfum við ekki að ör-1
horfendum. Hefur höfundurinn' Þorsteinsson, sem Indriði Waage að gera svo háar, að engan skatt vænta, en okkur er um að saka
gert ýmsar breytingar á leikrit- [ ieikur, verið gæddur meiri trúar- j þurfi að greiða hverjar sem tekj- verði þetta ekki gert.
inu frá því það var getfið út, eru hita og sannfæringarkrafti, hefð: urnar eru. Sú æska, sem nú vex upp í
sumar þær breytingar smávægi- þessi sýning getað orðið átakan- j ★ ^ landinu, hlýtur mikinn arf og á-
legar, en aðrar veigameiri, svo
sem breytingin á sjöundu sýn-
mgu (lokaþætti leiksins) er heita
ma gagnger- Allar eru breyting-
ar þessar til mikilla bóta.
leg og áhrifarík.
Fyrir nokkru lét Mr. Jack St. jltleg starfsskilyrði. Landinu
Þegar litið er á leikritið sem John bæjarráðsmaður í Winni- hefur aldrei verið skilað auð-
heild er ekki hægt að verjast peg, það álit í ljós við blaða- ugra f hendur nokkurrar kyn-
þeirri hugsun að það sé of lang- ^ menn, að hann heldi að Manitoba sloðar> auk þess sem verkefni
dregið, — mærðin sé þar óþarf- hefði þa orku, er með þyrfti til hennar verða meiri en þó auð-
Leikritið ber það með sér að lega mikil og prédikunin og guðs ársins 1956. Út af þessu hefir veldari, en þeirra sem nú lifa.
kafbátsins hafi haft með sér
kvenmannskjól sem einhverja
endurminningu; en danskur lög-
reglufulltrúi sagði: “Við tökum
fundinn sem vott þess, að kona
hafi verið um borð í kafbátn-
um”. —A.B.
LESIÐ HEIMSKRINGLU—
ötbreiddasta og íjölbreyttasta
íslenzka vikublaðið
'