Heimskringla - 26.08.1953, Síða 1

AT ALL LEADING GROCER9
Super-Quality
“BUTTER-NUT”
BREAD
“Tops in Quality & Taste”
CANADA BREAD —look for the
Bright Red Wrappei
_____r*
'-----------------------
AT ALL LEADING GROCERS
Super-Quality
“BUTTER-NUT”
BREAD
“Tops in Quality & Taste”
CANADA BREAD -look for the
Bright Red W'rapper
\-----------------------✓
LXVII. ÁRGANGUR
WINNIPEG, MIÐVIKUDAGINN 26. ÁGÚST 1953
NÚMER 48.
FRÉTTAYFIRLIT OG UMSAGNIR
VEÐRABRIGÐI
SKEMTILEGUR GESTUR
FRÁ ENGLANDI
Inn á skrifstofu Heimskringlu
leit s.l. mánudag stúlka frá Eng-
landi, er Miss Eva Johnson heit-
ir. Erindi hennar var að kaupa
blaðið. Undruðumst vér hvort
hún kynni íslenzku og spurðum
hana að því. Hún játaði því. En
hún slapp nú ekki með það svar
og varð að gera grein fyrir hvar
hún hefði lært hana. Sagan af
því er þessi.
Hún byrjaði á skóla í Leeds að
læra íslenzku, en varð að hætta
því vegna kennaraleysis. Hugs-
aði hún þá með sér að hún skyldi
í sumarleyfi sínu fara til ís-
lands og læra hana þar. Þetta
var 1931. Hefir hún fjórum sinn-
um í alt verið í sumarleyf á is-
landi og talar og les málið undra
vel. Fyrst er hún fór heim.dvaldi
hún á Höfn í Hornafirði hjá
Þórhalli verzlunarstjóra Daníels
syni.. Eignaðist hún þá góða
fjölskyldu að vinum og hefir
Anna dóttir Þórhalls verið með
henni í Englandi í heimsókn.
Bar hún Hornfirðingum, sem ís-
lendingum yfir leitt, mjög vel
söguna. Kvað gestrisni og góð-
vild þar á háu stigi.
Hér er Miss Johnson á ferð
með föður sínum, sem er klæða-
sali og er hér í viðskifta-erind-
um.
Nú viljum við og minnast þess
að nokkrir nágrannar okkar
heimsóttu okkur 6. þ.m. og færðu
ckkur góðar gjafir, var þetta
sama fólk og með í þessu á-
minsta samsæti, meðal þeirra
voru: Lárus og Anna Nordal,
Mr. og Mrs. H. G. Sigurðsson,
Mr. og Mrs. Eric Stefánsson,
Mr. og Mrs. Daniel Pétursson,
Mr. og Mrs. Sig Guðmundsson,
Sigurjón Jóhannsson og dóttir
hans Steinunn, Guðm. Jónsson,
Gyðríður Anderson og Sæunn
Bjarnason.
Við þökkum öllu þessu fólki,
við þökkum Gimlibúum fyrir
margra ára ágæta viðkynningu
og vinarhug, og biðjum guð að
lýsa friði yfir þessum bæ og í-
búum hans. Við kveðjum ykkur
með kærum minningum.
Mr. og Mrs. Jón Júlíus Johnson
DÁNARFREGN
Arthur Eugene Pétursson,
yngsti sonur Björns sál. Péturs-
sonar af fyrra hjónabandi hans,
andaðist snögglega aö
heimili sínu í Thicket
Portage, Manitoba, fimtudags-
morguninn s.l. 20. ágúst. Hann
rak þar verzlun sem hann stofn-
aði eftir að hann kom heim aftur
úr þátttöku sjóher bandaríkjanna I
á stríðsárunum.
Þegar eg sagði henni, að eg
hefði verið starfsmaður Þórhalls
áður en eg fór vestur, bað hún
mig fyrir kveðjur til fjölskyldu
Arthur var fæddur 19. marz,
1904, og var yngstur af þremur
systkinum. Elzti bróðir hans,
Louis dó fyrir 10 árum. Systir
hans.
Þeir sem heyrðu Miss John-
son tala og lesa íslenzku inni á
skrifstofunni, undruðust hvað
hún kunni hana vel. Mig furSaði
ekki svo mikið á þessu þar sem
hún lærði hana í Hornafirði.
ÞAKKLÆTIS- og SKILNAÐ-
ARORÐ
Þegar við nú eftir meira en
átta ára dvöl hér á Gimli erum
að flytja okkur búferlum vestur
að hafi, er svo margs að minnast
og margt að þakka. Við höfum
átt því láni að fagna að kynnast
og vera með ágætu fólki, fólki
sem á allan hátt hefir gert okkur
dvölina hér skemtilega og eftir-
minnilega, og verða minningarn-;
ar um dvöl okkar hér fagrar ogj
heilnæmar hvar sem samastaður
okkar verður héreftir.
Viljum við nú einnig minnast
hins ánægjulega og myndarlega
samsætis sem okkur. var haldið
þriðjudagskvöldið 18. þ.m. og
yfir sextíu manns tóku þátt í,
má segja með sanni að þar ríkti j
gleði og góðvild, ánægja og ein-
lægir vinarhugir. Það kvöld |
verður minningaríkt og ógleym-
anlegt í hugum okkar, það var,
sannur sólskinsblettur í heiði,
sem margir hlýir ylgeislar munu
stafa frá.
Okkur er það íjóst, að “Það
þýðir ekki að þylja nöfnin tóm”,
því svo margir lögðu þar hönd
að verki að gera þetta kveðju-
samsæti sem ánægjulegast að
rúm leyfir ekki upptalningu.
Verður því að sætta sig við að
segja að Mrs. Kristin Thor-
steinsson hafði samsætisstjórn
með höndum, en auk hennar
tóku til máls Mrs. H. G. Sigurðs
son, Mrs. Tallman, forstöðukona
“Betel” og Mrs. Sylvía Kárdal,
sem einnig hafði söngstjórn með
höndum, þar sem allir sungu
saman, og var að því eftirminni-
leg skemtan. Einnig flutti Lárus
Nordal ágætt kvæði, sem fylgir
hérmeð.
hans, Mary, Mrs. Allan Gilman,
býr í Montreal, og á móðir hans,
Guðrún Jóhannesson, fyrri kona
Björns, þar heima. Auk þessara
systkina átti Arthur f jögur hálf
systkinni.
Hann ólst hér upp í Winnipeg
og gekk hér á skóla. Eftir að
hann náði fullorðins aldri, vann
hann hjá föður sínum í verzlunn
inni á Wellington Ave. og Sim-
coe St. Seinna vann hann hjá
föður-bræðrum sínum, Union
Loan and Investment Co. Um
tíma dvaldi hann í California,
en kom brátt aftur til Winnipeg.
Hann fór norður í Manitoba,
komst í kynni við íslendinga
þar, og undi sér vel í norðrinu.
Er stríðið braust út og byrjað
var að gera Alaska highway fór
hann þangað og gekk í þjónustu
Bandaríkjanna, og seinna innrit
aðist hann í sjóherinn, “Con-j
struction Battalion”, og var þar
til enda ófriðsins.
Verzlunin í Thicket Portage;
tókst með ágætum og var hann1
í háu áliti þar nyrðra hjá öllum
sem komust í kynni við hann,
bæði stjórnarmönnum og námu-
eigendum og kynblendingum og
Indíánum. Hann var vinsæll
mjög og virtu allir hann fyrir
drenglyndi , samvizkusemi og
réttmæti. Enda var fjölmennara
við kveðjuathöfn hans en menn
mundu eftir að áður hefði verið
við slíkar athafnir og komu sum-
ir langt að.
Arthur giftist Sonja Erikson
frá Ashern, 11. júní, 1936. Þau
eignuðust eina dóttur. Audrv,
sem lifir föður sinn, ásamt móð-
ur hennar. Þær búa í Thicket
Portage, en Audry hefur, undan
farna vetur stundað nám í Win-
nipeg.
Kveðjuathöfn fór fram laugar-
daginn 22. ágúst í Thicket Por-
tage og flutti séra Philip M.
Pétursson, frændi hins látna —
þeir voru bræðra synir, kveðju-
orðin. Rev. Caley, biskupa kirkju
prestur á staðnum tók einnig
Veltur á ýmsu um vorsins gróður
veðurbati hausts er ljúfur:
þar sem uglur áður flöktu
eru á flugi hvítar dúfur.
Heiðt er yfir öllum fjöllum,
allar bárur hafsins þegja
óraleið að yztu miðum
upp til lands, og fram til eyja.
Sumar 'leið, en haust er hafið,
himin blár til endimarka
kveldsins fegurð, kvaka svanir
kveðið á greinum laufgra bjarka.
Ró er dýpst í ríki haustsins,
reyndin söm, er fjölgar sporum,
þó að halli sól og sumri
sindra blis frá liðnum vorum.
Víkkar svið og vegir opnast
veraldir við sjónum hilla,
hugur nemur nýjar leiðir
nýjar raddir loftið fylla.
Töfrum slær um tind í heiði
tíbrá gyllir jökul-húfur:
þar sem uglur áður flöktu
eru á flugi hvítar dúfur.
Jón Jónatansson
þátt í athöfninni með lestri ritn
ingarkafla og söng. Jarðsett var
í grafreit Thicket Portage.
TÍMINN LEIÐ EINS OG í
FÖGRUM DRAUMI í HÓPI
VINA OG ÆTTINGJA
Rætt við irú Ingibjörgu von
Renesse, eina ai vestur-ísl. gest-
um, sem iara í dag
Meðal vestur-íslenzku gest-
anna, er halda heimleiðis i dag
er kona, er hefir dvalið 59 ár
vestra. Er það frú Ingibjörg von
Renesse, sem eftir öll þessi ár,
vitjar gamalla bernskustöðva.
Átti fréttamaður Tímans viðtal
við frú Ingibjörgu í gær.
Frú Ingibjörg er fædd á
Hvoli í Borgarfirði eystra, en
fluttist þaðan með foreldrum
sínum til Ameríku árið 1894.
Faðir hennar, Sveinn Guð-
mundsson Borgfjörð, settist að
í Lundi í Manitobafylki. Þá var
ekki eins kostnaðarsamt að gera
Borgf jörð, faðir Ingibjargar
tók sér 160 ekrur lands og var
orðinn eigandi að nýbýlinu eftír
3 ár. Var það kallað að taka sér
heimilisréttarland.
Ingibjörg er elzt af systkinum
sínum, en þau eru alls fjögur.
Eftir fermingju byrjaði hún að
vinna utan heimilisins, og fékkst
við ýmis störf, og létti þannig
undir með foreldrum sínum eftir:
því sem kraftar leyfðu, en vann
samt alltaf jafnhliða á heimil-
inu eftir því sem tími vannst til.
Frú Ingibjörg giftist tvisvar.
Fyrri maður hennar var Bjarni
Eyjólfsson, ættaður úr Mjóa-
firði. Með honum eignaðist
Ingibjörg einn son, Bjarna, sem
nú er búsettur í Winnipeg.
j Mann sinn missti Ingibjörg árið
1924. Voru þau hjónin búsett í
Árborg í Manitoba fylki. 1926
giftist Ingibjörg í annað sinn,
1 þýzkum manni, Hermanni von
i Renesse, sem var forstjóri fyrir
smjörgerðinni Norðurstjarnan í
sér nýbýli þar eins og síðar hef- ^ Árborg, er stofnuð var 1907 af
ir orðið. Þá þurfti aðeins að litlu stofnfé, en óx og blómgvað
biðja um landið og vinna á því ist undir hinni góðu stjórn von
og uppfylla viss skilyrði. Sveinn Renesse og nú orðið að stórfyi -
NÝR DAGUR
(eitir David Deans)
Er ársól lýsir lönd og sæinn
landið mitt fær nýjan þrótt
Eg þakka Guði, er gefur daginn,
og gleymi kaldri og dimmri nótt.
o o o
Nú alt birtist umhverfið mér
með angandi blómum og klið.
Mig undrar ef enginn sér
í alheimi samræmið.
Eg fornvini finn hjá mér,
það fegurst eg veit og skil;
þann ávöxt við eigum hér:
og engum eg gleyma vil.
Eg hugsa um hatur og stríð
um hörmung, sorgir og böl.
Hvað þýðir sú þrautatíð?
því skapar lífið kvöl?
Því blandast blóð við tár,
hins blinda og þjáða manns?
Því ógnar ótti og fár
eignum og lífi hans?
Nú yfir Pathmos sjónarsvið
sjáandans myndar eg nýt.
og komandi dag með kyrrð og frið
í kjölfari stormsins lft.
>S. E. Björnson
irtæki. Seinni mann sinn missti
frú Ingibjörg síðastliðinn vetur.
Með seinni manni sínum eignað-
ist frú Ingibjörg eina dóttur, er
búsett er í Gimli, en þar er fiú
Ingibjörg einnig búsett.
Frú Ingibjörg hefir tekið mik
inn þátt í félagslífi. Hún til-
heyrir frjálslynda kirkjufélags-
skapnum og hefir sérstaklega
starfað fyrir Samband íslenzkra
frjálstrúarkvenna í Ameríku.
Hefir félag þetta byggt og starf
rækt sumarheimili íslenzkra
barna þar, og er starfsemi heim-
ilisins sérstaklega miðuð við þaö
að kenna börnum íslenzk fræði
og láta þau finna að þau séu af
íslenzku bergi brotin.
“Mér fannst varla, að það
gæti verið veruleiki, að eg væri
komin heim aftur,” sagði frú
Ingibjörg, sem meðal flestra
vina sinna er þekkt undir nafn-
inu Emma. “Eg er búin að fara
austur í Borgarfjörð og heilsa
upp á bernskustöðvar mínar, eg
man eftir öllu þar, alveg eins og
það var. Yfirleitt er eg svo hrif-
in af öllu hér heima, að eg á
varla orð til að lýsa því, fólkinu
sjálfu, gestrisninni, en hún er
Islendingum meðfædd þótt hún
nái hámarki sínu aðeins hér
heima.
Smekkvísi og kunnátta hús-
mæðra hér er eftirtektarverð. Eg
hefi aldrei efast um að íslenzkar
húsmæður kynnu að matbúa, en
eg hefi aldrei notið þess eins
vel og nú. Hvergi hefi eg séð
jafn fallega og vel gerða handa-
vinnu og hér, en þó get eg
einna mest dáðst að blómarækt-
inni, sem er svo að segja um-
hverfis hvert einasta hús hér í
Reykjavík.
Eg vil að lokum, mælti frú
Ingibjörg, þakka öllum, sem eg
hefi notið gestrisni hjá og þeim,
sem hafa glatt mig og eg hefi
kynnst í þessari ferð. Það er
mér alveg ógleymanlegt ævin-
týri að hafa dvalið þessar vikur
heima á gamla landinu mínu,
sem eg hefi ekki séð í nær 60 ár.
—Mbl.
Föstudaginn, 14. ágúst gifti
séra Philip M. Pétursson í Sam-
bandskirkjunni í Winnipeg, Don
ald Thomas Robertshaw og
Marie Pearl Jones, bæði til heim
ilis í Winnipeg. Þau voru að-
stoðuð af Mr. og Mrs. B. Ben-
son.
FRÁ ÍSLANDI
Reiðurbúinn að greiða 400 pund
iyrir miðnætursólarflug
Gunnfaxi, ein af flugvélum
Flugfélags fslands fór í fyrra-
dag í miðnætursólarflug með 26
manns úr ferðamannahópnum,
sem hér er með M.s. Heklu á veg
um Ferðaskrifstofu ríkissins. —
Lagt var af stað kl. 11 um kvöld
ið og komið aftur kl. 2 um nótt-
ina. Var veðrið svo gott, að ekki
varð á betra kosið og hrifning
farþeganna geysileg, jafnvel
slík að einn skozkur farþegi
sagðist ekki mundu hafa séð að
greiða 400 sterlingspund fyrri
slíka för! —Alþbl. 11. júlí
»
Ný íisktegund veiðist
“við ísland
Nýlega veiddist sérkennilegur
legur fiskur í þorskanet á 20
faðma dýpi út af Hólsá í Þykkva
bæ. Það var ms. Reynir frá Vest
mannaeyjum sem veiddi fiskinn.
Fiskur þessi reyndist vera
Blákarpi, en hann telzt til sæ-
karpa-ættarinnar og hefur ekki
fundizt áður hér við land. Fisk
MINNINGARORÐ
Jóhann Bjarnason
Er fartíðar félaga vora
Felum þér svalbrjóstuð jörð
Finst oss úr fölnuðum krönsum
Sé framtíðarbraut okkar gjörð
Við stödd vera á auðninni aftur
Alt landnámið skjaldaskörð.
—St. G. St.
Sunnudaginn 12. júlí lézt að
heimili sínu í H^kla skólahéraðí
5 mílur suð-vestur frá Marker-
ville heiðurs bóndinn Jóhami
Bjarnason, 83 ára að aldri.
Jóhann sál. var fæddur í Bisk-
upstungum í Árnessýslu á ís-
landi 17. des. 1869. Kom til Can-
ada árið 1900, og til Alberta
sama ár. Vann algenga erviðis-
vinnu á ýmsum stöðum í tvö ár,
en tók heimilisréttarland 1902,
og bjó þar ætíð síðan. Seinna var
þar myndað skólahérað og nefnt
Hekla, og mun hann hafa ráðið
nafninu, því heimili hans á is-
landi var skamt frá Heklu.
Jóhann misti konu sína, Vil-
borgu Aronsdóttur, 1946 og hef-
ur búið á heimilisréttarlandi
sínu með börnum sínum síðan.
Þeim hjónum varð 13 barna
auðið, sex synir og sjö dætur,
öll á lífi. Þau eru: Ingvar, heima
á íslandi; Guðmundur, í Cal-
gary, Alta.; Bjarni, Albert og
Ellent, Markerville; og George
í Calgary; Ágústa, Reykjavik,
íslandi; Guðfinna Mrs. Elmer
Olesen, Markerville; Ingveldur,
Calgary; Svanborg, Mrs. Camp-
bell, Glen Lake, B. C.; Margrét,
í Calgary; Lára, Mrs. C. Christen
sen, Coronation, Alta.; og Violeí
Mrs. D. McLellan, Sidney, B.
C.
Jóhann sál. var verkmaður
góður, og þó lítil væru efnin ól
hann upp stóran barnahóp, og
braust gegn erfiðleikum með
ráðdeild og dugnaði. Hann var
sannur fslendingur og unni öllu
sem íslenzkt var, og var víst oft-
ast í anda heima á ættjörðinni;
og sannast þar hið fornkveðna—
að
Röm er sú taug,
er rekka dregur
fósturtúna til”.
Jarðarförinn fór fram frá
kirkjunni í Markerville 16. júií
að viðstöddu fjölmenni. Hann
var jarðsunginn í Tindastól graf
reit af dönskum presti, séra Las-
sen.
Blessuð sé minning hans,
A. J. C.
ur þessi er frekar langvaxinn og
getur orðið alt að 2 m. á lengd.
Hann er ávalur um bolinn, kvið-
flatur og allur þakkinn nokk-
uð grófgerður hreistri.
Fiskur þessi lifir helzt á
grunnsævi og finnst einkum í
Miðjarðarhafinu og hefur oft
fundist í norðanverðu Atlants-
hafi— Alþbl 4. júlí