Heimskringla - 22.06.1955, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 22. JÚLf 1955
HEIMSKRINGLA
3. SÍÐA
Þótti þeim ei dælt að honum
að ráða, og snéru frá og töldu
honum bana vísan. Hrólfur á
Geitalandi barg Eiríki úr gnýp-
unni, og græddi hann á laun.”
Einkennilegt þótti mér að sjá
fjárbreiðurnar við girðingarnar
hjá Kleppum frá Norðlinga
fljóti og eins langt norður sem
augað eygði. Spurði eg hvað væri
því valdandi að féð væri svo
sveita sækið um hásumarið, en
mér var svarað því, að þetta væri
hið nýja fjárkyn sem flutt var
þangað frá Vestfjörum eftir
“niðurskurðinn” mikla sem fram
fór í Borgarfirðinum fyrir fáum
árum síðan, og yndi það ekki
heiðarlífinu eins vel og hinn
upprunalegi fjárstofn Borgfirð-
inga.
Varð mér nú hugsað til upp-
vaxtar-ára minna þegar eg oft
og mörgum sinnum varð að leita
að hinum fjallsæknu kví-ám, sem
gengu með þann ólæknandi sjúk
dóm, að geta aldrei gleymt heiðar
lífinu þrátt fyrir aldur og aðlað-
andi sveita-haga. Ef eg hefi bor-
ið þungan hug til þeirra á smala-
dögunum mínum, þá fyrirgafst
það allt nú vegna þess að nú
fann eg svo vel hve andlega
mennirnir eru skildir skepnun-
um. Sauðféð leitaði til fjallanna,
sem það aldrei gat gleymt, og
við, mannfólkið, leitum til
fjallanna sem við aldrei getum
gleymt. Jafnvel þó höf og tor-
færur skilji lönd og lýði, þá er
samt leitað “heim til fjalla”.
Við munum aldrei gleyma
þeim stundum sem við dvöldum
1 Kalmanstungu að þessu sinni.
Fólkið þar, fegurð nátturunnar
Og hinar sólríku stundir, úti og
inni, verður okkur altaf fyrir
hugskots-sjónum. Dagurinn sem
við kvöddum þar var bjartur og
hlýr. Okkur varð litið til aust-
urs þangað sem Eiríksjökull
blasti við, tígulegur og alvarleg-
ur, með sína mjallhvítu kórónu
á höfði, kórónu, sem öskufall
aldanna aldrei hafði getað litað
né fölvað. Þarna var hann hljóð-
ur, ibjartur og hugsandi, og var
sem hann væri að leggja bless-
un sína yfir burtför okkar, 0g
allar ófarnar ævibrautir. Bless-
un hans, og hugheilar farar- ósk-
ir Kalmanstungu hjónanna, á-
^samt mörgum endurminningum,
var það sem við tókum með okk-
ur á leið, sem nú lá til Akraness.
Framh.
BLOOD BANK
Jteely/ueeáM
THIS
Thelma
(RAGNAR STEFANSSON ÞÝDDI)

Dyceworthy prestur lá rúmfastur af “mögn
uðu kvefi”— eftir því sem haft var eftir honum,
og var þessvegna ófær til þess að gegna sínu
uppáhalds hlutverki sem njósnari—svo að þeg-
ar einn yndislega bjartan morgun íbúar þorps-
ins Bosekop hrukku upp við háan eimpípublást
ur skipsins “Eulalie”, sem bergmálaði í hinu
klettótta umhverfi, fóru margir þeirra á ról og
stóðu á ströndinni, og sumir löbbuðu ofan á
bryggjugarminn til þess að vita hvað um væri
að vera. Jafnvel hinn langþjáði og veikburða
prestur skreið úr bólinu og þrýsti sínu feita og
virðulega andliti að gluggarúðunni, þar sem
hann hafði ágætt útsýni yfir allan fjörðinn.
Mikil var undrun hans og óhugnanleg vonbrigði
að sjá hið stórkostlega fagra skip skríða tignar-
lega út úr firðinum, með skútu Guldmars í togi,
og hinn brezka fána blakta létt við hún, eins og
virðurlega kveðju til dökku og drungalegu f jall-
anna um leið og það klauf smáöldurnar. Ef að
Dyceworthy prestur hefði átt sjónauka hefði
hann ef til vill getað komið auga á háa, bjarta
og litfríða stúlku, sem stóð á þilfarinu með há-
rauða slæðu yfir gullna hárinu, og starði angur
blítt og dreymandi á strendur Altenf jarðarins—
sem óðum voru að fjarlægjast.
“Iðrastu eftir því Thelma?” spurði Erring
ton, þýðlega, um leið og hann lagði annan hand-
legginn yfir um hana, “að þú trúðir mér fyrir
þér og lífshamingju þinni?”
Hún lagði litlu höndina með uppgerðar á-
sökun á varir hans. “Iðrast! Heimskulegar grill-
ur, vinur minn! Eg er glöð og þakklát. En þetta
er að kveðja sitt liðna líf—hjartkæra gamla
heimilið!—og vesalings Sigurd!” Rödd hennar
titraði, og tár runnu ofan kinnar hennar.
“Sigurd er ánægður”, sagði Errington, alvar
lega, og kyssti höndina sem gældi við hann.
“Trúðu mér ástin mín—ef hann hefði lifað,
hefði einhver sorgleg ógæfa orðið hlutskifti
hans—það er betra eins og komið er!”
Thelma svaraði ekki undireins—svo sagði
hún allt í einu: “Philip, manstu hvar eg sá þig
fyrst?”
“Alveg upp á hár!” svaraði hann, og horfði
ástúðlega á fagra andlitið hennar. “Það var fyr-
ir Utan undraverðan helli, sem eg seinna rann-
sakaði.”
Hún hrökk við og virtist verða undrandi.
Þú fórst inn í Ihann—þú sást —■”?
“Allt! Og Philip sagði henni frá æfintýr-
inu þessa nótt og fyrsta samtalinu við Sigurd.
Hún hlustað með mikilli eftirtekt—og hvíslaði
síðan blíðlega: “Móðir mín hvílir þar, þú veizt
það—í gær fór eg með blóm til hennar í síðasta
sinn. Pabbi fór með mér—við báðum um blessun
hennar. Eg held að hún leggi blessun sína yfir
okkur—hún hlýtur að vita hvað þú ert góður
og hvað hamingjusöm eg er.”
Hann strauk silkimjúka hárið hennar og
var þögull. “Eulalie” var komin út úr mynni
Altenfjarðarins—og Bosekop stöðin var að
iiverfa. Olaf Guldmar og hinir komu upp á þilj-
ur til að horfa inn í fjörðinn í síðasta sinn.
‘Eg sé nú gömlu stöðvarnar aftur löngu
áður en þú, Thelma, barnið mitt”, sagði virðu-
legi gamli bóndinn, og horfði klökkur á hið
hverfandi landslag. “Þó þegar þið einu sinni
eruð örugglega gift í Christianiu, förum við
Valdemar Svensen í góðan og langan siglingar-
túr á “Valkyrjunni”—og eg mun yngjast upp
aftur í stormunum og haflöðrinu! Já—sjóferða-
volk á við mig! og mér er ekki óljúft að reyna
það einu sinni enn. Það kemst ekkert í sam-
jöfnuð við hið víða rjúkandi haf!” Hann lyfti
húfunni og stóð teinréttur eins og Víkingur
búinn til orustu. Hinir hlustuðu, hrifnir af
gömlu sjóhetjunni—og brátt hvarf Alten-fjörð-
urinn með öllu, og “Eulalie” var komin út í úf-
inn útsjó. Ferðinni var heitið til Christiaíu, þar
sem ákveðiö var að gifting Thelmu færi fram
tafarlaust—eftir hjónavígsluna var afráðið að
Philip fengi vinum sínum skipið í hendur, og
að þer færu á því til Englands. Hann sjálfur
ætlaði að sigla beint til Þýzkalands með brúði
sína, og átti Britta að fylgja þeim í það ferða-
sem einkaþerna Thelmu. Olaf Guldmar,
eins og hann hafði Þegar lýst yfir> bjóst við að
fara langa sjóferð á “Valkyrjunni”, eins fljótt
og hann gæti fengið skipshöfn og réttan út-
búnað, sem hann ætlaði að fá í Christianíu. Slík
var ráðagerð þeirra og um borð í “Eualalie voru”
þau glöð og frjálsleg. Errington hafði eftirlát-
ið sinni fögru unnustu skipsklefa sinn, og hélt
hin litla þerna hennar einnig þar til—himinlif-
andi yfir þessari æfintýralegu breytingu og
yfir því að vera sloppin undan harðstjórn ömmu
sinnar. Og áfram var siglt—framhjá fögru Lof-
oden-eyjunum og allri hinni miklu landslags-
dýrð til Christiansunds, meðan íbúarnir i Bose-
kop biðu árangurslaust eftir því að þau kæmu
til baka til Altenfjarðarins. Hið stutta sumar
þar var nálega liðið—sumir fuglarnir voru flogn
ir í burtu til heitari landa—hin tilbreytingar-
lausa tilvera og fábrotnir lifnaðarhættir fólks-
ins gekk sinn vanagang, jafnvel ennþá daufara
þó síðan “nornin” fór sem hafði verið stöðugt
umræðuefni þessa hjátrúarfulla þorpalýðs—og
með tímanum kom fastapresturinn í Bosekop
aftur heim til starfs síns og losnaði þá hinn
virðulegi Dyceworthy og fór undireins heim til
síns hugumkæra safnaðar í Yorkshire.
Það var erfitt að segja hvort gamla Lovísa
var ánægð eða reið yfir burtför Guldmarsfólks-
ins, og dótturdóttur sinnar Brittu—hún hélt sig
að mestu inni í kofa sínum í Talvig, og lét eng-
an sjá sig nema Ulri'ku, sem virtist verða siða-
vandari og grandvari í líferni sínu með degi
hverjum, og var vel látin og mikilsvirt í hinum
lúterska söfnuði, sem hún styrkti á allan hátt.
Smám saman minkaði umtalið og bollalegging-
arnar um burtför “hvítu nornarinnar og föður
hennar—smám saman var hætt að leiða getur
að því hvort hinn ríki Englendingur, barón
Fhilip Errington, meinti í rauninni að giftast
henni, sem fjöldinn taldi þó ekki líklegt—fjar-
vera þessara iflræmdu nágranna var yfirleitt
fagnað, þar sem orðasveimurinn viðvíkjandi
hvarfi hins brjálaða dvergs, var auðvitað talin
sönnun um nýjan glæp, sem gamli “heiðinginn”
hefði framið, því hann var ásakaður um að hafa
átt einhvern þátt í dauða þessa aumingja pilts.
Og gamla bóndabýlið uppi á grenivöxnu hæð-
. inni var lökað og þögult—dyr þess og gluggar
með sterkum og öruggum umbúnaði, gegn
vindi og regni—aðeins dúfurnar, sem skildar
voru eftir til þess að sjá fyrir sér sjálfar, kurr-
uðu uppi á þakinu allan daginn, eins og þær
væru að undrast yfir fjarveru fögru verunnar,
sem hafði lýst upp þetta heimili eins og bjartur
sólargeisli. Þorpsbúarnir forðuðust þennan stað
eins og þar væri reimt—blómin fölnuðu og dóu
af vanhirðu og smátt og smátt varð gamla
•heimilið eins og ofurlítið fornt málverk, með
sínar auðu svalir og sölnuðu blóm.
En meðan þessu fór fram, ríkti hrollkennd
ur spenningur undrunar, efasemda, vonbrigða,
gremju og fyrirlitningar, meðal aðalsfólksins í
London. Astæðan fyrir þessum mikla æsingi
var mjög einföld. Hún var aðeins tilkynning í
“Times”—undir fyrirsögninni “Giftingar”— og
hljóðaði svo:
“Gefin saman í hjónaband í brezku ræðis-
manns skrifstofunni í Christianiu, baron Philip
Bruce Errington og Thelma, einkadóttir Olafs
Guldmars, bónda í Altenfjord, Noregi. Engin
tilkynningaspjöld send.”
SÍÐARI HLUTI
LAND ÞOKU OG MISSÝNINGA
Fyrsti KAFLI
“Mér finnst”, sagði frú Rush-Marvelle, og
lagði “The Morning Post” hjá kaffibollanum
sínum ‘,mér finnst hegðun hans bókstaflega sví-
virðileg!”
Herra Rush-Marvelle, grannur þunnleitur og
hreinrakaður, með meinleysislegan, nærri því
hræðslulegan svip, leit upp skyndilega.
“Um hvern ertu að tala, góða mín?” spurði
hann
“Auðvitað um þennan vesalings unga mann,
Bruce Errington! Hann ætti að fyrirverða sig!”
Frú Marvelle lagaði gleraugun sín og virti eig-
inmann sinn fyrir sér nærri því ásakandi. —
“Farðu ekki að segja mér það, Montague, að þú
sért búinn að gleyma hneykslinu sem hann
vakti! Hann fór héðan i fyrra þegar samkvæm-
íslífið stóð sem hæzt, til Noregs á skemti-
skipinu sínu með þremur gjálífustu náungun-
um sem hann gat fundið meðal kunningja sinna
—reglulegum slörkurum hefir mér verið sagt
—og eftir að hafa lifað einhverju hræðilegu
lausungarlífi þar úti, daðrað við allar almúga-
stúlkur hvar sem hann fór, giftist hann reyndar
einni þeirra—réttri og sléttri bóndadóttur.
Manstu það ekki? Við sáum tilkynninguna um
giftingu hans í Times.”
“Ó, já, já!” Herra Rush-Marvelle brosti
angistarlega, sem ætlast var til að sefaði eitt-
hvað hinar auðsjáanlega æstu tilfinningar frú-
arinnar sem honum stóð sífeldur ótti af alla
tíð. ‘Auðvitað, auðvitað! Mjög sorglegt. Já, já!
Vesalings maðurinn! — og eru nokkrar nýjar
fréttir af honum?”
“Lestu þetta”—frúin rétti honum blaðið
vfir borðið, og benti með fingrinum á smágrein
ma, sem valdið hafði geðbrigðum hennar. Hr.
Marvelle las greinina sérstaklega vandlega—þó
að hún væri hvorki löng eða þungskilin. —Bar-
cn Philip og barónessa Bruce-Errington eru
komin í hús sitt í Prince’s Gate frá Errington
Manor. —“Jæja, góða mín?” spurði hann, og
leit til konu sinnar með óframfærnislegum og
þvíðvænlegum svip. “Eg geri ráð fyrir að—að—
að—að—það sé aðeins það sem mátti búast við”?
Professional and Business
-■ Directory—
Office Phone
924 762
Res. Phone
726 115
Dr. L. A. SIGURDSON
528 MEDICAL ARTS BLDG.
Consultatlons by
Appointment
Dr. P. H. T. Thorlakson
WINNIPEG CLINIC
St. Mary’s and Vaughan, Winnipeg
Phone 926 441
J. J. Swanson & Co. Ltd.
REALTORS
Rentol. Insurance and Flnancial
Agenta
Sími 927 538
308 AVENUE Bldg. — Wlnnlpeg
CANADIAN FISH
PRODUCERS Ltd.
J. H. Page, Managing Director
Wholesale Distributors oi
Fresb and Frozen Fish
311 CHAMBERS ST.
Office Ph. 74-7451 Rea. Ph. 72-3917
"S
M. Einarsson Motors Ltd.
Buying and Selling New and
Good Used Cars
Distributors for
FRAZER ROTOTILLER
and Parts Service
99 Osbome St. Phone 4-4395
(-----------------------------
The BUSINESS CLINIC
(Anna Larusson)
306 AFFLECK BLDG., (Opp. Eaton’s)
Office 92-7130 House 72-4315

Bookkeeping, Income Tax, Insurance
Mimeographing, Addressing, Typing
J
MALLON OPTICAL
405 GRAHAM AVENUE
Opposiie Medical Aru Bldg.
TELEPHONE 927 118
Winnipeg, Man.
COURTESY TRANSFER
& Messenger Service
Flytjum kistur, töskur, húsgögn,
píanós og kæliskápa
önnumst allan umbúnað á smásend-
ingum, ef óskað er.
Allur fltuningur ábyrgðstur
Sfmi 526 192 1096 Pritchard Ave.
Eric Erickson, eigandi
BALDWINSON’S BAKERY
749 Ellice Avc., Winnipeg
(milli Simcoe & Beverley)
Allar tegundir kaffibrauðs.
Brúðhjóna- og afmæliskökur
gerðar samkvæmt pöntun
Sími 36-127
c'---
GRAHAM BAIN & CO.
PUBLIC ACCOUNTANTS and
AUDITORS
874 ELLICE AVE.
Bus. Ph. 74-4558 Res. Ph. 3-7390
\------------------------
J. WILFRID SWANSON
& CO.
Insurance in all its branches.
Real Estate — Mortgages — Rentals
210 POWER BUILDING
Telephone 937 181 Res. 403 480
LET US SERVE YOU
Thorvaldson Eggertson
Bastin & Stringer
Lögirœðingca
Bank of Nova Scotia Bldc.
Portage og Garry St.
Sími 928 291
H. J. PALMASON
CHARTERED ACCOUNTANT
505 Confederation Life Bldg.
Winnipeg, Man.
f’hone 92-7025
Home 6-8182
Rovatzos Floral Shop
253 Notre Dame Ave. Ph. 932 994
Fresh Cut Flowers Dally.
Plants in Season
We spectalize in Wedding and
Concert Bouquets and Funeral
Designs
Icelandic Spoken
A. S. BARDAL
LIMITED
selur likkistur og annast um
útfarir. Allur útbúnaður sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
843 SHERBROOKE ST.
Phone 74-7474 Winnipeg
Union Loan & Investment
COMPANY
Rental, Insurance and Flnandal
Agents
Sfmi 92-5061
508 Toronto General Trusw
Bldg.
r-—
Halldór Sigurðsson
tc SON LTD.
Contractor & Bullder
•
526 ARLINGTON ST.
Sími 12-1212
275
FINKLEMAN
OPTOMETRISTS
and
OPTICIANS
Kensington Building
Portage Ave. Winnipeg
PHONE 92-2496
—---------------- -----c*
l
Vér verzlum aðeins með fyrsta
flokks vörur.
Kurtelsleg og fljót afgreiðsla.
TORONTO GROCERY
PAUL HALLSON, eigandi
714 ElUce Ave. Winnipeg
TALSIMI 3-3809
Off. Ph. 74-5257 700 Notre Dame Ave.
Opp. New Matemity . Hospital
NELL’S FLOWER SHOP
Wedding Bouquets, Cut Flowers
Funeral Designs, Corsages
Bedding Plants
Mrs. Albert J. Johnson
Res. Phone 74-6753
1
Office Ph. 92-5826
Res. 40-1252
DR H. J. SCOTT
Speciaiist in
EYE, EAR NOSE and THROAT
209 Medical Arts Bldg.
HOURS: 9.30 — 12.00 a.m.
2 — 4.30 p.m.

Hafið HÖFN í Huga
ICELANDIC OLD FOLKS
HOME SOCIETY

— 3498 Osler Street —
Vancouver 9, B. C.
__^
GILBART FUNERAL
HOME
- SELKIRK, MANITOBA - •
J. Roy Gilbart, Licensed Embalmci
PHONE 3271 - Selkirk
)

---------------------------1
GUARANTRED WATCH, & CLOC.K
REPAIRS
SARGENT JEWELLERS
H. NEUFELD, Prop.
Watches, Diamonds, Rings, CloAs,
Silverware, China
884 Sargent Ave. Phoue 3-3170

r1—
\ ✓—
JACK POWELL, B.A. LL.B.
BARRISTER, SOUCITOR,
NOTARY PUBLIC
Off. Ph. 927751 - Res Ph. 56-1015
206 Confederatioo Building,
Winmpeg, Mtó.
■w> V
H E R E _NOWI
ToastMaster
MIGHTY FINE BREADl
At your grocers
J. S. FORREST, J. WALTON
Manager Sales Mgr.
PHONE 3-7144