Heimskringla - 29.08.1956, Blaðsíða 2

2. SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 29. ÁGÚST 1956
ffdmskringk
^ (atotnuO Utt)
Ketsuz 61 á hverjum mlðvlkudegl.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Talsimi 74-6251
Verð blaOslns er $3.00 árgangurinn, borgist íyriríram.
Allar bcrganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viOskiftabréf blaOinu aPlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Rltsijórí STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnlpeg
“Helmskrlogla" is published by THE VIKING PRESS LIMITED
and printed by VIKING PRINTERS
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man., Canada - Telephone 74-6251
Authorlaed as Second Class Mall—Post Office Dept.. Ottawa
WINNIPEG, 29. ÁGÚST 1956
EISENHOWER og NIXON
KJÖRYIÐIR SAMVELD-
ISMANNA
Kjörnir voru á fundi í San
Francisco s.l. yiku, af hálfu Sam
veldismanna, núverandi forseti
og vara-forseti til að endur-
sækja í forsetakosningunum sem
í hönd fara á þessu hausti.
Það var aldrei neinum efa
bundið, að Eisenhower yrði end-
urkjörinn. Á hinu gat verið nokk
ur vafi, hvort Nixon slippi gagn-
sóknarlaust.
Það hafði lengi staðið yfir
gauragangur um það af sérveld-
isflokkinum, að Nixon væri ó-
fært vara-forsetaefni. Var það
stutt með þeirri röksemda-
færslu, að á heilsu Eisenhow-
ers væri brestur og óvíst að hann
lifði út næsta kjörtímabil. Og
þá tæki Nixon við sem allir vissu
að í spor Esenhowers gæti ekki
stigið. Það getur eitthvað af
þessari spá um Eisenhower kom-
ið fram, en hver er sá, sem veit
fyrir sitt lokadægur? Hugmynd
þessi er einn hinn ógeðslegasti
pólitiskur óhróður sem vér höf-
um séð. Hann viðurkehnir í
öðru orðinu að Eisenhower hafi
komið manna bezt fram í forseta
stöðunni, en að heilsa hans leyfi
ekki að hann sé í vali. En þó
væri mestur skaði skeður, ef
Nixon yrði forseti. Litið á hvað-
an boðskapur þessi kom, var hon
um lítill gaumur gefinn af flokki
Nixons. En loks kom Harold E.
Stassen fyrrum efrideildar þing-
maður og nú mikilsmetinn starfs
maður Eisenhowerstjórnar fram
með þá skoðun sérveldismanna,
að Nixon sé ófær í vara-forseta
er og hefir því hér ósköp lítið
verið að henni vikið.
Þessi flokksfundur Samveldis
manna í San Fracisco, fór hið
bezta fram. Eisenhower þakkaði
kosningu sína með raeðu, sem
fundargestir fögnuðu óaflátan-
lega. Kjörorð hans voru eining
og friður inn á við milli þegn-
anna ungra og gamalla, og út á
við þjóða á milli. Benti hann
a Chicagofund sérveldissinna,
sem legið hefði við að klofið
hefði hina yngri og eldri innan
flokksins, en á þessum fundi
samveldis-sinna, hefði einingin
lýst sér mjög ákveðið milli allra
flokksmanna, yngri sem eldri.
Þá var ræðu Nixons kveðið
svo mikið lof, að um hann var
talað í Christian Science Mon-
itor, sem eina hinna beztu ræðu,
er nokkur vara-forseti hefði flutt
við embættistöku 'sína.
Um annað sem fram fór á fund
inum og geta mætti, var ræða
| Arthur B. Langlie fylkisstjóri
frá Washington. Hann er gamall
í hettunni og deildi sem gamall
flokksmaður á andstæðinga sína.
“Hvað var það sem við erfð-
um stjórnar farslega af sérveldis
stjórninni? þjóðskuld, fjöllunum
hærri, kaupgetu dollarsins rýrða
stórkostlega, hækkaða skatta, og
skrifstofu bákn, er ekki hafði
átt sinn líka fyr og mun ekki,
fyr en sérveldismenn kom'a aftur
til valda. Þeir voru folkkurinn,
sem ábyrgð báru, er kommúnist-
um fór að vaxa fiskur um hrygg,
Rússland svifti iþjóðir Austur-
Evrópu frelsi og Kína varð kom
múnistaríki.
Hjá sérveldismönnum hefir
flest farið í handaskolun. Þeir
FRÁ ÍSLANDI
FE G U RÐA RDROTNIN G 1S-
LANDS ÁVARPAR BORG-
ARSTJÓRA LONG BEACH
Á ferð sinni til Long Beach,
California, þar sem alheimssam-
kepni var háð um fegurð kvenna
og fegurðardrotning fslands Guð
laug Guðmundsd. tók þátt í,
flutti hún í boði borgarstjórans
i Long Beach, eftirfarandi ræðu.
Var hún birt í Morgunblaðinu í
Reykjavík og er hér prentuð úr
því.
—Eg þakka fyrir þær dásam-
legu mótttökur, sem eg hef not-
ið í þessu fagra ríki Kaliforniu
og eg mun aldrei gleyma vináttu
ykkar.
Eg er hreykin af þvi að vera
hér við þessa athöfn. Hreykin
ins á aðallega rætur í kaþólskri
menningu.
—Að mínu viti var ekki rétt
að minnast 900 ára afmæli Skál-
holtsstóls með því að efna aðeins
til protestantiskrar kirkjuhátíð-
ar. Þetta átti bæði að vera lúth-
ersk og kaþólsk kirkjuhátíð. Eg
veit ekki, hvort þeim hefur dott-
ið það í hug, en það hefði orðið
prýðileg lausn á málinu. Annars
hef eg ekkert skipt mér af þessu
eins og eg sagði áðan.
—Það er sagt að yður hafi ver
ið boðið á hátíðina?
—Eins ogeg sagði áðan, gat eg
ekki verið hlutlaus áhorfandi.
Við getum ekki tekið þátt í
‘ prósessíu’’ sem leiðir aðeins til
lútherskrar guðsþjónustu. Hún
varð einnig að hafa kaþólska
guðsþjónustu í för með sér. Við
og þakklát vegna þess að land gátum ekki komið til Skálholts
mitt, ísland, land frosts og funa,! eins og nokkurs konar páfuglar,
hefur talið mig hæfa til að fara aðeins til að sýna einkennisbún-
hingað. En framar öllu fagna eg
því að vera komin hingað, þar
sem eg get áorkað nokkru til að
inga okkar. Það var út í hött—
og á þann hátt ihefði eg alls ekki
getað verið fulltrúi páfastólsins
stuðla að góðvilja og vináttujf Róm. Það gat eg aðeins, ef við
milli þjóða okkar og milli allra^hefðum haldið kaþólska guðs
þjóða, sem hafa sent fulltrúa
sina í þessa skemmilegu sam-
keppni.
Við höfum komið hér saman í
vináttu. Og við fáum að njóta1
gestrisni Bandaríkjamanna. x
Milli okkar er gagnkvæmur skiln
ingur sem eg vona að haldist
enn, þegar leiðir skilur.
Við komum úr öllum hlutum
þjónustu á staðnum. Það hljóta
þessir ágætu menn að vita, þeir
eru guðfræðingar. —Aftur á
móti gat eg mætt óeinkennis-
klæddur á hátíðinni og þá aðeins
einka-eridum. En það var á-
stæðulaust
Að visu mæti eg oft óeinkenn-
ísklæddur við jarðarfarir og
þess háttar hjá lútherskum
heims. Sumar stúlkurnar koma mönnum. Það er mitt einkamál
.,.x _ ,, _ , , hafa í 20 ár skapað hvert óáranið
stoðuna En svo litið var fylgi, a{ öðr þjóðin altaf áu j
hans, að hann þorði ekki að bera bökkum að berjagt yið einhverja
hana upp a fundmum í San. erfiðleika> suma verulega> aðra i
Francisco, en styður tilnefningu
Nixons í þess stað. Fór hann litla
frægðar för með flani sínu. Og
vali Nixons var einhuga fagnað
af þingheimi.
Á hverju bygðist þessi óhróð-
urs-æsing sérveldismanna? Nix-
on er einn með hæfari stjórn-
málamönnum Bandaríkjanna. —
Sérgreinar hans eru sagnfræði og
lögfræði. Hann hefir og verið
efrimálstofu þingmaður og fyr
og síðar verið riðinn við flest
mál núverandi stjórnar. Hann er
af ýmsum sagður hafa verið
bezti vara-forseti, sem Bandarík-
in hafi átt, er hættir við að
myndaða og ekki fáa sjalfskap-
arviti.
Hvað hefir stjórn vors flokks
gert? Hún hefir stöðvað rán og
frá sólríkum ströndum, þar sem
gróa pálmaviðir og ilmandi blóm.
Sumar okkar koma einnig frá
norðlægum löndum, eins og eg
og vinkonur mínar frá Norður-
löndum. Við komum hingað allar
í sama tilgangi að öðlast vináttu
hverrar annarrar og tii þess að
una okkur sem bezt í þessu dá-
samlega umhverfi.
Herra borgarstjóri. Mér veit-
ist sá heiður að færa yður kveðju
frá borgarstjóra Reykjavíkur,
liöfuðborgar íslands. Hann send-
ir yður kveðjur frá borgurum
Reykjavíkur, og óskar yður alls
hins bezta í framtíðinni og að
vináttuböndin milli landa okkar
megi styrkjast.
Eg leyfi mér að færa yður
tvær litlar gjafir frá landi mínu
sem tákn vináttu og góðvilja.
Má eg endurtaka. Eg þakka
fyrir hinar dásamlegu móttökur
sem eg hef hlotið hér. Eg mun
lengi minnast þeirra.
og kemur ekki trúaratriðum við.
En eg vil ítreka það enn að
þetta er ekkert hitamál hjá mér.
Það skiptir engu máli, hvaða dag
hátíðin er haldin, ekkert nauð-
sýnlegt að binda hana við fyrsta
júlí. Hún hefði kannske frekar
átt að vera í maí. Við förum
kannske í hópferð austur að
Skálholti í haust og minnumst
þessa merkisafmælis á svipaðan
hátt og Jóns Arasonar á sínum
tíma. Eg hef fáa presta heima um
þetta leyti árs, margir í sumar-
fríum, sumir erlendis. En ef það
hefði verið ákveðið að við ættum
að taka þátt í Skálholtshátíðinni,
hefði eg beðið þá um að vera hér
um kyrrt. —M
—Mbl.
norður- og austurlandi hafa
fyllzt af fólki, sem streymt hef-
ir að úr öllum áttum til að taka
við aflanum—og nýta hann og
það er rétt á því tæpasta, að haf-
izt hafi undan, þ ótt átta stunda
vinnudagur hafi verið látinn
sigla sinn sjó og nótt lögð við
dag. Kona sem eg þekki, þaulvön
síldarsöltun—^frá gömlu síldarár
unum, hefir stundum sagt mér
irá lífinu á síldarplöntunum í
góðum afla-ihrotum, m. a. það
hvernig fólkið blátt áfram gleym
:r allri svefnþörf undir slíkum
kringumstæðum. —Eg man —
sagði hún —einu sinni, þegar eg
vakti þrjár nætur í röð við að
salta og mér fannst eg ekki hót-
inu syfjaðri þegar eg hallaði
mér, að kvöldi f jórða vinntfdags
ins heldur en eftir þann fyrsta
—og þá hafði manni sízt verið
svefn í hug.” —Já, svona er það,
vinnukrafturinn og vinnugleðin
: síldinni á ekki sinn líka og nú
skulum við umfram allt vona, að
veiðin reynist ekki jafn enda-
slepp og undanfarin sumur.
—Mbl. 15. júlí
STYTTA LEIFS HEPPNA
FLUTT
Listaverkanefnd Reykjavíkur-
bæjar hefur nú lagt til, að
myndastyttan af Leifi heppna,
Síðan ávarpaði forseti hæsta-
réttar forseta íslands og afhenti
kjörbréfið. Þá gengu forseta-
hjónin fram á svalir Alþingis, en
mannfjöldinn úti fyrir hyllti
þau. Forseti bað menn minnast
fósturjarðarinnar, og var það
gert með húrrahrópum. Lúðra-
sveit Reykjavíkur lék þá “Eg
vill elska mitt land”. Þá gengu
forsetahjónin aftur í þingsalinn
og flutti forseti ræðu. Að lokum
var sunginn þjóðsöngurinn.
—Vísir 1. ágúst
HEFUR PÉTUR GLEYMT
MARGRÉTU PRINSESSU
Þegar aðeins mánuður var lið-
inn frá því að heiminum varð
kunnugt um, að lokið væri ástar
ævintýri þeirra Margrétar Eng-
lands prinsessu og Péturs Town-
send, gátu blöðin skýrt frá því,
að Pétur sæist mjög oft í fylgd
með annarri ungri stúlku, og eft
ir öllum líkum að dæma væri
hann þegar búinn að gleyma
Margréti. En fyrir þá sem
þekktu Pétur og hina nýju ást-
mey hans, kom þetta ekkert á
óvart. Því að vinir hans vissu,
að hin 44 ára greifynja Alwina
af Limburg-Stirum var ekki ný
af nálinni í lífi Péturs. Þau
sem staðið hefur á Skólavörðu- höfðu þekkst í nokkur ár eða allt
hæð verði flutt þaðan og sett upp
fyrir framan Sjórnannaskólann.
Er lagt til að henni verði valinn Þau áttu eitt
frá því. er Pétur Townsend var
“flæmdur úr landi” til Belgíu.
framtíðarstaður miðja vegu milli
Suðurlandsbrautar og skólans.
Talið er að styttan muni fara
mjög vel á þessum stað. Autt
svæði verður fyrir framan hana,
og mun Leifur beina sjónum sín
um til hafs á þossum nýja stað.
Á því fer einnig vel, að hinn
frægi sægarpur standi á lóð
Sjómannaskólans, þar sem ungir,
íslendingar búa sig undir sjó-
sókn og siglingar.
Eins og kunnugt er, gaf Banda
sameigínlegt á-
-,og þau hittust
í hestamanna-
hugamál—hesta-
í fyrsta sinn
klúbbi.
Alwina af Limburg-Stirum
þekkti auðvitað vel til Péturs
Townsend, mannsins, sem allar
stúlkur töluðu um í þá daga.
Hins vegar hafði Pétur enga
hugmynd um, hver Alwina af
Limburg-Stirum var, og hann
bað vini sína að segja sér frá
henni, því að hann fylltist þegar
miklum áhuga á þessari geð-
ríkjastjórn íslendingum þessa þekku, fríðu stúlku, sem var svo
EMIL JONSSON
TEKUR VIÐ
Vegna sjúkdómsforfalla Guð-J
mundar f. Guðmundssonar, utan^
ríkisráðherra,. hefur forseti ls-
lands fallizt á tillögu forsætis-
Gjafir þær sem Guðlaug ^færði ráðherra um að skipa Emil jóns
borgarstjóranum voru flagg-
stöng úr silfri með íslenzka fán
anum og höggmynd af íslenzka
fálkanum.
★
KAÞÓLSKI BISKUPINN FÓR
EKKI TIL SKÁLHOLTS
Mikið hefur verið rætt og rit-
yfirgang kommúnista. Þeir hafa að um það, hvers vegna biskup
orðið að hætta við mörg áform| kaþólsku kirkjunnar hér á landi
sin, eftir að stjórn Eisenhowers 'Var ekki viðstaddur Skálholts-
fór að veita þeim viðnám, sem| hátíðina. Við skulum nú heyra
r.efna hlutina réttum nöfnum.
Eitt sinn er Truman, Steven-
son og fleiri sérveldismenn hrak
yrtu samveldismenn í sambandi
við Koreustríðið og stærðu sig
sérveldismenn áttu strax að gera
en svikust um.
Áhrærandi akureyrkju, kvað
i.ann núverandi stjórn hafa afl
að bændum meiri tekna, en þeir
höfðu, meðan hveiti þeirra fór
ekki úr kornhlöðunum.
Viðvíkjandi atvinnu, hefðu nú
66 miijón manna við atvinnu og
kaup kvenna væri hærra en
nokkru sinni fyr.
Núverandi stjórn hefði lækkað
skatta um 7x/2 biljón á ári. Og
af að hafa rekið MacArthur heildarhagur þjóðarinnar betri
hershöfðingja, rakti Nixon söguj en um tvo tugi undanfarinna ára.
málsins og komst að þeimjiiður-
stöðum, að í Koreu og í peðrikj-
um Rússlands, hefðu sérveldis-
menn sett svartasta blettinn á
utanríkismálasögu Bandaríkj-
;rjir aðrir en
þeir, hlytu að
menn fundu, að þarna var ná-
ungi, sem þeir vildu ekki eiga
neitt undir og byrjuðu að dæma
hann óhæfan sem forsetaefni.
Alt þetta þakkaði hann hinum
mikilsvirta forseta, Eisenhower,
sem allir góðir irienn, hvar um
heim sem væru, fýsti að eiga
. , .. _ . samvinnu við. Slík væru hin and
anna, sem einhverjir aðrir eni, , ., .
1 legu og siðferðislegu ahrif hans,
afma. Serveldis-l, °. b , _ j m i
] heima og erlendis. Bandankm
væru sterkari en nokkru sinni
fyr inn á við og út á við.
En þannig mætti lengi um
fundinn í Cow Palace í San
Saga þessi hefir aldrei verið Francisco skrifa. En við þetta
sögð eins og hún í raun og veru
skal sitja.
hefir
hvað Jóhannes biskup Gunnars-
son hefur að segja um þetta mál.
—Það hefur verið mikið talað
um það, biskup, hvers vegna þér
voruð ekki á Skálholtshátíðinni.
—Eg hef verið í burtu nokkra
daga. Ekkert fylgzt með þessu
máli ennþá, ekki einu sinni les-
ic grein Kiljans og kynnt mér
það, sem hann hefur haft til mál
anna að leggja. Já, eg hef raun-
verulega ekkert skipt mér af
þessu máli síðan eg fór.
—En hver var samt ástæðan
til þess að þér voruð ekki við-
staddur ’hátíðahöldin?
—Mín afstaða var sú að eg gat
ekki verið áhorfandi. Ef við
hefðum fengið að taka þátt í há-
tíðahöldunum til jafns við prot-
estanta og okkur hefði t.d. verið
falið að sjá um helminginn af há
tíðinni, þá hefðum við tekið þátt
í henni. Við hefðum t.d. kosið að
halda okkar guðsþjónustu á
staðnum, enda hefði það ekki
verið nein goðgá, því að á blóma
skeiði Skálholts var kaþólsk trú
þar alls ráðandi og frægð staðar lð Síldarverstöðvarnar fyrir
son, alþingismann, ráðherra og
jafnframt með breytingu um
stundarsakir á forsetaúrskurði
frá 24. júlí s.l. um skipun og
skipting starfa ráðherra o.fl.,
falið honum að hafa með höndum
ráðherrastörf þau, er Guðmundi
í. Guðmundssyni voru áður fal-
in. —Vísir 4. ág.
•
VESTUR-ÍSLENZKUR
B ÚNA ÐA RFRÆÐINGUR
KEMUR HINGAÐ
í dag 1. ágúst, er væntanlegur
hingað til lands á vegum ríkis-
stjórnarinnar og Búnaðarfélags
fslands Þórður Thordarsen,
vestur-íslenzkur búnaðarfræð-
ingur, sem dveljast mun hér á
landi nokkra mánuði við leið-
beiningarstarfsemi. Tíminn
•
GILS GUÐMUNDSSON
FRAM\KV ÆMDARST J.
menningarsjóðs
Menntamálaráð íslands
láðið Gils Guðmundsson rit ó
til að gegna framkv.stjorastarfi|
Menningarsjóðs í stað j. Emils
Guðjónssonar, sem tekur við
framkvæmdastjórn nkisútgáfu
námsbóka. Gils Guðmundsson
mun taka við starfinu um miðjan
ágúst. —Tíminn
•
fyrir norðan
“YÐAR ALLUR SJÓR”
Það er lifnað yfir síldinni fyr
ir norðan. Hún hefir vaðið vit-
laust á öllum miðum rétt eins
og á uppgripaárunum fyrir stríð
styttu af Leifi iheppna árið 1930,
þegar minnzt var 1000 ára afmæl-
is Alþingis.
Áður en styttan verður flutt
af Skólavörðuhæð, og henni val-
inn nýr staður, þarf að hafa sam-
ráð við ýmsa aðilja, fyrst og
fremst ríkisstjórnina, sem veitti
henni móttöku fyrir hönd þjóð-
arinnar, gefandann og sxóla-
nefnd Sjómannaskólans.— Enn-
fremur þarf að athuga við fag-
menn hvernig flutningur stytt-
unnar verður framkvæmdur.
•
EMBÆTTISTAKA FORSETA
VIRÐULEG EN LÁTLAUS
Herra Ásgeir Ásgeirsson tók
í gær 31. júlí við embætti sem
forseti íslands öðru sinni.
Var það gert við hátíðlega en
látlausa athöfn, sem hófst í
Dómkirkjunni kl. 3,30. Þar söng
Dómkirkjukórinn undir stjórn
Páls ísólfssonar, en herra Ás-
mundur Guðmundsson biskup
fíutti ræðu, las ritningarorð og
flutti bæn. Síðan var gengið ul
Alþingishússins, en þar fór s3álf
embættistakan fram-
í sal neðri deildar Aiþingis
var allmargt manna, og sátu þeir
i hvirfing g*gnt sæti Því. er for'
setafrúin sat til hægri og fyrir
aftan forsetann. — Á fremstu
bekkjunum sátu ráðherrar, hæsta
réttardómarar og sendirnenn er-
lendra ríkja, en til vinstri hand-
ar forsetanum handhafar forseta
valds í forföllum forseta, forsæt
isráðherra, forseti hæstaréttar
og forseti sameinaða þings. For-
seti hæstaréttar Gizur Bergsteins
son, leiddi forseta til sætis, en
biskupinn forsetafrúna. Gestir
voru allir klæddir hátiðabúningi
og báru heiðursmerki, þeir sem
áttu.
Athöfnin í Þinghúsinu hófst
með því að Dómkirkjukórinn
sem hafði tekið sér stöðu á á-
heyrendapöllum, söng undir
stjórn dr. Páls ísólfssonar, en
Þuríður Pálsdóttir söng einsöng.
Þá las forseti hæstaréttar upp
kjörbréf forseta og þar næst eið-
stafinn, sem forseti undirritaði.
miki'S gefin fyrir hestamennsku
eins og hann. Honum var tjáð aö
hún væri af gamalli hollenzkri
höfðingjaætt. Faðir hennar dó í
fyrra, en hefði flutt til And-
werpen, og verið þar einn af
leiðandi mönnum borgarinnar.
Móðir hennar var af írskum ætt-
um, og var nú orðin sjötug. Hún
hafði flutt til Englands, vildi
lifa þar í kyrrð og næði meðan
andlit hennar, sem eitt sinn
hafði verið frægt fyrir fegurð,
tók á sig óhjákvæmilegar hrukk-
ur og ellimörk.
Tvær af eldri systrum Alwinu
eru giftar aðalsmönnum, og hún
er ein ógefin. Hermt er að fyrir
tíu árum hafi hún orðið fyrir
ástarsorg, og yilji ekki fást við
neinar “tilraunir” á því sviði
framar fyrr en hún hitti fyrir
sér þann eina rétta. Ekki hefur
hana þó skort biðlana um dag-
ana, því að auk þess sem nafn
hennar er þekkt, er hún talin
með auðugustu erfingjum Bel-
gíu.
Pétur Townsend kynntist líka
brátt hinum heillandi eiginleik-
um Alwinu. Glaðværð hennar og
geðþekk framkoma er þekkt í
flestum samkvæmissölum Lund-
úna, París, Brussels og Ant-
werpen. Hún er gáfuð og hefur
hlotið góða menntun—liefur m.
a. verið á skóla í Sviss, og talar
fimm tungumál viðstöðulaust—
ballenzku, frönsku, ensku, þýzku
og spönsku. Hún er í orðsins
fyllsta merkingu mjög mikil
“sport’-manneskja, og kinstakur
hestavinur—alveg eins og Pétur
Townsend.
Fyrsta samtal þeirra Péturs
og Alwinu í ágústmánuði 1954
snérist auðvitað um hesta. Hún
tjáði honum að hún hefði verið
hestamanneskja frá því hún var
8 ára, en þá hefði hún fyrst kom
ið á hestbak, og hún vissi alia
hluti um hesta. Þau ujrðu ásátt
um að fara saman í útreiðartúr,
og næstu daga mátti daglega sjá
þau á reiðtúrum. Og Pétur varð
hrifinn af að sjá hve vel hún sat
hest sinn, og furðaði það ekki
/