Heimskringla - 13.02.1957, Page 6

6. SIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG 13,—20. FEB. 1957
1
HRÍFANDI SAGA UM
ÓGLEYMANLEGA EIGIN
KONU
REBECCA
RAGNAR STEFANSSON
ÞÝDDI
V—----------------s
“Eg hafði komið þarna fyrir
nokkrum árum, með konunni
minni. Þú spurðir mig hvort
þetta umhverfi væri það sama
og áður, hvort það hefði breytzt
nokkuð. Það var nákvæmlega
eins, en—eg var þakklátur fyrir
að geta gert mér grein fyrir því
'hvað það var einkennilega ópers-
ónulegt. Þar var alls ekkert sem
minnti á hitt skiftið. Það getur
hafa verið af því að þú varst með
mér. Þú hefir þurkað út mitt
liðna líf kröftuglegar en öll
Ijósadýrðin í Monte Carlo. Ef
það hefði ekSi verið fyrip >þig,
væri eg farinn héðan fyrir löngu
farinn áleiðis til ftalíu, og
Grikklands, og ennþá lengra ef
til vill. Þú hefir sparað mér all-
an þann flæking. Þú, með þínar
hugmyndir um góðsemi mína og
gustukaverk. Eg býð þér a<5
koma með mér vegna þess að mig
langar til að hafa þig með mér,
og ef að þú trúir mér ekki, þá
geturðu farið út úr bílnum nú
og gengið ein heim. Farðu, opn-
aðu hurðina, og farðu út”.
Eg sat kyr, með hendumar í
kéltunni, og vissi ekki hvort
hann meinti þetta eða ekki.
“Jæja”, sagði hann, “hvað ætl-
arðu að afráða?”
Ef að eg hefði verið tveimur
árum yngri held eg að eg hefði
farið að gráta. Tár barna eru
mjög nálægt yfirborðinu, og
koma við fyrsta mótblástur. Eins
og var fann eg ónotakökk í háls-
inum, fann að eg varð eldrauð í
andlitinu, sá í bílspeglinum sem
snöggvast hvað aumingjalega eg
leit út, volæðisleg á svip, og með
flaksandi hárið undir barða-
breiðahattinum.
“Mig langar til að fara heim”,
sagði eg, og röddin var hættulega
nálægt því að titra, og án þess að
segja nokkurt orð setti hann bíl-
in í gang og snéri heim á leið.
Okkur bar fljótt yfir, allt of
fljótt, fannst mér, og hið samúð-
arsnauða sveita-umhverfi vaktaði
okkur hiðuleysislega.
Við komum að bugðunni á veg
inum þar sem eg hafði óskað að
eg gæti geymt augnabliksáhrif,
og sveitastúlkan var horfin, og
allt var flatt og litlaust, og stað-
Velkomnir félagar og gestir á þrítugasta og
áttunda Þjóðræknisþing í Winnipeg
ASGEIRSON’S PAINTS
WALLPAPER & HARDWARE
I
I
i
I
I
698 SARGENT AVE.
SIMI SUnset 3-4322 f
urinn var eftir allt saman ekkert
nema aðeins ein af hinum mörgu
bugðum vegarins sem hundruð
ferðafólks fór fram hjá. Æfin-
týrablær staðarins hafði horfið
með lífsgleði minni, og við hugs
unina um það fylltust augun af
tráum sem runnu ofan kinnarnar.
Eg gat ekki stöðvað þau, því að
þau komn óboðin, og ef að eg
hefði reynt að ná klútnum úr;
vasa mínum hefði hann séð það.
Eg varð að láta þau renna af-
skiftalaust, og þola beiska selt-
una á vörunum í auðmýkt og nið
urlægingu. Eg veit ekki hvort
hann snéri sér við og leit á mig,
því að eg horfði stöðugt á veginn |
framundan, en skyndilega rétti j
hann út höndina, greip hönd j
mína, og kyssti hana, og sagði
enn ekki nokkurt orð, og svo |
kastaði hann vasaklútnum sínum
í kéltu mína, sem eg fyrirvarð
mig of mikið til að snerta.
Eg hugsaði um allar þessar
kvennhetjur í skáldsögum sem
litu yndislega út þegar þær grétu
og hvað gerólík þeim eg hlaut
að vera, með társtorkið og bólg-
ið andlit, rauðeygð og dapurleg. j
Það var dauflegur endir á þess-
um morguntúr mínum og dagur
inn framundan reyndist langur.
Eg neytti hádegisverðar með frú
Van Hopper ií herbergi hennar,
af því að hjúkrunarkonan ætlaði
út, og á eftir mundi hún láta
mig fara að spila við sig “bez-
ique” sem aldrei tæki enda. Eg
vissi að eg mundi hálfkafna í
herberginu. Það var eitthvað ó-
heilnæmt við þessi lök, öll í
hrukkum, og teppin á ringul-
reið, og koddanna alla hnoðaða
og bælda, og svo borðið við rúm-
ið rykugt af púðri, ilmvatnsslett
um, og andlitsfarfa, sem farinn
var að bráðna og skemmast.
Rúmið hennar mundi vera
þakið með dagblöðum, tímarit-
um og skáldsögum, allt í einni
kássu. Hálfreyktir vindlingar
lágu allstaðar, í smyrsladöllum,
á diski með vínberjum, og á gólf
inu ,undir rúminu. Þeir sem heim
sóttu hana voru ósparir á að færa
henni blóm og sælgæti, og einnig
það lá um allt eins og hráviði.
Seinna mundu vinir hennar koma
inn til að fá sér í staupinu, sem
eg mundi þurfa að blanda fyrir
þá. Allt þetta beið mín í íbúð-
inni, þar sem hann, þegar hann
hefði skilað mér heim í gistihús-
ið, mundi fara eitthvað í burtu
aleinn, ofan að sjónum ef til vill,
hann mundi sökkva sér niður í
allt þetta endurminningadjúp
sem eg vissi ekkert um, sem eg
gat ekki tekið neina hlutdeild í.
Djúpið á milli okkar var breið
ara en það hafði nokkurn tíma
verið, og hann var fjær mér en
r.okkurn tíma áður, snéri við mér
baki á ströndinni hinum megin
djúpsins.
Mér fannst eg vera svo ung og
smá og mjög einmana nú, og
þrátt fyrir metnað minn, tók eg
vasaklútinn hans og snýtti mér,
mér var sama hvernig eg leit út.
Það gat aldrei gert neinn mis-
mun.
“Þetta getur fjandann ekki
gengið ’, sagði hann skyndilega,
eins og hann væri reiður og ergi-
legur, og hann dróg mig nær
sér, og lagði handlegginn ^yfir
herðarnar á mér, en horfði enn
beint fram fyrir sig, og hafði
hægri höndina á stýrishjólinu.
Eg man að hann ók jafnvel harð
ara en áður.
| WELCOME |
Delegates to the Icelandic National League Convention
February 18, 19 and 20th í
! DR. S. MALKIN DR. CHAS. MALKIN
Phys. & Surgeon Dentist
857 SARGENT AVE. PH. SPruce 4-4391 !
. -
“Eg hygg að þú sért nógu ung
til að geta verið dóttir mín, og
eg veit ekki ’hvernig eg á að
haga mér gagnvart þér”, sagði
hann. Vegurinn mjókkaði þá, og
hann þurfti að beygja skarpt til
þess að aka ekki yfir hund. Eg
hélt að hann mundi sleppa hald-
inu á mér, en hann hélt mér eftfir
sem áður, og þegar hann var kom
inn fyrir beygjuna og vegurinn
breikkaði aftur, sleppti hann
mér ekki.
“Þú verður að gleyma öllu sem
eg sagði áðan”, sagði hann, “það
er allt liðið og gleymt. Við skul-
um aldrei hugsa um það eða
minnast á það framar. Skýldfólk
mitt kallar mig Maxim, mig lang
ar til að þú gerir það líka. Þú
hefir umgengist mig eins og ó-
kunnugan mann nægilega lengi”.
Hann þreifaði eftir haldi á
hattinum mínum, náði honum, og
kastaði honum yfir öxl sína í
aftur sætið, og þá laut hann að
mér og kyssti á kollinn á mér.
“Lofaðu mér því að vera aldrei
í svörtu satín”, sagði hann.
Eg brosti þá, og hann hló, og
morguninn og allt umhverfið
fékk aftur yndislegan blæ. Frú
Van Hopper og seinnipartur
dagsins voru nú svo lítilvæg
atriði að þau komu ekki til
greina. Tíminn mundi Hða svo
fljótt, og svo kæmi kvöldið, og
annar dagur á morgun. Eg var
óhikandi og fagnandi, á því
augnabliki hafði eg nærri því
hugrekki til að krefjast jafn-
réttis. Eg mundi ganga í róleg-
beitum inn í svefnherbergi frú
Van Hopper of sein til að spila
við hana bezique, og spurningu
hennar mundi eg svara hirðu-
leysislega og segja, “eg gleymdi
tímanum. Eg hefi verið að neyta
hádegisverðar með Maxim ’. Eg
var ennþá nógu mikið barn til
BnteonylW <JTt»mpnng.
INCORPORATED 21? MAY 1670

mmwmm
flVE ROSES
ALL-PURPOSE FLOUR
And
flVE ROSES
CAKE MIX
Yfir 60 ár hafa canadiskar konur, sem
baka heima, reynt og sannfærst um gæði
Five Roses Vitamin-Enriched Flour.
Five Roses Cake Mixes, sem bragð
bakningsins getur breytt á 6 mismunandi vegu,
er hámark í góðri brauðgerð, hvað gæði
og bragð áhrærir.
TAKIÐ EFTIR
í i
Five Roses Homebakers Quiz . . . yfir útvarps-
stöðina yðar á hverjum mánudegi til föstudags-
in«. Þrjú mjög góð verðlaun eru veitt á
hverri viku. Og aðalverðlaun hverja fimtu viku.
The Bay extends greetings to the
Conwention Delegates of the
Icelandic National League.
When in Winnipeg
Youll Find The Bay . . .*
* * * EASIER to get to.
* * * EASIER TO PARK AT
HIN NÝJA ÁFENGISSALA
og ÁBYRGÐ ALMENNINGS
LAKE OF THE WOODS MILLING
CO., LIMITED, WINNIPEG
‘NAFNIÐ SEM MEST ER TEKIÐ EFTIR VIÐ BAKNING I CANADA’
KlÍ\!k\<lá\iÚ;ikÝlkXÍáVikÝííWá\ýk7iÍ\l'láV'íáYrkYíkYí»YÍáYík\'ÍMkWá\‘tÍYÍáYÝÍ\‘'/,kX'í»YÍ»\"(áYrt\i'í\iiA*\'ít\ytiV(kYI»'
Um leið og farið er fram á söluleyfi áfengis í
HVAÐA mynd sem er og HVAÐA stærð af glösum sem
er, verður leyfishafi að auglýsa það i
Manitoba Gazette og öðrum blöðum í umhverfmu,
sem söluleyfið er veitt í.
Á sama tima getur HVER sem er lagt fram
mótmæli gcgn sölu áfengis, eða veitingu á söluleyfi—.
áfengis, í sveit sinni eða bæ.
Ef mótmælin eru á góðum rökum bygð, þá
kveður ráðið, sem leyfisöluna veitir, til fundar og
verða þá andmælin og athugasemdir við þeim,
er einhver eru, athuguð. Fundur þessi fer fram
að almenningi áheyrandi.
Ráðið er leyfi veitir, hefir enga tilhneygingu, að
veita leyfi, þar sem góð ástæða er fyrir, að það
sé ekki gert. Það er þessvegna skylda almennmgs
að láta ráðið vita um hvað eina, sem móti sö!u mælir.
One in a series presented in the public interest by the