Heimskringla - 22.01.1958, Blaðsíða 2

2. SÍÐA
riEIMSKRINGLA
WINNIPEG 22. JANÚAR 1958
í|ctmskr
Kemur út á hverjuni miðvikndegi
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
868 Arlinsjton St. Winnipeg 3. Man. Canada Phone SPrnce ITi25l
Verð blaðsins ,er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram
Allar borganir sendist: THÉ VIKING PRESS L I D.
Öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi scndist:
The Vikine Press Limited. 868 Arlington St.. VVinnipee 3
Ritstjóri: STEFÁN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 868 Arlington St. VVinnipeg 3, Man.
HEIMSKRINGLA is published by THE VIKING PRESS LIMITED
and printed by VIKING PRIN I KRs
868 Arlington St., VVinnipeg 3, Man. Canada Phone SPruce 4-6251
Authoriited qg Second Claas Mail—Pogt Oflice Dept., Ottawa
WINNIPEG 22. JANÚAR 1958
ÞJÓÐERNISVERNDUN
(Séra Guðmudur Árnason, höf
undur þessarar greinar, verður
ávalt einn þeirra manna, er tal-
inn verður í hópi ritfærustu ís-
lendinga vestan hafs. Það getur
skéð, að menn detti ekki um nafn
hans í bókmentasögum vorum,
sem hafa til þessa verið skráðar
, , , , , , , þjoðerntstilfinning. Og þar sem
a ensku og tslenzku. Þo er sann- , .
, ., . & , . . . þessa tilfinningu er ekkt að
letkurtnn sa, að veigameirt að
5g siðum. í því sambandi hefir
njög mikil skammsýni oft og
-inatt komið í ljós. Menn hafa
álitið að ytri lífshættir, sem eru
algerlega undir staðháttum komn
ir héldu áfram að hafa þýðingu
hvernig sem kringumstæðurnar
breytast. En það er misskilning-
ur. Alt það sem er til aðeins
vegna sérstakra staðhátta á auð-
vitað engan tilverurétt þar sem
þeir eru ekki fyrir hendi, nema
það mæti sérstökum þörfum,
ekkert annað, sem er hinum
breyttu staðháttum samkvæmara,
getur mætt.
Hvað af þessu sem vér varð-
veitum hér, þá er það þjóöararf-
ur; og það þarf ekki að taka fram
að vér ættum að verðveita alt það
. gott og nýtilegt, sem er til í hon
Þjoðerm er hfandi tilfmnmg í m. En þessi þjóðararfur er ekki
brjostum þemra emstaklinga yfir, slenzkt þjóðerni. Það> eins
iem sem þjóðin samanstendur áðuf hefir verid tekið fram> er
af. Þessf tilfmmng beinist til j tilfinning eða afstaða hvers ein.
þjoðarmnar og landsms og kem- staklings> 8em eðH sínu sam.
ur 1 ljos x vilja og þra til að i . . , . .,
,, . , J ,.r. i kvæmt getur hvergi verið til
forna einstaklmgslifmu að meira' , , , , .
* . nema a íslandi, þo auðvitað vm-
eða mmna leyti fyrir velferð; , .... ... , , -
. , , ! atta og velvilji tu landsins og
þess. Ekkert annað en þetta er u-x . ,.. , . .
, ., . . ^ j þjoðarmnar geti att ser, og eigi
BRÉF TIL
HEIMSKRIN GLU
efni hafa skrif fárra hér verið
en hans eða frumlegri og á
hreinna máli. Hann lagði ávalt
góðan skerf til þjóðræknismála
vorra. Skal hér grein eftir hann
birt í riti Unitara, Heimi, undir
hans ritstjórn, er margur hafði
gaman af að lesa og er eitt af því
fjölbreyttasta og víðsýnasta, sem
um þjóðræknismál vor hefir ver-
ið skrifað og er ávalt skemtileg
til athugunar, ekki sízt á þjóð-
ræknis samkomum vorum og árs-
þingum, eins og því sem á þessu
árí fer í hönd síðustu vikuna í
febrúar og auglýsing birtist um
í þessu tölublaði Hkr. —Ritstj.
Hkr.)
i sér stað hér. Vegna þess að álit-
ið hefir verið að alt sem islenzkt
lr. Stefán Einarson,
^ditor Heimskringla,
;68 Arlington St.
Winnipeg, Man.
Dear Mr. Einarsson;
Although the date of the An-
niversary is past, the Jon Sigurd-
son Chapter, I.O.D.E., wishes to
£end congratulations and all
good wishes for the occasion of
the Seventy-first Birthday of the
Icelandic Weekly paper Heims-
kringla.
It is a source of pride and
satisfaction to us as Icelanders.j
that the publication of the paper
has continued .steadily all these
many years, and that it has thus
been able to serve the Icelandic
communities all over America,
in their efforts to keep up Ice
landic contacts and Icelandic
culture. Without the lcelandic
papers it would be very difficult
to keep these contacts alive. We
are fully aware of the value of
Heimskringla in this sphere,
and we appreciate the efforts
that have been made to keep the
paper functioning.
Furthermore, the fact that
persons with leanings towards
LÆGSTU FLUGGJÖLD TIL
í SLANDS
• Á einni nóttu til Reykjavíkur,
Rúmgóðir og þægilegir farþegaklefar,
6 flugliðar, sem þjálfaðir hafa verið
í Bandaríkjunum, bjóða yður vcl-
komin um borð.
• Fastar áætlunarflugferðir. Tvær á-
Frá New York með gætar máltíðir, koníak, náttvcrður
viðkomu á ÍSLANDI allt án aukagreiðslu með IAL.
til NOREGS, DANMERKUR, SVIÞJÖDAR, STÓRA-BRET-
LANDS, ÞÝZKALÁNDS
Upplýsingar í öllum ferðaskrifstofum
n /~~\ n
ICBLAMDICl AIDLIMES
LJ jLstA Uzj
15 West 47th Street, New York 36 PL 7-8585
New York • Chicago • San Francisco
Um fátt hefir verið meira rætt
og ritað á meðal vor Vestur-ís-
lendinga en viðhald þjóðernis
vors hér í landi. f raun og veru
finna þar er heldur ekkert þjóð-j . , . , ,
. . .. ^ ^ -i er væri í raun og veru jafn þyð-
erni að finna aðems ytn ser- ingarmiikð> vegna þess að það
kenm, sem eðh sinu samkvæmt j ah hefir verið nefflt þjóðerni> og
breytast með breyttum krigum-; viðhald þesg hér ekki einungis
stæðum. | verjg alitið mögulegt heldur sjálf
Það er auðséð að þessi tilfinn- sagt, hefir svo undur mikið af writing something themselves
ing getur ekki alment átt sér þjððrækninni hér snúist um smá-í had access to the paper, has giv-
stað annarstaðar en þar sem þjóð muni eina; en það sem mest erjen stimulous to our literary ef-
in er í eðli sínu ein samfeld heild, áríðandi að vér verndum hefir
þar sem menn finna til einhvers legið við að gleymast.
skyldleika á milli sín og allra, Þeir, sem hafa þá skoðun að
hinna, sem mynda þjóðarheildina þjóðernisviðhaldið hér sé ekki
með þeim. Vitaskuld er sá skyld-1 æskilegt og ómögulegt, skilja
leiki að nokkru leyti undir sam-' það alveg rétt að þjóðerni er eitt-
eiginlegum ytri einkennum kom-'hvað sem ekki er hægt að flytja
ínn, en hann er engu síður grund með sér land úr landi. Hér er
vallaður á sögu þjóðarinnar og náttúrlega ekki átt við þá sem 1
reyzlu á liðnum tímum. ! hugsunarleysi apa alt nýtt, sem
Höfum vér Vestur-fslending-1 þeir sjá, er þeir koma hingað. En
ar getað flutt með oss íslenzkt hjá þessari hlið er annan miskiln
þjóðerni vestur um haf? Vér höf ing að finna, sem er ófyrirgefan-
um óhjákvæmilega flutt með oss legur hjá öllum hugsandi mönn-
mál.lundarfarseinkenni og all- um. Þeir segja að það standi oss
er það að bera í bakkafullan læk- jmikið af háttum og siðum. En fyrir þrifum að viðhalda nokkru
inn að bæta nokkru við það. En þjóðernistilfinninguna sjálfaPjSem íslenzkt er. Til þess aö
þar sem málefnið er svo afar þýð! Ja, efalaust höfum ver flutt hana sanna að þessi staðhæfinjj sé rétt
•»♦■*•; KoA líka. —En hvernÍR? Einsoc iurt. ættu beir fyrst og fremst að sýna
ingarmikið í sjálfu sér, ætti það
að vera íhugað oft og rækilega
Yfirleitt virðast menn vera
líka. —En hvernig? Einsog jurt, ættu þeir fyrst og fremst að sýna
sem hefir verið skorin frá rót- lram á, að það bezta í vorum ís-
' inni. Og öðru vísi hefðum vér lenzka þjóðarfi sé dakara en það
samdóma um að æskilegt sé að,alls ehki getað flutt hana, því is- sem hérlent þjóðlíf hefir að
vér Vestur-íslendingar verndum'Ienzk þjóðernistilfinning er bjóða oss. Ennfremur ættu þeir
þjóðerni vort í lengstu lög. Þó! bundin við ísland og þjóðarheildj að sýna fram á, að ómögulegt sé
eru nokkrir til, og á meðal þeirra,ina Þdr heima- Hér 1 Ameríku get að nota öll menningar og ment-
skýrir og hugsandi menn, sem'ur islenzk þjóðernistilfinning í^unar tækifæri þessa lands þo að
halda fram að heppilegast væri j raun °S veru ekki verið ril eins'þjóðararfinum sá haldið við. En
að vér rynnum sem allra fyrst!°g hun er eða ætti að vera á Is' hvorugt þetta er hægt að sýna
saman í eina heild með öðrum, landi- ve&na Þess að hér hefir fram á með rökum. Menn geta
þjóðum, sem hér búa, mynduðumj hún enSan Jarðveg til að þrýfast i, orðið alls aðnjótandi her anþess
~ . • . . ........-v. I og er þar að auki eins og rótar- að sleppa nokkru af þvi 1 þjoöar
’ arfi þeirra, sem hefir gildi fyrir
með þeim eina kanadiska þjóð.
Hvað hafa nú þessar tvær hliðar íaus stofn.
til sins máls?
Þeir sem halda fastast fram að
vér eigum að vernda þjóðernið
af öllum kröftum hafa oft notað
þjóðerni í of óákveðinni merk-
íngu. Það hefir verið gert að því
sem Þjóðverjar nefna “Schlag-
wort”, nefnilega orði, sem menn
viðhafa yfirleitt og finst mikið
til koma, en sem, þegar það er
brotið til mergjar, hefir mjög
litla ákveðna meiningu að geyma.
.Þjóðerni er vanalega álitið að
vera alt það sem einkennir ein-
hverja þjóð og gerir hana að sér-
stakri heild, þegar hún er borin
saman við aðrar þjóðir. í fvrsta
lagi er bað málið og lundarfars-
einkenni þau, sem kringumstæð-
ur liðinna tíma hafa skapað og
rótfest í fólkinu. f öðru lagi, sið-
ir og hættir, sem lífskjör eða
hending hafa mvndað. f briðjaj.
lagi, þeir andlegir fjársjóðir, Hð
ins og yfirstandandi tíma, sem
bera á sér sérstakan þjóðarblæ.
Við alt þetta er vanalega átt,
Hafa þeir menn þá nokkuð til utan íslenzka staðháttu; við hitt
síns máls, sem mest tala hér um hafa þeir ekkert að gera. Og það
verndun íslenzks þjóðernis. Já, bezta í þjóðararfi vorum jafnast
óefað. Þeir halda fram, og það á við það bezta sem hér er hægt
réttilega, að vér eigum að vernda að fá.
málið. Málið veitir oss aðgang Báðar hliðarnar hafa þá mikið
að fornum og nýjum bókment- til síns máls, en hvorug hefir
iorts here in this country, and
so we have had a fair blossoming
of writings that might not other-
wise have come to light.
The members of the Jon Sig-
urdson Chapter wish, as well, to
take this opportunity of thank-
ing Heimskringla and the editor
for continued good-will and as-
sistance in the cultural work of
the chapter, by giving us gener-
ously of the paper’s space for
our publciity.
With our best wishes for con-
tinued success in the future, I
remain,
Yours sincerely,
H. Danielson, secretary
HVERS KONAR SKEPNA
ER MAÐURINN?
ekki hafa á það leitað.
En nú er komið nýtt til sög-
unnar. Stjórnarvöld landsins
hafa uppgötvað, að landssvæði
þessa “villi” fólks sé afar hent-
ugt sem tilraunasvæði fyrir ný
tízku sprengjur. Mötinuin dettur
auðvitað ekki í hug að prófa þær
á fólkinu, enda þarf þess ekki
með. Hins vegar er ættflokknnm
fyrirskipað í nafni stjórnarvalds
ins og máttar ráðamanna að
flytja sig á önnur tiltekin land-
svæði. Þetta sýnast kánnske ekki
svo harðir kostir að lítt hugsuðu
máli, þótt hverjum séu átthag-
arnir kærastir einnig svörtum
mönnum. En það er annar galli
á gjöf Njarðar, að því er heim-
ildirnar herma. Á hinu nýja
svæði skortir að mestu vatn og
þá auðvitað líka veiðidýr.
Þannig er heill ættfólkur að
vissu leyti borinn út, — menn-
irnir, sem þá “áttu” landið eins
og það er kallað.
Þetta er stórt dæmi, þótt þaðj
sé eflaust ekki það ljótasta af
því, sem er að geast í heiminum.
En það er sannarlega umhugsun-
arvert um það menningarstig,
sem vér stöndum á, og þörfina á
meiri kristilegum áhrifum einn-
ig í “kristnum” löndum. Þetta
er hrópandi spurning til vor allra
um það, hvernig vér gætum
bróður vors. Og með hvaða hug
vér erum að skapa framtíðina.
—Kirkjuritið.
UM LIBERALA FLOKKS-
ÞINGIÐ
f vikunni sem leið héldu lib-
eralar flokksfund sinn í Ottawa.
um íslenzku þjóðarinnar. Þær alveg, rétt fyrir sér. Sú fyrri
bókmentir eru eflaust svo merki- heldur fram viðhaldi þess, sem
legar að hver sá maður af íslenzk er óeðlilegt að viðhaldist hér, þar
um ættum, sem vill heita sæmi- sem aðal skilyrðin fyrir tilveru
lega vel upplýstur, ætti að læra þess vantar, og vegna þessa mis-
málið til að kynnast þeim. Það skilnings gleymir hún að leggja
er stakasta ræktarlevsi við Is- rækt við það sem gæti og ætti
land og íslenzku þjóðina að vera að viðhaldast. Sú síðari hefir al-
bókmentum hennar alveg ókunn-Jveg rangt fyrir sér í því, að það
ugur eða þá að lesa þær án þess sé nokkur hagur að losna við
að finna það sérkennilega og nokkuð, sem nýtilegt er á eln-
þjóðlega í þeim. Og einmitt um hvern hátt, nema að annað betra
þetta ræktarleysi erum vér Vest komi í staðinn; og þá, þó aðeins
ur-íslendingar yfirleitt sekir. með því móti að sýnt verði að
Miklu minni áherzla hefir verið þVað standi öðru fyrir þrifum.
lögð á viðhald lundarfarseinkenn Það sem vér eigum að kosta
anna, enda er miklu erfiðara að kapps um að vernda og viðhalda
gera sér grein fyrir hvað þau í er það góða og nýtilega í þjóðar-
rayn og veru eru, og einnig að arfi vorum, sem ekki er bundið
aðgreina ið æskilega og óæski- staðháttum og er nógu almenns
lega í þeim. Frelsisþrá og sann- eðlis til að geta reynzt gott hvar
þegar um þjóðerni er talað, svo! ]eiksást forferðranna hefir verið £em er. Hvað það er verðum ver
ekki er að furða þó oft sé erfitt
að átta sig á ýmsu því sem sagt
er um þjóðernísviðhaldið.
En í raun og veru er nú þjóð-
ernið nokkuð annað en alt þetta.
Þjóðernið sjálft er ekki einkenni
þau, sem á yfirborðinu gera ein-
hverja þjóð að sérstakri heild í
mannfélaginu. Flest þau ein-
haldið á'loiti sem þjóðararfi vor- að hafa gert oss vandlega grein
um, er vér ættum að vernda. fyrir, því annars er hætt við að
Þessi arfur er dýrðlegur. En vér tilraunirnar verði of mjög ut í
megum ekki gleyma því, að hann bláinn. Væri hætt að tala um ís-
einkennir íslenzku þjóðina að- lenzkt þjóðernisviðhald hér en
eins á gullöld hennar; síðan hún meira talað um þjóðararfsvið-
leið hefir miklu meira borið á hald, þá mundi ótrúin, sem sumir
öðrum eiginleikum hjá þjóðinni.' menn virðast hafa á öllu íslenzku
Þá hefir því einnig all oft verið hverfa, og framkvæmdir hinna,
kenni eru þannig í eðli sínu aðjhaldið fram að vér ættum að við- sem mikla trú hafa á því, mundu
þau breytast mjög auðveldlega. halda ýmsum íslenzkum háttum verða ávaxtaríkari.
ínu, Portage
Henderson
ia Prairie, Mr.
Þessari spurningu skýtur ó-
hjákvæmilega oft upp í hugan-
um síðustu áratugina. Eftir
grimmustu og geigvænlegustu
styrjöld veraldarsögunnar dynja
ciaglega á eyrum hryllilegar frá-
sagnir um fangabúðir, pynding- í,rir menn stoðu upp a endan,
ar, “hreinsanir”, kynþáttaofsókn-
ir, alls konar ófrelsi og kúgun. ir
Að ógleymdum uppreisnum, s em
bældar hafa vcrið iftður með ægi-
legum blóðfórnum. Jafnhliða og
bó enn oftar er með síauknum
þunga skýrt frá því, hvað hern-
aðar tækninni fleygi fram, — já,
nú er hægt að skjóta eldílaugum
með atómsprenjum milli heims-
álfa. Hvílíkar gleði- og sigur-
fréttir! Gereyðingar-stríð virð-
ist vera að verða vel undirbúið.
Hvað getur manni brugðið við,
þegar svona er komið?
Eg get samt ekki varizt að
geta hér viðburðar, sem eg las
þeim upp á sömu.hilluna og hin
tvö fylkinn. Þetta var eini púnkt
urinn sem bar með sér nokkra
úthugsun, sem komið var með á
þessu þingi.
Þetta var á öðrum degi. Fyrsti
dagurinn var innritunardagur og
útnefningardagur.
Á þriðja degi var kosið um for-
ingja. Eftir að Frakkar höfóu
sungið og klappað og stappað,
og eftir að allir nema Mr. Hend-
erson töluðu bjagaða frönsku til
þess að reyna að lokka fransk-
inn inn í sitt búr, var kosið. Mr.
Pearson fékk yfir þúsund atk.,
Mr. Paul Martin fékk um 300 —
400; en svarta folaldið, vestanað,
Mr. Henderson, fékk eitt. Nú
tóku Frakkar upp sönginn aftur
og allir töluðu á öllum öðrum
tungumálum enn á því máli sem
notað er mest hér í Canada. Fyrst
talaði Martin, og slð Pearson
meiri gullhamra, svo að glumdi
í öllu landinu. og urraði í hvert
sinn og honum datt conservativar
í huga; hann sagðist ætla að láta
i ljós Ieyndarmál sitt, — hann
hefði greitt atkvæði fyrir Pear-
son, og svo sagðist ham segja
fulltrúum annað leyndarmál, —
“Mike” hefði greitt atkvæði fyr-
ir hann (Martin). Og eftir að
hafa gelt svo lítið meira að Dief-
enbaker tunglinu stóð hann niður
og “Mike” tók við. Hann byrj-
aði með því að slá gullhamra í
allar áttir, til St. Laurent, til
Laurier, til allra sem voru mikl
ir og mestir liberalar um alla ver
öld, svo kom hann að Martin,
og eldflaugar flugu út um alt,
undan gullhamri hans til iViar-
tins. Hann urraði og spángólaði
að Diefenbaker tunglinu Hka. —
trúiega má segja að, hann vissu-
lega hafi fengi* málbeinasótt,
(bágt var að vita hvern enda) fyr þvf syorunnu upp ur honum orð.
flokksfulltrúum, Þeir- Mr-[ gusurnar, en hitt var þo opin-
Paul Martin, Mr. Lestcr (Mike) j sk^ff> ag ijann hafi haft hug-
Pearson og svart folald frá vestr myn(Ja baröiífj, því ekki kom
Flokksfundi var sjónvarpað,
auðvitað, af CBC-TV um alt Can
ada, aukheldur Vestur Canada,
og eftir því að dæma, sem menn
sáu og heyrðu yfir sjónvarpið,
varð þetta einn sá daufasti og
ómerkilegasti fundur sem orð
fara af. Mr. Pearson og Mr. Mar-
tin sögðu lítið annað en að, þeir
æltuðu að rífa Diefendbaker í sig
á næstu kosningum, og svo líka
nýlega samtímis um í frönskuj má ekki gleyma því, að þeir slóu
hann fram með eina einustu á-
byggjanlega hugmynd.
Þegar aumingja Mr. Hender-
son ætlaði að taka við og segja
fáein orð, var honum hastarlega
ýtt frá af bæði Martin og Pear-
son, rétt áður en Pearson talaði.
Og honum var gleymt aiveg, —
alveg eins og Vestur-Canada og
austasta Austur-Canada mun
vissulega Verða gleymt ef liber-
alar komast aftur í leikinn.
Jæja nú, liberalar hafa nýjan
trúmála-j hver öðrum svo miklum gull-1 foring3a> Þeir eru að reyna að
tímariti og amerísku ----------------- -------- - o—- . ,, , , •.*
blaði. Hann hlepti í mig hrolli. j hömrum, að bátt var að vita hver rlfa Slg UPP a tur’ upP a
Hann er raunar að vissu leyti maðurinn var beztur i embættið.
Mr. Henderson, sem slóst í bar-
dagann, engin veit alveg fyrir
víst hvernig, hélt beztu ræðuna,
þegar honum var gefið tækifærið
sérstæður, en samt svört heims-
mynd.
Suður í Ástralíu hefir nokkur
frumbyggj3 landsins — fáeinar
þúsundir—lifað að mestu óáreitt-
ur, enda í hrjóstugum eyðilönd-
um að kalla. Þetta eru veiðimenn,
sem ekki eiga fasta bústaði en
leita fangs um víða vegu. Hinir
hvítu menn hafa iyric löngu sleg
ið hendi sinni á hin frjósamari
og gagnlegri héruð, en hafa látið
þessum upphaflegu “eigendum”
landsins þessar sköfur eftir, enda
veginn mikla, eftir að Diefen-
baker var búinn að ýta þeim af
honum. —Nú er ekki eftir nema
að bíða eftir kosningum, — og
hver veit hvernig fer. En eitt
og ekki hrynnt af báðum Pear- er Þð vlst. °8 það er að ef Dief-
* l 1 — — I\ /7 _ O-- 4 li tfiir nlrlr>
son og Martin, fyrir utan sjón-
daildarhringinn á sjónvarpinu.
Mr. Henderson, talaði skyn-
samast af þessum þremur, hann
enbaker og Mr. Smith verða ekki
meiri Canadamenn en þeir hafa
hingað til sýnt sig, —já og meira
en það, meiri Norður-Ameriku
var tó einni sem þorði að drepa1 menn - þá endast þeir ekki lengi
a það að Quebec og Ontario j1 embæírími, t. g.
hefðu hingað til fengið rjómann,
urkú — á meðan að vestur-fy!k-1 FRÁ yANCOUVER
úr-kúna, á meðan að vestrur-fylk [ ÁLMENNUR ÁRSFUNDUR —
eftir litlu.að slægjast. Fólk þetta,; in potuðu fóðrinu í hana, en ;
stendur á’ fremur lágu menning-1 Maritime-fylkin væru önnum i elliheimilisfélagsins verður hald
arstigi að kallað er, heíir lifað kafnir í því að koma kúa-j in 31. janúar 1958, í neðri sal ísl-
óbreyttu og raunar friðsömu lífi * mikjunni . frá. Henderson sagði^ lútersku kirkjunnar, 585 W. 41st
náttúrubarnanna í einlægni og að það mætti ekki gleyma vest^Ave. Vancouver kl 8. e.h. Félags
samheldni. Ekki tekið neitt frá.ur og austur fylkjunum. í fram- j meðlímir og vinir vinsamlega
neinum, og látið þá óáreitta, sem1 tíðinni, heldur að reyna að koma' beðnir að fjölmenna —Nefnd.