Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.11.1886, Page 4

8
þingmannaefmim, er i petta skipti vildu
fara lengra, var hafnað.
|>etta eru pví fregnritans priðju ó-
sannindi.
J>arna er hann í nokkrum linum orð-
inn prefaldur i roðinu; en svo kemur
nii kurteisi hans; hann kallar hina nýju
pingmenn ,,heybrækur“ og „græna ping-
menn“. það sjá allir, hve mikinn rjett
liann hefir til possara ummæla um liina
nýju pingmenn mánuði áður en peir koma
á ping. |>au geta ekki skoðast oðru visi
en órökstudd hrakyrði um saklausa menn.
Hina eldri pingmenn, sem vilja fá ögn
meiri pjóðrjettindi og jafnrjetti íslandi
til handa kallar hann „byltingaflokk“.
Eptir pessari kenningu cru byltingamenn
allir peir, sem breyta vilja i betra liorf
stjórnarlogum pjóðar sinnar, hversu ó-
hentug, úrelt og öfrjálslcg, sem pau
kunna að vera, og pótt peir fylgi í breyt-
ingartilraunum sínum ollum logskipuðum
reglum. A Islandi eru pað pvi allt
byltingamenn, sem síðan 1848 hafa viljað
fá aukin pjóðrjettindi íslendinga og fylgt
Pvi fram i orði og verki. Hve rjett slíkt
er, munu allir skynberandi menn sjá.
Svona pýtur í peim skjá, sem púsund
eru gotin á, og gotótt er víst pekking
pessa nýja Marðar, að minnsta kosti
pekking hans á sannleikanum, og gotótt
er pekking hægri manna i Danmorku á
pjöðmálum vorum, svo að peim er lítt
láandi pó peir gleypi við slíkum greinum,
og pað pvi fremur, sem peir munu virða
líkt framsóknarstefnu íslendinga og landa
sinna heima fyrir.
En á einu furðar oss mest, og pað
er, að nafn* biskupsins skuli vera bendl-
að við slíka sorpgrein. Yjcr getum, að
svo stoddu, ekki trúað pvi, að hann, kom-
inn á grafarbarminn, hafi afklæðzt sinni
biskupslegu tign og kcnnimannlegu dýrð,
og skriðið í svo fúllt skammaskot, til að
ausa paðan auri á pjóð sína og ping.
Vjer vonum að biskupinn reki petta á-
mæli af sjer sem allra fyrst; virðing lians
er annars í veði.
YFIRLÝSINO.
—o—
Mjer hafa úr ýmsum áttum verið sendir
til skoðunar „ormar úr rúgi frá verzl-
unum á Isafirði, er hann úi og grúi af“.
*) I |>jóðölfi stendur, að biskupinn sje
fregnriti Nationaltíðindanna.
J>essum rnormum til svars upp á fyrir-
spurnir peirra, og oðrum til huggunar.,
er rúg hafa keypt á ísafirði í sumar eða
purfa að kaupa í vetur, og kynnu að
hræðast hann vegna orðromsins urn
„ormana“ í honum, vil eg lýsa pviyfir:
Að ekkert af pvi, er mjer hefir verið
sent til skoðunar, eru ormar, heldur
skaðlaus ávoxtur (fræ) af plpntum, er
vaxa innan um rúg á okruno; en sem í
útliti likist pöddu m . 0ngun á, og
að eg hefi nákvæmlega skoðað rúg
kaupmanna á ísafirði i haust, en enga
orma i honum fundið nje onnur dýr,
hvorki dauð nje lifandi, nje heldur nein
ormjetin korn, og að eins lítið af áður-
nefndu fræi og oðrum frætegundum, og
álít hann eigi að eins óskommda, heldur
og göða voru, pótt hann gæti verið bet-
ur hreinsaður.
Eg vil bæta pvi við, að eptir lýsingu,
er eg hefi fengið af „ormum“ í korni
frá Flatey á Breiðafirði í haust, er sogur
hafa borizt um hingað, pykist eg mega
fullyrða, að pað alls eigi eru ormar,
heldur sams konar skaðlaus áv0xtur og
sá, er fundizt hefir i rúgi kaupmanna hjer.
ísafirði, 11. növbr. 1886.
porvaldr Jónsson.
* *
*
Yjer kunnum hinum heiðraða hofundi
pakkir fyrir ofanskráða „yfirlýsingu“, og
getum tekið undir með honum, að rúgur
kaupmanna „gæti verið bctur hreinsaður“.
Við skoðunargjprð á rúgbyrgðum kaup-
manna, sem framkvæmd var af dóm-
kvnddum monnum 13. p. m. — 2 dögum
áður en oss barst yfirlýsingin —mun pað
hafa komið í ljós, að af ofannefndum
„frætegundum“ væri pó eigi svo tiltakan-
lega lítið.
Ekki munu vorzlunarfróðir menn held-
ur ljúka miklu lofsorði á gæði rúgs pess,
sem rjett hangir í 100 pd. hálftunnan,
eða er enda par undir (96 pd.).
f>að er varla siður vanporf á, að brýna
fyrir sumum kaupmönnum en bændum,
að vanda vel vöru sína.
BRJEF 1ÍR I)JÉPINF.
26. okt. 1886.
Nú er öndvegistíð. J>að var sem sum-
arið kæmi fyrst með haustinu, hlýindi á
hverjum degi og sunnanátt, sjórinn full-
ur af sild; veiðist hún hvervetna par sem
nokkuð er til reynt. Fiskiafli í betra
lagi, og .ágætur við pað, sem vcrið hefir
undanfarin haust. Yið lok heyanna
horfði vist margur með doprum liuga
fram á haustið og veturinn, pví að hey-
forðinn er hvervetna sárlitill undan sumr-
inu, sem er sjálfsagt eitt hið bágasta i
alla staði, er komið hefir hjer við Djúp.
En haustbliðan hefir eins og hýrgað hugi
manna; menn vona, að pessi góðu um-
skipti á tíðinni sjeu upphaf góðs vetrar
til lands og sjávar; en pað er bara von,
og varast ættu menn fjær og nær að
vona svo göðs af vetrinum, að peir trúi
honum um of fyrir skepnum slnum. J>að
verður morgum, pegar vel haustar, en
illa hefir heyjazt, eins og nú, að peir
setja fleiri skepnur á vetur en peirhafa
fóður fyrir, og par sem útbeit er nokk-
ur að vetrinum, er frcistingin til pessa
að meiri. Nú vorðuFalmenningur að fækka
mj0g skepnum sinum, ef með nokkurri
fyrirhyggju skal á vetur sett. |>að er
pvi jafnhyggilegt að búast jafnan við vetr-
inum heldur horðum, pótt pað kosti margra
skepna lif að haustinu, eins og pað er
óviturlegt að eiga undir kasti, hvort nokk-
ur skepna slörir af sokum öskynsamlegr-
ar ásetningar. Hingað til hefir of mjog
hrykkt i pvi, að Djúpmenn hafa látið
sig litlu skipta um heyásetning og hirð-
ing á skepnum sínum; hugurinn hefir allur
verið við sjöinn; pó er pessu heldur að
poka til batnaðar hjá allflestum, en stend-
ur til allmikilla bóta. |>að ætti ollum
að vera ljóst, að pött skepnurnar sjou fá-
ar, er bæði skomm og skaði að láta pær
falla af fóðurskoi'ti, hve litið sem út af
ber. Yaldboðnar heyásetningar og hor-
fellislpg hafa litla pýðingu; almenningur
verður sjálfur að skilja, hvað honum er
hollast í pessu sem öðru.
Nú, pegar helzt lítur út fyrír, að aðal-
verzlunarvara pessa hjeraðs, saltfiskurinn,
ætli alveg að falla úr verði, pá ættuís-
firðingar að kosta kapps um, að nota
pau litlu gæði, sem jarðir peirra hafa
til að bera, og leggja meiri rækt við land-
búnaðinn en hingað til hefur gjört verið.
|>að er drjúgt, sem drýpur af landbú-
inu, ef vel er að far ð.
Auglýsingar.
Undirskrifaður á frá pessum tima engan
pátt í ábyrgð eða ritstjórn „í>jóð-
viljans“. ísafirði 15. nóv. 1886.
_____________I>orvaldur Jónsson.
Útgefandi: Prentfjelag ísfirðinga.
Abyrgðarm. og prentari: Asm. Torfason.