Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 04.02.1890, Blaðsíða 1

Vorð árg. (minnst 30
arka) 3 kr.; íAmer.
1 (loÍK Borgist fyrir
niiðjan junimánudi
Tjppsögn skrifleg, o-
gild nema komin sé
til útgefanda fyrir 1.
dag julímánaðar,

Xi\ 10.
ísafirði, þriðjudaginn 4. feliriiar.
1800.
„ M \ L A M 1 Ð L tí N I N “ I) Æ M I)
<>g
LETTVÆG kilVdix,
-—;o; —
Ar 1889, 3. desomber, var þingmála-
fundur settur og haldinn í Olafsvík eptir
fundarboðun Stefáns Jlaníelssonar, sýslu-
nefndarmanns á Grund, og umboðsmarms
Jóns Jónssonar á Vóllum.
......... Samþykkt í eittu hljóði svo
hljóðandi fundarályktun!
„Fundurittn lýsiryfir því, að
hann úlítur miðlttha rtillögur
}) æ r, s e m f r a m k o m u á s í ð a s t a
}>ingi í s t j óx'n ar s kr á r m áli n u ,
allsettdis óaðgengilegar, og
ekki samkvæmar kröfuin Is*
lendinga um innlenda stjórn
með fullri ábyrgð fyrir alþingi“,
.... Fleira kom eigi til umræðu, og
sagði fundarstjóri fundi slitið.
S t. D a n í e 1 s s o n, J Ó n J ó n s s 0 tt,
fundarstjóri. fundarskrifari.
F II N 1) A R Á L Y K T U N
SNÆFKLLINGA.
ll jggsamlega og drengilega var ]>að gert
af Snæfellingum, kjósendum hr, Páls Briem,
að verða fyrstir til að kveða upp xir um
það, hvaða augum almenningsálitið litur á
uppgjöf þá í stjórnarskrármálinu, er hr.
Briem gerðist annar fremstur forkólfurinn
fyrir á þinginu síðast liðið sunlar.
|>að átti af peim sökum eigi illa við,
að eimnitt hr. Páll Briem fengi fyrstur að
vita, hve dyggilega kjósendur lians telja,
að hann hafi fylgt fram vilja þeirra og
óskum Islendinga í stjórnarskrármáliuu.
þ>að er óþægilegt fyrir þingmanninn, að vera
þannig knésettur af kjósendum sínum einmitt
í sömu andránni, sem liann er að útbásonera á-
gæti hinnar svo nefndu ,.málaiuiðlunar“,
I En óVættt götut’ þessi ályktun Ömögu«- j
j lega komið þingmanninum né öðrum, sein j
attnars álítá íslettdinga sjálfstæðar liugs* 1
iíttdi vérur, en ekki eintóma leiksoppa, er j
; hver og einn megi liafa í hendi sér sem
homutt sýnist.
f^að gehgur því næst að vera barnaleg
j ofdirfska, að ætlast til þess, að íslending- |
!U’, Sem við kösningat’tiar 1886 snerust j
heiðatlega Og eindregið gegn „innlimunar11*- [
þrédikunum attgl. 2. nóv. 1885 muni rúm-
unt þrem árum síðar kjósa að lifa og deyja
Upp á dönsku stjórnarimuir náð, eins og
sýnt liefii’ verið, að „miðlunar“stefnan fet‘
fraitt á.
þ)að mun þVí sannast, að víkrerskii blöð-
uhutn s k a 1 e k k i takast, að dt'aga svo
j dulur á sannleik og kjarna þessa máls, að
j hppgjöfinni íl stjórnbótakröfum þjóðarinn-
at’ fáist framgehgt.
Ilt tutl landlð nntnu ýmsar raddir, bæði
ljóst og leynt, taka undir ályktun Snæfell-
inga, og því vill ,,f>jóðviljinn“ enn einu
sinni kalla til „málamiðlunarmannanna“
þessi þýðingarmiklu orð:
„Varlega vinir.“!
VAXTABRÉYTING BANKANS.
*—0- 0—
Vel mælist fyrir vaxtabreyting bankans
að því leyti, að ntettn þykjast þar af ráða,
að landshöfðingi vof vilji þó taka tillit til i
ályktunar síðasta alþingis; — en áþekks
hugarfars af hans hálfu þykjast menn
oþt hafa orðið að sakna um of í ýmsum
málum -—; ýmsir gera sér því og góðar I
vonir tim, að landshöfðingi muni hið bráð- j
asta hlutast til unt, að útibú verði stofn- !
uð af bankanum á þeim stöðum, er banka-
lögin tiltaka, og að bankinn komi sér í
samband við erlenda banka sérstaklega i
Englandi og Danmörku ; hvorttveggja þetta
er almenningi bráðnauðsynlegt, til þess að
gera mönnum út um landið auðveldara og I
kosthaðarminna að eiga skipti við bankann,
og greiða peningaskiptin Við útlönd og gera
þau ódýrari. i rá Englandi flytjast árlega
bér til lartds Ögrynni fjár, eptir vorum smáu
efnum að dæma, breði til kaupfélaganna
og til fjáikaupmannanna ensku; umboðs-
vefílanirnar dönsku munu og flestar ýmist
iá eða senda nokkuð af peningum til Dan-
merkur, þó að peningar séu í verzlunum
þessum af skornum skammti; sem dæmi
þess, hve kostnaðarsamar slíkar peninga-
sendingar eru, má geta ])ess, að „kaupfé-
lag Isfirðinga“ varð í vetur að greiða ná-
lægt lnilfu þriðja hundrnði króna fyrir að
fá frá Englandi 16 500 kr.; hefði bankinn
liaft útibú á ísafirði, og staðið í sambaruli
við banka ytra, þá liefðu peningai’nir að
eins Vei’ið borgaðir inn í banka þar, og
veiið aptur borgaðir út við bankaútibúið
á Isafirði, auðvitað gegn þóknun, en mik-
ið minni, cn póstflut-ningurinn kostar,
J>etta er að eins lítið dæmi, en það sýn-
ir þó. live þýðingarmikið það er fyrir við-
skiptalifið, að landshöfðinginn daufheyrist
j cigi við óskum þings og þjóðar.
LÍTIL BENDING
t i 1 1 a n d b ú n a ð a r f r a ni f a r a í
Isafjarðarsýsl u.
Ef menn eigi vissu það afi eigin þekk-
ingu, gætu menn sannfærzt um það með
því að líta í búnaðartöflurnai’, á bve lágu
stigi laiulbúnaðurinn stendur enn bjá oss
ísfirðingum.
Að visu hafa einstaka dugnaðarmenn,
svo sem Jón bóndi Halldórsson á Lauga-
bóli fremstur í flokki, gert mjög mikið. til
að bæta jarðir sínar, og má öllum vera á-
nægja að koma á önnur eins lieimili, og
sjá liverju atorka og viljakraptur fær á-
oi’kað.
En fjöldinn allur gerir lítið eða ekki neitt,
þrátt fyrir margar áminningar í blöðum og