Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.09.1890, Blaðsíða 1

Yerð árg. (minnst 30
arka) 3 kr.; í Amer.
1 doll. Borgist fyrir
miðjan júnimánuð.
Uppsögn skrifleg. o-
gild nema komin sé
til útgefanda fyrir 1.
dag júlímánaðar.
». 30
ísafirði fmmtudaginn 11. septamfior.
BÆJAESMALINN,
—:o:—
„J>arna sérðu, þótt lítið sé, hverju sam-
tökin og félagslyndið fær áorkað“, sagði
kunningi niinn í vor, og benti um leið á
nýju færikvíarnar á Eyrartúni, sein snikkara-
og beykis-hendurnar voru pá nýlega búnar
að setja síðasta smiðshöggið á, og um leið
rann all-álitlegur fjárhópur liðugt og létt
á undan þorsteini smala inn í kvíarnar,
on nálega öll helftin af bæjarins vinnukon-
um og kerlingum, hver með sma fötu í
hendi, pyrptust inn í kvíarnar, tóku til að
tpygja kindarspenana, og skeggræddu um
leið uin dagsins mikla viðburð, um kinda-
smalann nýja, og hvílik framför pað væri
fyrir bæinn, að hafa fengið einn sameigin-
legan bæjarsmala, og pað annan eins mann
og hann J>orstein, í staðinn fyrir óregluna
gömlu, að hver vairi að eltast við sína
rollu upp um allar hliðar; en hvað peim
fannst pað óskiljanlegt, að pessi inikla fram-
för skyldi ekki vera komin á fót fyrir löngu
síðan! Og hvað peim varð tíðrætt um petta,
og livað pær teygðu vel úr spenunum!
Aldrei hafa víst á Isafirði orðið aðrar
eins mjaltir!
En annan daginn var fyrirtækið ekki
orðið nærri pví eins parflegt og smala-
mennskan hans Jporsteins eklci út af eins
glæsileg, eins og fyrsta daginn.
friðja og fjórða daginn varð óánægjan
almenn, og hver kepptist við annan að
segja sig frá félagsskapnum, og fimmta
d-aginn var félaginu formlega slitið, og J>or-
steinn smali orðinn alveg valdalaus maður,
eins og hver okkar hinna.
En færikvíarnar standa par enn á Eyrai-
timi sem pögull og pegjandi vottur um
petta mikla framfarafyrirtæki bæjarbúanna
á Isafirði.
1 „Mey skal að morgni lofa, en veður að
kvöldi“, segir máltækið, og lofa skal félags-
lyndi pg samtök bæjarbúa, pegar pau hafa
staðið lengur, en rétt á meðan mesta nýja-
brumið er á.
I—s.
NÝJA BOÐSBRÉFIÐ.
-—o—:o:—o—
Eptir árið 1890 kemur annað ár, og
„brauðbitablaðstjórar11 purfa að lifa pað
árið, eins og í á.r.
En ekki er ráð, nema í tíma sé tekið ;
peir vita pað, og finna pað fullvel á sér
„brauðbitablaðstjórarnir“, hye sára aumt
er pað andlega fóður, er peir hafa að bjóða ;
pess vegna eru peir líka árlega alveg á nál-
um í ág*:st- og september-máiiuðum — um
pað leyti, er uppsagnanna má lielzt vænta —,
og eins og á pönum að reyna að finna upp
ný og ný ginningarineðul og kynjalyf, til
að tæla með kaupendurna, fá pá til að
halda út eitt árið enn.
pá tijúga boðsbréfin út um land allt með
ginnandi loforðin og lygarákirnar, eins og
hala á optir sér.
Lítið sýnishorn pessa er „boðsbréfið“ um
„J>jóðólf“, sem ritstjóri hans fæddi með
harmkvælum í ágústmánaðar-angistinni í ár;
par heyrir maður t. d. að „J>jóðólfur“ sé
„einbeitt, einarðlegt og stefnufast blað“!
En krossum oss, hvilík „stefnufesta“ ?
Krákustígurinn i stjórnarskrármálinu!
Snjallara er pað af ritstjóranum, að hafa
hugsað sér, „að sjá pað við menn“, hvaða
polgæði peir sýna við „ J>jóðólf“, pví að pess
var eigi vanpörf, og víst eru kaupendurnir
vel komnir að pví ofanálagi, „bókmennta-
sögu íslands“, er ritstjórinn lofar peim i
„boðsbréfinu", ef peir sýni „J>jóðólfi“ um-
burðarlyndi eitt árið enn.
Kaupandi „J>jóðólfs“.
■J B j a r n i bóndi Halldórsson.
I síðasta blaði var stuttlega vikið á frá-
fall Bjarna heitins Halldórssonar í Hnífs-
jdal, er að bar aðfaranóttina 3. p. m.
Bjarni Halldórsson var freddur í Hnifs-
dal 14. febrúar 1838, og voru foreldrar lians
merkisböndinn Halldór Bjarnason, er lengi
bjð á Grili í Bolungarvik, og kona hans
Margrét Halldórsdöttir, sem enn er á lifi.
Bjariai heitinn ólst að mestu upp í for-
eldrahúsum, unz hann 2. okt. 1863 kvænt-
ist ungfrú Onnu Halldórsdóttur, Halldórs-
sonar í Engidal, og reistu pau lijón bú í
neðri Hnífsdal sköinmu siðar, og par bjó
Bjarni til dauðadags ; pau lijón eignuðust
sarnan í) börn, 3 syni og 6 dætur, og eru
5 peirra dáin, en að eins 4 dætur á lífi.
Alla sína búskapartið bjó Bjarni setn
leiguliði á annara jörð, en liann lét pað
eigi aptra sér frú, að gjöra jörðinni til
góða, og var hann að pví leyti á undan
mörguui sínum samtíðarmönnum, svo að
leitun mun á ábúendum, og enda á sjálfs-
eignarbændum, er betur, eða eins vel sitji
býli sín, eins og Bjarni böndi Halldórsson
gjörði; tún ábýlisjarðar sinnar umgirti hann
allt, stækkaði pað að mun, og sléttaði að
mestu; hann húsaði og bæinn all-sæmilegá,
og bætti útengi á margvislegan hátt, og
allt var prýðilega um gengið hjá honum,
er hann hafði undir höndum; setti hann
pó bú saman af litlum efnum í fyrstu, en
pað sanuaðist, að auðsæl er iðjandi höndin,
og mun liann nú hafa verið kominn undir
all-góð efni, er hann féll frá.
Óhætt nnin að fullyrða, að Bjarni liafi
með dæmi sínu haft mikil áhrif á sveit-
unga sína og aðra, og að honum sé pví
að minnsta kosti óbeinlínis að pakka sá á-
hugi, er heldur virðist vera farinn að vakna
á búnaðarframförum í pví byggðarlagi á
seinni árum,
Bjarni heitinn var verkmaður mikill og
lagvirkur vel, bæði við siniðar og bygging-
ar, enda voru færri pau mannvirki stofnuð
i sveitarfélagi huns, að lionum væri eigi
falin forstaðan; og pað var við smiði á
brúnni yfir Seljalandsósinn, að hann kenndi
sjúkleiks pess, er dró hann til dauða,