Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.08.1894, Blaðsíða 3

III, 35.
ÞjÓðviljinn ungi.
139
B. Sv., og aðrir þingmenu, létu sem
þeir heyrðu eigi þetta gaspur þingmanns-
ins, og önzuðu því að engu.
Yið aðra umræðu málsins 9. ág., urðu
eiurar umræður, heldur voru hinar sér-
stöku greinar frumvarpsins samþykktar
óbreyttar með samhljóða 18—21 atkvæði;
sátu þeir Tr. G. og GuöL sýslumaður
all-optast, og Tryggvi því optar, með
því að það var ekki nema ein grein í
öllu frv., sem hann gat samþykkt.
14. ág. var svo loka-umræðan i neðri
deild, og málið afgreitt til efri deildar
með öllum atkvæðum, og má telja víst,
að það gangi þar fram með atkvæðum
þjóðkjórna iiokksins.
I sambandi við stjórnarskipunarmálið
hafa og verið borin fram á þinginu sömu
frumvórpin, eins og á auka-þinginu 1886,
um afnátn embœtta, um ráðgjafa-abyrgð,
um Jaun Jandstjórnar, og um kosmngar
til, aJþingis; en það er vitaskuld, að mál
þessi standa i svo nánu sambandi við
stjórnarskipunarmálið, að nái það ekki
fullnaðar samþykki stjórnarinnar, þá eru
þau og sjálf fallin.
Samþykl£tarlö<; am lanngegn
innflutningi, sölu og tilbúningi, alJs áfengis
hafa þeir síra Einar Jónsson, síra Sig.
Gunnarsson, síra Jens Pálsson og síra
Eiríkur Gíslason borið fram í neðri deild-
inni, og eru lóg þessi sniðin eptir sams
konar lögurn, sern viða gilda í Banda-
rikjunum og í Canada; mæla þau svo
fyrir, að sýslunefndir geti, ef 2/rt héraðs-
búa samþykkja, bannað allan innflutning,
sólu og tilbúning áfengis, i þau héruð,
sem samþykktin nær yfir, og staðfestir
amtmaður samþykktina.
Um mál þetta urðu all-snarpar ura-
ræður á þingfundi i neðri deild 10. þ.
m., og var málinu að lokum vísað til 2.
umræðu með 12 atkvæðum gegn 10, en
ýms veðurmerki virðast þó benda á það,
að mál þetta muni ekki fá fylgi alþing-
is að þessu sinni, livað sem siðar verður.
Fyrirspurn til landshöfðingja
frá Sk. Tli. er fyrir nokkru prentuð, og
vill þingmaðurinn beiðast skýrslu uin
það, samkvæmt hvaðu lagaheimild Lárusi
Bjarnason hafi á timabilinu frá 1. sept.
1892 til 31. júlí 1894 verið greidd liálf
laun sein yfirdómsmálfærsluinanni í
Reykjavík, enda þótt liann hafi þennan
tíma setið í allt öðrum erindum vestur
á Isafirði.
Prestakosningar eru ný skeð
um garð gengnar í þessum tveim presta-
köllum:
I Valþjófsstaðarprestakalli lilautkosn-
ingu síra Þórarinn Þórarinsson á Felli
i Mýrdal, er fékk 31 atkvæði; þar var
°g í kjóri síra Kristiim Daníelsson á
Söndum, er ferðazt hafði þangað austur
um veg langan, en hlaut ein 8 atkvæði,
og enn fremur síra Guttormur Yigfússon
í Stöð, er fekk 4 atkvæði.
í Staðarprestakalli i Grindavík komst
ekki á lögmæt prestskosning, en sira
BrgnjóJfur Gunnarsson í Kirkjuvogi hlaut
22 atkvæði; hinn, sem í kjóri var: cand.
theol. Bjórn Bjarnarson frá Breiðaból-
stóðum á Álptanesi fékk 1 atkvæði.
Uoldsveikislæli nirinn, dr.
Edv. Ehlers, hefir á ferð sinni um Rang-
árvallasýslu, og i óðrum sýslum í Suður-
aintinu, rannsakað yfir 50 lioldsveika
menn, og er það talsvert meira, en talið
hefir verið i opinberum skýrslum að
undan förnu; sérstaklega tekur dr. Ehlers
68
E i t u r!
Þau voru í óvanalegu þungu skapi, hjónin. Það
dó aptur og aptur í pípunni lnisbóndans, áður en hann
gat lokið úr henni, 0g slíkt hafði þó ekki komið fyrir
í mörg lierrans ár. Og nú liafði húsmóðirin jafn vel
lagt saman borðdukinn, án þess að hrista fyrst af hon-
um molana, og það hafði henni ekki orðið á áður, nerna
alls einu sinni; en það var fyrir 17 árum og 10 mán-
uðum síðan, þegar Möller stóð við hliðina á henni, og
spurði hana, livort hún vildi ekki verða frú Möller.
Það var auðseð, að þau Möller og kona lians bjugg-
ust við einhverju illu.
María, dóttir þeirra, hafði varla verið mönnuin
sinnandi, frá því síðast liðinn sunnudag. Hún, sem
áður hafði verið svo einstaklega glaðlynd og fjörug, var
nú allt í einu orðin svo dauðans alvarleg og áliyggju-
tull. Roðinn í kinnunum, sem Ernst lögfræðingur hafði
svo opt dáðst að, var farinn að fölna, og augum, „bláu
og eins og lögfræðingurinn var vanur að lýsa
þeim, horfðu optast nær til jarðar, fljótandi i tárum; og
móðir hennar hafði einnig veitt því eptirtekt, að Maria
liafði haft mjóg litla matarlyst, frá því siðast liðinn
sunnudag.
65
hugsaði hann, — ef hann annars hugsaði nokkuð —, að
ráðlegast myndi, að fara varlega. Þegar fyrirlesturinn
var nýbyrjaður, kom hann auga a Morton kaupmann,
og allt heimilisfólk hans, nema Jennie! Þá flaug
honum þegar í hug, að hún myndi sjalfsagt bíða hans
heima; en það var enginn hægðarleikur, að komast út,
því að salurinn var troðfullur af áheyrendum, og Henry
var einn af þeim innstu. En Jennie beið lians heima,
og því varð hann að komast ut; og þótt húsið hefði
staðið í björtu báli, þá hefði liann ekki getað rutt sér
braut með meiri ákafa, en hann gerði. Svo komst hann
út; og um kvóldið lifði liann hina sælustu stund æfi
sinnar, en að eins til þess, að vakna aptur við sorg og
hugarangur, því að faðir Jenniear setur sig með hnúum
og hnefum á móti ráðahag þeirrau.
„Það getur hann ekki; hann liefir ekkert vald til
þess, og engan rett til að sletta sér fram í þaðu, sagði
doktorinn, ákafur mjög. „Þér heyrið, að jeg lield mig
við grundvallarreglur mínaru.
„En ef jeg segi yður söguna til enda, er jeg samt
hræddur um, að þér hættið að verða eins fastheldin við
þær“, svaraði Hubert.
„Hvað þá — er lnin ekki enn á enda?u
„Jeg bið yður að fyrirgefa, doktor, að jeg hefi
ekki skýrt alveg rétt frá öllu; — það var mikið i liúfi