Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.07.1895, Síða 2

130
Þjóbvjxjinn ungi.
IV, 38
ir dóm liæztaréttar að vettugi, og bakar
þannig mótparti sinum margfallt fjártjón,
þá mun enginn lá honum, þó að hann
að sínu leytinu fylgi fram rétti sínum
eptir föngum.
Annars er það löngu augljóst orðið,
að það virðist vera föst stjórnar-regla á
þessu landi, að reyna að gera politiskum
andstæðingum stjórnarinnar sem mestan
óleik í efnalegu tilliti, en hrúga embætt-
um og bitlingum á þá, sem stjórninni
eru fylgispakir.
En að gera stjórninni hægra fyrir,
en þörf er á, í þessu efni, er þó ofur-
meiningarlaust, og varla að ætlast til
þess af þeim, sem stjórnin er að glettast
við með „títuprjóna-safninu“ sínu.
Að landið tapar fé við þetta, það er
auðvitað slæmt, en það á þjóðin við stjórn-
ina, og líklega mest við Magnús lands-
höfðingja, sem or faðir allrar „eltingar-
innan“.
En að fulltrúar þjóðarinnar geti eða
vilji vera þekktir að því, að hafna jafn
sanngjarnri kröfu, það er næsta óskilj-
anlegt.
Það væri í sannleika að gefa stjórn-
inni undir fótinn, eða rétt sarna sem að
segja við stjórnina: „Ofsæktu bara hvern
af okkar mörinum, sem þér sýnist, og
vertu þess full-vís, að íslendirigar gera
aldrei neitt, til þess að sýna þeim sann-
girni og rétt, sem fyrir ofsókn þinni og
reiði verður“.
-----eooggooo-----
Enírlom]iii«'iir einn hefir reiknað það út, að
ættu Kínverjar að lúka öllum hernaðar-kostnaði
þeim, sem Japansmenn heimta af þeim, á fimm
árum, þá þyrftu þeir til þess að punga út með
13 pund sterl. (234 lcr.) á mínútu hverri, hæði
dag og nótt, þar til þessi fimm ár væru liðin.
Bænarskráin mikla, sem getið hefir verið
áður um í ísl. blöðum, að bindindisíélög kvenna
um allan heim hafi sent af stað, var, er síðast
fréttist, send með gufuskipi til Southamton.
Bænarskráin, sem er undirrituð af fullum tveim
íniljónum kvenna, verður lögð fyrir stjórnir
liinna ýmsa n’kja i Evrópu, til þess að reyna
að fa þær til að banna með lögum alla verzlun
með átenga drykki.
Konur stíga í stólinn. Sunnudaginn 15. júní
síðastl. voru prédikunarstólarnir í 200 kirkjum
á Englandi skipaðir konum, og er það eins dæmi
í sögu kirkjulífsins enska. Það voru bindindis-
ræður, sem konur þessar fluttu. 150 amerískar
bindindiskonur, ræðuskörungar miklir, höfðu
komið til Lundúna, og veittu nú hinum ensku
systrum sínum öruggt fylgi x baráttunni gegn
sölu og nautn kfengra drykkja., bæði með opin-
berum ræðuhöldum, sem og með því að mæta
á hinum almenna bindindisfundi ltvenna, sem
haldinn var í síðastl. mánuði.
----í©Sf----
Endir „Isafoldar“-mála.
Herfilegar pfarir „Isafoldar“ — meið-
yrðamál „ ísafoldar“-Björns geyn ritstj'ora
„Þjbðv. nnga'1 öll saman bngtt íyfirdbmi!
Hann var ekki lítill á lopti, ritstjóri „ísa-
foldar“, eins og menn muna, þegar hann
fyrir 1—2 árum lagði út í lögsókna-leið-
angurinn gegn ritstjórum „Þjóðólfs“ og
„Þjóðv. unga“, og ekki varð völlurinn
rninni, þegar héraðsdómar Lárusar dánu-
manns höfðu gengið honum í vil i öllum
meiðyrðamálunum fjórum, sern hann höfð-
aði gegn oss, þvi að þá var þetta óðara
hátiðlega auglýst í „Isafold“, — og eptir
beiðni Bjarnar einnig tehið upp í fylgi-
blað með „Þjóðv. unga“ —, rétt eins og
væri þetta sá stór-sigur, að veraldar-sag-
an þekkti erigan slíkan!
Um hitt sinnti „Isafoldar“-maðurinn
auðvitað minna, að hver rnaður gat séð
það i hendi sér, að dómar Lárusar dánu-
manns, — sem vegna fjandskapar við
oss var orðinn allsendis óbær að dæma
um mál vor —, voru að eins markleysu-
lokleysan einber, enda varð og Birni
vorum að lokum í nreira lagi hált á þessu
flaninu og átrúnaðinum á dómana dánu-
rnannsins, því að með landsyfirréttardbm-
urn, upp kveðnum 27. inaí þ. á., voru állir
dbmar Lárusar f jbrir dœmdir bmerlcir með
öllu, svo að sá er orðinn endir þessara
„Isafoldar“-mála, að Björn ritstjóri Jbns-
son hefir ekki liaft annað, en mörg hundr-
uð króna kostnað, upj) úr þessu lögsokn-
ar-flaninu gegn oss, og öll ummæli vor
í „Þjóðv. unga“ um hann, og hans dánu-
mennsku, standa því allsendis óhögguð,
ekki eitt orð af þeim vefengt eða hrakið
af dómstólunum, né lreldur á annan hátt,
sem varla var heldur við að buast.
En ekki nog með það, að ritstjóri
„ísafoldar“ hefir þannig haft vansómann
einn af öllum sínum meiðyrðamálum gegn
oss, heldur hefir hann þar á ofan sjálfur
orðið fyrir séktum og málskostnaðar-útlát-
um i 2 meiðgrðamálum, sem vtr höfðum
gegn honnm höfðað, og dæmd voru í bæj-
arþingsrétti Reykjavíkur 28. marz og 4.
apríl þ. á., — sbr. 23. nr. IV. árg. „Þjóðv.
unga“ —, og voru með téðurn dómum
ýms af ummœUum „Isafoldar“ oss til handa
dcemd dauð og marldaus, eins og við var
að búast um annan eins óþverra þvætting.
Þannig endaði þá þessi leiðangur
Bjarnar gegn oss með ósigri á ósigur
ofan, peninga-útlátum og ærnum vanza,
og þykir því ekki ólíklegt, að „ísafold-
ar“-heiðurs-hetjan hefði nú mikið viljað
til vinna, að hafa aldrei anað út r aðra
eins fásinnu, eins og þessar lögsóknir
hans voru.
En fyrir Birni hefir farið, eins og í
visunni stendur, að:
„Hver, sem öðrum grefur gröf,
og gerir ei allt hið rétta,
efiaust mun fyrir utan töf
i hana sjálfur detta“.
Og svo óskum vér honum þá að leiks-
lokum hjartanlegrar hanringju með vist-
ina þarna í gryfjunni!
-----oooglooo----
Amtsráðsí'un«1 ur Vostur-
arnt-sinsi- (Niðurlag.)
VIII. Oufubátar. Frá alþm. Guðjöni
Guðlaugssyni á Ljúfustöðum barst amts-
ráðinu all-langt erindi í þá átt, að það
vildi mæla með því, að landsjóður keypti
5—6 gufubáta fyrir allt að milj. króna,
til þess að ganga á lielztu fjörðum og
fióum landsins, og skyldu amtsráð og
sýslunefndir sjá um útgjörð þeirra alla,
og sýslufélögin leggja fram fé nokkurt
árlega til útgerðarinnar.
Út af þessu tilefni samþykkti amts-
ráðið að lýsa því yfir, að það teldi æski-
legt, að fá sern allra fullkomnastar sam-
göngur rneð strörulum franr, eins og líka
ferðir til annara landa, og vill því skora
á alþingi t.il framkvæmda í þessu efni,
eins og fjárhagur landsins framast leyfir.
IX. Strandferðir til ÓlafsviJcar. Sam-
kvæmt áskorun frá sýslunefndinni i Snæ-
fellsnessýslu, mælti amtsráðið með því,
að strandferðaskip yrði látið koma við í
Olafsvík.
X. Vörðun Ófeigsfjarðarheiðar. Sam-
kvæmt áskorun irr Strandasýslu, mælti
arntsráðið með því, að veitt.ar yrðu 400
kr. úr landssjóði, til þess að varða Ófeigs-
fjárðarheiði, milli Ófeigsfjarðar og Hraun-
(ials á Langadalsströnd.
XI. Kvennaskblinn i Heykjavík. Eins
og að undanförnu veitti amtsráðið skóla
þessum 100 kr. styrk, eptir að það hafði
kynnt sér skýrslur um kennsluna i skól-
anuin fyrir siðasta skólaárið.
XII. Amtsbbkasafnið í Stylckisholmi.
Amtsráðið samdi reglur um notkun safns
þessa af amtsbúa hálfu, og veitti því
íjárstyrk nokkurn, til þess að saminyrði
og prentuð skrá yfir bækur þess. — 1 kr.
árs-tillag skal hver sá greiða, er fá vill
bækur að láhi frá safninu.