Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 03.08.1895, Qupperneq 3

IV, 35.
'ÞjÓÐ'VILJINN ungi.
139
Lún er orðin grýtt, og eins að látalýsið
standa nokkra daga í opnuin ílátum, áður
en því er ausið í tunnur. Norskt þorska-
lýsi þykir bezt, og fæst langt um betur
borgað, en íslenzkt eða færeyskt lýsi. Það
er að eins frá einum stað á landinu (Seyð-
isfirði), sem gott þorskalýsi kemur, sem
er eins vel borgað og norskt, enda mun
það vera brætt af manni, sem er kunn-
ugur norsku lýsi. Sútarar erlendis sækj-
ast eptir þessu lýsi til þess að gjöra stig-
vélaleður vatnshelt. Það myndi fást langt
um hærra verð fyrir tunnuna af þorska-
lýsi, efmenn almennt kostuðu kapps um,
að hafa lýsið eins og kaupendurnir hér
vilja hafa það. Þeir, sem vildu gjöra
tilraun í þessa átt, geta fengið lijá mér
sýnishorn af þorskalýsi, eins og það er,
sem þykir vera bezt.
Meðalalýsi er í háu verði, á annað
hundrað kr. tunnan; en líklega eru ekki
tök á að gjöra það almennt að verzlun-
arvöru að svo komnu.
Jalcob Gunnlögsson.
--------------
Leiðbeining
fyrir þá, scm senda islenzkar vorur
til að selja crlcndis.
1. Það er áríðandi að varan sé vel
aðskilin, betri varan iit af fyrir sig, og
su lakari sér; þá njóta menn verðmunar
þess, sem er á betri og lakari vöru, en
ekki, ef góðri vöru er blandað saman við
lélega. Það mætti t. d. merkja betri
vöruna og þá lakari 2_ eða eitt-
hvað á þá leið,
2. er nauðsynlegt, að merkja vöruna
bæði með fangamarki viðtakanda, og eins
með fangamarki þess, sem sendir hana,
3. saltfisk, sem sendur er með gufu-
skipunum, er hagur fyrir eigandann að
aðskilja vel, og pakka þrjár tegundir
hverja fyrir sig, eptir stærð fisksins;
stærsta fiskinn, sem er 18 þuml. og þar
yfir út af fyrir sig, þar næst miðlungs-
fiskinn, sem er 15—18 þuml., siðan smá-
fiskinn, sem er 15 þuml. og þar fyrir
neðan. Fiskurinn mældur eins og vana-
lega, frá sléttum hnakka í spyrðustæði.
Það fæst opt hærra verð fyrir miðlungs-
fisk, en smáfisk, ef hann er aðskilinn, en
ekki ef blandað er saman í einum pakka
bæði smáfiski og miðlungsfiski.
Það bætir yfir liöfuð útlit á saltfiski,
ef hnakkarnir eru skornir af, einlvum ef
þeir eru ljótir eða ósléttir, enda er það
eigi mjög mikil fyrirhöfn, að gjöra það
á fiskinum þurrum. Sjálfsagt er að af-
hnakka allan stbran og falleganjagtafi.sk.
Það ætt.i ekki að þurfa að taka fram,
að það borgar sig bezt fyrir alla, sem selja
íslenzka vöru, að vanda liana sem bezt;
því þegar varan er góð og vönduð, selst
hún betur, en óvönduð vara, og er mjög
mikið í það varið, að geta komið einhverri
vörutegund i álit. Þetta vita reyndar
flestir, en þó er töluvert ábótavant enn
með vöruvöndunina yfir höfuð, og verður
það aldrei brýnt of opt fyrir almenningi,
hve mikla þýðingu það hefir, að vanda
hverja vöru svo vel, sem unnt er, til þess
að koma henni í álit og betra verð.
Fyrir grænlenzkan æðardún fæst t. d.
2—4 kr. hærra verð fyrir livert pund, eri
íslenzlcan, sem beinlínis stafar af betri
hreinsun og meðferð á honum, því þeir,
sem mest fást við æðardúnsverzlun, segja,
að islenzki dúnninn sé í sjálfu sér jafn-
vel betri, en sá grænlenzki; sá dúnn þyk-
ir beztur, sem, auk þess að vera, laus
við fis og einkum fjaðrir, hefir bláleitan
blæ, og er lífmikill og lyktalaus, og loðir
vel saman.
Fleira mætti segja um hverja vöru-
tegund út af fyrir sig, en hér verður
látið staðar nema að sinni, en fús erjeg
til, að svara fyrirspurnum, sem til mín
kynnu að koma.
Kaupmannahöfn, í júlí 1895.
Nansensgade, 46 A.
Jakob Gunnlör/sson,
kaupmaður.
---- ----------
ísafirði, 3. ágúst ’95.
Tíðarfar. Frá 11. f. m. hélzt stöðug þurr-
60
og dæmdur í galeiðaþrælkun. Jeg hefi orðið að þola þá
svívirðu^ að vera settur í gapastokk, og brennimerktur;
Jeg hefi verið í ánauð. — Þegar mér loksins lánaðist að
komast undan, óskaði jeg einskis framar, en að ná hefnd
yfir þessum Baldini ábóta, sem hefir svo einstaklega gott
lag á þvi, ag ]læfa aðra, og hegna þeim. Jeg skundaði
til íSeapel, en þar var enginn, sem þekkti liann. Jeg
leitaði að gröf Picaud’s, en kornst að raun um, að Picaud
var enn á lifi. Hvernig jeg hefi fengið vitneskju um
það? Hvorki þu eða páfinn, né nokkur annar, skal geta
veitt það leyndarmál upp mér. Síðan liefi jeg leitað
þess, er sagður var dauður; jeg hefi leitað og leitað, en
þegar mér loksins lánaðist að finna hann, þá höfðu þegar
tvö morð borið vitni um hefndarhug hans; börn Loupian’s
v°ru dauð, hús hans brunnið, og eignir hans að engu
°rðnar. í kvöld hafði jeg ásett mór, að ná i veslings
L0upian, 0g shýra honum frá öllu þessu; en einnig í
Þetta skipti varst þú fyrri til taks, en jeg. Djöfullinn
léði þér fuhtingi sitt, svo að Loupian var fallinn fyrir
íýting þinum, áður en guð, sem leiddi mig, leyfði mér,
að lirýfa þetta siðasta fórnarlatnb úr helgreipum þínum.
En það er nú það sama; nú hofi jeg þig loksins á mínu
valdi, og nú get jeg borgað þér aptur allt það illa, sem
þú úefir gert inér; jeg skal sýna þór, að menn frá fæðing-
57
er hann, sem er valdur að því, að kona þin er látin af
sorg og örvæntingu; og það er að lokum hann, sem hefir
haft dóttur þina fyrir frillu. Já — þar sem þú sór
Prosper, skenkjara þinn, þar skalt þú kannast við Picaud,
en þó ekki fyr, en tækifærið leyfir honum að segja: —
Niimer þrjú“.
Oðara en Picaud hafði þannig mælt, vatt hann
sér að Loupian, og rak liann í gegn með rýting sínuin.
Loupian féll til jarðar, rak upp lágt hljóð, og var þegar
örendur ........
Nú hafði Picaud lokið hefud sinni, og ætlar hann
þá að skunda sem fljótast á brott; en allt í einu finnur
hann, að tekið er óþyrmilega á honum, og honum varpað
til jarðar við hliðina á likiuu, og áður en hann fékk
ráðrúm til þess að átta sig, hafði rnaður einn bundið
hendur lians og fætur, keflað hann vandlega, og hulið
hann í skikkju sinni; svo kastaði maður þessi Picaud á
bak sér, og bar hann burt.
Picaud varð sem frá sér numinn af undrun, og
gagntekinn af skelfingu, er hann þannig var fjötraður
og færður á brott. Royndar sá hann þegar, að hann
myndi ekki enn vera kominn í hendur lögreglunni, þvr
að enginn lögregluþjónn inyndi hafa notað allar þessar
óvanalegu varúðarreglur, jafnvel þótt hann væri einn
síns liðs, og ætti von á, að sökudólgurinn ætti sér fjölda