Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.11.1895, Blaðsíða 4

24
Þjóbviljinn tjngh.
V, 6.
sem fyrst, svo að bókin verði send út
um landið.
Verksmiðja og sýningarstofa
Konjrens Nytorv IÍO,
Kjobenhavn.
0 r g e 1 -
Harmoniums
lO ára
Lægsta verö.
Hagfelldir söluskilmálar.
= Skriflð eptir vcrðlista með inyndum. =
TJ nöLirritaöur hefir
miklar birgðir af þessum vöru-tegundum:
Yfirfrakkar, fatnaður og fata-efni
(margar tegundir) — Grummi-flippar —
Manchettur — Hálsklútar — Yasaklútar
— Millumskyrtur — Millumskyrtu-efni —
Kjóla-efni, margar tegundir — Svuntu-
efni, margar tegundir — Tvististau, lér-
ept og sirz, margar tegundir — Sjöl —
Herðaklútar — Borðdúkar — Serviettur
— Handklæðadúkar — Speglar — Hand-
sápa, 8 tegundir — Stangasápa — Ani-
linlitir, margar tegundir — Spil — Jóla-
kerti — Tvinni — Tölur — Hnappar,
alla vega — Kantabönd — Málbönd —
Skæri, af mörgum tegundum — Styttu-
bönd — Mittisbönd — Hanzkar — Fatá-
burstar -
Hveiti — Sagogrjón — Semoulegrjón
— Sveskjur — Rosinur (margar tegundir)
—- Chocolade (tvær tegundir) — Kaffi-
brauð, fínt (5 tegundir) — Kringlur —
Tvibökur — Brjóstsykur (8 tegundir) —
Púðursykur (2 tegundir) — Citronolía —
Gérpúlver — Möndlur, sætar og beiskar
— Hrísrnjöl — Kaffi — Kandís, rauður
og hvítur — Exportkaffi — Melis —
Brennivin — Cognae — Portvín —
Sherry — Whisky — Svensk-Banco —
Rauðvín —
Kirsiberjasaft — Hindberjasaft —
Vindlar — Reyktóbak (margar teg-
undir) — Vaxdúkur, þægilegur á borð
og kommóður — Gardínu-efni (margar
tegundir) — — Margar fleiri vörur eru
til, sem hér yrði of langt upp að telja.
Allar þessar vörur seljast með lágu
verði gegn borgun út í hönd.
Komið og shoðið!
Enn fremur sel jeg í vetur mjög
ódýran, en vel vandaðan, skófatnað!
Vaðstígvél, hnéhá, á 20 kr.
Karlmannsskó úr fínu leðri á 9—10 kr.
Karlmannsskó úr vatnsleðri á 8 kr.
Kvennskó á 7—8 kr.
ZZ Búðin er opin frá kl. 6 f. m. til
kl. 8 e. m.
ísafirði 6. nóv. 189B.
>1. S. Ámason.
Nýir kaupendur að V. árg.
„Þjóðv. unga“ fá í kaupbæti sögusafn
„Þjóðv. unga“ I.—II., eða alls 148 blað-
síður af skemmtilegum sögum.
PRENTSMIÐJA ÞJÓÐVILJANS UNGA.
10
Það var flokkur hermanna, sem var sendur af
hershölðingjanum, til þess að sækja okkur, og var auð-
vitað auðvelt fyrir mig, að gizka á, hvað á seyði myndi
vera; jeg bölvaðí því heimsku minni, að hafa beðið
svona lengi, því að jeg hafði sem sé ekki varað mig á
því, að hershöfðingjanum þótti vinið svo aðdáanlega gott,
að hann hafði drukkið það miklu örara, en hann átti
vanda til; og þar við bættist einnig, að líkið af þrælnum
hafði tekið upp að minnsta kosti þriðjung af rúmmáli
fatsins.
Húsbóndi minn hafði enga hugmynd um, hvað
hershöfðinginn vildi okkur, og var því liinn rolegasti;
en jeg var aptur á móti nær dauða, en lífi, af otta og
skelfingu. En það var þýðingarlaust að mögla, eða hugsa
uin að forða sér; við urðum að fylgja þeim.
Þegar við komum til hershöfðingjans, óð hann að
húsbónda mirium, og mælti mjög gramur i geði:
„Það sér á, að þú ert Gyðingur, þorparinn þinn.
Heldur þú, að þú komist áfram með, að svikja rétt-trú-
aðan mann, og selja honum vinfat, sem ekki eru nema
tveir þriðju hlutar víns í, og sem svo er fyllt með ein-
um eða öðrum béuðum óþverra? Segðu mér, hvað er
það, sem veldur þessum þyngslum á fatinu, nú þegar
vínið er búið iir því?u
Gyðingurinn sór og sárt við lagði, að hann hefði
11
enga hugmynd um það, og skírskotaði til mín í þvú
efni; og jeg stóð auðvitað líka á þvi fastara en fótun-
um, að jeg vissi ekkert um það.
„Gott“, svaraði hershöfðinginn; „við skulum bráð-
um fá að sjá það. Láttu Grikklendinginn þinn senda
eptir smíðatólum sínum; fatið skal verða opnað í viður-
vist okkar, og þá getur liugsazt, að þú verðir neyddur
til, að meðganga strákabrögð þínu.
Liðsmenn tveir voru þegar sendir eptir smíðatólum
mínum, og þegar þeir komu aptur, var mér skiiiað, að
taka botninn úr fatinu. Jeg taldi dauða minn sjálfsagð-
an, og eina orsökin til þess, að jeg lét ekki algerlega
hugfallast, var sú, að mér virtist hershöfðinginn beina
bræði sinni meira að húsbónda mínum, en að mér; en
jeg taldi samt vafalaust, að undir eins og jeg tæki botn-
inn úr fatinu, þá myndu þeir þekkja svertingjann, og
að þá myndi vitnisburður húsbónda míns nægja til þess,
að gera hverjum manni augljóst, að jeg hlyti að vera
morðinginn.
Með skjálfandi hendi hlýddi jeg skipun liershöfð-
ingjans — botninn var tekinn úr fatinu, og — það slo
felintri yfir alla, sem við voru staddir, þegar líkið kom
í ljós. En það var ekki neitt negralík lengur; það var
orðið hvítt, af þvi að það hafði legið svona lengi í