Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.11.1895, Blaðsíða 4

28
ÞjÓfiVILJXrfN UNGT
Tíðarfar. 24.-25. þ. m. var hér vestlæg
&.tt, og rigndi þá nokkuð, en síðan hefir haldizt
stillt norðan átt með vægu frosti (4 stig R.).
Aflaliriigð enn góð hér við Djúpið.
Þrjií skemmtifélög hafa í haust risið upp
hér i kaupstaðnum, svo að óþarfi er fyrirkaup-
staðarbúa, að láta sér leiðast í vetur; heitir eitt
þessara félaga: „Hringur“, og heldur það
skemmtisamkomur sínar í bæjarþingstofunni
tvisvar í mánuði; annað félagið, er: „Ingólfur11
nefnist, hafa ýmsir iðnaðarmenn stofnað; og
loks hafa bindindismenn stofnað þriðja skemmti-
féiagið, og halda bæði þessi síðar nefndu félög
samkomur sfnar í húsum Benónís skósmiðs
Benónisonar.
Aðal-skemmtanirnar f öllum þessum felögum
munu vera spil og tafl, og dans við og við í
tveim hinum fyr töldu.
----------
11 it t o" þetta.
í Japan eru ættleiðslur mjög tiðar, því að
það þykir þar í landi mesta vanvirða og for-
sómun, að láta ættbálk sinn og heimili líða undir
lok; og þvi var það, að Japansbúi spurði Ev-
rópumann einu sinni, hvernig á því gæti staðið,
að annar eins maður, eins og Washington,
hefði Játið ættlegg sinn líða undir lok; fannst
honum það ófyrirgefanlegt skeytingarleysi af
jafn merkum manni.
——
Y, 7.
Hvað líður söngfélaginu hér í kaupstaðnum;
ætlar það aldrei að lofa bæjarbúum að heyra
til sín? Söngvinur.
Boósbréfin að „Piltur
o stúlka44 ætti að endursenda
sem fyrst, svo að bókin verði send út
um landið.
soo lironer
tiJsikres enhver Lungelidende, som efter Be-
nyttelsen af det verdensberömte Maltose-Præ-
parat ikke finder sikker Hjælp. Hoste, Hæshed,
Asthma, Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning
o. s. v. ophörer allerede efter nogle Dages For-
Jöb. Hundrede og atter Ilundrede Irave be-
nyttet Præpai’atet med gunstigt Resultat.
Maltose er ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes formedelst Ind-
virkning af Malt paa Mais. Attester fra de
höieste Autoriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr., 6 Flasker 9 Kr., 12
Flasker 15 Kr., 24 Flasker 28 Kr. Albcrt
Zcnkner, Opfinderen af Maltose-Præparatet,
Berlin S. O. 2t>.
§$8^“ Nýir kaupendur að V. árg.
„Þjóðv. unga“ fá í kaupbæti sögusafn
„Þjóð%r. unga“ 1.—If., eða alls 148 blað-
siður af skemmtilegum sögum.

Pianomagasin
„8KANDINAVIEN",
EXongezxs Nytom- 30,
liTjliv/n.
Hvoríor
ere vore Pianoer af „eget Fabrikat14 noget
af' det bedste, der fabrikeres?
Pordi 4et ^ar h@l Jernramme og
--------Metalstemmestokplade.
P o x* (1 i det bar fineste Mekanik.
P o T* ti i det er krydsstrenget.
F1 o I* '1 i ^°ider fortrinlig Stem-
------i-ning.
jpi 0 ] ■ (| j det har en let og behagelig
________- Spillemaade.
Tf nrdi har en stor, blad og
klangfuld Tone.
o T’ cl i er e'eSant °S smagfuldt
---------- udstyret.
Pianoer sælgcs med
10 Aars Garanti.
Hl
Slcriv cfter illustr. Prisliste.
Visit-kort, raargar tegundir, fást í —
PRBNTSMIÐJU ÞJOÐVILJANS UNGA.
14
áður átti jeg þó engan veginn víst, að sleppa lífs af,
þótt jeg hlýddi skipun hershöfðingjans, og var það því
með mjög þungum huga, að jeg gerði það. —
Undir eins og jeg var búinn að slá botninn í fatið,
og reka gjarðirnar fastar, skipaði hershöfðinginn þrælum
sínum, að fylla fatið aptur með víni, og þannig sálaðist
þá veslings húsbóndi minn.
„Rektu sponsið í, Grikklendingur“, skipaði hers-
höfðinginn með harðýðgislegri röddu.
Jeg hlýddi honum umsvifalaust, og stóð skjálfandi
af ótta frammi fyrir honum.
„Nú-nú, hvaða upplýsingar getur þú svo gefið um
þetta“, spurði hann.
Jeg liugsaði sem svo, að irr því hershöfðinginn
væri búinn að svipta húsbónda minn lííinu, þá gæti það
ekki skaðað hann neitt, þótt jeg segði hann lítið eitt
verri, en hann var í raun og veru, og jeg svaraði þess
vegna, að jeg vissi í rauninni alls ekkert um þetta, en
að fýrir nokkru síðan hefði svartur þræll horfið á mjög
ískyggilegan hátt, — að húsbóndi minn hef’ði eitthvað
lítils háttar látið spyrjast fyrir um hann, auðsjáanlega
að eins til málamynda, — og að jeg nú hefði mjög
sterkan grun um, að hann liefði orðið að þola sarna dauð-
daga, og húsbóndi ininn. Jeg bætti því og við, að hús-
bóndi rninn hefði látið í ljósi mjög mikla gremju yfir
því, að hershöfðinginn hefði tekið fat þetta, með því
að hann hefði ætlað sér að geyma það sem lengst.
„Bölvaður Gyðingurinn!“ svaraði hersliöfðinginn;
„jeg er sannfærður um, að hann hefir verið búinn að
rnyrða ótal marga aðra á þennan sama hátt“.
„Jeg er hræddur um það“, svaraði jeg; „og jeg
er nrjög sineykirr um, að jeg myndi sjálfur hafa orðið
sá næsti, því að þegar jeg minntist á að fara frá honum,
þá var liann lengi að nauða á mér, að verða kyr, og
fékk nrig loks til þess með því, að afhenda mér þetta
skjal, sem gerir mig að meðeiganda hans að verzluninni,
og veitir mér rétt til þriðjungs af öllum ágóða hennar.
Jég sé það nú, að jeg hefði að líkindum ekki notið þess
ágóða lengi“.
„Gott, Grikklendingur", inælti hershöfðinginn,
„þetta er heppilegur atburður fyrir þig, því að nú getur
þú með vissum skilyrðum náð í allar eignirnar. Fyrsta
skilyrðið er það, að þú geymir fatið, með þessum bölv-
uðum Gyðingi í, svo að jeg geti við tækifæri séð, hvern-
ig jeg hefi hefnt mín; annað skilyrðið er það, að þú átt
líka að geyma fatið með hinu líkinu í, svo að jeg geti
ávallt séð, livers jeg hefi liefnt. Og þriðja og síðasta
skilyrðið er það, að þú látir mig ávallt fá vín það, er
jeg bið um, af beztu tegund, og endurgjaldslaust. —