Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.01.1896, Blaðsíða 4

52
Þjóðvil.jinn ungi
V, 13.
Steinwrímsfirði 26. des. ’95:
„Héðan að frétta ágæta tíð, og skepnu-
íiöld víða góð; hjá stöku rnönnum hafa
þó farið nokkrar kindur í bráðapest. —
Hákarlsafli er hér enginn. — Af pönt-
unarfélagi Dalamanna eru nú beztu frétt-
ir, svo að líklega verður ekki minni
pöntun í vetur, en að undan förnu, þó
að kaupmenn ætli nú að fara að setjast
hér aðu.
——
ísafirði 2t. jan. ’9(>.
Tiðíirfiir. Norðan-hretið, sem hér hófst 12.
þ. m.. stóð í samfleytta viku, o" var opt svart-
ur bylur, og frosthörkur all-miklar, allt að' 14
stigum á Reamnur; 20. þ. m. gerði gott voður
í svip, en reif sig upp aptur daginn eptir, og
hafa siðan optast verið ofsa-veður og hríðar, og
mjög óstöðug og hættuleg tíð til lands og sjávar.
„Kaupfélag íslirðinga“. Arið 1895 varð
verðlagið á helztu útlendu vörutegundunum,
— aö öllum erlendum og innlendum kostnaði
álögðum, þar á meðal 1 (,/0 til varasjóðs f’élags-
ins —, sern hér segir:
Rúgur 11 kr. 200 pd., rúgrnél fi kr. 100 pd.,
bankabygg 15 kr. 200 pd , heiln's 18 kr. 50 a.
200 pd., hveiti (flormél) 10 a. pd., overhead 7
a. pd., heilbaunir 15 kr. 200 pd., klofnar baunir
lfi kr. 200 pd., haíramél 12 aur. pd.. sagogrjón
12 aura pd., kartöplumél 12 a. pd., kaffi 88 aur.
pd., export-kaffi 40 a. pd., kandís 2fi a. pd.,
melís 28 a. pd., púður-sylcur 19 aur. pd.. 4 pd.
færi á 8 kr., 3 pd. færi á 2 kr. 40 a., 2 pd,
færi á 1 kr 50 a., I1'* pd. færi á 1 kr. 30 a.,
1 pd. færi á 1 ki'. 10 a.. netagarn 90 a. pd.,
taumagarn 1 kr. 80 a. pd., krekjur nr. 7 á 4
kr. 25 a. þús., krekjur nr. 8 á 3 kr. 25 a., kol
2 kr. 90 a. skpd., salt 2 kr. 90 a. tn. (sumt á
3 kr. 25 a. tn. úr húsi), steinolía 25 kr. fatið,
rúsínur 17 a. pd., sveskjur 20 a. pd„ skonrok
12 a. pd.. kringlur 17 a. pd., kex lfi a pd„ rjól
1 kr. 10 a. pd., rulla 1 kr. 50 a. pd., landskó-
leður G5 a. pd., sjóskóleður 1 kr. GO a. ])d., Ijá-
blöð 75 a. st., brýni 17 a. st„ sv. skeif'najárn
12 a. pd„ miltajárn 13 a. pd„ bandajárn 12 a.
pd„ bakkajárn 13 a. [id„ naglajárn 18 a. pd.,
stangasápa 22 a. pd„ handsápa 50 a,. pd„ tjara
18 kr. 50 tn„ fernis 25 a. pd, blýhvíta 25 a.
pd„ grænn farvi 20 a. pd„ steinfarvi 20 a. pd.
og hestskónaglar 3 kr. þús. —
Beri menn þetta verðlag saman við verðlag
í verzlununum, þá verður hverjum auðsær hinn
mikli hagur. sein kaupfélagsskapurinn býður
félögum s/num
Allabrdgð eru nú smá hér við Djúpið þessa
dagana, vogna hins mikla gæftaleysis; en þá
sjaldan, er skotizt hefir orðið á sjó hér við Út-
Djúpið, hafa menn orðið þess varir, að nokkur
fiskur myndi enn í Djúpinu, og má því að lík-
indum vænta góðs afla, ef veður stillti.
300 Kroner
tilsikres enhver Lungelidende, som efter Be-
nyttelsen af det verdensberömte Maltose-Præ-
parat ikke finder sikker Hjælp. Hoste, Hæshed,
Asthma, Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning
o. s. v. ophörer allerede efter nogle Dages For-
löb. Hundrede og atter Hundrede have be-
nyttet Præparatet med gunstigt Resultat.
Maltose er ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes formedelst Ind-
virkning af' Malt paa Mais. Attester fra de
höieste Autoriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr„ C Flasker 9 Kr„ 12
Flasker 15 Kr„ 24 Flasker 28 Kr. Albert
Zenkuer, Opfinderen af Maltose-Præparatet,
Berlin S. O. 2fi.
II. S. Bjarnarson
tekur bl. sináfisk og málfisk, sem og
saltaðan, með málfisks verði.
Sami ræður fiskimenn til sjós upp á
gamla „móðinn“.
Greiöasala.
Framvegis sel eg undirritaður ferða-
mönnum og öðrum allan greiða, eptir
því sem eg get í té látið. — Fyrir næt-
urgistingu tek eg 50 aura fyrir manninn,
og sömu upphæð fyrir hvern hest.
Tröllatungu, 26. des. ’95.
•Tón Jónsson.
PRKNTSMIDJA Þ.IÓÐVILJANS UNGA.
3S
En einnig þetta atriði hefi jeg rannsakað. Hin látna
bafði verið mesta dugnaðarkona, og ósérhlífin, og var
því víða fengin til þess, að ræsta hús, og vinna fleiri
þess konar störf; hún hafði nokkruin sinnum þvegið eina
af lyfjabúðunnm, og þar liefir bún fundið skápinn, sem
eitur þetta var geymt í, og þá var ofur auðvelt fyrir
bana, að ná sér í það. — í allri ránnsókninni hefir ekki
komið íyrir eitt einasta atriði, sem vitni á móti hinum
kærða, en allt sýnist aptur á móti bera ljóst vitni um,
að hér sé um sjálfsmorð að ræða. Jeg lýsi þess vegna
yfir því, að það er inín fasta sannfæring, að hinn kærði
sé saklaus: Harin á engan þátt í dauða koriu sinnar —
Það er nú undir yður komið, liíttvirtu dómarar, hvort
liinn saklausi nær rétti sínum, og öðlast frelsi sittaptur.
— I klefa haris er bæði dimmt og lopt-illt, og það er
hart fyrir hann, saklausan, að þurfa að sitja þar, og, eí
til vill, sýkjast alvarlega. Þess vegna segi jeg: leiðið
hann aptur út í birtuna, út í frelsið. Frelsið hann frá
því, að verða vitstola!“
Ollum fannst mikið urn ræðu Kiinzels. Dómararn-
ir fóru inn í annað herbergi, til þess að taka ráð sín
saman, og biðu áheyrendurnir rneð eptirvæntingu eptir
úrslitnm málsins. Þeir virtu málaflutningsinanninn fyrir
sór, og spurðu sjálfa sig: „Skyldi hoiram auðnast, að
fá Reiinann sýknaðan?“
39
Eptir langar satnræður og bollaleggingar komu
dómararnir aptur inn í salinn, og lýstu yfir því, að á-
kærði væri „dæmdur sýkn“.
Kiinzel beið ekki eptir hinum venjulegu heilla-
óskum, heldur skunclaði sern fljótast út úr salnum, og
ók heiin til sin. -— —
Þessir atburðir ráku nú hver annan í huga hans,
þar sem liann sat við skrifborð sitt. Hann var glaðtir
yfir þvi, að kærði liafði fyrir liaris aðstoð verið sýknaður.
Reyndar hafði hann orðið að leggja á sig nokkrar vöku-
nætur, og hann fann það, að hann var þreyttur og úr-
vinda orðinn af andvökum, og líkamlegri og andlegri
áreynslu, en hami hafði lika stigið fyrsta sporið til þess,
að verða frægur maður, og frammistöðu hans var hrósað
í ölluin hlöðunum.
Hann geispaði, og teygði úr sér. Hvað gerði það
til, þótt hann hefði orðið að vaka nokkrar nætur? Hann
hafði frelsað saklausan mann, og það var fyrir mestu.
En — var það ini. víst, að hann væri saklaus?............
Hið ógeðslega, lymskulega, augnaráð Reimanns stóð aptur
fyrir hugskotssjónum hans. Gat nokkur sá, er hafði
góða samvizku, lit.ið þannig út?..........En það var
það sama! Hann hafði frelsað hann frá dómfellingu,
og svo var það mannsins sjálfs, að eigast við samvizku