Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.12.1896, Qupperneq 1

Verð árgangsins (minnst '
40 arka) 3kr.; i Ameríku I
1 doll. Borgist fyrir júní- j
mánaðarlok. J
DJÓÐVILJIíí N DiNGI.
-■■--=!= SjÖTTI ÁRGANííUB. ^=1’ ".=—
—RITSTJÓEI: SKÚLI THORODDSEN. —i—
Uppsögn skrifleg ógiid
nema komin sé tii útget-
anda fyrir 30. dag júní-
mánaðar.
M 8.
ÍSAFIRÐI, 31. DES.
1896.
„Vestu“-standið.
Það er orðið viðkvæðið hjá niörgurn,
■að ferðir „Vestu“ í ár hafi talsvert þvegið
blettina af sameinaða gufuskipafólaginu
í augum Islendinga.
Landskipið „Vesta“ hefir til þessa
reynzt dæmafá óheilla-kolla.
Stýrisbrotið á Eyjafirði, í örþunnum
lagnaðarísnum, var byrjunin, en ekki end-
irinn, því að síðan hefir svo að segja
hver slysriin rekið aðra.
Þerðir „Vestu“ hafa því í ár verið
fram úr hófi óáreiðanlegar, svo óáreiðan-
legar, að ferðir sameinaða gufuskipafó-
lagsins hafa sjaldan eða aldrei farið þar
fram úr.
Ymsar auglýsingar farstjóra hafa og
orðið til þess, að gjöra vitleysuna og
ólagið enn meira.
Hvað eptir annað hefir hann auglýst,
að „Vesta“ myndi koma á þær og þær
bafnir, auk áætlunar sinnar, og í granda-
leysi reiddu menn sig á það; en — „Vesta"
fór fram hjá!
Af háttalagi þessu biðu sunnlenzku
sjómennirnir á Austfjörðum stórkostlegan
baga, og líkt má segja um fjöhla manna
viðs vegar um land.
Auk þess má og fullyrða, að lands-
sjóðurinn hafi misst eigi all-litlar tekjur,
af því að ýmsir hafa kosið, að ganga
frain hjá landskipinu, og eiga heldur við
sameinaða gufuskipafélagið, af því að
ferðir „Vestu“ reyndust svo óáreiðanlegar-
Hvað landssjóður fær mikla bit i ár
af ferðalagi „Vestu“, vituin vér enn eigi;
en óefað verður það talsvert.
Væri og sizt eptir þeim skildingum
sjáandi, ef ferðir „Vestu“ hefðu þá i raun
°g veru reynzt landinu til verulegra sam-
göngubóta; en því er miður, að svo verð-
er
UI Ilaumast sagt.
bn þrátt fyrir allt þetta, þá D.
ekki ástæða til þess, að láta hugfall
eða hætta við hafið verk.
bú stefnan, að landið annist sarngö
þessai sjálft, er rétt og n,'Mhynleg, e
ur
og nú hagar hér á landi, hvað sem „Lag-
skrá“ þar um segir.
Farþegja- og vöru-flutningar milli ís-
lands og útlanda, í sambandi við hagan-
legar strandferðir, þurfa og síður en ekki
að verða landinu til skaða; þvert á móti
það getur orðið gróða-fyrirtæki, ef vel
og hyggilega er stjórnað.
Og þó að farstjórninni hafi lítt tekizt
hönduglega og giptusamlega í ár, þá skul-
um vér vona, að eimnitt slysnin og óhöpp-
in verði þarflegur skóli. —
En eitt er nauðsynlegt, ef ferðir land-
skipsins eiga að geta áunnið sór almenn-
ings hylli, og það er, að hœtt sé öllu
makkinu vicf sameinaða gufuskipafélagið.
Það er víðar guð, en í Gförðum, víðar
fieytu að fá, en hjá þessum keppinaut
vorum, og það meira að segja miklu hent-
ugra skip, en „Vesta“ er, sem meðal
annars er svo kolafrek, að vonlaust er,
að ferðir hennar borgi sig, að þvi • er
kunnugir menn fullyrða.
Og hvað sem sjálfu skipinu líður,
hvort sem það er eign sameinaða gufu-
skipafélagsins, eða annara, þá rná það
ekki spyrjast, að skipsmennirnir séu þjón-
ar annara, en landsins.
Að hafa þá menn á landskipinu, sem
launaðir eru af sameinaða gufuskipafélag-
inu, af því félagi, sein liefir allan haginn
af því, að ferðir landskipsins gangi sem
verst og ógreiðast, það er sá barnaskapur,
sem enginn nema íslenzka farstjórnin
hefði að líkindum getað fundið upp á.
Makk farstjórnarinnar við sameinaða
gufuskipafólagið var glappaskot frá fyrstu,
og snúi hún ekki bráðlega af þeirri óhappa-
leið, þá er liætt við, að hún ávinni sór
aldrei almennings hylli, og að hinn ungi,
vilja-góði, farstjóri fái ekki þann stuðning
af hálfu landsmanna, Og alþingis, sem
fyrirtækinu er nauðsynlegur.
-----OOÖ^OOC-----
Ólafur læknir Sigvaldason.
(Endurminning:.)
Svífur fyrir sjónurn mér
'sveitin Hóla fríða,
eins og horfi gegnum gler
gamlar myndir líða;
hvergi sézt á holt og hraun,
hvergi skugga, sorg og raun.
0 min bernskan bliða!
Fyrst eg sá þig, veröld víð,
Vaðals undan fjöllum,
engin sjón á seinni tíð
svo mér lypti öllum;
niðaði mér í næmri sál
náttúrunnar guðamál
hám frá sólar liölluin.
Það var ógn og yndi um leið,
óttann norðrið vakti,
en í suðri sólin heið
silki og guðvef rakti.
engin mynd né mótsetning
minnisst.æðan sjónar hring
þann úr hug mér hrakti.
Sá eg gegnum dulardraum
Drottins geiminn víða,
ljóssins dýrð og lífsins straum,
lögmál allra tíða;
hrifinn eg og hræddur stóð,
hafði fyrir ljóðaljóð
faðir-vorið fríða.
Þysti’ eg yfir þessa byggð
þrjátiu árum siðar;
selt eg hafði sorg og hryggð
soltnum vargi tíðar.
Afram þeystuin, þú og eg,
þá var sveitin glæsileg! —
fylgdu brúðir blíðar.
Þín var hýr, sem himinljós,
hjá þér ávallt þreyði;
mína göfgu gullinrós
gróf eg undir leiði. —
Eg hefi lifað efsta dóm,
ógnir hans og lúðurhljóm —
þegar hin dýra deyði.
Skoða eg enn hann Skógaháls,
skiptir ei foldin gerfi;
auganu renni ern og frjáls
yfir hin fornu hverfi.
Hvað er að trega holt og hraun,