Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 25.01.1897, Blaðsíða 4
44
Þjóbviljinn ungi
VI, 11.
Stúrþjófnaðurinn í Dýraflrði. Sýslumaður
H. Hafstein hefir nú ný skeð lokið rannsóknum
í sauðaþjófnaðarmálinu k Næfranesi, sem getið
var um í 9. nr. blaðs þessa, og hafði Gfsli
Hjálmarsson, húsmaður á Næfranesi. gengizt við
glæpnum í pi'ófunum. — Ekki hefir vitnazt, að
neinn hafi verið honum samsekur, með því að
kona Gísla vissi ekki annað, en að ketið væri
af þeirra eigin kind, er Gfsli hafði slátrað rétt
áður; en kindarkropp þann hat’ði hann reyndar,
konunni óafvitandi, selt yfir á Þingeyri, fyrir
brennivín o. fl. góðgæti til jólanna.
Aflabregð fremur treg hér við Djúp síðustu
vikuna, nema góður reitingur, 1—2 hundruð,
hjá þeim bátum, er skeifisk hafa til beitu.
Hitt o" |>ettí».
Nýjasta auglýsinga-aðferðin. Mikinn hlátur
hefir það vakið í ýmsum leikhúsum í New York,
að þar hefir um tíma setið á fremstu bekkjum
maður nokkur, alsköllóttur, mjög sperrtur og
rogginn, og er málað á skallann á honum með
bláu trölla-letri nafnið á kynja-lyfi einu, og mun
það vera f fyrsta skipti, er nokkur hefir aug-
lýst varning sinn á þenna bátt.
Þeir háttvirtu lenend'ir blaðrins,
sem lengi hafa verið að bræða það með str,
að hœtta að fá blaðið að láni, og gj'órast
sjálfir kaupendur þess, œttu nú að gefa sig
frani sem fyrst, því að ella er mjög óvíst,
að þeir geti fengið yfirstandandi árgang
frá byrjun.
Uppdráttur Islands.
Nokkur eintök af hinum ágæta ís-
lands uppdrætti, er skólastjóri Morten
Hansen hefir gjöra látið, fást á skrifstofu
„Þjóðv. unga“ á 1 kr. eintakið.
Nokkrir <róðÍT* fiskimenn verða
ráðnir. Borgun að nokkru í peningum,
og að öðru leyti með góðum kjörum. —
M>nn snúi sér til ritstjóra blaðsins. —
I pappírs verzlun „Þjóðv. unga“ fást enn
alls konar ritföng, skrifbækur fyrir fullorðna
og börn, reikningsspjöld, vasabækur ýmis konar
o. fl. o. fl.
lOozt borgar það sig fyrir duglega fiski-
menn að vera til sjós hjá cons. 11. S-
Bjai*narson. Hækkandi kaup fyrir
hækkandi drátt allt að 64 kr. um mán-
uðinn, auk premíu. Menn gefi sig fram
sem fyrst.
kína-lífselixír
fæst ekta í prentsmiðju „Þjóðv. unga“.
íl"eg undirrituð, sem um mörg ár hefi
þjáðst meira og minna af lifrarveiki, og
öðrum sjúkdómum, sem af þeirri veiki
hafa stafað, votta hér rneð, samkvæmt
tveggja ára reynzlu, að eptir að jeg hjá
hr. kaupmanni Halldóri Jónssyni i Yík
hefi fengið Kína-lífs-elixír frá hr. Yalde-
mar Petersen í Friðrikshöfn, hefir heilsa
mín batnað dag frá degi, og jeg hefi þá
öruggu von, að jeg með því að halda
áfram að nota meðal þetta muni verða
heil heilsn.
Keldunúpi á Síðu 20. sept. ’95.
Ragnhildur Gísladóttir.
Yottar:
Bjarni Þórarinsson,
Gísli Arnbjarnarson.
Ivíiiíi-I i fs-oli xii*i ni) fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi.
Til þess að vera vissir um, að fá
hinn ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur
beðnir að líta vel eptir því, að
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firma nafnið Yaldemar Peter-
sen Frederikshavn, Danmark.
PRKNTSMIBJA ÞJÓÐVIL.TANS UNGA.
34
og Andersen’s kyndara., þar sem við störðum á ljósglampa
þenna, sinn frá hvorri lilið, og var hann rétt í þeim
svifunum, að fara að yrða á mig, þegar hann kom auga
á þenna skæra glampa, hrökk til baka, og bandaði að
þessu með hendinni.
Og mitt í Ijósglampanum sást alvörugefin vera,
sern með upplyptri hendinni virtist að vara oss við því,
að halda lengra áfram.
„Móðir mín! Móðir mín!lí kallaði eg allt í einu,
stökk ofan úr sæti mínu, og hljóp spölkorn fram með
brautinni.
En — nú var allt horfið, og jeg var í kolniða-
myrkrinu. Og þegar jeg svo sneri mér við a.ptur, sá jeg
ekkert, nema augun — eða luktirnar—eimskjótans míns,
er störðu á mig gegnum myrkrið, eins og spyrjandi.
Jeg gekk nú til S . . . ., umsjónarmanns eim-
lestarinnar, og sagði:
„Sáuð þér það?u
„Já, jeg sá þaðu, svaraði hann; „það var undarlegt;
en — farþegjarnir fara nú að gerast óþolinmóðir, og
verð jeg því að fara, til að friða þáu. —
Mér er óljóst, hvernig jeg komst upp i sæti mitt
aptur, en rétt á eptir gaf jeg merki, og eimlestin nálg-
aðist nú óðum Laxá jámbrautarstöðina.
En allt í einu var mér, sem ósýnileg liönd liefði
35
gripið um hendina á mér; og áður en jeg vissi, hafði
jeg st.öðvað. — —
------Eimlestin stóð grafkyr.
Umsjónarmaðurinn kom mí aptur til mín, og mælti:
„Þér eruð eitthvað öðru vísi, en þér eigið að yður
i kvöld, meistari Friðrik! Járnbrautarmerkin bera það
með sér, að allt er í réttri reglu þarna við járnbrautar-
stöðina, og getum við því keyrt þangað óhræddiru.
„Yið keyrum ekki einum þuralungi lengra,
umsjónarmaður minnu, svaraði jeg, „fyr en við höfum
rannsakað brautina, og brúna, sem liggur yfir ánau.
Yið þessi orð min, yppti fyrst umsjónarmaðurinn
ögn öxlum, en datt svo í hug það, sem fyrir hann hafði
borið, og sagði:
„Þér hafið rétt að mæla, og skulum við fyrst
skyggnast eptir þessu“.
En, hvílík var eigi undrun okkar og hræðsla,
þegar við komum að brúnni!
Járnbrautarteinarnir stóðu þar beint upp í loptið,
eins og kjálkar á sleða, og var annar þeirra laus, og
sneri til hliðar.
I Þessari svipan komu og járnbrautarþjónar á móti
okkur frá járnbrautarstöðinni, með luktir i hendi, og
varð þeim engu síður bilt við þetta, en okkur.
Það var nú strax sent fréttaþráðarskeyti um þetta,,