Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.10.1898, Qupperneq 1

Verð árgangsins (minnst 60 arka) 3 kr. ðO aur.; erlendis 4 kr 50 cmr.,og í Ameríku doll.: 1.50. Borgist fyrir júnímán- aðarlok. ÞJOÐVILJINN UNGrl. — 1—- Áttundi áröangur. —[ —-— I—lao^p— RITSTJÓai: SKÚLI THORODDSEN . =1^0^ ! Uppsögn skrificg, ígi nerna komin sé til ntgej'- anda fyrir 30. dagjúní- mánaðar. og kaupandi samhliða uppsögninni borgi skuld sína fyrir blaðið.
M 5.-6. ÍSAPIRÐI, 20. OKT. 18 9 8.
trtiöna.
[Enn um drottningarmorðið: —
Morðinginn. — Líkið flutt til Vínar. —
Vín í sorgarbúningi. — Villijálm u r
keisari og v erkfollin. — Nicolaj
keisari stefnir til friðarþings. —
Ýmislegt].
I útlendu fréttunum í síðasta nr. blaðs
þessa var þess getið, að Elízabeth, keis-
arafrú í Austurríki, hefði verið myrt i
f. m., og skulu bér greind hin nánari
atvik við morðið.
Elísabeth drottning hefir á seinni ár-
um löngum verið mjög heilsutæp, og brá
hún sér því í öndverðum f. m. til Sviss-
aralands, til þess að vita, hvort ferðalag-
ið í hinum unaðsfögru fjalladölum Sviss-
lendinga yrði sér eigi til heilsubótar. —
Var drottningin mjög fámenn á ferðalagi
þessu, og ferðaðist „incognito*u, sem
kallað er. — Hafði ferðalagið haft hin
beztu áhrif á heilsu hennar, svo sem hún
tjáði keisaranum, bónda sínum, í bréfi
einu, er hún ritaði honum siðustu dag-
ana, og var nú að þvi komið, að hún
sneri heim aptur, til þess að taka þátt
í hinum viðhafnarmiklu hátiðahöldum
Austurríkis- og Ungverjalands-manna, út
af 50 ára ríkisstjórnarafmæli keisarans.
Laugardaginn 10. sept. var drottn-
ingin stödd i Genf, skoðaði þar allt hið
markverðasta, og var í óvanalega léttu
og glöðu skapi; ætlaði hún þaðan um
kvöldið með gufuskipi einu til Caux,
með einni hirðmeyja sinna, en hitt föru-
neyti hennar skyldi halda þangað landveg.
En er drottningin gekk með hirð-
rneynni, frá gistihúsi því, ©r hún hafði
buið í, ofan á bryggjuna, segir hirðmær-
in svo frá, að maður einn hafi komið
liratt gangandi á móti þeim, og erhann
kom að drottningunni, var svo að sjá,
sem honum skrikaði fótur, og sá hirð-
mærin, að hann um leið bar eitthvað til
aðra hendina, svo sem til þess að styðja
sig, að þvi er hún hélt; en í sömu svip-
an hné drottningin í ómegin, og maður-
inn hljóp, sem örskot í burtu. — Drottn-
ingin raknaði þó brátt við aptur, komst
út á bryggjuna„ og út í skipið, er þegar
lagði frá landi; en þá féll drottning þegar
aptur í ómegin. — Fóru þá samferða-
mennirnir, sem ekki höfðu neina hug-
tt'ynd um, hver farþeginn var, að stumra
yfir henni, skvettu á hana vatni, og
færðu hana úr klæðum, og sást þá, að
hún var blóðug á brjósti. — Drottning
*) idncofínito“ er það nefnt, er þjóðhöfðingj-
ar ferðast undir dularnafni, til þess að vera
iausir við ymis konar viðhöfn, er vant er að
íagna komu þeirra með. —
raknaði þá og við í svip, og spurði:
„Hvað gengur á“, og voru það 3Íðustu
orð hennar, því að enda þótt skipið sneri
þegar við, og drottning væri þegar flutt
til gistihúss þess, er hún hafði búið í i
Genf, þá andaðist hún, er þar kom.
Læknar, er rannsökuðu líkið, sáu þeg-
ar, að hún hafði verið rekin í gegn, og
hafði rýtingurinn snert hjartað, og gengið
að nokkru gegnum lungun, ogþykirþað
votta afar-mikið vi]ja-þrek drottningar,
eða má ske öllu heldur ofboðsæði, að
hún, þannig útleikin, skyldi komast út
á skip. —
Morðinginn, ítalskur stjórnleysingi,
Lucchení að nafni*, náðist þegar, með
þvi að maður einn, er séð hafði tilræði
hans við drottninguna, og hélt reyndar,
að hann hefði að eins barið hana, hljóp
á eptir honum, og náði honum. — Braust
Lucchení fast um, reyndi að slita sig
lausan, og æpti: „Slepptu mér! Þú ert
annar hundurinn, sem sparka ætti í. —
En hún hefir fengið nægju sína! Hún
er frá, vertu viss um það!“
Morðtólið, þjalarrýtingur, 16 centi-
meter á lengd, fannst- á strætinu, og
kveðst Lucchení hafa valið það morðvopn,
með því að hann teldi það öruggast og
hættulegast.
Luigí Lucchení er fæddur í Paris árið
1873, og ber ættarnafn móður sinnar, er
var itölsk, með því að hann varð aldrei
feðraður. — Hefir hann mest hafzt við i
Austurríki og á Ungverjalandi, en þó
einnig á ítaliu, þar sem hann hefir ley’st
af hendi hervarnarskyldu. — Sagt er,
að lögreglumenn á Italíu hafi lengi haft
vakandi auga á Lucchení, sem var al-
kunnur, sem einn hinna æstustu i ..an-
arkista“ flokki, með því að lögreglan
hafði fengið pata af því, að hann sæti
eptir færi, til að myrða Umberto konung,
enda hefir Luccliení nú i fangelsinu lýst
þvi yfir, að slikt hefði verið sér sannar-
leg ánægja. — Yar hann i öndverðum
sept. ný kominn til Genf, og er hann
komst á snoðir um, að keisarafrúin, sem
hann þekkti, væri þar stödd, var hann
á sífelldu vakki umhverfis gistihúsið, sem
hún bjó í, unz hann fékk illræði sínu
fram kotnið.
Eins og skýrt var frá i siðasta blaði
lætur Lucchení hið bezta af verki sinu,
enda þarf hann og eigi dauðahegningu
að óttast, þar sem sú hegning er úr lög-
um numin i Genf, enda engin heimild
til þess í lögum Svisslendinga, að fram-
selja manninn, þó að Austurríkismönnum
sé nærri höggvið.
*) í útlendum blöðum var morðinginn fyr.st
nefndur Luccesí, en Luccclmí er rétta naínið. —
Ritstjóri þýzka blaðsins „AViener
Journal“, er haft hefir tal af Lucchení í
fangelsinu, lýsir samræðum þeirra á þessa
leið:
Ritstjórinn: „Hvernig gátuð þér feng-
ið af yður, að fara að myrða göfúgan,
varnarlausan kvennmann ?“
Morðinginn: „Jeg er anarkisti! Sú
hugsjón, sem fyrir mér vakti, var að
drepa einhvern af oddborgurum hins
miskunnar- og hjarta-lausa mannkyns, og
það hlutverk mitt hefi eg nú af hendi
innt, og um heimsins dóm hirði eg eigiu.
Ritstjórinn: „Þér talið um hugsjónir,
og hafið þó gert yður sekan i þrefalldri
ragmennsltu, þar sem þér myrtuð göfuga
konu, flýðuð, og drýgðuð glæpinn í Genf,
af því að dauðahegning er þar úr lögum
numinu.
Morðinginn: „Jeg er enginn raggeit,
og þvi hefi eg i dag sótt til stjórnarinn-
ar um dauðadómu.
Dómarinn grípur fram í: „Umsókn
yðar er lögum gagnstæð, þvi að málið
verður að dæmast i Genf“.
Ritstjórinn: „Þekktuð þér Caserio
(morðingja Carnot's forseta)?“
Morðinginn: „Nei, ekki persónulega,
enda hefi eg drýgt þessa dáð, án þess
að taka mér nokkurn til fyrirmyndar".
Ritstjórinn: „Hafið þér ekki i dag
heyrt kirkjuklukknahljóminn, i kveðju
skyni við keisarafmna?u
Morðinginn: „í minum eyrum hafði
sá ómur annað að þýða. — Hringingin
var líksöngur oddborgaranna11. —
Lík keisarafrúarinnar var 14. sept.
flutt af stað frá Genf, og fylgdu allir
helztu höfðingjar Svisslendinga til járn-
brautarstöðvanna. Fremstir gengu ýmsir
hermenn, skrúðbúnir, en þá kom líkvagn-
inn, er 4 hestar, með silfurofnum ábreið-
um, og svörtum og hvítum fjaðraskúfum,
drógu, þá ýmsir vagnar, fullir afskraut-
legustu líkkrönsum, þá annar hermanna-
flokkur, stjórnarráð Svisslendinga o. fl.
o. fl. — En alls staðar, er járnbrautar-
lestin nam staðar á leiðinni, kváðu við
kirkjuklukkurnar, og kom líkfylgdin til
Vinar, aðseturstaðar Austurríkiskeisara,
að kvöldi 15. sept.
Var þá Vínarborg öll í sorgarbúningi,
hvívetna sáust sorgarfánar, og meðal ann-
ars blöktu 4 svartir fánar, 30 álna langir,
frá turni Stefánskirkjunnar. —
Konungur vor, og allir aðrir þjóð-
höfðingjar, hafa vottað Franz Jbsep keis-
ara alúðlegústu samhryggð sina, og munu
flestir þeirra senda fulltrúa sína til jarð-
arfararinnar. — — —
Vilhjálniur Þýzkalandskeisari hélt ný
skeð veizluræðu eina, sem vakið liefir