Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.01.1899, Blaðsíða 8

76
Þjóðvilji.v.v ungi.
♦ Takifl eptir! ♦
Þar sem jeg hef komizt í samband
víð stóra Leður-garferi-fabrikku í útlönd-
um, þá hef jeg í hyggju, að setja upp
stóra skósmíðaverkstofu á næstkomandi
vori, og geta 3—4 vanir og reglusamir
skósmiðir fengið atvinnu á vinnustofu
þessari; en semja verður við mig um
vinnuna fyrir 1. apríl næstk. Enn frem-
ur tek jeg að mér, að selja fyrir leður-
fabriktma leður út um land, en hið
minnsta, sem selt verður fyrir i einu, er
500 kr.; en aðgætandi er, að engum get-
ur komið til hugar að geta selt eins ódýra
og góða vöru, eins og þetta áður nefnda
hús. Það hefir eingöngu „Forbindelse“
við Ameríku. Menn ættu að eins að
spyrja um prisana á leðrinu hjá mór, áð-
ur en þeir fara annað, og munu þeir þá
sjá hinn stóra mismun við það, sem áður
heíir verið.
Isafirði 4. janúar 1899.
M. S. Árnason.
Yf irlýsing.
Það vottast hér með, að orð þau, sem
eptir mér kvað vera höfð, út af hvarfi
10 kr. seðils, að „enginn annar en Tryggvi
Jóakimsson gæti verið valdur að seðils-
hvarfinu“, lýsi eg hér með hreinogbein
ósannindi, og hefi jeg þau orð aldrei
talað. — Sama er og, ef einhver önnur
orð eru eptir mér höfð, sem gætu verið
ærumeiðandi eða móðgandi fyrir hr.
Tryggva Jóakimsson, að þá eru þau ó-
sönn, eða á misskilningi byggð.
ísafirði 10. janúar 1899.
Pjetur M. Bjarnarson.
ÍYGriissemGnt
Det kgl. octr. Brandassurance
Kompagni i Kjöbenhavn.
Det bekjendtgjores herved, at Kom-
pagniets Agentur for Syslerne Snæfells-
nes, Dalasyssel, Bardastrand og Isafjord
er overdraget til Herr islandsk Kjobrnand
Leonh. Tang, istedetfor Herr Consul N.
Chr. Gram, som er afgaaet ved Doderr.
Directionen for ovennævnte Compagni.
Halkier Scharling. C. F. Tiemroth.
I Henhold til Ovenstaaende har jeg
overtaget Agenturet for ovennævnte Sel-
skab, og Assurance tegnes i Snæfellsnes,
Dala, Barðastrand og Isafjords Syssel, ved
Henvendelse til mine Faktore, paa Isa-
fjord Herr Faktor Jón Laxdal, og Stykkis-
hl. Armann Bjarnason.
Enhver hos afdode Gram tegnet
Assurance fornyes uden nærmere Med-
delelse.
Kjobenhavn d. 14. November 1898.
Leonh. Tang.
"V ottorð.
Jeg undirritaður, sem í mörg ár hef
þjáðst mjög af sjósótt og árangurslaust leitað
VIII, 18,—19.
ýmsra lækna, get vottað það, að jeg hef
reynt Kína-lífs-elexí r, sem ágættmeð-
al við sjósótt.
Tungu í Fljótshlíð, 2. febr. 1897.
Guðjón Jónsson.
Undirritaðir, sem hafa séð hr. Guðjón
Jónsson þjást af sjósótt, geta vottað það,
að hann við notkun Kína-lífs-elexírs hefir
hlotið þá lækningu, sem hann getur um
í vottorðinu.
Oddur Jónsson Markús Gíslason
á Brekkum. á Yálstrítu.
Iviim-1 ií!s-«> 1 ixíi• ium fæst hjá
flestum kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera vissir um, að fá
hinn ekta Kína-lifs-elixír, eru kaupendur
beðnir að líta vel eptir því, að
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi, og firma nafnið Yaldemar Peter-
sen Frederikshavn, Danmark.
Julíus Nielsen
Holbergsgade 17
Kjobenhavn K.,
umboðsmaður hlutafélagsins „J. Marten-
sens Eftf.“ í Trangisvogi á Færeyjum,
tekst á hendur umboðsmennsku fyrir
íslenzka kaupmenn, er kynnu að óska
að hafa umboðsmann, til þess að annast
kaup og sölu á vörum í Kaupmannahöfn.
PRENTSMIÐJA ÞJÓDVIL.JAXS UNGA
72
Að svo mæltn leiddi fógeti gest sinn gegnum skrif-
stofu sína, og inn í herbergi það, er honum var ætlað.
„Kæra þökk vinur; þú hefir sannarlega alltofrnik-
ið fyrir mór“, mælti komumaður, sem var Olafur
Filippus Uxahöfuð, og enginn annar.
Gesturinn lagaði sig nú eitthvað lítilsháttar til,
eptir ferðina, og gekk svo inn í herbergið til vinar síns,
og heilsaði þar konu hans.
Elinu iitlu kynntist hann og brátt, og lót hxin
þegar i ljósi, að sór þætti einkar vænt um þenna ný-
komna frænda sinn.
Fógeti fékk sér nú hressingu nokkra með gesti
sínum, og gengu þeir síðan báðir inn á skrifstofuna.
I skrifstofunni voru tvö stór skrifborð, alsett ýmis
konar málsskjölum, er lágu þar í röð og reglu.
„Eins og þú hefir sóð af brófi minu“, tók nú 01-
afur Filippus til máls, „er jeg skipaður setudómari í
Boh us-Lehn, til þess að halda þar rannsókn út af
morði einu, og þykir mér það kynlegast, hve nauðalíkt
morð þetta er að öllu leyti morði föðurbróður míns sáluga.
— Morðinginn hefir skriðið inn um glugga í herbergi
því, sem næst er svefnherberginu, og komizt þar inn
með því móti, að þrýsta þar inn einni rúðunni, alveg
eins og gjört hafðL-Yerið, þegar fipðurbróðir minn var
myrtur. — Hann hefir því næst mýct^Msráðandann, og
tekið peniriga hans; og lengra, en að þjoðveginum, hefir
mönnum eigi tekizt að rekja feril morðiugjansu.
„Mjög kynlegt“, anzaði fógeti, ,,og undarlegt er það
líka, að sama daginn, sem eg fékk bréfið þitt, sat eg,
og var þá einmitt — liklega í liundraðasta skipti — að
73
yfirfara próf þau, er eg hólt forðum, út af morðinu á
föðurbróður þínum sáluga.
A hverju ári hefi jeg, að minnsta kosti 6—8 sinnum,
lesið málsskjöl þessi frá upphafi til enda, og viðburður-
inn 24. okt. 1830 stendur mér enn svo lifandi fyrir hug-
skotssjónum, þótt nú séu 18 ár síðan, að mig dreymir
jafn vel marga nóttina ekkert annað.
Og það er orðin hjá mér föst og óbifandi ímyndun,
þótt aldrei má ske rætist, að jeg eigi það eptir, að standa
augliti til auglitis við morðingjann, taka hann fastan,
og dæma honum maklega refsinguw.
A meðan fógeti lót dælu þessa ganga, hafði hann
staðið upp, og gengið um gólf í ákafa.
En nú nam hann allt í einu staðar, krosslagði
hendur á brjósti sér, og bætti þessu við: „Og þó segir
heilbrigð skynsemi mér, að jeg hafi ekki hinn allra
minnsta leiðarvísi, til að átta mig á, og einmitt því
skrítnara er það, hve föst þessi sannfæring er hjá mér.
Og svo er eitt enn------- þú manst, að jeg við
skiptin eptir föðurbróður þinn sáluga fékk leyfi yðar erf-
ingjanna, til þess að halda silfurslíðrunum utan af inorð-
kutanum, sem morðið var frarnið með. — Þau lágu liér
á skrifborðinu rnínu í 6—8 ár, en hurfu svo mór óskilj-
anlega, livort sem þeim nú hefir verið stolið, eður eigi.
Jeg leitaði þeirra, hvar sem mór kom til hugar,
og lót jafn vel lýsa þeim af pródikunarstólnum.
Já, jeg gerði enda meira. — Jeg lofaði hverjum
þeim, er finndi þau, 25 spesíum i fundarlaun; en burtu
voru þau, og jeg hefi aldrei séð þau siðanw.
„Já, góði vin“, anzaði Ólafur Filippus, „þú gerðir
sannarlega allt, sem i mannlegu valdi stóð, til þess að