Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.01.1899, Qupperneq 4

84
Þjóoviljxnx ungi.
VIII, 21.
All-mikil vaða segja sumir sjómenn, að nú
sé i Djúpinu, og telja nokkrir það orsök til
fiskleysisins, sem nú er, með því að fiskurinn
hlaupi undan selnum út úr Djúpinu.
Ný prentuð eru í prentsmiðju
„Þjóðv. unga“:
Ijóðmæli
eptir
Jóliann Magnús Bjarnason,
eitt af aðal-skáldum Yestur-Islendinga.—
Ljóðmælin fást hjá ritstjóra „Þjóðv. unga“,
og verða með fyrstu strandferðum send
bóksölum víðsvegar um land.
” Bókbindari Eyjólfur Bjarnason
kaupir báu verði brúkuð íslenzk frí-
merki.
Undirskrifaður hefur nú til sölu
Líkkistur mjög ódýrar. Rúmstæði.
Kommóður. Maskínukassa. Bollaskápa.
Borð o. fl.
Ólafur Halldórsson.
♦ Taliö eiitir! ❖
Þar sem jeg hef komizt i samband
víð stóra Leður-garferi-fabrikku í útlönd-
um, þá hef jeg í hyggju, að setja upp
stóra skósmíðaverkstofu á næstkomandi
vori, og geta 3—4 vanir og reglusamir
skósmiðir fengið atvinnu á vinnustofú
þessari; en semja verður við mig um
vinnuna fyrir 1. apríl næstk. Enn frem-
ur tek jeg að mér, að selja fyrir leður-
fabrikuna leður út um land, en bið
minnsta, sem selt verður fyrir í einu, er
500 kr.; en aðgætandi er, að engum get-
ur komið til hugar að geta selt eins ódýra
og góða vöru, eins og þetta áður nefnda
bús. Það befir eingöngu „Forbindelseu
við Ameríku. Menn ættu að eins að
spyrja um prísana á leðrinu lijá mér, áð-
ur en þeir fara annað, og munu þeir þá
sjá binn stóra mismun við það, sem áður
befir verið.
ísafirði 4. janúar 1899.
M. S. Árnason.
Hér með tilkynnist mínum beiðruðu
skiptavinum, að prísar á vörum þeim,
sem jeg hef auglýst i síðastliðnum des-
embermánuði haldast óbreyttir áfram, og
ættu menn að nota tímann, meðan hann
er að fá.
ísafirði 2. janúar 1899
M. 8. Árnason.
Jnlíus Nielsen
Holbergsgade 17
Kjobenhavn Kv
umboðsmaður hlutafólagsins „J. Marten-
sens Eftf.“ í Trangisvogi á Færeyjum,
tekst á hendur umboðsmennsku fyrir
íslenzka kaupmenn, er kynnu að óska
að hafa umboðsmann, til þess að annast
kaup og sölu á vörum í Kaupmannahöfn.
Vottorð.
Jeg bef lengst æfi minnar verið mjög
veikur af sjósótt, en hef opt orðið að
vera á sjó í misjöfnu sjóveðri; kom mér
því til hugar, að brúka Kína-lifs-elexír
berra Yaldemars Petersens í Eriðriksböfn,
sem hafði þau áhrif, að jeg gat varla
sagt, að jeg fyndi til sjósóttar, þegar jeg
brúkaði þennan heilsusamlega bitter.
Yil jeg þvi ráðleggja öllum, sem eru
þjáðir af veiki þessari, að brúka Kina-
lífs-elexlr þennan, því bann er að minni
reynzlu áreiðanlegt sjósóttarmeðal.
Sóleyjarbakka.
Br. Einarsson.
Ivín:i-1 if!s-e 1 ixii-irir 1 fæst hjá
flestum kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera vissir um, að fá
hirm ekta Kína-lífs-elixir, eru kaupendur
beðnir að líta vel eptir því, að —^,F*
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir binu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas i
bendi, og firma nafnið Yaldemar Peter-
sen Erederikshavn, Danmark.
Hvernig fá menn bragðbeztan kaffi-
bollaf
Með því að nota
Finosto sltaiicliiinvislx
Export Kaffe Surrogat,
sem engir bxia til, nema
F. Iljor'l lr & Co.
Kjebenhavn, K.
PRBNTSMIÐJA PJÓÐVILJANS UNGA
82
skáldskap yðar á prenti, en getið engan útgefanda feng-
ið, og hafið ekki efni á því, að kosta sjálfur útgáfuna.
— Svona liggur í þvi; er ekki svo? Það er vanalegi
sorgaróðurinn allra óþekktra ljóðasmiða.
Meðan sjónleikaböfxmdurinn lét dælu þessa ganga,
gaut hr. Lacenair augunum við og við á bann mjög
heiptarlega; og um leið og hann rétti fram handritið
með vinstri hendinni, var sem hægri höndin titraði mjög
kynlega, og hann gaut hornauga til hurðarinnar.
Þjónninn var genginn út úr herberginu.
Scribe fletti nú sundur handritinu, og leit i snatri
yfir nokkrar blaðsíðurnar, unz hann tók aÖ lesa með
talsverðu athygli.
„ Jú, vísurnar yðar eru sannarlega fallegar, og prýð-
is vel kveðnar, — mörgum pörtunum betri, en þessi
magnlausu stef, sem ýmsir eru svo opt og einatt að ó-
náða mig með. — Mér er þvi sönn ánægja að því, að
stuðla nokkuð að því, að þér komið ljóðunum á prent,
og bið eg yður þvi, að þiggja af mér seðil þenna, sem
ofur-lítinn styrk í því skyniu.
Með þessum orðum rétti Scribe komumanni 100
franka seðil, er hinn greip mjög áfergislega, og tjáði
honum þakkir fyrir með fögrum orðum.
En í sömu svipan rann opinn, langur og biturlegur
sjálfskeiðingur ofan úr frakkaermi komumanns, og féll
niður á gólfábreiðuna.
„Hvað á þetta að þýða?“ spurði Scribe felmt-
ursfullur.
Unga skáldinu varð og í fyrstu hálf-hverft við, en
áttaði sig þó vonum bráðar, tók hnífinn upp af gólfimi,
lokaði honum, stakk honum á sig, og mælti:
83
„Kæri hr. Scribe! Þér megið fyrir alla muni ekki
láta yður detta neitt ljótt í hug, því jeg skal segja yður
hreinskilnislega, hvernig í öllu liggur. - Með lofsorð-
unum um ljóðin mín, og með yðar höfðinglegu gjöf, hafið
þér frelsað líf mitt!
Hefði yður farið, sem svo ótal-mörgum öðrum, að
þér hefðuð miskunnarlaust vísað mér burtu, var jeg,
hinn ógæfusamasti allra frakkneskra skálda, einráðinn í
því, að reka hnífinn i brjóst mér, og enda þannig æfi
mina hér, í sölum hins gæfusamasta allra frakkneskra
óðmæringa!
Hafið því enn á ný alúðar-þakkir mínar, lir. Scribe!u
Að svo mæltu hneigði hann sig mjög hæversklega,
og fór út úr herberginu.
Og Scribe fannst, sera hann drægi andann mun
léttar, er hann heyrði hurðina smella aptur á eptir þess-
um ógeðfellda manni.
Kom honum það þó sízt til hugar, að hann hefði
sjálfur, við burtför manns þessa, sloppið úr yfirvofandi
lífsháska; en síðar fékk hann þó vitneskju um, að svo
hefði verið.
Hundrað frankarnir, er Scribe gaf Lacenair,
stóðu auðvitað stutt við hjá honum.
Að nota fé þetta, til þess að koma ljóðmælunum á
prent, kom Lacenair eigi til hugar, enda hafði það aldrei
verið tilgangur hans.
Og hví ekki það?
Af þvi að þessi andríki maður, þessi menntaði
heimspekingur, þessi fjölliæfi óðsnillingur, mátti með
sönnu kallast tígrisdýr í mannsmynd.
Ellefu morð hafði hann þegar á samvizku sinni.