Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.07.1899, Blaðsíða 7

VIII, 44,—45.
ÞjÓeVILJINN UNGI.
179
enda er víðast hvar byrjað á túnaslœtti fyrir
nokkru.
§j^F" Stálvírsstrengir, einn þumlungur að
ummáli, ágætir í plógstrengi og spil, fást
nú í verzluninni í lœknisgötu.
lF»eir, er eiga mér skuldir að lúka, og
sem eigi hafa samið við mig sérstaklega,
aðvarast- um tafarlaust að greiða þær,
því að öðrum kosti verða þær innheimt-
ar með lögsókn.
Onnur aðvörun en þessi, verður ekki
gefin.
ísafirði 15. jiilí 1899.
H. S. Bjarnarson.
MjólkurskilYindan
ALFA COLIBRI
er hin bezta handskilvinda, sem til er,
og er brúkuð alstaðar, þar sem menn eru
komnir lengst i smjörgjörð. Danir brúka
hana eingöngu.
Alfa Colibri liefir fengið 450 fyrsta
flokks verðlaun, og meir en 160,000 eru
í brúki af henni út um allan heim.
Kostar með öllu tilheyrandi 150
krónur.
Vér höfum fengið fjöldamörg vottorð
frá Islandi, og bera þau öll með sér, að
þessi hlutur sé alveg ómissandi fyrir
landbóndann.
Prófastur Benedikt Kristjánsson á
Grenjaðarstað skrifar:
Mjólkurskilvindan Alfa Cólibri hefir
um tíma verið notuð á heimili mínu, og
reynzt mjög vel. Hún gefur meira og
betra smjör, og sparar vinnu, og mun þvi
að likindum borga sig á 1—2 árum, þar
sem nokkur talsverð mjólk er. Jeg tel
þvi vél þessa mjög þarflega eign fyrir
hvern þann, sem hefir efni til að kaupa
hana.
Grenjaðarstað 19. des. 1898.
B. Kristjánsson.
Hinn alkunni og ágæti búmaður síra
Arnljótur Olafsson skrifar:
Mér er sönn ánægja að votta, að skil-
vindan og strokkurinn Alfa Colibri liafa
reynzt mér ágætlega i alla staði, og því
tel jeg hiklaust, að þessi verkfæri sé hin
þarfasta eign fyrir hvern búandi mann
hér á landi, er hefir meðal mjólkurbú,
eður stærra, með því þau spara mikið
vinnu, drýgja smjörið töluvert, og gjöra
það að góðri og útgengilegri vöru; þau
fyrirgirða, að mjólkin skemmist í sumar-
hitunum af súr, og óhreinkist i moldar-
húsum, með því að mjólkin er þegar sett
úr skepnunni í skilvinduna, og þar af
leiðir einnig, að mjólkurilát vor þurfa
eigi framar. En það álít jeg nauðsyn-
legt, að leiðarvísir á islenzku fylgi hverri
skilvindu.
Sauðanesi M. marz. 1899.
Arnljótur Olafsson.
Mjólkurskilvindan Alfa Colibri fæst
nú við allar verzlanir Orum og Wulfs, við
Qrams verzlanir, og hjá kaupmönnunum
Birni Kristjánssyni i Reykjavík, Sh'da
Thoroddsen á Isafirði, Kristjáni Gíslasyni
á Sauðárkrók, Halldóri Gunnlögssyni á
Oddeyri, Stefáni Stefánssyni á Seyðisfirði,
og Friðrik Möller á Eskifirði.
Engir aðrir, en þessir menn, eða þeir
sem einkasalinn síðar kann að fela það,
hafa leyfi til að selja mjólkurskilvinduna
á Islandi.
Yér höfum iíka stærri skilvindur, til
að snúa með hestafli vatns-eða gufu-afli,
og sömuleiðis hinn ágæta AIFA
STEOKK. Leiðarvísir á islenzku er
sendur öllum hreppsnef'ndum á íslandi.
Einkasöluna til íslands hefir
•Takoto Cxunnlögsson,
Niels Juelsgade 14,
Kjobenhavn K.
THE
North British Ropework
C o m p a n y
Kirkcaldy í Skotlandi
b íi a t i 1
rússneskar og ítalskar
fískilínur og fojri.
Manilla og kaðla úr rússneskum hampi.
Allt sérlega vel vandað.
Einkaumboðsmaður fyrir Island og
Færeyjar.
.Tal«>to («iimiÍOgsson,
Kjobenhavn K.
162
„I hreinskilni að segja, já! farirðu varlega með
þig, muntu aldrei fá snert af þessu framaru.
„En hvers vegna kvíði jeg þá svona fyrir að koma
til Lundúna? Já, en það er ekki vert að hugsa meira
um það. Jeg fer með síðustu eimreið á miðvikudags-
kvöld, og þá þarf jeg ekki að dvelja nema fáa tíma i
Lundúnum. En viltu nú gjöra bón mína: fara héðan
snemma á miðvikudag, hitta Judith, og segja henni, að
við munum ekki hittast fyr en í kirkjunni“.
„Jú, ef þér er það áhugamál. En er ekki betra,
að þú skrifir henni um það?“
„Jú, það hefi jeg líka liugsað mér. En það er
ýmislegt annað smávegis, sem þú verður að koma í lag
fyrir mig. Að vísu hefi jeg fengið leyfisbréf, en þú
verður að gjöra kirkjuþjóninum aðvart um það; sömu-
leiðis verðurðu að tala við sameignarmenn mína, þeirn
mj-ndi að vonum þykja það kynlegt, ef jeg gipti mig
og ferðaðist burtu, án þess að láta þá vitau.
Þar eð jeg áleit að hollast væri, að hann fengi vilja
sinn, lofaði jegað gjöra eptir beiðni hans.
Strax og jeg kom til Lundúna, gekk jegbeinaleið
upp til frú Despard, og var mér kært að fá tækifæri til
að tala við hana i einrúmi. Jeg ætlaði sum sé að biðja
hana að bera umhyggju fýrir Claud, svo ekki yrði hann
fyrir slíkum taugasjúkdómi, sem jeg nú hafði læknað
á lionum. — Hún leit ekki eins vel út, og þegar jeg
sá hana síðast, það var sern sífelld ókyrrð væri á henni,
og hún virtist taka það nærri sór: að vera róleg.
Hún lét ekki i ljósi með einu orði, að hún fýndi
sig móðgaða af hinu kynlega atferli Clauds, að vilja ekki
koma tii höfuðstaðarins, fyr en gipt-ingarathöfnin átti að
159
inn, eða hinn aðsvífandi dauði, dauði af manna völdum
skín út úr hverjum drætti. Allt er afmyndað af sárs-
auka. Augun ætla út úr höfðinu, hálsinn þrútinn af
áreynzlu. Mikla dökka hárið liggur slótt og vott að
höfðinu, þunnu varirnar hreifast, þær sýnast hreyta úr
sér óbænurn, þótt ekkert hljóð heyrist.
En hvers vegna keinur það til mín, hvers vegna
einmitt til mín? Hver er þessi framliðni maður, sem eyði-
leggur líf mitt með augliti sínu? Frank, bróðir minn, sé
þetta veikleiki eða brjálsemi, þá læknaðu mig, só það
eitthvað annað, þá láttu mig deyjau.
„Claud“, sagði jeg, „þetta er mesta bull, sem þú
ferð með. Lækna þig! Jeg skal svei mér lækna þig.
Átt-aðu þig nú vel, og segðu mér svo hvernig þessi
hugsjón sýnir sigu.
„Sýnir sig! Hvernig það sýnir sig? Það dregst
saman i einhverju horninu á herberginu, það myndast
og fær lögun, það starir á mig frá þilinu, það lítur t-il
mín upp úr gólfinu. Ætíð og æfinlega sama voðalega
náföla ástjónan, ógnandi, formælandi, stundum hæðandi.
Hvað getur það verið?“
Jeg hafði nú þegar útskýrt fyrir vesalings drengn-
um orsakir þessarar sjónar, svo jeg sá til einkis að
ítreka orð mín.
„Segðu mér, hvenær þú sérð þaðu, spurði jeg, „að
nóttunni í myrkri?u
Hann hikaði við að svara, og virtist hálf óþreyju-
fullur. „Neiu, sagði hann svo, aldrei að nóttunni eða í
inyrkri. Að eins i dagsbirtunni. Það, sem mest kvelur
mig, er hin vaxandi skelfing, sem þvi fylgir. Kæmi
það yfir mig að nóttunni, gæti jeg álitið að það væri