Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 25.08.1901, Blaðsíða 6

142
Þjóðyiljinn.
land, út af embættisrekstri hans, eptir
þeim málfærslureglum, sem gilda yið
tóðan rétt.
Fjárlaganefnd efri deildar lauk
áliti sinu 16. ág., og eru þessar belztu breyt-
ingatillogur hennar við l'rv.:
Til yfirhjúlcrunarkonunnar við holdsveikra-
spítalann 200 kr. lœkkun (úr 1000 kr. í 800 kr.
árl.j. — Til spítála á Patreksfirði vill nefndin
veita 200 kr. á ári, og veita Júlíusi lœkni J'lall-
dórssyni 2500 kr. upphót, til þess að bæta hon-
um fjártjón, er leitt hafi af flutningi hans frá
Klömbrum, þar sem hann hafi byggt steinhús,
og búið í 25 ár, en orðið nú að flytja að Blöndu-
ósi, sakir læknaBkipunarlaganna nýju. — Til
gufubátsferða á Isafjarðardjúpi vill nefndin að
eins veita 3000 kr. árl., en ekki 3500 kr., sem
neðri deild hafði samþykkt. — Aptur á móti
vill nefndin hækka styrkinn til gufubátsferða
á Breiðafirði, úr 7 þús. i í 8 þús. kr. — Til
Gufudalsprestalcalls leggur nefndin til, að veitt
só 300 kr. árl. uppbót, en vill að eins hafa upp-
bótina til Reynistaðaprestakalls 200 kr. (ekki 300
kr.j á ári. — Fjárveitinguna til viðgerðar Möðru-
vallaskóla vill nefndin lækka úr 2200 kr. í 1200
kr. — 4 þús. króna byggingarstyrkinn til
kvennaskóla Húnvetninga vill nefndin fella,
og sömuleiðis ársstyrkinn til Magnúsar organ-
leikara Einarssnnar. — Sömul. vill nefndin fella
styrkinn til unglingaskóla i Dalasýslu, og styrk-
inn til útgáfu heimildarrita við söfnin í Rvík.
— Styrk til fornleifafélagsins vill nefndin hækka
um 100 kr., vegna rannsókna á afar-fornum
hörgum í Þingeyjarsýslu, er félagið ætli að
ráðast í. — Fjárveitingarnar til Þorst. Erlings-
sonar skálds og Jóns sagnfr. Jónssonar vill nefnd-
in fella, og sömuleiðis styrkinn til Sighv. Gr.
Borgárðings, til rannsóknar prestaæfa. — Aptur
á móti vill nefndin veita biblíufélaginu 1000 kr.
árl. — Styrkinn til Einars myndasmiös Jónsson-
ar vill nefndin lækka svo, að 1000 kr. fjárveit-
ingin siðara árið falli burtu, og fái hann þvi
að eins/2 þús. kr. fyrra árið. —
Þá vill nefndin veita Halldóri Lárussyni
hraðritara 400 kr. á ári, en lækka styrkinn til
búnaðarfélags íslands úr 12 þús. í 10 þús. árl.—
Nefndin vill og fella 2 þús. króna fjárveiting-
una til undirbúnings slátrunarhúss og kjötsölu-
tilrauna. — Til skógrœktunartilrawuc vill nefndin
veita 6 þús. árl. (í stað 5 þús. -j- 6 þús.).
Til varnar skemmdum á Örfirisey vill nefndin
veita 4500 kr., í stað þess er neðri deild vildi
láta hafnarsjóð Reykvíkinga loggja fram helm-
inginn. — Þá vill nefndin veita Magnúsi dýra-
lækni Einarssyni 200 kr árl. launabót, — Til
þess að fá aðstoð kláðafróðs manns vill nefndin
að eins veita 4 þús. krónur (ekki 6 þús.). —
Til fiskirannsókna Bjarna Sœmundssonar vill
nefndin að eins veita styrk fyrra árið, og telur,
að rannsóknum þessum megi þá telja lokið. —
Styrkinn til Rögnv. Ólafssonar vill nefndin
hækka úr 600 kr. í 700 kr. á ári, en á hinn
bóginn fella styrkinn (600 kr. árl.) til Balldórs
Guðmundssonar. — Þá vill nefndin og fella elli-
styrkinn til Jóhanns Halldórssonar refaskyttu,
telur það auðsælega fátœkrastyrk, sem lands-
sjóði sé óskylt að veita.
Að því er ráðstöfun vegabótafjárins snertir,
þá vill nefndin, að veittar séu 12 þús., til að
fullgera Eyjafjarðarakbrautina, og 12 þús. til
viðhalds öðrum akhrautum á ári, enn fremur
til akbrautar á Fagradal i Múlasýslu 8 þús.,
og 6 þús. til flutningabrautarinnar upp Borgar-
fjörð (f'rá Borgarnesi að Hábrekkum). — Til
þjóðvegarins um Mýrar, frá Urriðaá að Hítará,
vill nefndin veita að eins 20 þús., til Fjarðar-
heiðar í Múlasýslu 6 þús., og 8 þús. til Hrúta-
fjarðarbáls, en sleppa aptur Miðfjarðarhálsi. —
Til vegarins frá Hrútafjarðarbotni að Gilsfjarð-
arbotni 2 þús., og til óákveðinna vegabóta: í
Múlasýslum 6 þús., í Norðuramtinu 20 þús. og
í Suður- og Vestur-amtinu 13 þús. — Að öðru
leyti vill nefndin falJast á fjárlaganefndar til-
lögur neðri deildar, að því er fjárveitingar til
vega og brúa snertir.
XV, 35.-36.
Til þilskipakaupa og ishússbygginga vill nefnd-
in eigi, að lán séu veitt úr landssjóði i bráð,
telur þess eigi brýna þörf, enda mjög hæpið.
að landssjóður hafi fé til þess. — Á hinn bóg-
inn vill nefndin láta landssjóð veita lán til
prestakalla, þar sem örðugt sé að í'á slík lán
annars staðar.
Ýmsar málaleitanir til þings.
(Frh. í'rá nr. 82).
39, Búfr. Guðm. Bergsson á ísafirði sækir um
styrk til utanfarar, til að kynna sór vatns-
veitingar.
40, Sagnfræðingur Jón Jónsson cand. philos.
sækir um 1200 kr. ársstyrk, til sagnfræðis-
rannsókna.
41, Halldór kennari Briem á Möðruvöllum sækir
um styrk, til að rita kennslubók í sögu
íslands.
42, Jóhann Halldórsson, refaskytta í Látravík
á Hornströndum, sækir um ellistyrk.
48, Síra Jóh. Jóhannesson á Kvennabrekku vill
losna við greiðslu prestsekkju-eptirlauna, og
smella greiðslu þeirri á landssjóðinn.
44, Leikfélag Reykjavikur vill fá ársstyrk sinn
hækkaðan, úr 300 kr. í 500 kt\
45, Þórarinn málari Þorláksson vill gjarna fá
áframhaidandi landssjóðsstyrk, til að æfa sig
enn við málarastörfin.
46, Friðfinnur prentari Guðjónsson í Rvik sækir
um utanfararstyrk, til að nema mynda-
„ætsning'-.
47, Sjómannafélagið „Báran“ í Rvík vill fá styrk
til skólahalds.
48, Stórstúkan sækir um að fá ársstyrk sinn
úr landssjóði hækkaðan upp í 1500 kr.
49, Geir T. Zoega kennari sækir um styrk, til
að fullgera ísl.-enska orðabók.
50, Sótt um eptirgjöf á 200 kr. árlegu gjaldi, er
hvílir á Prestsbakkaprestakalli i Stranda-
prófastsdæmi til landssjóðs.
51, Ólafur Þorsteinsson á Lækjarbotnum vill fá
styrk fyrir átroðning af ferðamönnum.
52, Læknaskólakennari Guðrn. Magnússon sækir
um 1500 kr. styrk til utanfarar, til þess að.
kynna sér nýjungar í læknisfræði.
198
„Æ, þór — þór — eruð svo góður“, mæ’lti hún
stamandi, „og jeg — svo slæm — svo slæm“.
Hann ætlaði að segja eitthvað, en hún hrissti höf-
uðið, og leit þó eigi upp.
„Þór — hafið sagt — að jeg sé saklaus“, mælti
hún, „og þó hefi jeg selt — stolnu munina“.
Ósjálfrátt hopaði hann frá henni. — Það var þá
glæpamaður, sem hann hafði fengið dæmdan sýknan.
Henni duldist eigi, hvaða hugsanir nú bærðust í
sál hans, og varð hún þá alveg utan við sig.
Hún fór að gráta, barði sér á brjóst, og mælti svo
í hálfum hljóðum:
„Verið eigi reiður, kæri herra, reiðist mér eigi!“
Þetta mælti hún svo barnalega, og í þeim bænar-
róm, að Heidenstein komst svo við, að tárin komu i
augu honurn, og greip hann þá skyndilega í hönd henni,
og mælti:
„Jeg hefi varið yður, svo að mig þurfið þór alls
eigi að óttast“.
Hún þrýsti andlitinu að knjám hans.
„Yfirgefið mig eigi“, mælti hún, „því að þá er mér
glötunin vís“.
Heidenstein skildi eigi, hvað hún átti við, en hugs-
aði þó ósjálfrátt til þessara tveggja ógeðslegu manneskja,
er skroppið höfðu út úr herberginu, þegar hann kom inn.
„Var það móðir yðar, sem ný skeð gekk hér út úr
herberginu?“ spurði hann.
María hneigði sig, en þagði.
„Og hver var hann?“
„Winkler frá Berlín“, svaraði hún skjálfandi, og
i hálfurn hljóðum.
203
Hann kom ekki.
Og þegar þau, yfirdómarinn og hún, sátu tvö að'
kvöldverði, og yfirdómarinn sagði: „Mig furðar það,
að Heidenstein skuli ekki koma“, þá gat hún ekki kom-
izt hjá þvi, að standa upp, og fara að sýsla eitthvað við
annað borð, með því að tvö stór tár runnu þá niður
kinnar henni.
Á meðan hún var inni hjá föður sínum, gætti hún
sín þó, sem henni var frekast auðið, og talaði um hitt
og þetta, sem engu mali skipti.
En snemma fór hún að hátta kvöldið það, og er
hún þá hugsaði til þess, hve tómlegt hafði verið þar þá.
um kvöldið, þá runnu tárin i straumum, svo að koddinn.
jafn vel vöknaði.
í fyrsta skipti flaug henni þá í huga, að María
Lucke væri líka stúlka, já, meira að segja lagleg stúlka.
Henni flaug það þá einnig í huga, hve ánægð-
ur Heidenstein hafði verið á svipinn, er hann sneri sér
að Maríu, þegar sýknudómurinn var kveðinn upp.
Aptur á móti hafði hann ekki svo mikið, sem einu
sinni, litið til hennar.
Þegar hún hugsaði til alls þessa, vaknaði hjá henni
tilfinning, sem hún þekkti ekki áður, en fyllti nú huga
hennar með hræðslu og kvíða.
Það var afbrýðissemin.
í dag fann hún í fyrsta skipti til þess, að hún
gat óskað öðrum ílls, — óskað ílls h e n n i, sem h a n n
hafði varið.
En lieíði hann nú getað lesið í hjarta henni!
Hún var íll, og óguðleg manneskja, i alla staði ó-
samboðin honum.