Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.10.1901, Qupperneq 1

Verð nrgangsins (minnst j
52 arkir) 3 kr. 50 aur.; \
erlendis 4 kr.50aur.,og \
í Ameríku doll.: 1.50. j
Borgist fyrir júnímnn- [
aðarlok.
ÞJOÐVILJINN.
-- -j= FlMMTÁNDI ÁE8ANDDB. =| =—
BITSTJÓRL: SKÚLI THOEODDSEK. =|soá--->-
Uppsligii skrifteg, ógild
| nema komin sétilútgef-
anda fyrir 30. day júní-
mnnaðar. og kaupandi
samhliða uppsögninni
: borgx skuld sína f’yrir
blaðið.
BeSSASTÖÐUM, 11. OKT. 19 01.
M 39.
Biðjið ætíð um:
Otto Monsteds
JDaxiska. smjörlíki,
sem er alveg eins notadrjiigt og bragðgott, eins og smjör.
Verksmiðjan er hin elzta og stærsta í Danmörkn, og býr til
óefað hina beztu vöru og ódýrustu, í samanburði við gæðin.
Fæst lijá lia,iipmöiiniimim.
Aljiingí rofið. - Kosningar í jiiní.
Eins og yænta mátti, hefur konungur
vor 13. sept. síðastl. rofið alþingi, og
skipað svo fyrir, að kosningar þjóðkjör-
inna þingmanna skuli fram fara um land
allt í næstk. júnímánuði.
Þetta er bein afleiðing af samþykkt
stjórnarskrárfrumvarpsins, i samræmi við
fyrirmælin í 61. gr. stjórnarskrár vorrar.
Stjórnarskrárfrumvarpið verður að
samþykkjast óbreytt á aukaþinginu að
sumri, ef að lögum skal verða.
Því máli er nú skotið undir þjóðar-
innar úrskurð.
Það er nú á hennar valdi, bvort vér
eigum nú loksins að komast út úr ógöng-
unum, eða landshöfðingja- og apturhalds-
„klíkunni“ tekst enn að blekkja þjóðina,
og skapa nýjan glundroða, svo að allt
sitji enn i sama fari, og sundrungin
haldi áfram.
Það er enginn efi á því, að hið síð-
ara verður reynt.
Næsta liklegt, að allar blekkingarnar,
ósannindin og æsingarnar, sem beitt var
af hálfu apturlialdsliðsins í fyrra, verði
nú, sem smámunir, i samanburði við það,
sem þeir kumpánarnir leyfa sór í vetur.
Það verður lifróðurinn þeirra, sem
nú verður tekinn.
En þar sem herþjónustu- Og herskatts-
lygar þeirra m. m. frá i fyrra eru enn
mörgum í fersku minni, þá er hætt við,
að ýmsir verði nú öllu vantrúaðri á sög-
ur þeirra i vetur.
Munu og leiðandi menn í héruðunum
telja sór skylt, að vera nú enn betur á
verði, til þess að verja almenning lyg-
unum, og blekkingunum, og gera blöð-
um stjórnbótaflokksins aðvart í tíma.
En fái þjóðin að neyta atkvæðis sins
frjálslega, þá er enginn vafi á þvi, hver
kosningaúrslitin verða.
-----ooý^ooo----
Harinn erindisleusu!
iTxjjc) tj
Fékk ekkert svar!
Þá er nú frótt af utanfor Hannesar
sýslumanns Hafstein, þessa aðal-reipis
landshöfðingja á þingi, er apturhaldslið-
ið byggði svo rniklar vonir á.
Hann var sendur á ráðherrafimd í
þinglokin, til þess að eyðileggja störf
meiri hlutans í stjórnarskrármálinu, ef
kostur væri.
Hafði hann meðferðis skrautritað skjal
frá þeim félögum, og er efni þess enn
haldið leyndu fyrir almenningi.
Kvisazt befur þó, að skjal þetta hafi,
auk annars, haft inni að halda ýmis kon-
ar fagurgala um vinstrimannaráðaneytið
nýja, og lýst hinni einlægu(!) ánægju
apturhaldsliðsins yfir ráðherraskiptunum(!),
þótt fáar fregnir hafi vitanlega skelft
höfðingja þeirra meir.
í skjali þessu kvað því og hafa verið
ótvíræðilega lýst yfir, að betri fulltrúa,
en hr, Hannes Hafstein, þenna óbiluga
meðhjálpara landshöfðingja, ætti Island
sór eigi(!), og þar væri ráðherraefnið(!)
Má það hafa verið skemmtilegt fvrir
hr. H. Hafstein, að hafa slíkt bréf upp á
vasann, og bera það svo sjálfur fram
fyrir ráðherrann!
Slíkt hefðu naumast allir gert honurn
eptir; en mikið skal til mikils vinna.
Verður og eigi betur séð, en að hr
H. Hafstein hafi rekið erindi „klíkunnar“,
sem bezt. hann mátti, og einskis látið
ófreistað.
Sóst það af dönskum blöðum, að hann
hefur — eins og blað vort spáði — gert
ser allt far um, að koma þeirri skoðun
inn kjá Dönum, að landshöfðingi M.
Stephensen, Tryggvi bankastjóri Gimnars-
son, „dánumaðurinnu i Stykkishólmi,
Jitlíus amtmaður, dr. Jónassen, Jósafat
gamli, „Þjóðólfsu-ritstjórinn, Stefán í
Fagraskógi o. fl. séu hinir sönnu fram-
sóknar- og frelsis-vinir á landi voru, og
hann sjálfur kjörinn höfðingi þeirra, og
politiskur leiðtogi, til skiptis við mág
sinn i Hólminum(!)
Fullyrt hafði hann og, að stjórnbóta-
mönnum væri ósigurinn vis við kosning-
arnar að vori, en hann sjálfur, og félag-
ar hans, auðvitað allir mjög fastir í
sessi(!)
Þá hafði hann og ekki siður krítað
nokkuð liðugt um flokkaskipunina á þingi,
um aðstöðu konungkjörinna þingmanna,
um samþykkt efri deildar ávarpsins til
konungs, o. fl. o. fl.
Af samræðum hans við fregnrita blaðs-
ins „Natíonaltidende“ sést og, að hann
hefur, sem vænta mátti, talið þjóðina það
mestu varða, að stjórnarskrárbreytingin
félli nú niður að sinni, en málið væri
hugsað að nýju(!)
En hvað hann kann að hafa skrafað
í hljóði við ráðherrana, er auðvitað ekki
lýðurn ljóst, nema hvað sennilegt þykir,
að hann hafi kritað þar eigi óliðugar,
því að maðurinn er skáldmæltur, sem al-
kunnugt er.
Fór hann þegar á fund Albertí, ráð-
herra Islands, sama daginn, er hann kom
til Hafnar, og mættust þeir þar, dr. Valtyr
og „erindsrekinn“, í biðherbergi ráðherr-
ans.
Vildi þá „erindsrekinn“ óður verða
fyrri til, að ná ráðherrann tali, og bar
i því skyni fyrir sig þá orðsendingu frá
deildarstjóra A. Dybdal*. að hann ætti að
ná fundi ráðherrans einmitt á þessari
mínútunni(!)
En úr þeirri.deilu skar þá ráðherrann
á þá leið, að hann skipaði svo fyrir, að
dr. Valtyr skyldi ná tali sínu fyrst, og
varð þá svo að vera, þótt „erindsrekan-
úm“ þætti það ærið súrt í broti, og á
hann kæmi þykkjumót nokkurt.
Mælt er, að „erindsrekinn“ hafi síðan
gengið á fund dönsku ráðherranna, eins
eptir annan, en niðurstaðan varð alls
staðar sii sama, að ráðaneytið hefði enn
eigi íhugað tnálið, og gœti því ekkert álit
'látið ttjiyi nm það að svo stöddu.
Þessi sendiför apturhaldsliðs-„erinds-
rekans“ varð því, sem einu gilti, er-
indisleysan einber.
Vlá og nærri geta, hvort vinstrimanna-
ráðaneytinu, er byggir stjórn sína á
meiri hluta þings, hafi eigi þótt sendi-
för þessi kynleg, og bera í meira lagi
vott um litiJsvirðingu á þingræðinu.
Hún hefur séð, hvað mönnunum gerði;
_______________ I
*) Að hr. .4. Dybdal gerði sér Str’ák’ 'Férð á
fund ráðherrans, til þess að beiðast ‘AHéýrrfat
fyrir þenna sendisvein landshöíðingja- Dgöapt-i
urhalds-„klíkunnar“, sýnir vel sainyinnurijj. við
skrifstofuvaldsliðið. —