Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.11.1901, Blaðsíða 8

180
Þjóðviljinn.
XY, 44.-45,
steini sitt innilegasta hjartans þakklæti,
fyrir þá höfðinglegu gjöf, er hún gaffé-
laginu, áður en hún fór af iandi burt,
nfl. 400 Q f'aðma úr eignarjörð sinni
Dvergasteini. — Oskar íélagið henni,
einn fyrir alla, og allir fyrir einn, allrar
sannrar lukku og farsældar i bráð og
lengd, í hennar nýja heimkynni, Nýja-
íslandi i Canada.
Hlíðarkoti 26. október 190 L.
Sig. Bjarnason,
skrifari félagsins.
Til gamle og uuge Mænd
anbefales paa det bedste det nylig i
betydelig udvidet Udgave udkornne
Skrift af Med.-Raad Dr. Múller om et
FORSTYRRET j^ERVE- OG
EXUAL-^YSTEM
og om dets radikale Helbredelse.
Priis incl. Forsendelse i Konvolut
1 kr. i Frimærker.
C111■ t Rober, Braunschiveig.
W
fimburvGízlun
í Noregi, sem hefir nægar birgðir, til að
sinna pöntunum, óskar að komast í sam-
band við kaupmann, eða „agent“, er selt
getur heflaðan og óheflaðan húsavið, svo
sem klæðningsborð, panel, gólfborð, ó-
heflaða planka, borð og trjávið af öllum
stærðum. Svar, er tiltaki ómakslaun, og
greini meðmæli, merkt: „A. B. 3423“
sendist Aug. I. Wolff & Co Ann. Bur.
Kjöbenhavn.
\ ottorð.
I rúm 8 ár hefur kona mín þjáðst
mjög af brjóstveiki, taugaveiklun og
slæmri meltingu, og hafði hún þess vegna
reynt ýmisleg meðöl, en árangurslaust.
Jeg tók þvi að reyna hinn heimsfræga
Kína-lífs-elexír hr. Yaldemars Petersens
í Friðrikshöfn, og keypti jeg því nokkrar
flöskur hjá J. R. B. Lefoli á Eyrarbakka.
Og þegar hún hafði brúkað 2 flöskur, tók
henni að batna, meltingin skánaði, og
taugarnar styrktust. Jeg get því af eigin
reynzlu mælt með bitter þessum, og er
viss um, ef hún heldur áfram að brúka
þetta ágæta meðal, nær hún með tíman-
um fullri heilsu.
Kollabæ í Fljótshlíð, 26. jan. 1897.
Loptur Loptsson.
Við undir ritaðir, sem höfum þekkt
konu L. Loptssonar í mörg ár, og séð
hana þjást af ofan nefndum veikindum,
getum upp á æru og samvizku vitnað
að það er fullkomlega sannleikanum sam-
kvæmt, sem sagt er í ofan rituðu vottorði
hinum heimsfræga Kína-lífs-elexír til
meðmæla.
Bnrhtr Sigurðsson, Þorgeir Ouðnason,
fyrverandi bóndi bóndi
á Kollabæ. á Stöðlakoti.
I v íii:í-1 iíx-elex íi-inii fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að verðið er,
sem fyr, að eins 1 kr. 50 aur. fyrir
flöskuna. —
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir þvi, að standi
á flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas í hendi, og firma
nafnið Valdemar Petersen, Nyvej 16
Kjöbenhavn.
THE
North British Ropework C°y,
Kirkcaldy
Contractors to H. M. Government
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilóðir og fœri.
Manilla og rússneska kaðla, allt sérlega
vandað og ódýrt eptir gæðum.
Einkaumboðsmaður fyrir Danmörk,
ísland og Færeyjar.
•Takob Cjrunnlögsson,
Kjobenhavn K.
óðv.“ ólicjrpis!
Nyir kaupendur að 10.. árg. gcta fcngið ðkeyp-
is þau nr., sem ókomin eru af yfirstandandi
árgangi, auk sögusafns þ. á., ef borgað er að
hálfu fyrir fram.
PRBNTSMIÐJA PJÓÐVILJANS.
234
Flaug honum þá strax i hug, að amma sín værf
dáin, leit því þegar á úrið sitt, og teiknaði hjá sér tím-
ann, er þetta bar fyrir hann.
Sköinmu siðar fékk hann svo bréf að heirnan, þar
sem honum var frá þvi skýrt, að amma bans, er elskaði
hann heitast allra barnabarna sinna, hefði dáið fljótlega.
Sannaðist þá, að hún hafði einmitt dáið
þenna sama kl. tímann, er fyrirburðurinn varð.
Svona kvaddi amma gamla barnabarnið sitt, er ekki
hafði minnstu hugmynd um það, að hún væri veik.
III.
Frú Féret, sem á heima í bænum Juvisy, og
er móðir póstafgreiðslukonunnar, sem þar er, befir skýrt
frá atburði þeim, er hér verður frá sagt.
Hún segir svo:
Það eru nú mörg ár, síðan fyrir mig bar atburð
þann, sem eg ætla mér að segja hér frá, en engu að
síður er hann mér þó jafn minnisstæður, sem gjörzt hefði
í gær.
Svo rnikil áhrif hafði hann á mig, að þó að eg
yrði hundrað ára, myndi hann mér þó aldrei úr minni líða.
Það var árið 1854, er Krimstríðið stóð yfir.
Jeg átti þá heima í „Rue de la Tour“ í Passy.
Fór eg þá ofan í kjallarann, er komið var undir
hádegi.
Það var gluggakytra á kjallaranum, er sólin skein
inn um, svo að ljósbjarma lagði á gólfið.
Virtist mér þá allt í einu, að sá hluti kjallaragólfs-
ins, er ljósbirtuna lagði á, væri sendin sjávarströnd, og
235
sá eg þá einn frænda minna, er var sveitarforingi í hern-
um, liggja þar á sandinum, sem dauður væri.
Við sýn þessa varð eg svo hrædd, að mér var ó-
mögulegt, að halda feti lengra, en drógst með naumind-
um upp stigann.
Heimilisfólkið, sem strax veitti því eptirtekt, hve
föl eg var og óstyrk, gekk þá þegar á mig, hvað um
væri að vera.
Sagði eg því þá, hvað fyrir mig hefði borið, og
gjörðu þá allir að eins háð og narr að mér.
En fjórtán dögum síðar barst oss svo sú sorgar-
fregn, að Solíer sveitarforingi, frændi minn, væri látinn.
Hafði hann látizt, er hann var að stíga á land í
Varna.
Og lát hans hafði borið upp á sama daginn, er eg
sá hann í kjallaranum, liggja endilangan á sandinum.
IV.
Frú Ulric de Fonvíelle sagði Flammarion
17. janúar 1899 frá fyrirburði einum, er bar fyrir hana
sjálfa, og fjölskyldu hennar var kunnugt um.
Hún átti heima í Rotterdam.
Kvöld eitt, er klukkan var nær ellefú, var kvöld-
bænin lesin hátt, að öllu heimilisfólkinu viðstöddu, svO'
sem siður var til, og fór svo hver til síns herbergis.
Frú Ulric de Fonvielle var háttuð fyrir örf'áum
mínútum, og lá vakandi í rúmi sínu.
Sér hún þá, að rúmtjaldið er dregið sundur til fóta,
og birtist henni þar ein af æskuvinkonum hennar, er
hún eigi hafði séð í þrjú ár, sakir einhvers sundurlyndis,-
er vinkona hennar var orsök í.