Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 21.01.1902, Blaðsíða 3

XVI. 3.
Þ JÓBVILJINN.
11
nýjungar þaðan, netna áfram haldið lát-
lausum blekkingum og „agitationum“ af
hálfu apturhaldsliða á ísafirði, til að reyna
að tryggja sýslumanni þingmennsku.
21. des. siðastl. andaðist í ísafjarðar-
kaupstað verzlunarmaður Viggo Vedholm,
34 ára að aldri, sonur Jóns Vedholm’s
gestgjafa og Ágústinu konu hans. Hann
var kvæntur Friðrikku Haraldardóttur,
Magnússonar Ásgeirsen, og varð þeim
fjögra barna auðið; en eitt þeirra lá á
líkbörunum, er faðir þess lézt. Viggo
heitinn hafði verið lasinn 2—3 daga, en
f’ór svo á fætur, og gekk að störfum sín-
um, en sló þá niður aptur, svo að hann
varð að fara heim um hádegisbilið, en
var örendur eptir 1—2 kl.tíma ofan
greindan dag, og telja læknar, að hann
bafi látizt af' hjartaslagi.
Viggo sálugi hafði menntazt á Möðru-
Vallaskóla; hann var stilltur maður, fríður
8ýuum, 0g karlmenni að burðum, manna
vandaðastur til orða og verka, og ötull,
að hverju sem hann gekk. Hann var
bókhaldari við verzlun Árna Sveinssonar
a Isafirði í nokkur undanfarin ár.
Hið sviplega fráfall Viggo’s sál., á
bezta skeiði, er því mjög sorglegt, ekki
að eins fyrir ekkju hans, hans liáaldraða
föður og móður, heldur og fyrir aðra, er
kynni höfðu af bonum. —
í siðastl. nóvembermánuði andaðist að
Selakirkjubóli í Önundarfirði Guðmundur
smiður Einarsson, er þar hefir lengi búið,
nálægt sextugu. — Hann hafði stungið
s>g á fiskbeini, viku fyrir andlátið, og
bolgnaði upp handleggurinn allur, og dró
bólga hann til bana. Gruðm. sálugi
var smiður góður, og margt vel um hann.
7. des. varð bráðkvaddur í Skálavik
i Mjóafirði i Isafjarðarsýslu, á heimili
Halldórs bónda Glunnarssonar, Þórarinn
Guðmundsson, maður ókvæntur, á bezta
aldri —
I s. m. andaðist i Meiri-Hattardal í
sömu sýslu, eptir miklar þjáningar, göm-
ul kona, Solveig að nafni, er lengi var
ráðskona hjá Jens sál. Olafssyni á Eyri
í Skötufirði.
Að öðru leyti eru ísfirzkar fréttir í
bréfköflum hér á eptir.
Yestur-ísafj arðarsýslu, Önundarflröi 18. des.
1901 : „TíSarfar hefir verið hér fremur stirt
seinni part nóvembermánaðar, og það, sena af
er desember, stórkostlegar rigningar, og þar af
leiðandi skemmdir á heyjum, af því að járnþök
eru of fá. — Sjúkalt hefir verið hér í firðinum
í haust, og í vetur, einkum hin svo nefnda
skarlatsótt. — Fiskafli varð i meðallagi hér i
firðinum i haust. — Kjötverð á Flateyri var
10—18—20 aur., nema hæðst á Sólbakka að eins
19 aur, enda hefir það verið vani hvalveiða-
manna nokkur undan farin ár, að borga minna
fyrir sauðaket, en kaupmenn. — TJm politík er
hér enn fátt talað, og nýja blaðið „Vestri“
keyptur af mjög fáum“.
Yorður-ísafjarðarsýslu, Álptaflrði 1. jan.
1902: „Tíðarfar getur ekki annað, en kallast
gott, nema heldur óstöðugt, þar til um .jólin, er
gerði heiðbirtu og stillur, með 5—8 gr. frosti
á reaumur; en hæðst hefir frost oi’ðið hér 12
stig. — Jörð má heita snjólaus, en láglendi
nokkuð svellrunnið, og jörð hrímuð, svo að
skepnur láta ílla við henni. —• Aflafréttir dauf-
ar, sem stendur; einn bátur reri í gær, og lagði
20 lóðir einskipa, og aflaði 30 drætti uppá
skipið.
Komið er hér á gang isfirzka „klíku“-blaðið
„Yestri11, og halda sumir, að hann ætli að taka
arfinn eptir „Gretti“ sál.; ekki er hann víðles-
inn hér; stöku menn kaupa bann í félagi, og
lítíl áhrif mun hann hafa á sannfæring manna,
hvað politik snertir, enda má heyra það ásum-
um, að þeir skilji ekki stefnu hans, eða rök-
semdir í stjórnarskrármálinu, og þyki allt eitt-
hvað á huldu. Það vill lika svo vel til, að
margir vit.a og skilja, að bakvið allt skrafið
liggur það eitt, að þeir vilja fá skírðan um
Arnarhólsgoðann sinn; þar í er fólgið allt
„heimastjórnar“-gumið. Þeir vita svo vel, að
þá er hans valdsjúku vinasálum borgið, hvað
æðstu embættin snertir.
Bindindisfélagið „Morgunstjarnan11 við Álpta-
fjörð hélt 5 ára afmæli sitt í gærkveldi, í hús-
um P. Herlufsens á Dvergasteinseyri, er léði
félaginu hús, ljós og kol, endurgjaldslaust; en
menn hans höfðu skreytt húsið með fánum að
innan; 2 fánar voru dregnir upp á stengur við
inngangshliðið, og á milli þeirra var fest papp-
írslukt, með orðunum „gleðilegt nýtt ár“; en
yfir inngangsdyrum hússins önnur lukt, með
orðinu „velkomnir11, og myndaði orðið boga, og
stjarna innan i boganum. Kanónum var skot-
ið, og fleira gert félagsmönnum til heiðurs.
Ifélagsmenn höfðu blysför utan og innan með
firðinum Einn félagsmanna hélt fyrirlestur
um bindindismál, og skemmtu menn sér svo
við söng og dans. — Félagsmenn eru nú nær
100, og er vonandi, að félag þetta eigi góða og
farsæla framtíð fyrir höudum".
Korður-tsafjarðarsýslu 31. des. 1901: „Yerzl-
unarstjóri Jön Laxdal „agiterar11 af öllum lífs-
ins kröptum fyrir „Yestra“, og þingmennsku
Hannesar. Fá allir lánaðan „Vestra11 hjá Tangs-
verzlun, þótt ekki sé að nefna um „sitt pundið
af hverju11. — Allar búðarhurðir eru alþaktar
feikna stórum lofdýrðar auglýsingum um
heimastjórnarblaðið(!!) „Vestra11, og hvílík vel-
gjörð það sé við föðurlandið(!) að kaupa hann“.
Bessastöðum 21. jan. 1902.
Tiðarfar. Síðan á nýjári háfa gengið hörð
16
Á hinn bóginn segja aðrir, að hann hafi afsalað sér
aðalstigninni, til þess að gjörast kaupmaður.
hn hvernig sem þessu er varið, þá er það víst, að
þegar hann fluttist til Beutlingen, fýrir tuttugu árum,
og stofnaði þar spunaverksmiðjuna, þá kallaði hann sig
blátt áfram Heiwald.
Þremur árum siðar fluttist bróðir hans til héraðs-
ins, og keypti þá Gromberg.
Mikið fé höfðu þeir bræðurnir ekki, því að einatt
voru skuldheimtumennirnir að ónáða þá.
En þegar ein holan var fyllt, gapti hin.
Þetta hafa nábúar þeirra sagt mór, hvort sem satt
sr) eður eigi. £n sjálfur hefi eg að eins haft kynni af
F 1 sex ár, og var þeim þá farið að vegna mun bet-
ur, en aður, ejgj yærj göm
u siðan Pólverjinn hvarf, hafa menn veitt því
eptirte t, að þeir bræður borga jafnan skuldir sínar á
réttum tima.
tetöku sinnum eru þeir ag vísu i peningavandræð-
um, en hvor hjálpar þý öðrum.
Þetta vakti þegar umtal mikið í Beutlingen um
þær mundir.
„En hefir róttvísin ekkert gert, til að komast eptir,
hvað orðið hafi um vesaling8 Pólverjann?“ mælti hr.
Steinert.
„Jú, ekki vantaði vist rannsóknirnar, og skriptirn-
ar“, svaraði gestgjafinn. „En allt varð það árangurslaust.
Hr. Karl af Heiwald vissi ekkert, hafði verið all-
an flaginn á dýraveiðum, og ekki séð Pólverjann, er
spurt hafði eptir honum á heimili hans, Gromberg.
13
„Svo skal þá og vera“, mælti gestgjafinn. „En
það er nú löng saga, að segja frá því“.
„Annars er mór að vísu leyti skylt, að skýra yður
frá þessu“, mælti hann enn fremur, „því að ekki get
eg með góðri samvizku látið yður aka til Beutlingen
á næturþeli, og vera svo skorinn á háls.
Látið nú fara með koffortið yðar upp á herbergið,
því að ekki farið þór hóðan eitt fet í kvöld, er þér
hafið sögu mína heyrt“.
„Um það tölum við nú seinna, því að enn er lengi
bjart“, mælti hr. Steinert. „En segið mér nú sögu þessa,
hr. Brun, þar sem þér hafið æst svo mjög forvitni
mína“. —
Hr. Brun helti þá enn á ný í glasið sitt, hallaði
sér svo makindalega aptur á bak í stólnum, hugsaði sig
ofur-lítið um, og hóf svo frásögu sina, sem hér segir:
„Það eru nú liðin rétt átta ár, siðan eg fluttist
hingað frá M ...
Jeg hafði þá enga hugmynd um, hvílíkt eyðihérað
hér var, því að ella hefði eg sezt að einhvers staðar
annars staðar.
Grestgjafi, sem gerir sér far um, að hafa á boðstól-
um góðan mat, gott rúm, gott öl, ganga vel um beina,
og selja ekki flýrt, getur ávalt komizt áfram í lífinu.
Jeg get heldur ekki kvartað yfir því, að jeg kom-
izt hér ekki af; en galli er það, að mega vænta þess á
hverri stundu, að frétta um morð og rán í nágrenni
sínu“.
„ Já, jeg hefi eitthvað heyrt um það, að hórað þetta
sé íllræmt“, mælti Steinert, „en er nú svo mikið hæft í