Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.04.1904, Blaðsíða 4

64
Þjoðviljínn.
JPyngsla-kvefvesöld var og að ganga þar
vestra.
Yerzlunarfrelsis-afmælisins var minnzt í
Eeykjavik 15. þ. m., og talsvert þar um dýrðir.
—/Ollum verzlunarbúðum var lokað kl.Jfl.í. h.,
og á hádegi gengu verzlunarmenn í skrúðgöngu,
og með lúðraþyt, upp í kirkjugarð, og lögðu'þar
hlómsveig á leiði Jíms sáluga SigurðsBOnar.
Seinni part dags héidu "verzlunarmenn sam-
sæti í „Iðnó“, en stúdentar á hotel „fleykjavík11,
og enn fremur héldu . skólapiltar samsæti í B^ru-
félagshúsinu („Bárubúð“/, .og var hvívetna gleði-
bragur, og góð skemmtun.
Yerzlunarstúlkur héldu og samsæti á „Sig-
riðarstöðum“.
Með strandbátnum „Hólar“, er 15. þ.- m. fór
frá Reykjavík, suður og austur um land, fór.land-
ritari Kl. Jónssmi snögga ferð til Akureyrar..
Skipstjóri á „Hólum“ er nú Órsted, er áður
var skipstjóri á „Skálholti“, og munu fáír sakna
Öest-Jakobsen’s, er opt þótti ærið einráður og ó-
þjáíi.
Skipstjórinn, sem nú er á „Skálholti11, heitir
Lassen, og var þar áður stýrimaður.
Giifuskipið „Jarl“, leiguskip Thore-fólagsins,
lagði af stað frá Keykjavik til útlanda 12. þ. m.
— Með skipinu tóku sér far til útlanda: kon-
súlsfrú Aywsta Thomsen, og ekkjufrú Friðnkka
Briem.
"V o 11 o i* ð -
Ííg hefi í inörg ár þjáðst af innanveiki,
lystarleysi, tauyaveiklun, og öðrurn las-
leika, og opt fengið meðul hjá ýmsuui
læknum, en árangurslaust. Nú hefi eg
upp á síðkastið farið að taka inn Kína-
lífs-dexír frá hr. Valdemar Petersen í Frið-
rikshöfn, og hefir mér jafnan batnað tals-
vert af því, og finn eg það vel, að eg
get ekki án þessa elexirs verið.
Þetta get eg vottað með góðri sam-
vizku.
Króki í febrúar 1908. • .
Guðbjöry Guðbrandsdóttir.
* *
*
I-tírra-líf«-elexír*inn fæst hjá
flestum kaupmönnum á Islandi, án nokk-
urrar tollhækkunar, svo að ' verðið er,
sem fyr, að eins 1 kr, 50. aur. fyrir
flöskuna. -—
Til þess að vera vissir um,aðfáhinu
ekta Kína-iífs-elexír, eru kaupendur beðn-
ir að lita. vel eptir því, að standi á
flöskunni í grænu lakki, og eins eptir
hinu skrásetta vörumerki á flöskumiðan-
um: Kínverji með glas i hendi, og firma
nafnið Yaldimar Petersen, Frederikshavn
Kontor & Lager Nyvej L6. Kjöbenhavn,
Reiti ííminn
til þess að gjörast kaupandi
XVIII. árg. „Þjóðv.“
Þeir, sem eigi hafa áður verið kaup-
endur blaðsins, ættu að kynna sér aug-
lýsinguna í 49. nr. fyrra árgangs, til þess
að sjá kostakjörin, sem nýjuin kaupend-
um bjóðast:
S m 200 bls. af skemmtisögum 5J
og auk þess síðasti ársfjórðungurinn af
17. árg. „Þjóðv.“, hvorttveggja
alveg ókeypiís.
Hvað skyldu þau blöðin vera mörg,
er bjóða slika kosti?
KV Lll., 16.
?5p(F” Reykvíkingar geta paiitað blaðið
hjá hr. Sknla Þ. Sívértsen, Ingólfsstræti,
Reyk'javík. )
TiS kaxrpandanna.
Kaupencþir < „Þióðv.“, er enn hafa eigi
greitt andvii«ð+“—blaðsins, eru
beðniv að seyuli< aiidvirðió som fy.rst.
Áminning" þessi nEör bð sjálfsogðu eigi
síðnr ti! hiuna, er jafn- framt skulda and-
virði blaðsins frá fyrri áriim.
HSteensen’
er aCtió öen Seóste.
PKMNTSM H).r A r>J( H) V11,.I A N S.
66
til Landy Court, til að votta samhryggð sína, hugga
venzlamenn hins látna, og leggja á ráð, hvað gera skyldi.
Líonel lávarður, sem erft hafði lávarðstignina, hliðr-
aði sér þó algjörlega hjá þeim ráðagerðum, og hafði eigi
aðra, en síra Ching, og systurson sinn, í ráðum með sér
uin það, hvernig ná ætti i morðingjann.
Allir töldu Durrant sekan, því að flótti hans, og
hvarf hringsins, þóttí bera að honum böndin.
Eleonora hélt sig í herbergi sínu, og læsti þar að
sér, en vildi hvorki sjá föðurbróður siun, né William
frænda sinn.
Sira Ching, er reyndi að mýkja harm hennar með
huggunarorðum trúarinnar, var eini maðurinn, sem fékk
að koma inn til hennar.
Eleonora hlýddi að vísu á huggunarræður síra Ching(s,
en var þó, sem utan við síg, enda hafði hún nú allan
hugann á því, að komist yrði eptir því, hver morðinginn
væri, svo að honum yrði hegnt að maklegleikum.
„Hvað hefir verið gjört“, greip htm fram í ræðu
prestsins, „til þess að hefna dauða föður míns?u
„Lögregluliðinu í Katterton hefir verið gjört aðvart“,
svaraði síra Ching, „og auk þess hafa verið gjörðar ráð-
stafanir til þess, að fá njósnarmann frá Lundúnum“.
„I hvaða skyni?u
„Til þess að grennslast eptir því, hver myrt hafi
lávarðinn“, svaraði síra Ching.
„Eins og það só nokkrum vafa bundið“, svaraði
Eleonora fyrirlitlega, „að þessi Durrant myrti hann“.
„Yór höfum ekki nægar sannanir gegn honum“,
svaraði síra Ching stillilega. „Verið eigi of fijót í dóm-
um, barnið mitt“.
67
„Eru sanoanirnar ekki nægar?u mælti Eleonora.
„Durrant vilcli fá hringinn keyptap, en faðir minn vildi
ekki selja hann, og var Durrant hór því um nóttina, en
var horfinn að morgni með hringinn, og íaðir rninn lá
myrtur. Hverjum öðrum, en Durrant, getur þá verið til
að dreifa?“
„Hr. Kynsam trúir því eigiu, svaraði sira Ching.
„Hanri segir Durrant of mikla bleyðu til þess, að geta
framið jafh voðalegan glæpu.
„Hann þekkir þenna vin sinn sýDÍlega mjög velu,
tautaði Eleonora, og kreisti samau höndunum.
„Ef þór viljið spyrja hr. Kynsam---------“
„Jeg vil einskis spyrja hann“, svaraði Ffleonora
með ákefð, „og engan mann sjá, sira Ching, fyr en
jarðað verður“.
Sorg Eleonoru brauzt nú fram af nýju, og sira
Ching hvarf því frá henni, svo að hún gæti grátið í
einrúmi.
Þegar hann gekk otau stigann, sá hann, að lögreglu-
þjónn frá Katterton var kominn.
Dove — svo hót lögregluþjómiinn — var drjúgur,
og upp með sér, þótt eigi sæi það á honum, að hann
reiddi skynsemina í þverpokunum.
Lögregluþjónn þessi, William, og Líonel voru nú
að rannsaka bókaherbergið.
„Hór hefir eigi verið hreift við neinum hlut, siðan
uppvíst varð um morðið", mælti nýi lávarðurinn, „nema
hvað veslings bróðir minn hefir verið borinn þarna inn
i herbergiðu.
„Hétt! rótt! Það er, eins og það á að verau, svar-