Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.07.1904, Blaðsíða 3

t>jÓB VILJIN N!
111
XVI ll., 2d
um tvo skipsfarma af hAlf-verkuðum smáfiski
hér við Djúp, og er það toluvert minna, en í
fyrra, onda minni fiskut- til hjá almenningi, en
þá var.
Kaupmaður L. Zöllner í Newcastle var hér
ný skeð á ferð, og keypti þá verzlun Arna
Sveinxsonar kaupmanns, verzlunarhús, þilskip,
vöruleifar o. fl., og byrjar að reka hér fasta
verzlun, að mælt \sr.
Mislingarnir breiðast enn lítið út hér í kaup-
staðnum, að eins komnir í B —6 hús, og eru mjög
vægir, sem betur fer. — Ný frétt er hingað, að
mislingar séu komnir á einn bæ í G-ufudalssveiD
inni i Barðastrandarsýslu, og eru það slæmar
fréttir, ef sannar reynast1-.
Blaðið „Norðurland“
skiptir um ritstjóra á hausti komanda, með
því að núverandi ritstjóri þess, hr. Einar Hjör-
leifsson, sleppir þá ritstjórninni, en bróðir hans,
hr. Sigurður Hjörleifsson, kemur í hans stað, og
afsalar sér í því skyni læknisembættinu í Höfða-
hverfishéraði.
Hr. Sig. Hjörleifsson er mjög vel ritfær mað-
ur, og áhugamikiil um landsmál, svo að óefað
má vænta góðs af ritstjórn hans.
Manntjón.
Þnð er nú talið vist, að hákarlaveiðn skipið
„Christian11 frá Akureyri hafi farizt í uppstign-
ingardagshretinu, með því að ekkeit hefir enn
til þess spurzt.
A skipi þessu voru 12 menn, allir úr Svarf-
aðardai í Eyjafjarðarsýslu, og hét skipstjórinn
Sigurður Halldórsson, bóndi á Grund, kvæntur
maður, en stýrimaður var Sigfús Björnsson frá
Brekku, einnig kvæntur maður. — Hásetar á
skipinu voru: Arngrímur SigurðssOn á Grund,
Halldór Þórarinsson og Sig. Sigurðsson, báðir
frá Syðra-Garðshorni, Jón Jónsson og Stefán
Jónsson, báóir til heimilis í Miðkoti, Kögnvald-
ur Jónsson, kvæntur maóur á Skeggstöðum, Jón
Jónsson á Ytra-Hvarfi, Sigfús Bergsson á Hofsá,
Björn Björnsson á Hóli, og Magnús Jónsson frá
Upsum.
Flest voru þetta röskir menn, á bezta aldri,
og er það því þungbær skattur, sem Ægir hef-
ir nú, sem 'optar, lagt á landið.
íslenzk-ensk orðabók, eptir Geir T.
Zo'éga, kennara við lærða skólann í Reykja-
vík, er nýlega komin út.
Bók þessi bætir úr almennum, og
mjög tilfinnanlegum, skorti, og fær því
óefað mjög mikla útbreiðslu, enda er
bókin prýðilega úr garði gerð, og bæði
höfundinum, og kostnaðarmanninum, Sig-
arði bóksala Kristjánssyni, til mikils
sóma.
„Þjóðv.'1 gerir ráð fyrir, að minnast
bókar þessarar nákvæmar síðar, en vildi
ekki láta dragast, að benda almenningi
á það, að bókin er komin út, svo að menn
geti sem fyrst pantað hana hjá bóksölu-
mönnum.
Prestastefna (synódus) þjóð-
kirkjunnar var haldin i Reykjavík 28. og
29. f. m. —- Hófst hún að vanda með
guðsþjónustu í dómkirkjunni. Varleikiö
á hið nýja pípuorgel, en ekki á hið gamla
harmonium, og þótti það mikil umskipti
og góð. Sra Olafur Magnússon i Arnar-
bæli sté i stólinn; kom hann viða við í
ræðu sinni og talaði all skorinort um
ýmsa vanhagi kirkjunnar hér á landi.
Úr kirkjunni gengu synódus inenn til
fundarsals efri deildar i alþingishúsinu
og setti biskup þar fundinn með um 20
kennimönnum, en forsæti hafa stiftsyfir-
völdin á þeim fundum.
A prestastefnu þessari gerðist það er
hér segir:
Styrktarfé til andlegrarstéttar manna
— nál. 4400 kr. var þar úthlutað eptir
tillögum stiptsyfirvalda jlö uppgjafaprest-
um og 66 prestsekkjum.
Biskup gerði grein fyrir hag prests-
ekknasjóðsins. Eigur hans eru nú fullar
24 þús. kr. Hefur höfuðstóll hans í nokk-
ur ár aukist um nær 500 kr. á ári. Styrk-
ur úr honum til prestsekkna var i þetta
sinn 800 kr.
Þar næst skýrði biskup frá helztu
sögulegu viðburðum í þjóðkirkjunni árið
sem leið, samkvæmt yfirliti, er hann hafði
skráset. Sú nýlunda hafði meðal annars
orðið á árinu, að prestur einn hafði dæmd-
ur verið í synodalrétti í 10 króna sekt
til prestsekknasjóðs og svo málskostnað
fyrir það að hann hefði í heimildarleysi
gefið saman hjón úr öðru prestakalli.
Synodalréttinn sátu styptsyfirvöldin
með tilkvöddum meðdómendum, þeim
leotor Þórh. Bjarnarsyni, prófasti Jens
Pálssyni, og docent síra Jóni Helgasyni.
Þá flutti prestaskólakennari síra Jón
Helgason fyrirlestur um, hvar nú væri
komið vísindalegum rannsóknum um rit-
vissu Jóhannesar guðspjalls. Er fyrir-
lestur þessi kafli úr handriti að bók, er
brátt verður útgefin.
því næst var tekið til umræðu altaris-
sakramentið; sérstaklega hin þverrandi
notkun þess hér á landi. Flutti Jens
prófastur Pálsson inngangs ræðuna. og
spunnust af umræður, er stóðu nær 2
stundum og margir tóku þátt í.
Loks flutti guðfræðiskandidat og innra-
trúboðs starfsmaður Sigurbjörn A. Gísla-
116
en jeg fór, heyrði eg Durrant bjóða bróður rnínum 5 þús.
sterlingspunda f'yrir hringinn, en hann synjaði boðinu.
Skömmu síðar fór jeg burt, og gekk i rekkju, í
stað þess að fara irm í roykherbergið, eins og eg er van-
ur. Jeg heyröi engán óvanalegan hávaða um nóttina,
og vissi ekkert um inorðið, fyr on eg var vakinn um
morguninn.
Lik bróður mins lá svo sem herbergisþernan hefir
skýrt frá, og ímynda eg mér, að hann hafi gripið i
borðdúkin, er morðinginn stakk hann, til þess að detta
ekki, og hefir þá dregið hann með sér i fallinu.
Askjan, sem hringurinn var geymdur í, lá innan i
borðdúknum, og tók William hana upp, en sá þá, að
hringurinn var horfinn, og veit eg eigi, hver honum
hefir stolið.
Miðglugginn, er veit út að graspallinum, stóð op-
inn, en aptur var hanri þó kvöldið fyrir, og hygg eg,
að broðir minn hafi eigi opnað hann, þar sem hvass-
viðri var.
Að því er mér er kunnugt, átti bróðir minn enga
óvini, því að hann var mjög vel látinn maðurtl.
Skyrsla síru Ching’s.
„Jeg er kaþólskur prestur, og skriptafaðir í Landy
Oourt.
15. júní kom Kynsam inn til Píers lávarðar með
vin sinn, Durrant að nafni, og var jeg þá staddur í bóka-
herberginu.
Það er vani minn, að leika á orgel i bænahúsinu
á kvölliin> °g var jeg þar staddur, er Píers lávarður
gerði mér boð, að koma með „hringinn helga“ i bóka-
113
Hann fann, að vörnin var veik, en hafði þó eigi
aðra vörn fram að færa, og eina vonin hans var, að
Líonel myndi staðfesta þá skýrslu hans, að rniklar skuld-
ir hvíldu á eigninni, og var þá skiljanlegt, hvers vegna
Píers lávarður vildi farga hringnum.
„Hringurinn helgi“ var í vasa Drage’s, þar sem
hvorki Durrant, eða Kynsam, höfðu gert tilraun til þess,
að fá liann aptur.
Durrant taldi þó víst, að hann fengi hringinn aptur,
er rannsóknum væri lokið, því að væri fjárhag Lametry-
ættarinnar svo komið, sem sagt var, þá var ólíklegt, að
nýi lávarðurinn slægi hendinni á móti 5 þús. sterlings-
punda.
I þessum hugsunum var Durrant, er eimreiðin nam
staðar á Barnstaple-járnbrautarstöðinni.
William hafði simritað til vagnstjóra síns frá
Lundúnum, og vagn hans beið hans því skammt frá járn-
brautarstöðinni.
Durrant og Drage settust upp i vagninn, ásamt
William, og óku þeir svo til Landy Court, og komu þang-
að kl. 9 um kvöldið.
Síra Ching kom hlaupandi á móti þeim, og var
auðsætt, að forvitnin skein út úr andliti hans.
„Eruð þér komnir heim af fúsum og frjálsum vilja?“,
mælti hann til Kynsam, með öndina i hálsinum.
„Já, ásamt hr. Durrant og Drageu, svaraði Kyn-
sam.
„Jeg fékk Kynsam, til að hverfa heim aptur“,
mælti Drage, „og ferð mín til Lundúna var eigi árang-
urslaus".