Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.10.1904, Side 3

X V111 , 43.
Þjóbviljinn
171
skipinu, var bankastjóri Erníl Schou, ungfrú Leo-
poldina Daníelsson, o. fl.
Sjónleilrir. Leikfélag Eeykjavíkur iék 23. þ.
m. tvo smáleiki: „G-estina í sumarleyfinu11, ept-
Hostrup, og „Fyrirgefið þér“, eptir E. Bögh. —
Þetta er í fyrsta skipti, er félagið leikur í haust,
og var aðsókn mikil.
Hús og tún tll söln.
Að Breiðabóli í Ytri-Skálavík i Norð-
ur-Isafjarðarsýslu er til sölu íbúðarhús, á-
samt útihúsum og stórum túnbletti. —
Um kaupin má semja við Magnús Jbns-
son á Breiðabóli i Ytri-Skálavik.
er aftió óen Seóste.
með viðurkenningu fyrir hina tniklu yfir-
burði, sem Kí n a-1 í f's-e 1 ex i r frá Walde-
mar Petersen í Kaupmannahöfn hefir til
að bera.
Maga- ognýrnaveki. Eptir á-
eggjun læknis mins brúkaði eg elexírinn
við henni og batnaði alveg. Landby, sept.
1903. Kona óðalsbónda Hans Larsens.
Læknisvottorð. Eg hefi notað
elexírinn við sjúklinga mína. Það er
fyrirtaks gott meltingarlyf, og hef eg
rekið raig á ýms heilsubótarinerki þess.
Christiania, dr. T. Rodian.
Tæring. . . . leitað margra lækna, en
fékk þá fyrst töluverðan bata, er eg
reyndi elexírinn. Hundested í júní 1904.
Kona J. P. Amorsen kaupm.
Meltingarslæmska. Elexírinn hef-
ir styrkt og lagað meltinguna fyrir mór
og get eg vottað það, að hann er hinn
bezti bitter, sem til er. Xaupmannahöfn,
N. Rasmussen.
Brjóstslím. Eptir að eg er búinn
með 4'i af hinu nýja elexírseyði, get
eg vottað það, að það er tvöfalt sterkara,
en hið fyrra, og hefir gert mér meiri og
skjótari fróun. Yendeby, Thorseng, Hans
Hansen.
Niðurgangur . . . leitað lækna til
ónýtis, en batnað alveg aí elexírnum.
Kvistlemark 1903. Julius Christensen.
Y o 11 o r ð. Eg get vottað það, að el-
exirinn er ágætt meðal, og mjög gott
fyrir heilsuna. Khöfn, marz 1904. Cand.
phil. Marx Kalckar.
Slæm melting, svefnleysi og
andþrengsli. Mór hefir batnað til
muna af nýja seyðinu í vatni, 3 teskeið-
um þrisvar á dag, og mæli eg því fram
með þessum frábæra elexir við meðbræð-
ur mína, þvi að það er hinn bezti og ó-
dýrasti bitter. Kaupmannahöfn, Pa. Stór-
kaupmanns L. Friis Efterf. Engel.
Bleikjusótt. Elexírinn hefir lækn-
að alveg í mór bleikjusótt. Meerlöse,
sept. 1903. Marie Christensen.
Langvinnur niðurgangur. Sá
kvilli fór sívaxandi, þrátt fyrir stöðuga
læknishjálp og mjng reglubunbið matar-
ræði. En af elexírnum hefir rnór batnað,
og tná nú borða, hvað sem er. þKaup-
mannahöfn, april 1903. J. M. Jensen
agent.
Tek elexírinn inn daglega í portvíni
með morgunverði, og finnst það vera hið
bragðbezta og þægilegasta, sem eg hefi
nokkurn tima fengið í staupinu. Kaup-
mannahöfn. sept. 1904. Fuldmægtig
Schmidt.
Endurbætta seyðið. Það vottast,
að hinu nýi elexír er töluvertkraptmeiri,
og þó að eg væri ánægður með fyrri
bitterinn yðar, vildi eg þó heldur gefa
tvöfalt fyrir hinn nýja, með þvi að manni
batnar miklu fljótara af honum, og var
eg eins og nýr maður eptir fáa daga.
Svenstrup á Skáni. V. Eggertson.
176
■sem reyndi að fara sem vægilegast í sakirnar, er hann
sá, hve þreytulegur lávarðurinn var.
Lávarðurinn kipptist við, og horfði tortryggnislega
á Drage; en með því að Michael kom inn i sömu svip-
&n, mælti lávarðurinn við hann, all-byrstur:
„Biddu síra Ching að koma hingað“.
Þegar Michael var farinn, einblindi lávarðurinn stund-
arkorn á Drage; en William sat á stól við gluggann, og
tók ekki þátt í samræðunum.
Allir sátu þegjandi nokkur augnablik, en síðan mælti
lávarðurinn við Drage:
.„Þér grunið þó ekki síra Ching?“
„Jeg segi ekkert um það — i bráðinau, svaraði
Drage, og lagði töluverða áherzlu á siðustu orðin.
Lionel lávarður stóð upp, töluvert æstur, og tók að
ganga fram og aptur i herberginu.
„Þetta .er blátt áfram fásinna“, mælti hann gramur.
,„Á manni í þeirri stöðu, sem síra Ching er i, getur eng-
,inn grunur hvílt. — Og hvað ætti honum að hafa getað
:gangið til þess, að myrða Píers lávarð?“
„'Bíðið, unz þór heyrið skýrslu mína“.
„Hvaða skýrsla?“
„Hana geymi jeg, unz síra Ching er við staddur“.
„Þarna kemur síra Ching“, raælti William, í sömu
andránni, „og þori jeg að hengja mig upp á það, að hann
er ekki morðingja líkur“.
Presturinn gekk nú hægt og settlega inn i bókaher-
bergið, og mátti sjá það ,á útliti hans, að hann hafði þjáðst
jmjög siðasta sólarhringinn.
Engu að síður settist hann þó stillilega niður, í
173
Síra Ching leit á hann, og mælti:
„Já, það er rýtingurinn minn. Hvar hafið þér
fundið hann?“
„Jeg fann hann í blómsturkrukku, hórna úti í garð-
inum“.
„Hver getur hafa falið hann þar?“ spurði síra
Ching, og reyndi að stilla rödd sína.
„Sá, sem myrti Píers lávarð“, svaraði Drage.
„Hvað eigið þér við?“
„Jeg á við það, að Píers lávarður hafi verið myrt-
ur með rýtingnum þeim arna“, svaraði Drage.
18. kapítuli.
Lög kaþ&lsku kirkjunnar.
Gögn þau, er Drage hafði gegn sira Ching, voru
svo fullnægjandi, að von var, að hann áliti hann sekan.
Engu að síður fór því þó fjarri, að síra Ching feng-
ist, til að meðganga, þar sem hann þvert á móti taldi
allan grun gegn sér svo heimskulegan, að slíkt væri ekki
svara vert.
Hann stóð fast á þvi, að rýtingurinn hefði horfið,
•og þóttist hafa gengið beint til hvilu sinnar, er hann fór
frá Coffin sjúklingi, inn í bókaherbergið.
Engum kvað hann hafa brugðið meira, en sór, við
fregnina um morðið.
Presturinn var svo stæltur, að minnstu munaði, að
Drage yrði efablandinn, og ásetti hann sór því, að fresta
því til næsta dags, að fá sira Ching tekinn fastan.
Hann ætlaði að bera glæpinn á sira Ching í viður-
vist Lionel’s lávarðar, ef ske kynni, að hann meðgengi