Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.07.1906, Qupperneq 4

124
XX. 51,—32.
Þ JÓBVILJINN.
y t , r
þín orð um aldir standa
■•m silift «tjörnu-ljós.
Það er ei þjóði« eina,
sem þér nú flytur lof,
en fjöldi fróðra sveina
þór frægðar opnar hof.
Þú vaktir dimma daga
og drunga bægðir frá,
8TO yiir okkur Saga
í einu ljÓBÍ brá.
Þó ýmsar raddir reyni
að rýra land og þjóð,
þá ertú samt aá eini,
sem annað vekur hljóð.
Það orð, sem upp var kveðið,
það ætið finnur stað,
og huggað getur geðið,
ef gengur nokkuð að.
Því mnn í veröld vara
þitt vinalega mál,
og yfir aldir fara,
sem egta gull og stál.
Vér geymum œ í anda
þig, Austurrikis son;
þitt lof skal lengi standa
og lifa, Poestion!
B. G.
Frá ísaflrbl
er „Þjóðv“. ritað 30. júní síðastl.: „Síðari hluta
vorvertíðarinnar hafa aflabrögð þvi miður brugðizt
tilfinnanlega hér viðDjúp, einatt fremur tregt um
fisk 3—4 síðustu vikurnar,nemahvað stöku mótor-
bátar hafa öðru hvoru fengið góða róðra, er þeir
hafa sótt ofan á haf, — Héðan úr kaupstaðnum
ganga nœr tuttugu bátar til fiskjar i sumar, og
g»ti þvi komið mikil björg á land, ef afli yrði,
og sjóferðirnar væru tíðari, en verið hefir nú um
hríð - - Sild er nú einatt nóg í ádráttarvörpum,
og þarf þvi ekki beituleysi um að kenna
Til landsins hefir tiðin verið góð, nema norð-
an kulda-geljandi fyrri part þessarar viku, svo
að aðfaranóttina 27. þ. m. var hér t. d. að eins
tveggja stiga hiti. — Hvað grassprettu snertir
eru þó horfur fremur góðar.
Komið hefir til orða, að ýmsir bœjarbúar geri
alþingismönnum einhvem glaðning, er „Botniau
kemur hér við 10, þ. m., á ferð til útlanda, og
þykir þó sumum, sem það sé, að bera i bakka-
fullan lækinn“.
N/ir stúdentar,
tólf að tölu, luku burtfarprófi við hinn almenua
menntaskóla i f. m., og hlutu þeir einkunnir þær,
er hér segir:
Eiukunn Stiff
Jóhannes Askovold Jóhannesson I. 91
Páll Sigurðsson I. 84
Pétur Jónsson ..:... II. 81
Utanskóla:
Árni Ámason I. 104
Sigurður Jóhannesson Nordal . I. 104
Stefán Scheving Thorsteinsson . I. 97
Magnús Gíslason I 94
Konráð Ragnar Konráðsson . . I. 90
Pétur Hafsteinn Pétursson . . II. 82
Jón Sigurðsson II. 81
Yernharður Þorsteinsson . . . H. 77
Þórður Oddgeirsson III. 43
Loeknaskólinn.
Fyrri hluta embættisprófs hafa þar lokið: Guð-
mundur T. Hallgrimsson, með I. einkunn, og
Valdemar Steffensen, með II. betri einkunn.
Emboettispróf.
í lögfræði hefur Einar Arnórsson tekið við há-
skólann, og fékk mjög háa I. einkunn.
81ys.
Það er ekki ein báran stök með slysfarirnar
hér á landi þetta ár. Er enn frétt um fimm
slys er ýmist hafa valdið örkumlum eða bana.
í Þingholtsstræti i Evík voru tveir menn að
skjóta til marks að húsabaki. Nokkrir drengir
komu inn í gaxðinn, og var þeim skipað aðfara
burt, en í þeim svifum reið skotið af byssunni.
Lenti kúlan 1 brjósti eins drengsins vinstra meg-
in, og féll hann þegar niður meðvitundarlaus.
Drengurinn hót Kjartan, sonur Þorv. Þorvarðar-
sonar prentstjóra, 9 ára að aldri. Kúlan hafði
eigi náðst út er siðast fréttist, en þó var eigi
vonlaust um líf drengsins.
Auðvitað er hér um óviljaverk að rœða, en
ógætni mikil að fara svona með skotvopn inn í
miðjum bænum.
Þrettán ára drengur, Þórður Jóhannesson að
nafni, lenti með hægri hendina í sögunarvél í
verksmiðjunni „Völundi“, og tók hendina af.
Hann er á batavegi.
Þriðji drengurinn lærbrotnaði á þann hátt, að
hestur sló hann á götu i Kvik.
Enn vildi það slys til uppi i Borgarfirði, að
drengur datt af hestbaki og rotaðist. Hannvar
sonur Ásg. verzlunarm. Eyþórssonar, 8 ára.
Loks er þess, að geta að fyrsti Stýrimaður og
einn háseti á „Vestu“ slÖsuðust á höfninni á
Berufirði, í síðustu ferð hennar. Var verið að
skipa út vélarbát, er fara átti til Vestmannaeyja.
Missti stýrimaður alla fingur á annari hendinni
en hásetinn hægri handlegginn fyrir neðan ol-
boga. Þeir voru báðir fluttir á sjúkrahúsið á
Fáskrúðsfirði.
Kosnlr Landsdúmarar.
Vestur-Skaptfellingar hafa kosið Gunnar Ól-
afsson verzlunarstj. í Vik og Jón Einarsson hrepp-
stjóra í Hemru, en Eangæingar Einar Benedikts-
son sýslumann, Eyjólf Guðmundsson í Hvammi,
Grim Thorarensen i Kirkjnbœ og Tómas Sig-
urðsson á Barkarstöðum.
Orður og tltlar.
J. Jónassen landlœknir er orðinn dannebrogs-
maður og F. K. Wendel, verzlunarstj. á Þing-
eyri, — jústizráð.
YinnulijÚHYorðlauninn
var útbýtt i maimánuði til 22 vinnuhjúa. Fengu
6 fyrstu vorðl (1B kr.) en 16 önnur verðl. (10
kr.) Munir sömu og í fyrra. Verðlaunin hlufu
8 karlmenn af 24, er sóttu, og 14 kvennmenn
af 32.
134
komið of seint til járnbrautaretöðvanna, og gæti því tek-
ið þátt í skemmtun þessari.
nJæja!“ mælti hún, mjög innilega. „Jeg voca, að
við skemmtum okkur í kvöld. — En þarna er Xonstan-
tín Weletsky, og frú hans! Við verðum að heilsa þeím!u
„Ykkur fúrðar að líkindum, að þið hittið okkur hérna“,
mælti hún við venzlafólk sitt. „Þið hafið eflaust élitið,
að Við værum á leiðinni til Berlínar?“
Jeg sagði þeim nú, hvernig þetta hefði atvikazt, og
▼irtist mér helzt, að þeim hefði eigi þótt miður, þótt við
hefðum komizt af stað, sem áformað var. •
í þessum svifum kom og Sascha, og mælti við Hel-
enu: „Sex dansa vona eg, að þér ætlið mér í kvöld, og
beinasta dansinn, mazurkann, í ofanálag!“
Ymsir herrar mótmæltu þessari freku kröfu, og Tar
Boris einn þeirra, þvi að hann var konainn frá Kron-
stadt.
Jeg lét þá yrðast um þetta, eins og þeim þóknaðist
en geymdi mér að eins rétt til þess, að dansa við hana
fyrsta „Lancier“, og einn „vals“.
Þessa tvo dansa dönsuðum við svo snilldarlega, að
jeg var rogginn af því, að engir höfðu dansað betur, en
Lenox ofursti, og frú hans.
En óvanalega virtist mér Helena vera annars hug-
ar allt kvöldið, og svo var hún kuldaleg við mig að eg
varð hamslaus af gremju.
Yið Boris röbbuðum svo lengi saman, og fékk hann
mig þá, til að lofa sér því, að ef brottför okkar drægist
af einhverri ástæðu. skyldum við bregða okkur til Kron-
stadt, og skoða skipið, sem hann var settur yfir.
Jeg dansaði ögn öðru hvoru, en þé ekki að mun,
143
Jeg faðmaði hana að mér og sárbændi hana um
að vakna nú aptur.
Hafði jeg ætlað henni of mikinn skammt? Skyldi
hún ekki rakna við aptur? Þá var lögreglurannsókn, og
eyðilegging í vændurn.
Meðan eg var að hugsa um þetta, hristi jeg hana
eins og mér var auðið, þvi að mér var kunnugt um það,
að hreifing var eitt þeirra ráða, sem notuð voru gegn
opíums-eitrun.
En þetta reyndist árangurslaust. - Hún hélt áfram
að sofa.
Jeg tók nú upp vasahnifinn minn, og spretti frá
henni fötunum, neðan frá mitti og upp á öxl, og reim-
aði frá henni lífstykkinu, svo að loptið kæmist sem bezt
að henni.
Jeg gat' mér ekki tíma til að líta á inndæla háls-
inn honnar, en hrissti hana aptur og aptur í ákafa.
En það fór, sem fyr. — Hún svaf.
Loks komum við til gistihússins.
Einn veitingaþjónanna, með stýrurnar í augunum,
opnaði gistihúsið og bar eg svo Helenu upp stigann.
Jeg vildi ekki, að læknir væri sóttur því að hvernig
átti jeg að réttlæta það, að hafa gefið konunni minni,
inn svefnlyf, er hún var á dansleik, í viðurvist keisar-
ans.
Jeg iauk nú hægt upp herbergisdyrunum en þá bar
óvænt atvik að höndum.
Jeg hafði sett Helenu í stól rétt fyrir innan dyrnar
og var að leita að eldspítum i salnum er mér heyrðist
eg heyra létt fótatak.