Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.07.1906, Blaðsíða 8

128
XX., 31.-32
ÞJOÐVILJINN,
Hin aDnáluðu söguaöfn
„Þjóðv.11 fást keypt hjá öll-
um bóksölum landsins, sem og hjá rit-
•tjóra „Þjóðv.“
2 Ef þér viljið kaupa yður skemmti-
legar sögubækur, þá spyrjið eptir sögu-
söfnum „Þjóðv.“ og kaupið þau.
er aítiö óen 6eóste.
fijjggið líf gðar og eignir!
(Jmboðsmaður fyrir „Star“, og „Union
Assurance Society“, sem bezt er að skip!. >
við, er á ísafirði
„Perfect".
Það er nú viðurkennt, að „I*erfect“ skilvindan er bezta skilvinda
DÚtimans, og ættu menn þvi að kaupa hana fremur, en aðrar skilvindur.
„PEBFECT" strokkurinn er bezta áhaldr
ódýraii, einbrotnari og sterkari, en aðrir strokkar.
„PERFECT" smjörhnoðarann ættu menn að
reyna.
„PEBPECT- mjólkurskjólur og mjólkurflutn-
ingsskjólur Lxa öllu fram, sem áður hef'r þekkztíþeirr
greÍD. Þær eru prejsaðar úr einni stálplötu, og leika ekki
aðrir sér að því, að inna slikt smíði af hendi.
Mjólkurskjólan síar mjólkina um leið og mjólkað er
í fötuna; er bæði sterk og hreinleg.
Ofan nefndir hlutir, eru allir smíðaðir hjá
Burmeister & W'íiin,
sem er stœrsta verksmiðja á norðurlöndum, og leysir
engin verksmiðja betri smíði af hendi.
Fæst hjá útsölumöpnum vorum, og hafa þe''" einnrg
nægar birgðir af varahlutum, sem kunna að bila í skilvindunum
Utsöluirenn: Kaupmennirnir Gunnar Gunrarsson, Reykjavik, Lefolii á
Eyrarbakka, Halldór í Vík, allar Grams verzlanir, allar verzlanir A. Ásgeirssonar,
Magnús Stefánsson, Blönduós, Kristján Gíslason, Sauðárkrók, Sigvaldi Þorsteinsson,
Akureyri, Einar Markússon, Ólafsvík, V. T. Thostrups Eftf. á Seyðisfirði, Fr. Hall-
grímsson á Eskifirði.
EINKASALI FYRIB ISLAND OG FÆREYJAR:
Guðm. Bergsson.
Jakob Gunnlögsson.
PU) NTSMIBJA ÞJÓBVLJANS.
138
Guð minn! Hún vildi vera á dansleiknum, til þesa
að geta myrt knsarann!
Þessi grunur minn greip mig, setrj ng. flún
var ferðbúin kvöldið fyrir, en breytti þeírri fyrirætlan
sinni, er hún heyrði að keisarinn yrði á dansskemmt-
uninei.
Það var hatrið til keisarans, sem olli því, að hún
vildi endilega taka þátt í dansleiknum.
Og vasann setti hún á danskjólinn, til þess að geyma
þar skammbyssuna. sem hún ætlaði sér að nota, til að
myrða einoalds-gram dllra Rássa/
Jeg leiddi nú daDsmey mína að stól, og varð hún
óefað sárfegin, að losna við mig.
En nú greip mig voðaleg skelfing. — Tækist Hel-
enu að koma fram áformi sínu, hvað varð þá um Wel-
etsky? Hann var eyðilagður maður!
Og Palitzen, furstafrú. sem hafði fylgzt með honni
til danssamkomunnar? Henni var glötunin vís!
Og hvað varð um mig — mig, sem hafði notað fals-
passa, til þess að lcoma henni yfir landamœrm, til aðdrýgja
glœpinn? Mig, sem komið hafði af ásettu ráði of seint
til járnbrautarstöðvanna?
Jeg hlaut að verða talÍDn samsekur, og hvaðaheqn-
inr' ' w mín þá?
Það fór hryllingur um mig allan.
Öll hugsun mín SDerist nú að eins um það, hvað til
bragðs skyldi taka, til þess að frelsa css öll.
En hvað átti jeg að gera?
Átti jeg að skýra vídí mínum, Friðriki baróni, frá
öllum málavöxtura? Gat það frelsað mig? Ef til vill —
Friðrik barón horfði á dansinn, mjög ánægiulegur
139
á svipinn, enda var það yndisleg, en þó mjög hræðileg
sjón, að sjá Helenu, og hve yndislegar breifmgar hennar
voru, er morðhugsanirDar biatust um í höfði hennar.
Jeg ruddi mér braut til barónsins, og ætlaði að hvísla
að honum: „í guðanna bænum takið konuna míoa þeg-
ar fast,a!“ — En svo datt mér í hug, að þá yrði eg einn-
ig tekinn fastur, og nam því staðer.
Mér flaug þá i huga, að Dota vald mitt, sem eigim-
maði"-, og fara þegar brott með hana. — Eu er mér varð
litið framan í hana. skildist mér þegar, að hún myndi
alls ekki blýða, svo að be'.tyrði valdi.
Jeg kvaldist af dauðans angist, og vissi hvorki upp
né niður.
En hún gat ekki náð fundi keisarms, fyr en dans-
inum væri lokið, og þá hafði Palitzen, fnrstafrú, lofað„
að 1 hana heilsa keisaranum, og segja honum, hver
hún væri.
Og þegar bún stæði þá frammi fyrir honum, og
hneygði sig. myndi skotið ríða úr skammbyssunni-
Alls þessa hlaut nú að vera mjög skammt að bíða,
og því var nú aDnaðhvort að duga eða drepast — tafar-
laust, nema barónion — —; jeg titraði allur.
Af tilviljun stakk jeg hendinni ofan í vestisvasann
minn, og rakst þá á svefnduptið! — Opíum! — Meðvit-
nndarleysi!
Það varð að flytja haDa brott meðvitrudarlausa, og
aka með hana til gistihússins, eins og herui hefði orðið
snögglega íllt.
Jeg flýttí mér því að borðinu, sem \ínföngin stóðu
á, og bað um staup af kampavini.
Án þess nokkuð bæri á, lét eg þrjá skammta af