Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.03.1907, Blaðsíða 4

48
Þjóðviljinn.
XXI., 12:
»
il allra bókavina.
Otto Monsted*
cianska, srnjörliki
er bezt
Hjá umburðarbóksala Siyurði Erlinds-
syrá í Reykjavik eru til sölu eptirnefnd-
ar bækur, er ritstjóri „Þjóðv.*4 hefir gef-
ið út:
Skáldsögurnar MJHT ö£ kOM og PÍltUr Og
Stílka, eptir .lón Thoroddsen. — OddUF lög-
rnaður SÍgHröSSOfl, eptir sagnfræðing Jbn
Jbnsson. — Leikritin JÓfl AFflSOfl, eptir
Matthías Jochumsson, og SMpÍÓ S6kkur, ept-
ir Indriða Einarsson. — Ljóðmæli Jó-
hanns M. Bjarnasonar. GMtÍSljÖíl, eptir
sira Mutthias Jochumsson. — FjárÖrápSlál-
\i eptir Oísla Konráðsson, og tlOÍMIHálÍð í
Húnaþingi, eptir sama.
Enn fremur þessar rímur:
Jáúmarínmr. — Víglundarrínmr.
Anirarímar og Reimarsrinmr.
Öll sögusöfn „Þjóðv.“, alls þrett-
án árgangar, meðfjöldamörgum skemmti-
sögum, eru einnig til sölu hjá ofan nefud-
um Siyurði Erlindssym í Reykjavík, og
ge1a menn keypt eitt, eða fleiri, hepti,
eins og hver óskar.
Ofan greindar bækur eru einuig
úl solu hjá ölium öðrum útsölumönnum
bóksidafélagsins, eins og líka hjá útgef-
anda blaðs þessa.
Eg hefi í hér um bil 8 mánuði, við og
við, þegar eg liefi álitið það við eigandi,
brúkað Kína-lífs-elexír Valdemars Peter-
sen handa sjúklingum mínum. Eg hefi
komizt að þoirri niðurstöðu, að elexirinn
sé ágætt meltingarlyf, og hefi orðið var
við læknandi áhrif í ýmsum greinum,
bvo sem við vonda og veika meltingu,
sem opt hefir verið samfara ógleði, ttpp-
sölu, þrýstingi og spenningi fyrir brjóst-
inu, veiklun á taugakerfinu, og á móti
reglulegri hjartveiki. Lyfið er gott, og
eg get gefið því maðmæli inin.
Kristjania,
Dr. T. Rodian.
Taugaveiklun og niður-
gangur. Þrátt fyrir lækuishjálp að
staðaldri hefir mér ekki batnað, en fékk
heiisuna þegar eg fór að brúka olexírinu.
Saodvik, marz 1902.
Eiríkur Runólfsson..
Langvinnurniðurgangur.
Sá kvilli fór sívaxandi, þrátt fyrir stöð-
| uga læknishjálp og mjög reglubundið mat-
aræði. En af elexirnum hefir mér batn-
að, og má nú borða, hvað sem er.
Kaupmannahöfn, apríl 19ÚB.
J. M. Jensen, agent.
Egta Kína-Iífs-elexív. Á
einkunDarmiðanum á að vera vörumerk-
ið: Kinverji með gles í hendi og nafn
vorksmiðjueigaDdaos: Valdomar PeterseDr
Frt-derikshavn, Köbeuhavri, og sö nul. inn-
siglið VJl í grænu lakki á flöskustútnum.
Nokkur eintök af öllum nr., er
út komu af blaðinu „Sköfnungur", sem
gefið var út á ísafirði í júnímánuði 1902
á undan kosningunni, er þá fór fram, eru
til sölu.
Sendið útstjóra „Þjóðv.“ — Bessa-
staðir pr. Reykjavík — fimmtíu aura í
peningum, eða í óbrúkuðum ísl. frímerkj-
um, og verður yður þá jsent aptur eitt
eintak af blaðinu „Sköfnungur“.
Allir frœðimenn, og bókavinir, vilja
eiga „Sköfnung“.
Prentsmiðja Þjóðvil.jans.
].42
Dyravörrurinn hlaut Ijka að hafa komið inn 1 her-
bergið.
„Nú, þér hat'ið þá látið breyta herberginu í smíða-
hús“, mælti aðkomumaðurinn. „Þér búist fráleitt við
garrda leigjandanum aptur.'1
„Einn fugl i hendi er betri, en tveir á þaki,“ svaraði
Knrt.is hlægjaDdi. Hr. Huse borgar húsaleiguna skilvís-
lega, og leyfir dótinu að vera kyrru þarna i horninu."
Aðkomumaður litaðist unt í hetberginu. Hann var
hár, og herðabrciður, og af'ar-bólugrafinn í andliti.
„Látið mig nú eigi gjöra yður meira ónæðt“, mælti
bann við Kurtis. „En jeg ætla að tala nokkur orð við
hr. Huse.“
Kurtis gekk út úr herberginu, en aðkotnumaður gekk
út að glugganum, og nam staðar i öðtu hverju spori, til að
virða fyrir sér tnuni þá, er á borðinn voru, eða á hylluDni, og
handlék jafn vel suma munina, til þess að geta skoðað
þá betur.
Huso, sem var nær dauða, en lifi, af hræðslu, fannst
þetta aldrei mundi enda taka.
Rafmagnsvélin var á ferð og fiugi, og ætlaði að-
komumaður eitthvað að fara að snerta á henni, er Huse
kallaði hvatskeytlega:
„Farið varlega! Lað ur 'iættulegt fyrir ókunnuga, að
koma of nærri vélinni:“
„Rafmagosnei.sti úr vélinni þeirri arna hefir eigi
meiri áhrif á rnig, en íiiýbit", mælti aðkomumaður fyrir-
litlega.
„Getur verið,“ svaruði Huse. „En þó vara jeg yð-
ur aptur, og segi: Komið okki of nærri vélinrii“.
143
Huse atóð upp, og gekk all-niðurlútur eptir gólfinuy
og tók hreifi-bandið af vélinui.
Yoða-skelfÍDg skeiri út úr andlitinu á Huse, og augun
virtust rétt ætla út úr höfðinu, en þó veitti aðkouutmað-
ur því alls enga eptirtekt.
Aðkomumaður gekk nú þangað, sem Huse var, »g
spttrði:
_Hvað er nú þetta?“
„Það er ný uppfundnmg, eins konar rafmugnsvéi",,
svaraði Huse stuttlega.
Hnse settist nú aptur við vÍddu sína, og hlustaði
með mesta athygli á allt, sem aðkomumaðurinn sagði.
Aðkomumaðurinn leit á véliua, og skoðaði hana í
krók og kring tneð stakasta athygli.
„Jeg er ekki vel að mér i vélafræði“, ínælti hanu,
„og skil ekki til hvers hvert um sig er ællað. Til hvers
eru t d. látúnshnupparnir ætlaðir —?
Stefán Huse var bræddttr urn, að hami kynni að
koma við þá, og efaði etgi, að hann félli þá samstundis,
dauður tíl jarður.
Eri ótti hans stóð þó að eins skamma stund yfir^
þvi að aðkomumaður rak dú upp kuldahlátur, hætti að
virða vélina fyrir sér, en gekk þangað, sem Huse sat, og.
klappaði á ö::lÍDa á honum.
„Afsakið“, mælti hann, er Huso hrökk við. ,J»g
þarf af biðja yður nokkurs.”
Huse liætti virinu sinni í svip, lirissti höfuðið, og
kvaðst þegar liafa svo mikið að gera, að hann gæti ,'eigi
tekið ný störl að sér.
„Það er nú eiginlega dálítið annað,“ inælti aðkomu-
maður“; en laglega tjáriipphæð ferigjuð þér þó fyrir þáð.,