Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 29.08.1908, Blaðsíða 3

XXII., 40.
ÞJOÐVILJ ii«lN
159
kynnu að vora í danaka textanum. Taldi
hann fyrirkomulag það, er frumvarpið ger-
ir ráð fyrir hið æskilegasta, er ísland gæti
ko9Íð sér. Öll þessi iniklu kostakjör þakk-
aði hunn guði, og fjölyrti mjög um það, að
menn ættu að halda sér við jörðina, og
■forða9t allar skýjagyllingar og loptkastala.
— Þeim er ekki um það uppkaatsmönn-
unum, að íslendingar hugsi hátt.
Björn Kristjánsson tók því næst til
máls, og hrakti ástæður eða réttara sagt
fullyrðingar ráðherrans, og það svo ræki-
lega, að honum var þakkað með alrnennu
lófataki. — Enn mæltu þeir Jón Jóns-
son sagnfræðingur og síra Jens Pálsson.
Yar því næst fundi slitið 1 stund fyrir
miðnætti, og hafði hann þá staðið, án þess
nokkurt hlé yrði á, í 6 stundir fullar.
Engin atkvæðagreiðsla fór fram, en
auðsætt var það, að því nær allir fund-
armenn voru sjálfstæðismauna megin, enda
er það fullyrt af kunnugum mönnum
að ekki sé fullur tugur af kjósendum í
Hafnarfirði frumvarpinu fylgjandi. Stadd-
ir voru þar á fundinum Gluðm. Björnsson
landlæknir og Jón yfirdómari Jensson, en
svo hefir þeim víst litizt á fundarmenn,
að árangurslaust myndi vera að flyt.ja
þeim fagnaðarboðskapinn.
Sambandslagafrumvarpið.
(Fregnir ur héruðum).
Jón Jensson, yfirdómari, hefir verið á
ferð um Dalasýsiu í kosningarerindum.
Hann hélt marga fundi með kjósendum,
en ekki voru Dalamenn sólgnari en svo
í að hlusta á lof hans um uppkastið, að
sagt er, að á eimjm fundanna hafi mætt
4, öðrum S, en þeim þriðja enginn. A
tveim stöðuxp hafði þó verið fundarfært,
en þar var Bjarni frá Vogi, þingmanns-
efni sjálfstæðismanna, til andsvara, og
var allur þorri fundarmanna á hans bandi.
Hefir yfirdómaranum því gengið betur en
Jóna9Í Guðlaugssyni, því að því er heyrzt
hefir, boðaði hann til tveggja funda í Suð-
ur-Dölunum, og korc á annan enginD, en
hinn 2.
Fundur var haldinn að Deildará í Mýr-
dal 9. þ. m. eptir fundarboði frá Gunn-
ari Olafssyni, verzlunarstjóra, þingmanns-
efni sjálfstæðismanna í Vestur-Skaptafells-
sýslu. Á fundinum mættu 36 kjósendur.
Fundarstjóri var Sigurður Eggerz, sýslu-
maður. Þessir töluðn: Gunnar Ólafsson,
verzlunarstjóri, Eyjólfur Guðmundsson,
bóndi á Hvoli, Sigurður Eggerz, sýslu-
maður, Páll Ólafsson. bóndi á Heiði, Páll
Sveinsson, eand. phil. í Asum, allir á
móti frumvarpinu, en með því mælti Jón
Einarsson, bóodi í Hemru. þingmanns-
efni uppkastmanne. Lofaði hann upp-
j kastið mjög. og sérstaklega fannst hon-
j um til um þá stórvægilegu breytingu, að
eptir frumvarpinu yrði Island aldrei af
Dönum tekið, en nú gætu þeir selt það.
Þingmálafundur fyrir báðar Múlasýsl-
ur var haldinn við Lagarfljótsbrú sunnu-
daginn ‘2d. þ. m. Fundurinn var afar-
fjölmennur, um 400 kjósendur voru roætt-
ir. Með uppkastinu töluðu þeir Jón frá
Múla og Jón Ólafsson, en í móti: Berg-
ur Helgason, skólastjóri á Eiðum, Jón
Bergsson bóndi á Egilsstöðum, síra Magnús
J. Blöndal í Vallarnesi, Sveinn Olafsson,
bóndi i Firði, Þorsteinn Erlingsson, skáld
o. fl. EDgin atkvæðagreiðsla fór iram,
en allur þorri fundarmauna kvað hafa ver-
ið frumvarpinu mjög andvígur. Hitinn
gegn því jafn vel svo mikiil, að þeir gátu
varla fengið hljóð Jónarnir.
Þingmannaefni Gullbringu- og Kjós-
! arsýslu hafa verið á ferð suður með sjó
I
t
undanfarna daga, og haldið fundi með
kjósendum. Sjálfstæðismönnum hefir all-
staðar veitt stórum betur, og svo eru surnar
sveitir einlitar að, uppkastið og bankinn
hafa engann fylgismann.
ítáðherrann er nýkominn úr för um
Skaptafellssýslu. Hann hafði skýrt(!!)
frumvarpið á 9 funduru þar eystra, en
hvergi fór atkvæðagreiðsla fram.
Þjóðminuing-ardag'ur
fyrir Vestur-Skaptafellssýslu var haldinn að
Hlíð f Skaptártungu 20. júli. Þar var saman
korr.ið á þriðja hundrað manna úr öllum hi’epp-
um sýslunnar. Veðui var hið hozta. Guðjón
bóndi Jónsson í Hlíð, sem hátíðahald þetta var
mest að þakka, setti hátíðina um nón. Þá voru
ræður haldnar: Minni Islands: Sigurður Eggerz
sýslumaður, minni Vestur-Skaptafellssýslu: Gunn-
ar Olafsson verzlunarstjóri i Vík, minni íslenzkr-
ar tungu, Páll Sveinsson cand. phil. Asum,
minni bindindismálsins: Bjarni prestur Einars-
son, Mýrum og minni Skaptártungu: Stefán
Hannesson kennari f Mýrdal. Á milli þess sem
ræðurnar voru fluttar, voru sungnir íslenzkir
söngvar, og stjórnaði Loptur bóndi Jónsson í
Eyjarhólum söngnum. Síðan voru frjáls ræðu-
höld og allskonar gleðskapur, og þótti mönn-
um skemmtunin hin bezt.a í alla staði.
Drukkiiun.
Stýrimanninn af þilskipinu „Keflavík“ tók út
0. þ. m. Það var út af skaga þeim við ísa-
tjarðardjúp norðanvert, or Kögar heitir, að slys-
ið vildi til. Maðurinn hét Magnús Jónsson úr
Reykjavík, og lætur hann eptir sig konu og 8
hörn á ómagaaldri.
Bessastaðir 29. Agúst 1908.
Tíðin. Laust fyrir sfðusta helgi hreyttist
loks veðráttan til batnaðar, og hofir tfðin verið
hin hagstæðasta fyrri hluta þessarar viku, —
þurkar og blíðviðri. En á föstudagiun gekk
hann upp í norður, og hefir verið stoimur og
kuldi síðan.
234
hér er! Við skulum kveikja á fleiri lömpum, því að ann-
ars helzt eg hér ekki við!“
„Mamma, mamma, þér er íllt!u
„Nei, jeg er að eins máttlítil. — Jeg kemst svo við,
er eg minnist á fæðingu þína, og fyrstu dagana þar á
eptir. — Mér þótti svo vænt um, að geta varpað ást rninni
á litla, saklausa barnið; bros þitt tmghreysti mig, er mér
leið ílla, og þegar þú stálpaðist var kærleikur þinn, sem
ljós í myrkruoum. — Láttu þér aldrei detta i hug, að
neitt íllt hendi þig að minum vilja, þar sem eg lifi, og
hrærist, að eins þín vegna. — Til þeBS að hiífa þér við
sorg, myndi eg ieggja allt í hættu, jafn vel það, sem
virðist vera mannlegum kröptum ofvaxið“.
Unga stúlkan komst rnjög við.
„Æ mamma, mamma“, stundi hún upp; „fyrirgefðu
mér; jeg vissi ekki, — gat ekki komið þetta til hugar.
— Gráttu ekki, elsku móðir min. þrýstu mér að þér, taktu
í höndina á mér, og láttu þér þykja vænt urn mig. — Jeg
skal einskis spyrja framar, og guð, sem aidrei bregst þeim,
sem elska innilega, mun hjáipa okkur“.
En móðirin varð .eigi við ósk hennar. — Hún lét
sér nægja, að kyssa dóttur sína^ og sagði sér liði nú bet-
ur. — Síðan gekk hún, eyrðarlaus, fram og aptur um
gólfið, og staðnæmdist að eins öðru hvoru, til þess að
ganga úr skugga um það, hvort dóttir hennar lægi enn
vakandi í rúminu.
Opt staðnæmdist hún syo nálægt þilinu, að eg heyrði
ihve þungt hún dró andann. — En jeg stóð grafkyr, og
ibærði ekki á mér.
Það v.ar komið langt iram yfir miðnætti, og þó gekk
231
þér. Þú skalt ekki deyja svona hryllilegnm dauða, ef eg
get aptrað þvi. — Haltu þér fast -- jeg kem“.
Að svo mæltu tók hanu, með mestu gætni að klifra
út á bitann sem hinn maðurinn hékk við.
Jeg hélt niðri i mér andanum, og hugði, að líða
myndi yfir mig, en gat þó ekki sieppt augunuin af þeim.
Við vorum farnar að gera okkur von um, að hon-
um tækist að bjarga honum, því að honum tókst að hjálpa
honum svo að bann gat einnig gripið hinni hendÍDni um
bitann.
Eu þá leit Isidor upp, og rak upp voðalegt vein.
„Louis!“ kallaði haDn. „Þú hefir sigrað“.
Að svo mæltu sleppti hann takinu, datt ofan á göt-
una, sem var steinlögð, og marðist til bana.
Mér varð nú litið þangað, sem greifinn var, og skein
óttinn út úr andliti hans. — En þá varð honurn litið til
mÍD, og varð auðsjáanlega hrifinn, að því or ráða mátti
af breytingunni á andliti hans.
Á þenna hátt vaknaði ástin hjá okkur báðum, og
með ástinni vaknaði hjá honum ný von, og nýtt þrek.
Hann klifraði lengra fram á bitann, stóð upp, og
stökk niður til okkar, sprengdi síðan upp hurðina, sem
hafði aptrað okkur frá, að kornast út, og fimm mínútum
síðar vorum vér komin út á götu, og þá var oss öllurn borgið.
Þar beið vor mesta mannþyrping, likiega holming-
urinn af öllum íbúum Parísarborgar, og áður en við skild-
um, hvislaöi hann að mér:
„Jeg er Koclje Gouyon, greifi, og þakka eg guði,
að mér heiir tekizt að bjarga liti t’egurstu stúlkunnar á
jörðinni“.
„Reiðstu mér ekki, mamm, „mælti dóttirin enn frem-