Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 18.01.1909, Qupperneq 3

XXIII., 2.
Þjóbvilj«in
7
Maður vnrð úti.
8. dos. síðastl. varð uiaður úti á, Héðinsskörð-
um, sem eru k milli Héðinsdals og Barkárdals,
og liggur annar þessara fjalldala úr Hjaltadal,
en hinn úr Jlörgádalnum.
Maður þessi hét Ingimar Sigurðsson, og var
tréöir Sigurðar Sigurðssonar, skólnstjóra a Hól-
um. — Hann var forstöðumaður slátrunarhúss
Eyfirðinga á Akureyri, og ætlaöi á fund hróð-
ur síns. Hann var að sögn innan þritugs.
Lík hans var ófundið, er BÍðast fréttist.
L'r Suður-I'ingeyjursýslu.
í Mývatnssveitinni hefir harnaveiki, sem þó
er talin væg, stungið sér niður á nokkrum stöðum.
Aí'lahrögð við Djúp.
Ali-góð aflahróg við Isafjarðardjúp fyrir há-
tíðar, og hefir fiskur verið inni á fiskímiðum
þeirra, er róa viö Mið-Djúpið.
Úr Árnessýslu
er „Þjóðv,u . ritað 1L. janúar þ. á.: Slátturinn
varð notadrjúgur yfirleitt; túnaslátturinn var
lakastur. •—• I Arnarhæli í Öifusi kviknaði í
beyhlöðu af slæmri hirðingu og gaus upp hroinn
eldur, en fyrir duglega framgöngu hverfishúa
tókstað slökkvaeldinn, ög hjarga hinu óskernmda.
Huustið var afar vot.viðrasamt, og afar ílit
að vinna að jarðarbótum, som venjulega er mik-
ið unnið að hér i sýslu.
Litlu eptir veturnætur geisaöi hér afar vond
kvefsótt, fylgdi henni megn iungnahólga, og
dóu nokkrir úr henni, einkum eidra fólk. Barna-
dauði varð hér all mikill, einkum í Eyrarbakka
og Stokkseyrarsóknum. —Veikinni var að mestu
létt um jól.
Övenju mikið hetir verið um skemmtanir hér
í sveitinni nú undan farið, og gefur sveitin lítið
eptir kaupstöðunum í þessu efni. Húsakynni
eru víða stærri, vegir hetri, Veigamestu sam-
komurnar hafa verið við Öifusárbrúna, tvö næt-
ur-höll og brennur. Við Þjórsárbrú söinuleiðis
og Reykjafossi. Fólkstal á þessum stöðum meira
og minna á öðru huudraði, eru skemmtanir þessar
einknm álfagöngur, hrennur og dans. Ekki i-
trúlegt, að skemmtanir þessar nálgist innan
Bkamms skemmtanir þœr, er tíðkaðar voru mjög
fyrrum, og nefndar voru vikivakar, en lögðust I
niður, vegna íblutunar yfirvalda. Saknaði þjóðin
þess mjög.
Ungmennafélög spretta upp í hreppunum eins
og fífinr i hlaðvarpa. — Efstur er samt dansinn
á stefnuskrá þoirra enn þá.
Um stórviðrið, er dundi yfir sýsluna aðfara-
nóttina 29. f. m. hefir Þjóðólfur flutt ýtarlega
skýrslu, er þar litiu við að hæta. Hér um Fló-
ann var voðurhæðin mjög raikii, en ekki hyljótt
vegna sléttlendisins, hefir annað eins veður ekki
komiðí manna minnum af þessari átt. Mostur skaði
varð hjá oddvita Jóni í Holti í Stokkseyrarhreppi
Þar fauk auk annars, stór og rammgjörð hey-
hlaða. og kom fjarri niður, öil var hún mölhrot-
in. Skip fuku ekki vegna þess, að daginn áður
höfðu menn athugun á, að ganga frá þeim, til
rnerkis um styrkleik veðursins á aðal-stormlín-
unni skal þess getið, að nýhyggð trébrú, skamt
frá Birtingaholti, er vóg að efni full 7000 pd.
fauk (hún) í heilu lagi 7—8 faðma af stöplun-
um ofan í ós þann, er hún lá yfir. Um þyngsl-
in vissu menn vel, vegna þess að efnið var flutt
þannig, að tekið var burðargjald eptir vigt.
Mesta mildi þótti, að ekkert varð að Ölf usár-
hrúnni í veöri þessu, sem stóð á hana flata, á
180 áina lengd. Brúin liggur hátt, er þar veð-
urnæmt i flestum áttum. Svo hafði hrúin tek-
ið miklar sveiflur uppá við um nóttina, að pip-
urnarnar í hliðargrindverkinu höfðu færzt um
4—5 þumiunga út frá stuðlum þeim, sem þær
leika í, mest ber á þessu um miðja hrúna; hvergi
hafði þó lvosiið stAng, eða þolinmóður, enda var
nýlega húið að yfirfara þetta allt, og athuga, og
hreinsa hvern skrúfnagla. Sést meðal annars
á þessu, hve afar-nauðsynlegt er að halda öllu
skrúfi, og þolinmóðum, hreinum og í góðu lagi
á hrúm þeim, sern verði að sveigja sig og heygja,
hvort heldur fyrir umferð, stóviðri, eða jarð-
skjáifta.
Síðan íhlaup þetta, hefir veðrið verið gott. —
Mjög óvíst er um heyhirgðir uppi í sýslunni, ef
hart verður. í lágsveitum hezta útlit. Sjávar-
aflinn í veiðistöðum onginn í haust.
Kunnugur.
>I;im líilíit.
26. des. síðastl. andaðist Guðlaugur
bóndi Jönsson í Hvammi í Hrafnagils-
hreppi i Eyjafjarðarsýslu, 56 ár.t að aldri.
— Hann var í röð frerari bænda í Eyja-
firði, og hafði búið í Hvammi í 26 ár,
að því er skýrt ar frá í blaðinu „Xorð-
urlandu.
Um Ingibjörgu sálugu Bjarnadóttur,
sem getið hefir verið í „Þjóðv.“, að and-
aðist 27. sept. 1907, er blað vort beðið
að geta þessara atriða úr æfi hennai:
Ingibjörg sáluga var fædd í Görðnm
í Slóttuhreppi í Norður-ísafjarðarsýslu 26.
janúar 1831, og ólst þar upp hjáforeldr-
um og skyldmennum, uuz hún var fu.ll-
orðin að aldri, en fluttist. þá að Sléttu í
sama hreppi, og giptist þar 1. s°pt. 1855
Guðmundi Sigurðssyni, en fluttu þaðan ár-
ið 1859 að Þverdal í Aðalvík, og voru
þar eitt ár í húsmennsku, en síðan bú-
andi, unz þau færðust að Sæbóli 1866,
og bjuggu þar unz þau færðust að Stað
i Aðalvík 1870. — Þar bjuggu þau, unz
þau fluttust að Steinólfsstöðum í Grunna-
víkurhreppi árið 1886, og bjuggu þau
þar í 12 ár.
Alls varð þeirn hjónum 9 barna auðið,
og dóu 8 þeirra í æsku, en ei n sonur
Jón að nafni,náði fullorðinsaldri, ogkvænt-
ist Hansínu 7ömasdóttur á Marðareyri,
en drukknaði eptir tólf vikna sambúð.
Ingibjörg sáluga, og maður hennar,
ólu upp mörg fósturbörn, og eru sum
þeirra dáin. — Arið 1899 fluttu þau apt-
ur að Sæbóli, en 27. sept. 1907 andaðist
68
enda kemur mér það ekkort við. Sjái jeg sjálfur, að reynt
sé að kveikja í stöðinni, eða skemma hana, eða ef þér
nefnið rnór einhvern, sem þér hafið grunaðan, og grunur
yðar reynist réttur, þá skal eg taka hann fastan, og láta
dómstólinn í E,i>leigh dæma mál haDS. — Opnið nú vel
augun, herra minn — i því skyni eruð þór hingað sendu !u
Frauk reiddist mjög háði gamla mannsins.
„En þyki yður sannanirnar ekki fullnægjandi?u mælti
hann, og reyndi að vera sem stillilegastur.
Konks yppti öxlurn.
„Þá get eg auðvitað ekkert gert!“ mælti hann. „Þér
getið eigi heimtað, að jeg sé, yðar vegna, ranglátur gegn
samborgurum mínum, sem hafa sýnt mér það traust, að
kjósa mig, sem yfirvald sittu.
„Þá verð eg að reyna að taka rétt minn sjálfur!u
fnælti Frank all-ákafur. „Ef þér eigi viljið veita mér
hjálp yðar, þá heiti eg því, að verði glæpur framinn, tek
eg sjálíur glæpamanninn, og set hann hann í varðhald“.
Oamli fiskimaðurinn stóð upp, og teygði úr sér, og
eldur brann úr augum hans, er hann gokk til Frank’s,
og mælti:
„Og eg segi yður, að eg skal finna þann í fjöru,
eem í lagaleysi leyfir sér, að miabjóða einhverjum af sam-
borgurum mínum. — Jeg hefi enn aldrei svikið loforð
mitt, og geri það eigi að þessu sinni“.
Hann rétti Frank síðan höndina, til að staðfesta
orð sín.
„Reynið!u mælti Frank, og brosti fyrirlitlega, um
leið og hann tók í höndina á mótstöðumanni sínum.
Zeke tók fast í höndina á honun, og glotti háðslega.
Frank kippti sér ekki upp við, þóttt Zeke þrýsti
65
„Myers hefir rétt að mæla!“ hugsaði hann. „Menn-
irm’r eru letingjar, og þrátt fyrir eymdina, sem alls stað-
ar sér merki til, þá ganga þeir iðjulausir, eins og ekk-
ert væri, til að gera.
Hann rakst brátt á hús Zeke Konks, og er hann
barði þar að dyrum, var kallað í ákveðnum, en þó í ön-
ugum róm:
„Kom inn!u
Frank gekk nú inn, og <atóð augliti til auglitis
írammi fyrir húsráðanda.
Z ?ke Konks virti komumann fyrir sér i krók og
kring, og komu drættir í andlitið. -- Hann gekk til
Frank’s, og rak upp á hann glyrnurnar.
Honum þótti Frank auðsjáanlega eitthvað einkenni-
legur, og gezt ekki að honum, því að hann hnyklaði
brýrnar, og varð dimmur í andliti.
Andlit hans komst þó brátt aptur í vanalegar stell-
ingar. — Hann hrissti höfuðið, og strauk höndinni um
h^rið, sem var hvítt og sítt.
„V ið hvern viljið þér tala?u mælti hann, óvingjarn-
lega.
„Við lögreglustjórann!“
„Jeg er hann! Zeke Konks, lögreglustjóri í Nags-
head!“
„Eu eg heiti Frank Robertson, og er liðsforingi i
her Bandamanna!u
„Rétt er það! Setjið yður niður, herra rninn! Jeg
gizka á, að þér séuð eitthvað í embættiserindum?u
Að svo mæltu tók hann stól, setti hann við borð-
ið, og bauð gesti sínum að setjast, en settist sjálfur við
hinn endann.