Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.11.1909, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.11.1909, Blaðsíða 4
208 Þ J ÓBVIUI íí N. Nýjar bœkur. __o— Ii:ifíli:u.r lítli. — Saga þýdd úr ensku. — Eptir Arney le Feuvre. — Þýð- ingin eptir Siqurbjörn Sveinsson. — Út- gefandi: Arthur Gook. — Akureyri 1909. — 47 bls. 8 Bók þessi, sem kostar að eins 25 aur., er saga þýdd úr ensku, og einkum ætluð börnum. — Efnið meðfram kristileg hug- vekja. Seismological notis, eptir Harry FieWng Beid, fyrirlestur um ,jarð- skjálfta, haldinn 24. apríl 1909. Við fjárskoðuniua, er fór fram hér á landi um áramótin 1906—,01, var tala sauðfjár héráiandi alls 627,716. í Austfirðinga fjórðungi er féð tiltölulega flest, 13x/2 kind á mann, en feest í Yestfirðinga fjórðungi, um 8 kindur á mann. Að því er sýslur landsins snertir, þá er sauð- fjáreignin, miðuð við fólksfjöldann, mest í Aust- ur-Skaptafellssýslu, en minnst í ísafjarðarsýslum j og í Grullbringu- og Kjósarsýslu. Eptir landhagsskýrslunum, veiddust 6140 laxar j hér á iandi átið 1907, en 216,427 silungar. Sama ár veiddist 486 fullorðnir sehr, og 6202 kópar. Af hákarlslifur öfluðust árið 1907 alls 6173 tn., en 7465 tn. af þorskalifur, enda þilskip nú almennt farin að hirða hana, gagnstætt því sem áður var. Fyrir 20 árum var hákarlsaflinn um 10 þús. tn., og er sá útvegnr því i apturför. Af æðardún voru flutt út 7065 pd. árið 1907, og mun það svipað, eða þð í við meira en vana- legt er. Sauðí'járeign manna miðuð við íbúa-töluna er mest í Australíw, því að þar telst svo til; að 12 kindur komi á mann; en 11 kindur á mann á íslandi, séu unglömb með talin. — Á Fcereyjum koma 6 kindur á mann, en 2 i Búlgarhi. Annarsstaðar nær sauðfjáreignin því á hinn hóg- inneigi að vera jafn há íbúa-tölunni, að því erskýrt er frá í Landhagsskýrslunum fyrir árið 1908. Fuglatekja hér á landi varð árið 1907 alls 416, 800 fuglar (lundi, svartfugl, fílungi, súla, ritaj. Frá Jiore-félagii. —0^0— Þsð ætti reyndar ekki að vera þörf á að mótmæla annari eins vitleysu, og þeirri, sem Reykjavíkur-blöðin tvö hafa reynt að útbreiða um það, að ráðherrann hafi lánað „Thore“-félagínu úr landssjóði, eða látið landsbankann lofa því hálfrar milljónar króna láni, eða meira. Til þess þó, að stemma stigu fyrir þess háttar rógburði í eitt skipti fyrir öll, skal jeg hér með lýsa því yfir, aS það er til- hæfulaus lygi, að „Ihore*-félagiðhafi tekið á mbti, eða fengib loforð um eins eyris lán, eða fyrir fram borgun í nokkurri mynd, enda hefir félagið eigi þurft á þvi að halda. Sérhver, sem hér eptir flytur slíkar lygar um félagið, til að vinna því tjón, verður látinn sæta ábyrgð, og hefi jeg þegar gjört ráðstöfun til málshöfðunar gegn blaðinu „Lögréttuu fyrir grein þess 13. okt. Jeg hafði ekki búist við því, að land- XXIII., 52.-53. ar minir þökkuðu mér með skömmum það starf, sem jeg hefi árum sainan unnið að þvi, að bæta íslenzkar samgöngur, og eytt til tíma og fé, og án þess, að jeg vilji gjöra of mikið úr sjálfurn mér, finnst mér þó, að enda þótt eg fái engar þakkir fyr- ir það fé, sem jeg hefi sparað íslandi með því, að færa niður flutnings- og farmgjald- ið með gufuskipunum, þá ætti það þó að leysa mig undan þvi, að vera skammað- ur og svívirtur í íslenzkum blöðum. Á meðan Sameinaða gufuskipafélagið réð eitt öllu um islenzkar samgöngur, var flutningsgjaldið 25°/0 hærra á sumrura, en nú og á haustum 40°/fl hærra. Ef talið er, að flutningsgjaid af vör- um með gufuskipum til og frá íslandi, sé nú hér um bil 1200,000 kr. á ári — „Thore“ hefir, síðustu tvö árin fengið i flutningsgjald hér um bil 670,000 kr. að meðaltali, þar af nálægt þriðjung um vetr- armánuðina — þá nemur niðurfærslan á ári: 25% af kr. 800,000 = kr. 200,000 40% „ „ 400,000 = „ 160,000 Alls kr. 360,000 Þegar hér við bætist, að farþegagjaid- ið er sett niður um nál. 30% og fæðis- peningar jafn mikið, þá eru það engar ýkjur, þótt jeg segi að landið grœði nú sem svarar 400,000 kr. árlega í saman- burði við eldra verðlagið. Og þó blygðast menn sín eigi fyrir að ausa það félag auri, er smám saman hefir sparað landinu fó, svo inilljónum skiptir; jeg hefi nú rekið MYNDIN AF MARCHESU. EPTIR Charles Garvice. (Lausleg'a þýtt.) Prescott var svo sokkinn niður í starf sitt, að hann hafði eigi augun af léreptinu, sem hann var að mála á. Það var barið að dyrurn, og kallði hann þá: „Kom ído!“, án þess að líta upp. Komumaðurinn var Bertie Royle, og var hann í á- gætasta skapi. „Allur við vinnuna, eins og vant er!u mælti hann. „Heyrðu Prescott! Það, sem gott er — það er gott í raun og veru!“ Hann hafði numið staðar fyrir apatn málrann, og horfði út um gluggann, þar sem var fagurt útsýni. „Það er dálaglegt, hve þú skilur það, sem er kjarn- inn í því, sem þú málar!“ „Já, finnst þér það ekki?“ mælti Prescott, og brosti háðslega. Prescott hafði brugðið sér til Yenedig í því skyni, að vera þar einn vikutíma, en nú voru liðin þrjú ár, síð- an hann kom þangað, því að staðurinn, og fegurð hans, 42 „Of djarft tiltækiu, greip Prescott fram í. „En hugsi hún, hvað hún vill, og fari til áransu. Þetta sagði hann auðvitað á ensku, og bætti við: „Það var eigi með ljúfu geði. að eg málaði andlitsmynd hennar, en“ — mælti hann nú enn fremur á ítölsku — „mynd yðar þykir mór gaman að mála, ungfrú, og verð- ið þér að veita mór þá ánægju, að lofa mér að fullgjöra hana, og að þiggja hana svo af mér“. Gleðin skein út úr augunum á ungu stúlkunni, og gleðibros lék um varir henni. „Á jeg að trúa þessu?“ mælti hún, mjög þakklát í róminum. „Já hr. Prescott, jeg þigg hana mjög fegins hendi; „en — henni varð litið til Marchesu — „hún leyf- ir mér líklega ekki að koma til yðar, svo að þér getið Jokið við myndinau. „öjörir ekkert“, mælti Prescott. „Jeg get málað eptir minni. — En setjist nú við gluggann, svo að birtan skíni á vinstri kinnina“. „En það er nú lakari kinnin!u mælti hún, og roðn- aði, og bar höndina upp að kinninni, til þess að leyna dálitlum, naumast sýnilegum fæðingarbletti, sem þar var. „Jeg veit það“, mælti Prescott, „en það er nú ein- mitt þá kinnina, sem eg þarf að athuga“. „Jæjau, evaraði hún, hálf-niðurlút, og settist þar, sem hann hafði sagt. Þær stóðu stutt við, því að Marchesa var í afar-íllu skapi, og hreytti úr sér ónotura, svo að Prescott taldi rótt að þær færu. Þegar þær voru farnar, hélt hann áfram að mála mynd ungu stúíkunnar, og vann af svo miklu kappi, að líkast var því, sém hann væri orðinn ástfanginn i hennL

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.