Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.09.1911, Blaðsíða 3

XXV, 43.
Þjóbvidinn
171
Ætíð ber að heimta
kaff ibætir
Jakobs G i ixiiilögssonar þar sem þér verzl-
ið. Smekkbezti og drýgsti kaffibætir. Því að eins egta, að nafmð Jakob Gunn-
lögsson standi á hverjum pakka.
fara héðan aptur til útlanda án hálfferin-
is — sum seglskip’n fara að eins með
grjót, er þau taka, sem seðlfestu — geri
alla flutninga til landsins dýrari, en ella
myndi.
Fiskiveiðasýning.
Á næstk. ári (1912) verður í Kaup-
mannahöfn haldin fiskiveiðasýning fyrir
Norðurlönd.
Verður þar sýnt allt, er að sjávarút-
vegnum lýtur: afurðir hans, veiðiáhöld
ýmis koDar o. fl. o. fl.
Sýningin hefst í öndverðum júlí, og
stendur yfir til ágústmánaðarloka.
í júlímánuði verður og, í sambandi
við sýninguna, haldinn fjórði fiskimanna-
fundurinn fyrir Norðurlönd.
Enn fremur verður, í sambandi við
eýninguna, haldin alþjóðleg sýning á „mó*
torum“ og „mótor“-bátum, sem og öllu,
er til þeirra þarf.
Verðlaun verða veitt á sýningunni,
sem hér segir: gullmedalía, silfurmedalía,
bronzemedalía, eða þá lofleg umrnœli
veitt.
Verndari sýningarinnar er Friðrik
konuugur VIII., en forseti hennar: Land-
búnaðarráðherra Dana, og varaforseti: yf-
irborgarstjórinn í Kaupmannahöfn.
Enn fremur eru og 34 menn í stjórn
sýningarinnar.
Tvo botnv(5rpunga
hefur lögreglustjórinn á Siglufirði, Vigfús
Einarsson, nýlega handsamað og sektað.
Til Ameríku fluttist Þorvarður sálugi
1888. — Hann var „hygginn og riðsett-
ur maður, og starfsmaður góður, og beeti
vinur yina sinna“, segir í „Heimskringlu“.
Mannalát.
—O—
Dáinnn er ný skeð Arni bóndi Jóns-
ion að Finnsstöðum í Eiðaþingá i Suður-
Múlasýslu.
Hann var 83 ára að aldri, er hann
andaðist, og hafði verið talinn í röð
fremri bænda þar eystra.
26. júní þ. á. andaðist i Spanish Fork
í Utah (mormónalandinu) Þorvarður Sig-
urðsson, Valtýssonar, bónda á Kornmúla
í Fljótshlíð í Rangárvallasýslu, 59 ára
að aldri.
Hann var tvikvæntur, og lifir ein
dóttir hans frá fyrra hjónabandi, Þor-
björg að nafni, og er hún i Ameríku. —
Seinni kona Þorvarðar heitins, er lifir
hann, var Quðbjórg Shú'ladóttir, Hjálmarí-
sonar skálds Jónssonar á Bólu.
9. júlí þ. á. andaðist í Argyle-byggð-
inni i Vesturheimi gamall maður, Sig-
urður Steinsson að nafni, 82 ára að aldri.
— Hann bjó fyr að Harðbak á Melrakka-
slét.tu í Norður-Þingeyjarsýslu, en flutt-
ist til Ameríku 1879.
Ekkja hans heitir Friðný Friðriksdöttir,
og eiga þau sex upp komin börn á líft
(tvær dætur og fjóra syni.)
6. ág. þ. á. andaðist í Seyðisfjarðar-
kaupstað Qestur beykir Sigurðsson, 68 ára
að aldri.
Hann varð bráðkvaddur árla morguns,
er hann gekk frá heimili sínu.
Gestur heitinn var ættaður úr Breið-
dalnumí Suður-Múlasýslu, en dvaldi lengst
í Seyðisfirði.
Stundaði hann þar trésmíðar og beyk-
isiðn.
16
sá, eða það, sem sporin átti, hafði komið frá lágskógin-
um, eptir það, er lávarðurinn var dottinn.
Við rætur eins trésins, fann eg svo ýmislógt, er
benti á, hver sporin ætti“.
Þegar hér var komið samræðunni, lauk hr. Leville
upp skúfifu, og sýndi starfsmanni bleðs vors eitthvað,
er var líkast því, að vera dálítilll klumpur úr rauðbrún-
um leir.
„Hvað er þetta, hr. Leville?“ spurði starfsmaður
blaðs vors.
„Það er sambland úr leir, betelhnotum og pálma-
blöðum, — blanda, er sumir þjóðflokkar í Austurlöndum
nota, sem munntóbak.
Þetta gaf mér þýðingarmikla bendingu, og spurð-
ist eg síðan fyrir um það í Femel-höllinni, hvort nokk-
ur væri í tölu vinnufólks lávarðarins sáluga, er verið
hefði í Austurlöndum.
Þessu var svarað neitandi, og varð eg því að snúa
mér til prófessors öordon Mac Lean, sem fylgt hafði lá-
varðinura á ýmsum ferðum hans, — þar á meðal á ferð-
inni, er hann fór til Afríku, til þess að athuga dverg-
þjóðirnar þar, sem opt verður tíðrætt um.“
„Jeg varð i þessu skini“, mælti Leville enn frem-
ur, „að bregða mér til LundÚDa, og ferðin sú borgaði
sig fyrir ínig.
í nokkur ár hafði James Femel lávarður, auk ýmsra
einkennilegra vinnuhjúa — t. d. matsveins frá Kína, og
hestasveins, sem var frá landi Kaffanna i Suður-Afríku
— haft vinnumaDn nokkurn, er A.lí hét, og var malay-
iskur.
En Ali þessi hafði aldrei dvalið í Femel-höllÍDni,
13
miðaðu á fæturna. — Og viljirðu lifi halda, þá láttu hann
eigi koma nær þér, en sem svarar 40 álnum“.
Að svo mæltu skriðu þeir Leville og Bowman burt
á fjórum fótum, án þess Sedgeley gæfist færi á, að spyrja
hann nokkurra spurninga, og hurfu þeir brátt sýn, með
því að dæld var í jarðveginn.
Sedgeley, sem sizt skildi, hvaða ófreskju Leville
ætti von á, tók nu og að skríða á fjórum fótum í átt-
ina þangað, sem honum var sagt að fara.
Þar lagðist hann síðsn endilangur, og beið þess,
að tunglið gægðist fram milli trjánna í lágskóginum,
sem fyr getur.
Þarna beið hann nú i tvo kl.tíma, og átti þá fullfc
í fangi með, að halda sér vakandi, þar sem ekkert bar
fyrir augað, nema hið sama upp aptur og aptur.
Ský sást hvergi á lopti, og glaða tunglskin var kom-
ið, svo að lág- eða kjarr-skógurinn sást nú mjög glöggt,
og blá fjöllin í baksýn.
Honum datt í hug, hvort Leville myndi eigi hafa
skjátlast, þótt hann þættist viss í sinni sök, og var rétt
komið að honum, að fara að leita hann uppi.
En þá heyrðist honum hann heyra eitthvert þrusk,
eða skrjáf að baki sér, og spratt því þegar á fætur.
Rétt í sama augnablikinu sá hann og mann nokk-
urn, hávaxinn, og dimman yfirlitum, spretta upp tæpar
þrjátíu álnir frá sér.
Það var auðséð, að maðurinn var svertingi, og var
hann eigi í neinum fötum, nema hvað hann bar mittis-
skýlu.
Hann hélt á einhverju, sem líkast var reirpriki, og