Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.09.1911, Síða 4

172
ÞJÓBVJUINN.
XXV., 43. §
Hann lætur eptir sig ekkju, Ragnheiði
Bjarnadóttur að nafni, sem nú «r um sjö-
ugt, og býr hún í Firði í Seyðiafirði ásamt
einka-dóttur þeirra hjóna, er Aðalheiður
heitir.
22. júní þ. á. andaðist enn fremur í grennd
við Lundar-pósthúsið i Manitoba ekkjan Guðný
Eiriksdóttir Scheving, 72 ára að aldri.
Hún dó á heimili eins sona sinna, er Grimur
heitir; en tvo syni aðra á hún á lifi: Eirík og
Stefán.
Jarðarför hennar fór fram 25. júní þ. á.
19. april þ. á. andaðist og i Los .angeles í
Ameriku Guðm. Guðmundsson frá Calgary, 23
ára að aldri.
Foreldra hans voru: Guðm. Guðmundsson
(dáinn fyrir 9 árum) og Guðný Þórðardóttir, hæði
settuð úr Súgandafirði í Vestur-ísafjarðarsýslu.
I blaðinu „Heimskringla11, þar sem andláts
Guðmundar heitins er getið, segir, að hann hafi
verið „stiJltur og vandaður maður“.
28. júlí síðastl. andaðist Gísli bóndi Guð-
mundsson í Bitru i Árnessýslu.
Hann var talinn dugandi bóndi.
Ekkja hans heitir Ingveldur Eiríksdóttir.
Jarðarför Gisla heitins fór fram að Hraun-
gerði 12. ág. þ. á.
d<m$ka amjðrittri crbcst.
Ði&jiA um tefiindfrnar
jSóley" .Ingóíflir" Mehla~*u JidtbldT
Smjöritkið f'<*<£ cinunflk frctt
Oífo Mönsted vr. s
Kaupmannahöfn ogAró^xxm sár
s i Danmörku. * jvt *
ForskriY selY Deres XlædeYarer
REYKJAVlK 9. sept. 1911.
Tíðin óstöðug. Kalt veður vanalega. Opt
úrkoma.
„Austri“ kom úr hringferð á föstudaginn
var. Meðal farþega: Helgi Sveinsson, banka-
útibússtjóri á ísafirði, Hannes Hafstein, banka-
stjóri, Garðar Gíslason, kaupm., Bjarni Sæ-
mundsson, adjunkt, Sveinn Hallgrimsson banka-
gjaldkeri með frú, Kristján ogÁsgeir Torfasyn-
ir, frá Sóibakka, Eyólfur Eiríksson, veggfóðrari,
Edvald Möller, cand. phil, Nathan vörubjóður.
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt T>ortofrit mod Efterkrav
4 IMtr*. 130 Ctm. t>x*eclt sort, blaa, brun, gron og graa ægtefarvet lin-
ulds Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt íox* kun ÍO KIi*.
(2,50 pr. Meter). Eller 3x/4 Mtr, 135 Ctrn. bredt sort, morkeblaa og
graanistret moderne Stof til en solid og smuk Herreklædning for* kun
14 K)i*. 50 0re. Store svære uldno Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Yarerne ikke efter 0nske tagós de tilbage
Aarhus Klœdevœveri, Áarhiis, DanmarK.
„Ask“ kom norðan um land í gær og fer
til útlanda i dag.
„Ceres“ fór vestur 6. september. Meðal far-
þega: ritstjóri Skúli Thoroddsen og yfirdómari
Jón Jensson.
Auglýsingum, sem birtast eiga i „Þjóðv.“ má daglega skila á af-
greiðslu blaðsins i Yonarstræti nr. 12 Reykjavik.
Prentsmiðja Þjóðvijlans.
14
reiddi hann það þegar til höggs, er hann sá byssuna,
sem Sedgeley var með.
En Sedgeley, er minntist þess, er Leville hafði sagt,
og visei sig vera i hættu, kraup niðnr á annað hnéð,
miðaði og hleypti úr byssunni.
Hann sá manninn hníga til jarðar, og heyrði hann
æpa.
Setgeley hvarf nú aptur til félaga sinna, Bowman’s
og Loville’s.
öengu þeir síðan aliir þangað, sem maðurinn lá,
og engdist sundur og saman af sársaukanum.
Sáu þeir þá, að hann var bjartari á hörund, en evo>
að hanD gæti verið svertingi.
Hægri handleggur hons var stokkbólginn, og hann
var allur kaflöðrandi í svita.
Reirprikið lá á jörðinni, rétt hjá honum, og ofan á
honum lá dálítill grár api, sem á allan hátt gerði sér
far um, að vekja athygli mannsins á sér, — mannsins,
sem að dauða var kominn.
„Þetta er hræðileg sjÓD!“ mælti Sedgeley. „öet-
um vár eigi hjálpað manninum eitthvað?
„Nei!“ Bvaraöi Leville, „því að hann á nú að eins
fáar sekúndur ólifaðar, enda kom honum að eins mak-
leg málagjöld, — lætur lífið, eins og James Femel lá-
varður“. — —
„ÍJtd.i*á,ttui* fii* blaðinu
DAILY REYIEW«.
Einn af starfsmönnum blaðs vors átti í gær tal við
hr. Ssxham Leville.
15
Hann býr nú — ásamt vinum sínum, hr. Mason-
Bowman og hr Arthur Sedgeley — i húsi nokkru í grennd
við þcfrpið Hamble.
Hr. Leville sýndi 6tarfsmanni blaðs vors þá velvild,
að skýra honum frá þvi, hversu hann hefði komist að
atvikunum, er dsuða Femel’s lávarðar ollu.
Hr. Leville er hár maður, og grannvaxinD, dimm-
ur yfirlitnm, og líkastur þvi, sem hann væri frá suður-
löndum.
Þó að honum, að því er til máls þesaa kemur, hafi
farist, sem nýjum Sherlock Holmes, þá er hann þó svo
gerður, að hann lætur lítið yfir framkomu sinni, og sem
lítils væri um uppgötvun hans vert.
„Hvað var það, sem fyrst gaf yður visbendingu,
hr. Leville?“ spurðum vér hann.
„Spor hins látna“, svaraði Leville „þau sýndu, a&
hann hafði gengið fram hjá lágskóginum, hér um bil
fjörutíu álnir fyrir suDnan trén.“
„En þar sem stafurinn hans lá“ — svo skýrði hr.
Leville onn fremur frá — „hafði hann orðið hræddur
ur við eitthvað, svo að stafurinn hafði hrokkið úr hönd
inni á honum. — Jeg sá, hvar haDn hafði numið stað-
ar, og að hann hafði þá því sem næst snúið sér að lág-
skóginum*.
„En þaðan, og þangað, sem lik hans fannst, sást, að
hann hafði hlaupið„‘ mælti Leville. „Það sýndu fótaför-
in, og hefur hann þá ætlað sér, að hlaupa að trjánum*
en þá hefur tekist, að stöðva hann, meðan er hann var
á sprettinum“.
„Fótaförin, er sýndust vera eptir fugl, og sem að
sumu leyti lágu yfir fótaför lávarðarins, sýndu glöggt, að