Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.11.1913, Blaðsíða 2

203
ÞJ0ÐVILJINN7
XXVII., 55.
S jálfstæðisfél agið
í Reykjavík.
I>að hélt fund í samkomusal kristilegs
félags ungra manna („K. F. U. M.“) að
að kvöldi 8. nóv. þ. á.
Fundurinn var mjög fjölsóttur.
Alþm. Ben. Sveinsson tók fyrstur til
máls, og urðu síðan alJ-fjörugar umræður.
Meðal annars, er rætt var um, var
stofnun nýja steinoliu-hlutafélagsins, er
mönnum stód stuggur af.
Samþykkt voru og, að umræðunum
loknum, mjög öflug andmæli gegn því,
að ráðherra veiti félaginu einaréttindi.
SjáJfstæðisfélagið heldur nú fundi'öðru
hvoru í vetyr.
Væntanlega efla menn nú og íélagið
á alJar lnndir, ekki sizt vegna þingkosn-
inganna, er i hönd fara.
Vissulega ætti og höfuðstaðurinn frem-
ur að standa framarlega, en að dragast
aptur úr, er annars vegar eru sjálfstæðis-
mál þjóðarinnar.
Annað þætti vanvirða að mun, hvar
annarsstaðar í heiminum, sem væri.
Mannalát.
—O—
Að þessu sinni getum vér, í blaði
voru, helztu æfi-atriða nokkurra manna,
ísfirzkra, er látizt hafa á yfirstandandi
ári.
Fyrst skal þess getið. að 11. maí þ.
á. andaðist í Isafjarðarkaupstað hfisfreyjan
Solveig Þor leifsdóttir.
Hún var fædd að Sandeyri í Snæfjalla-
hreppi i Norður-ísafjarðarsýslu 24. apríl
1841, og var því frekra 72 ára að aldri,
er hún andaðist.
Foreldrar hennar voru: Hjónin Þor-
leifur bóndi Benediktsson og Sigríður
Árnadóttir, frá Æðey, .lónssonar sýslu-
manns í Isafjarðarsýslu, og bjuggu þau
þá að Sandeyri.
Solveig heitin ólst fyrst upp að Sand-
eyri hjá foreldrum sinum, en fluttist þaðan
í Æðey til afa hennar og ömmu: Árna
Jónssonar ogElísabetar Guðmundsdóttur,
og dvaldi þar síðan, meðan er hún var
ógipt.
En árið 1864 giptist hún eptirlifandi
eiginmanni sinum ,Gísla Jónssyni, Bjarna-
sonar, og var Bjarni bróðir GísJa heitins
Bjarnasonar, dannehrogsmann á ^rmúla.
Byrjuðu þau hjónin búskap að Eiði
í Hestfirði í Norður-ísafjarðarsýsiu, en
fluttu þaðan, að ári liðnu, að Kyri í Seyð-
isfirði, og dvöldust þar eigi all-fá ár í
liúsmennsku. — En lengst voru þau i
húsmennsku í Ögurnesinu, þ. e. í sam-
tals 21 ár, eður þar til þau fluttust til
ísafjarðar vorið 1905.
Alls eignuðust þau fjögur börn, og
dóu tvö þeirra í æsku: Jóhann ogVig-
dís, en tveir eynir komust til fullorðins-
ára, og eru enn á lífi.
Synirnir eru:
1. Þorstemn, bóndi að Borg i Skötu-
firði, og
2. Arni, yfirfiskimatsmaður á Isafirði.
Hugur Gísla hneigðist allur að sjón-
um, og mun meira, en að landbúskapn-
um, enda var hann sjósóknari mikill, og
vel laginn til formennsku.
Heimili þeirra hjónanna, í Ögurnesinu,
lá mjög í þjóðbraut, fyrir alla, er ferð
áttu inn í Djúpið að vestanverðu, og fór
mjög orð af gestrisni þeirra hjóna við
alla, er þá stungu þar við stafni, til þess
að fá einhverja hressingu, áður en áfram
var haldið ferðinni.
Solveig heitin var sköruleg kona, og
mun hafa verið fríðleiks kona á yngri
árum sínum, svipmikil, og að öllu hin
gerðarlegasta. — Hún var og kona hrein-
gerð og einörð, og margt yfirleitt vel um
hana.
Eptir það, er þau hjónin fluttust til
ísafjarðar, dvöldu þau þar hjá syni sín-
um, Árna yfirfiskimatsmanni Gíslasyni,
og þar andaðist Solveig sáluga, sem fyr
segir.
Minning hennar mun óefað lifa eigi
all-fáa áratugina við j.safjarðardjúp, —
margir þar, er henni kynntust, sem og
manni íiennar, eða spurnir höfðu haft
af þeim.
P Einní þeirra þriggja manna, [er fórust.
við bátstapann frá Isafirði 29. sept þ. á.
(sbr. 46.—47. nr. „Þjóðv. þ. á.) var Gud-
mundur húsmaður Finnbogason á Isafirði.
Hann var fæddur á aðfangadagskvöld
jóla, 24. des. 1863, og var því á fimmtug-
asta árinu, er hann andaðist.
’ Foreldrar hans voru: Hjónin Finn-
bogi Finnbogason á Halldórsstöðum i
Húnavatnssýslu, og Guðriður Guðmunds-
dóttir, og var hún til veru i Torfagarði
í Húnavatnssýslu, er hún ól sveininn.
Guðmundur heitinn ólst upp í Húna-
vatnssýslu, og dvaldi þar síðan, lengstum
sem vinnumaður, nema hvað hann um
tveggja ára tima var fyrirvinna hjá móð-
ur sinni, veikn.
^ j |Úr Húnavatnssýslunni fluttist Guð-
mundur sálugi til ísafjarðarkaupstaðar,
og settist þar að árið 1898.
Þar kvæntist hann tveim árum síðar,
9. ágúst 1900, eptirlifandi ekkju sinni,
Guðbjörgu Sigríði Jensdóttur, Kolbeins-
sonar, húsmanns á Isafirði, og varð þeim
hjónunum alls 9 barna auðið.
Af börnunum eru nú þessi 6 á lífi:
1. Svava, 10 ára.
t
2. Oskar 9 ára.
3. Anna, 7 ára.
4. Sigriður Jensína, 5 ára.
5. Sigurveig Guðrún, 2 ára og
6. Guðlaug 1 árs.
Hin börnin þrjú dóu öll á fyrsta ár-
inu, og hétu: Guðríður, Guðmundur og
Guðrún.
Meðan Guðm. sálugi átti heima í Húna-
va.tnssýslu, stundaði hann æ öðru hvoru
sjóinn, frá því er hann var á sextánda
árinu.
Söm var og aðal-atvinna hans eptir
það, er hann fluttist að Djúpi. — Yar
hann þar ýmist háseti eða formaður, —
formaður tíðast að haustinu, sem og um
hríð (2—3 ár) allar vertíðir, á útveg Jón-
asar bónda Þorðvarðarsonar á Bakka í
Hnífsdal.
Guðmundur heitinn var dugnaðar-
maður, og mjög lipur sjómaður. — Hann
var stilltur maður og dagfarsgóður, —
bjargaðist og einatt furðanlega, þrátt fyrir
sí-vaxandi ómegð, er á hann hlóðst.
Hann var reglumaður, konu sinni mjög
ástríkur eiginmaður, og börnunum um-
hyggjusamir faðir.
Má því telja mjög mikla eptirsjá að
honum frá barnahópnum, enda hans og
sárt saknað, af eptirlifandi eiginkonu og
öðrum, er kynni höfðu haft af honum.
Annar maðurinn, er fórst við báts-
tapann frá Isafirði, er fyr er getið, for-
maðurinn á bátnum, var Gudmundur
Gudmundsson, útvegsmaður og húseigandi
í Isafjarðarkaupstað.
Guðmundur heitir Guðmundsson —
„Guðmundur frá Sæbóli“ var hann al-
mennt kallaður — var fæddur að Sæbóli
á5 Ingjaldssandi í Yestur-ísafjarðarsýslu
22. nóv. 1847, og var því freklega hálf-
sjötugur, er hann drukknaði.
Foreldrar hans voru: Guðmundur
Guðmundsson, Bjarnasonar, er lengi bjó
að Sæbóli, og Elinborg Jónsdóttir Bjarna-
sonar er og bjó allan sinn búskap að
Sæbóli.
Guðmundur sálugi ólst upp hjá for-i
eldrum sínum, og dvaldi hjá þeim, unz
hann fluttist til Isafjarðarkaupstaðar árið-
1882.
Hann var kvæntur frændkonu sinni,
Jónínu Jónsdóttur, Bjarnasonar frá Sæ-
bóli, og voru þau hjónin systkinabörn.
Álls varð þeim hjónunum þriggja barna
auðið, og dó eitt þeirra í æsku, en tveir
synir, Guðjón og Halldór náðu fullorðins-
aldri.
Drukknaði hinn fyr nefndi, þ. e. Guð-
jón, á ísafjarðardjúpi með Benedikt Vagn
Sveinssyni, formanni.
Halldór er á hinn bóginn enn á lífi,
og dvelur nú í Ameríku.
Konu sína, Jónínu Jónsdóttur, missti
Guðmundur heilinn meðan hún enn var
á bezta aldursskeiði. — Hún andaðist á
ísafirði 4. maí 1894 — í „iníluenza“-veiki,
er þar geysaði þá —, að eins frekra 37
ára að aldri.
Hjá báðum hjónunum fór mjög saman
dugnaður og ráðdeild. og var Guðmundi
heitnum því mikill missir að henni.
Með dugnaði og útsjónarsemi tókst
Guðmundi sáluga — með tilstyrk kon-
unnar — að komast undir all-góð efni,
enda var hann og einatt í tölu dugleg-
ustu formanna við Isafjarðardjúp.
Hann var einn húseigandanua á Isa-
firði og einatt í tölu betri borgaranna í
Isaf j arða rk aupstað,
I fjársökum var hann gætinn maður,
og mun þó vart hafa komist hjá því, að
tapa ekai einhverju fé við ábyrgðir, er
hann — sem fleiri - - var við nðinn.
Meðan „Kaupfélag Isfirðinga11 starfaði
þar vestra, var hann einn hinna mörgu,
er þann félagsskap studdu.
I bæjarmálum studdi hann einatt verk-
manna-flokkmn í kaupstaðnum gegn
kaupmanna ríkinu, er mjög vildi hafa
öll ráð á Isafirði á tveim siðustu tugum
aldarinnar, sem leið.
I landsmálum var hann og einatt ein-
dreginn stuðningsmaður sjálfstæðisstefn-
unni.
Þó að Guðmundur heitinn frá Sæbóli
væri að mun hníginn að árum, er hann
drukknaði, 29. sept. þ. á., hefir Isafjarð-
arkaupstaðar þó, við fráfall hans, misst
einn hinna nýtari borgara sinna.
Helga ljósmóðir Magnúsdóttir
á ísafirði.
Að kvöldi 20. okt. þ. á. andaðist í
ísafjarðarkaupstað Helga ljósmóðir Magn-
úsdóttir.
Helga sáluga var komin talsvert á
áttræðisaldurinn, enda hafði og látið af
Ijósmóðurstörfum i kaupstaðnum fyrir
nokkrum árum.
Jarðarför hennar lór fram að Eyrar-
kirkju á ísafirði 30. okt. þ á.
Kært væri blaði voru það, ef einhver
þeirra, sem henni voru kunnugastir, eða
nákomnastir, vildu láta oss í té skýrslu
um helztu æfi-atriði hennar.
Ritstjóri og eigandi:
Skúli Thoroddsen.
Prentsmiðja Þjóðviljans.