Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.07.1914, Blaðsíða 4

136
ÞJCÐVILJINN.
XXVIII., 38-39.
bótaábyrgðarfélagsins „Nye danske Brand-
forsikrings Selskab“, sem fjöldi manna
hér á landi hefur átt viðskipti við og öllum
að vísu reynzt mjög þungt í skauti. —
I þorpinu Hoeplany (í grennd við
borgina Oedenburg í Ungverjalandi) varð
bóndi nokkur snögglega vitskertur á dans-
samkomu, í júnímáuuði þ. á., — fylltist
í svip megnustu afbrýðissemi af því að
unnusta hans vildi eigi dansa við hann.
Hann hljóp því út, náði sér í byssu,
særði unnustu sína, drap báða foreldra
hennar og flýði síðan og komst upp í
kirkjuturn, og lét skothriðina dynja þaðan
á hvern sem nálgaðist.
Mælt er, að alls hafi hann skotið yfir
200 skotum, enda særði hann og 19, en
banaði 3, áður en hann loks varð að
gefast upp, er hermenn sóttu allsstaðar
að honum.
Maður þessi hét August Tomsios, og
bjargar það nú eitt lifi hans að enginn
vafi virðist geta á því leikið, að hann
sé vitfirrtur, sem fyr segir.
Pundur hófst enn einu sinni í Kristi-
aníu i júnímánuði þ. á., til þess að ræða
um yfirráðin yfir Spitzbergen, og sóttu
hann fulltrúar þessara ríkja, Noregs, Sví-
þjóðar, Rússlands, Danmerkur, Bretlands,
Bandaríkja, Frakklands, býzkalands og
Hollands.
Dr. Hagerup, sendiherra Norðmanna
í Danmörku, er forseti fundarins. —
26. júní þ. á. hófst í Kaupmannahöfn
sýning á hundum, er félagið „Dansk
Kennelklub" gengst fyrir.
í ráði var, að *ýndir yrðu alls 220
hundar, og hefur það verið dáfallegur
fénaður, — sumt hundanna frá Svíþjóð
og Noregi.
Morð á Norðurbrú í KaupmaonahöfD.
46 ára gömul spákona, er átti heíma á Norð-
urbrú i Kaupmannahöfn iannst 1. iúlí þ. á.
liggjandi alls nakin á gólfinu i herbergi sinu,
nema hvað hún var í sokkum, og moð stígvél á
fótum.
Seglgarnslykkkja var utan um hálsinn á kon-
unni. og hún — örend.
LíKið var þegar kruhð, og fullyrtu læknar,
að um morð væri að ræða, — konan hengd, og
heDgingin valdið dauða hennar.
Eitthvað hark hafði heyrzt í herbergi hennar
kvöldið áður, — því Hkast, að eitthvað þungt
hlammaðist á gólfið.
A hinn bóginn var alit ósnert i herbergi
hennar, peningar og annað.
En karlmenn hafði einhver þó séð koma út
frá henni kvöldið áður, en hún fann*t örend.
Sjö ára gömul tepa, Ingrid að nafni, er vön
var, að sækja mjólk o. fl. fyrir hana á morgnana,
rakst fyrst á hana örenda á gólfinu, og gerði þá
þegar móður sinni aðvart, og var siðan lögreglu-
þjónn til kvaddur.
Konan, er myrt var, hét Hilda Rasraussen,
og var ekkja, eða þá skilin við mann einn, en
hafði alls eignazt 17 börh, og eru 7 þeirra á lífi
Enginn vissi enn, er síðast fréttist, hver morð-
ið hefði framið, en lögreglumenn hétu hverjum
50o k'., er gefið gæti upplýsingar þar að lútandi,
er að gagni yrðu.
Miklir skóga-brunar i Sviþjðð.
Fyrstu dagana í júlímán. þ. á. urðu skógar-
brunar miklir á þrem stöðum i Smálöndunum í
Sviþjóð.
Þurrkar höfðu áður geDgið um hríð, svo að
trén voru mjög feyskin, og þur, og breiddist eld-
urinn þvi mun fljótai út, en ella.
Hvassviðri var og töluvert, og veitti því örð-
ugra, að slökkva eldinn, en ella.
Fjártjónið talið afar-tilfinnanlegt.
Óveður og eldingar i Frakklandi.
3. júli þ. á. gengu afskapleg óveður hér og |
hvar á Frakklandi, og fylgdu þeim leyptur, og j
ellingar.
í grennd við borgina Bourges laust eldingu |
niður, og lenti á her.uanna- tjald-skála, drap einn
hermannanna, en særði ellofu.
Vinuppskera gjörspilltist mjög í héruðunum
umhverfis borgina Reims, og yfirleitt olli óveðr-
ið hér og hvar töluverðu tjóni.
Kona og barn bennar, 3 mánaða, brenna inai.
10 júlí þ. á. tókst svo slysalega til í Tinglev,
í grennd við Aabenraa, að kona, sern fylgdi gest-
um sínum til dyra, að áliönu kvöldi, og hélt á
3 mánaða gömlu barni síuu, og lampa, fékk
snöggiega krampa, er gestirnir höfðu nýiega kvatt
hana.
Lampinn brotnaði, og kveikti í jhúsinu, og
brann hún og barnið, þar inni.
Eidsvoði i Delbak.
60 hús brenna til kaidra kola.
Aðfaranóttina 10. júli þ. á. varð afskaplegur
eidsvoði i norsku, verkmanna-borginni Delbak
(í grennd við Frederiksstad) i Noregi.
60 hús brunnu til kaldra kola, þar á meðal
öll stærstu húsin i bænum.
1000 menn urðu húsnæðislausir.
Skaðinn metinn yfir eina inillj. króna.
Hr. Einar hreppstjóri Bæringsson á Dynj •
anda í Grunnavíkurhreppi (í Norður-ísafjarðar-
sýslu) hefur nýlega bréflega bent oss á það, að
nafnið „Árni Jónsson'1, er stendut undir bréfinu,
sem birt var í gieininni: „Efnilegr ungmenni11,
í 25.—26. nr. blaðs vors þ. á., geti ekki verið
rétt, þar sem eigi sé nama alls einn maður, með
þvi nafni, í Grunnavíkurhreppi, þ. e. hr. Arni
bóndi Jónsson i Furufirði, og hafi „hann enn,
sem komið er, ekki farið út fyrir takmörk ísa-
fjarðarsýslu“.
Út af þessari bendingu hr. Einars hreppstjóra
Bæringssonar, sem vér kunnum honum þakkir
fyrir, notum vér þá og tækifærið, til að láta þess
getið, að nafnið sem undir brífinu, í fyr greindri
grein, stendur, hafði, af ógáti — og þó fremur
vegna miður glöggrar stafsetningar i bréfinu
sjálfu — minprentazt, þ. e. átti vera „Arnór Jóns-
son“ (en ekki Árni Jónsson).
Vonum vér þá og, er þessa er getið, að bæði
hr. Einar Bæringsson, og aðrir, kanuist við pilt-
inn, og að „eigi sé bani, þótt bróðir sé nefndur.“
Rvik 1914.
Ritstj. „Þjóðv.“
17. júní þ. á. var „Hohenzollern“-
skipaskurðunnn á Þýzkalandi — milli
borganna Berlín og Stettín — tekinn til
almennra afnota.
Vilhjálmur keisari, og margt annað
stórmenna Þjóðyerja, var þar þá viðstatt,
og — mikið um dýrðir.
Skipaskurðurinn er alls 100 kílómetr-
ar á lengd, og eru nú liðin 10 árin síðan
byrjað var að grafa hann.
Kostnaðurinn nam alls 49 millj. þýzkra
marka (þ. e. 43—44 millj. kr.) — varð
6 millj. marka hærri en áætlað hafði
verið.
Svo er skurðurinn breiður, að vel geta
tvö skip farið þar hvort fram hjá öðru.
Á hinn bóginn geta stærstu skipin
þó eigi notað hann, — mega eigi stærri
vera en 600 smálestir.
Dýraverndunarfélag.
(Ný stofnað í höfuðstaðnum.)
Dýraverndunarfélag var stofnað hér
í bænum (Reykjavík) að kvöldi 13. júlí
þ. á.
Á fundinum gengu þegar um fjöru-
tíu í félagið, og lög þess voru samþykkt.
Kosin var þar og fimm manna stjórn:
Tryggvi Gunnarsson (formaður), Ilosi Sig-
mdsson (féhirðir) og Jóh. Ögm. Oddsson
(ritari), en meðstjórnendur Ingunn Emars-
dóttir (í Lauganesi) og Otto N. Þorláks-
son.
Dýraverndunarfólög hafa áður verið
til hér á landi, en verið aðgjörðarlítil og
lognast svo út af að lokum, og væri því
óskandi, að ný stofnaða félaginu farnað-
ist nú betur.
Mörgum gleymist það um of, að dýr-
in eru eigi réttlaus, og að fátt er ljótara,
en að fara ílla eða níðingslega með þau.
Utgáfa „Dýravinarins“ hefur að vísu
óefað átt töluverðan þátt í því, að glæða
velvild til dýranna og komið að því leyti
eigi all-Iitlu góðu til leiðar.
Á hinn bóginn eru þó dæmin um
ílla meðferð á dýrum svo mörg, að eng-
um fær væntanlega dulist, hve afar-mikið
verkefni dýraverndunarfélagið á fyrir
hendi.
Annaðhvort þurfa dýraverndunarfélög
því, ef vel ætti að vera, að rísa upp hér
og hvar á landinu, eða dýraverndunar-
félagið, sem hér um ræðir, að eignast
fleiri eða færri ötula félagsmenn í hverri
sveit og bæjarfélagi á landinu.
Hér ræðir og um verkefni, er Ung-
mennafélögin ættu að láta til sin taka.
Temji ungmennin sér þad, að láta það
eigi óátalið, ad tradkad sé réttindum
dýranna, þá verdur þeim þad og tamara
en ella, að rísa einatt gegn óréttinum,
sem mönnunum hættir svo opt við að
sýna hverir öðrum, þegar þeir telja sig
geta því við komið.
En eins og vór sjálfir eigum ekki
að gjöra það, sem rangt er, svo eigum
eigum vór og eigi heldur að þola það,
að öðrum haldist það uppi.
Skyldan þá og einatt því ríkari, sem
sá er ver settur, sem óréttinum er beittur.
„Alma Roma“ er nafnið á latnesku
timariti, sem gefið er út í Rómaborg. og
Píus páfi X. er sagður hafa mætur á.
Ræðir það eigi að eins um stjórnmál
og segir frá almæltum tíðindum, en flyt-
ur greinar um listir og vísindi, um upp-
fundningar og fornfræði o. fl. o. fl., þ. e.
um allt, sem heiti hefur.
Útgefandinn, hr. Joseph Fornari, vill
sýna mönnum, að latínan só enn enginn
forngripur, — verði æ notuð, til að rita
um hvað sem er, engu síður en nútíðar—•
tungumálin.