Lögberg - 29.02.1888, Blaðsíða 3

Iiúsimt í Kvík, hðfðu ]>eir bræður
jrert tilraun til að láta faitfra, er
var látiun sópa g,an<rinn fvrir utan
klefana, bera orð á niilli sín við-
víkjandi frainouroi peirra, þanmg'
löguð, að bað bar mjög að ]>eim
böndiii. Loks komst ]>að upp, að
inaður eilin í nágrenninu, í þing-
iioltunum, er konan (Eli/abet) hafði
sagt frá daginn fvrir brennuna, að
|ieir bræður væru farnir ujip í lforg-
arfjörð, liafði orðið var við ]>á saina
kvöldið, að einhver mnndi vera á
laun í nýbvggðuui enda bæjarins,
sem ]>au áttu heima í, en annars átti
að vora ínannlaus, og ]>ótti ]>að
grunsamt, eptir á, en ]>agði ]>ó
vfir ]>ví ]>ar til er hann var krafinn
sagna eittiivað (> vikum eptir.
pegar ]>essar líkur voru allar
fensínar, o<r .lóhannes var auk bess
. D f
buiiin ttO veni f) (ltt<fa í vatns-o<r
n p
brauðs-fangelsi, fyrir ]>rj()zku sakir
við ]>rófin, gerði Guðmundur loks
játningu sína, og ]>au hjón Jóhann-
es og Klí/al>et á eptir.
þeir höfðu ekki lagt af stað hjeðan
fvr en. kl. 12 sömu nóttina sem
brann, og lagt eldinn í húsið áður
með þeim uminerkjum, er áður hefur
lýst verið, með vitorði konunnar, er
liafði |>á á laun í hinum nýbyggða
bæjarenda í 2 daga áður.og sagði
|>á vera farna upp f Horgarfjörð.
’ribrangurinn með gliC]> þessum
hefur sjálfsagt \erið, að reyna að
ná i britnabótafjeð, sjer til hags-
muua. af ófr<'>ðleik um, að bruna-
]>ót á húsum hjer fæst <“i<ri greidd
fvr en hús það, er brunnið hefur,
er etidurreist, ei<ri minna nje miður
vandað en hitt var.
Fólk þetta fær auðvitað þunga
hegningu, og er vonandi, að það
verði til þess, að mönnum þvki „í-
kveikjur“ miður fýsilegt gróðabragð
ejitir en áður.
8 k i p t a p a r'tveir Urðu enn í Kefla-
vík, á gamlársdag, í fiskiróðri, 5 á
öðru skipinu. en i> á hinu, og drukkn-
uðu allir. Annað skijiið átti þor-
varður bevkir Helgason, sá sami sein
missti son sinn í sjóimt í fvrra vetur
á öðru skipi; en hitt Uartéls ver/1-
unarstjóri. \ eður var hægt að morni
dags, en rokhvesti á norðan e]>tir
hádegi, <>g fórust bæði skipin á up|>-
siglingu, og liafa sokkið undir eins
vegna hinnar miklu seglfestu, eins
og vant er i flestum skiptöpum hjer
við Faxaflóa.— Margir sji'imenn kenna
þessi hin voðalegu slys hjer um
]>láss jafnfraint skipalaginu, sem
fijer er fiðkað. eii aHrir felja þítö
hina mestu villukenningu. Er þó
sjón sögu ríkari, hversu skiptajiar
eru langmestir hjer iim sveitir, ]>ó
víða sje illt.
18. jan. J 888.
Fyrirlestur um ástand ís-
len/ks skáldskapar nú á tím-
u m hjelt hr. eand. juris Hannes
Hafstein í Goodtemplarahúsinu lijer
í bænuni 14. þ. m. Aheyrendur
lijer um bil eins margir eins og
þar komust fvrir.
Hann lýsti fvrst lauslega kveð-
skap hinna hel/tu skálda, er nú ervi
uppi hjer á landi: Grínis Thomsens,
Matth. Jochumssonar, Steingr. Thor-
steinssons, Kenediets Gröndals og
.lóns Olafssonar. Gfsla lírynjólfs-
son nefndi liann að eins á nafn,
en minntist ekkert á kvoðskap lians.
Pál Olafsson nefndi hann alls ekki.
Hann fór víða snjöllum orðum
um kosti á skáldskap þessum, <>g
var dréngilega djarfmæltur og ber-
orður um ókostina. Sumt i dóm-;
uin hans virtist ]>ó miður vandlega:
skoðað eða rækilega íhugað.
þegar hann hijfði lokið við ]>essa |
Ijóðasmiði, minntist hann lauslega
á ]>á tvo skáldsagnahöfunda fslen/ka.:
er nú fengjust viö ritsmfð: Jónas
Jónasson og Gest Pálsson, og þótti
hoiiuui iniklu meira koina til Gests.
A'iðurstuðan var, sú, aö íslenzkur
skáldskapur væri á apturfararskeiði
eða nær því í fullkoninu dái nú
seni stendur, og lýsti |>að sjer bezt
f ]>ví, að þjóðskáld vor væri nú
lijer um bil alveg hætt að vrkja
annað en ertiljóð, misjafnlega merki-
Ieg, eins og <>[>t vill verða um þaim
kveðskap. Knda ætti það vel við,
|>ar sem kveðskapur sá, er nú væri
að líða undir lok, liaföi hneigzt
mest að einstrengingslegum þjóð-
ernisátrúnaöi, er heimuriun nú, öhl
rafurmagns <>g gufuafls, væri löngu
farinn að sjá að ekki \a“ri amiað
en reykur. Með <>ðrum orðum:
vrkisefnið va>ri orðið úrelt; ]>að
fyndu skáldiíi ósjálfrátt, <>g þvf væri
]>au þögnuö. ]>etta mundi vera að-
alorsök hinnar miklu ördeyðu í is-
lenzkum skáklskap nú á tíinum;
aniiað, sem allt af stæði honum
fyrir þrifum, væri fátækt landsins
og einstæðingsskajmr, og ekki sízt
þaö, livað skájdskapur væri lijer í
litlum metum hjá Iieldri mönnum
einkanlega, í samanburði við ]>að
sem annarstaðar gerist.
Kndurreisn íslenzks skáhlskaj>ar
væri undir ]>ví komin. að skáhlin
fengju nýjar hugmyiidir til yrkis-
efnis, í stað liiimar úreltu, eða að
upp risu ný skáld með nýjuin hug-
myndum. það vildi liann yona, og
það mundi rætast, ef nægileg áherzla
væri á það lögð, að hver einstak-
ur maður yrði sem færastur <><r
nýtastur borgari í mannlegu fjelagi.
Hezti rómur var gerður að fyrir-
lestri þessuni.
Tannla'knir 'Niotcölin skémmti vel
fyrir og eptin með söiig.
Vegurinn n ý i, sem Xoröuienn-
irnir hafa vorið við 2 sumur und-
anfarin, frá Fóelluvötnum niður !
lleykjavik, og kominn var í haust
nærri njður umlir Hólm, með I<S
álna brú y-fir Ilólinsá, hefir skeinmzt
stórkostlega í léysingunum vikuna
sem leið, og brúna tekið af ánni
aðfaranótt hins 11. tíkemmdirnar
eru mestar á hólmunuin upj> frá
brúarstæðina, og sömuleiðis mjög
miklar uj>p á Sandskeiði: stórt haf
brotið í brúna yfir ]>að og klofinn
frá annar jaöarinn vegarins þar á
löngu bili.
Áfallið, nemur liklega 7 8tH.HI
kr. skaða.
20. jan. 1888.
G 1 a t aðu r p ó stva rni ng u r.
Vestanpóstur misti koffort af hesti
í Austurá í Sökkólfsdal í vestur leið,
! eitt af fjóruni, liieð IHH)—1000 kr.
af ]>eningum (bankalán í seðlum),
jölliim brjefum til Isafjarðar <>g tals-
verðum bókasendiugiim, Alþingis-
tíð. o. fl, Smáhrot af koffortinu
fundust rekin tveim inllum neðar;
fyrir neðan Gröf, og ræflar af Al-
þingistíð., annaö <>kki.
rl' t ð y r f a r er að frjetta ágætt nú
með póstum: auö jörð hvervetna <>g j
nægur hagi jafnvel til heiða.
Hafís sagður nokkur við j
Strandir norðan til. fvrir norðan
Bjarnarfjörö.
Aflabrögð eru nú komin apt-
ur ágæt í Garðsjó, t. d. 110 í hlut
af vænum ]>orski hjá einum formanni
hjeðan í tveim róðrum ]>ar. A
Isatírði einnig aflasamt.
M a n n a 1 á t. Verzliitiarmaður Sören
Hjaltalín í Stykkiahólmi andaðist
14 þ, m.
Iliiin 15. tlésbr. f. á. ljezt ! Ak-
ureyjum á SkarðsstrOml gullsmiður
Sstefán Eggertsson, prests Jónssonar
frá líallará, á 84. aldursári. Hann
var trúiiiaður, fastlvndur <>g ein-
nrður, og á unguiii aldri fjörinaður
og harðgjör. Stefán sál. bjó á Ball-
irá <17 ár «•]>tir föðnr siim;: þótti
liann í heldri bænda röð, og ótrauð-
ur stvrktar niaður fjulags sins.
I Flatey á Breiðafirði andaðist
21. <lesbr. f. á. faktor Olafur lvrist-
jánsson „Skagfjörð“, úr lifrarlxilgu, 80
ára gainall. Hann hafði með ráð-
vendni sinni og maniuið aflað sjer
fágætra vinsiclda og rirðingar.
22. jun. 1888.
X ý 1 ö g. Staðfest eru enn þessi
lög frá sfðasta alþingi, í viðbót við
þau 12, áem áður eru talin.
18. Lög um þurrabúðarmenn.
Jón Straumfjörð, sem nú er hátt
tínitugsaldri, fjekk fyrir nokkrum
árum konungs leytí til að ganga á
|>re8taskólann, ]><> að hann héfði
eigi tekið fullkomið stúdents prðf,
liann t<>k fvrri lilutann 1878, með
mikið góðum vittnisburði. Iianii
hafði byrjað gamall á skólanámi sínu
bláfátækur, og barist áfram af sjálfs
síns rammleyk. Hann s<>tti ]>rívegis
um brauð (P171, 1878 og 1877),
að dæmi sjera l’jeturs t Grfiusey
sem var vígður þangað ]>ó hann
væri mjög skamt koniinn í skóla,—-
en fjekk ekki. En eins og sjeru
Pjetur hefur samt sem áður reynst
svo í kennimannlegri stöðu, að
landiuu er sómi uð, eins vita þeir
hinir mörgu, sem Jón þekkja, að
ekki þarf uð bern kvíðboga fyrir
]>vf, að hann verði kirkjunni til
vanza á nokkurn liátt.
1) a n n e b r o g s m e n n eru ]>eir
orBnir 7). f. m. Sigurjón bóndi Jó-
hannesson á Laxaniýri <>g K<“till
bóndi Ketillsson i Ivotvogi.
Maiinalát og slysfarir. Kaup-
maður Jón Guðmundsson í Flatey
á Breiðatírði andaðist 15. f. m., vnrt
j hálf-fimmtugur, eptir 4 mánaða legu
í lifrarbólgu (sullaveiki). Hanu var
liiun mesti atorku- og ráðdeildarmað-
ur, og hafði með dugnaði sinuiii
safnao auð fjár, smn hjer er kallað,
á skömmum tíina. Hann lætur ejitir
j sig konu (frú Jófríði Sigurðardóttur
kaupmanns Johnsens í Flatev) og
8 biirn.
Hjer i bænum andaðlst 28. f. m.
ln'isfrú Kinhihliir Einarsdiittir, kona
Jóhannesar snikkara Jónssonar, af
nieinseiml, li&lf-fertug.
I Markarfljóti drukknuðu M). f. m.
ofan uin ís tveir unglings inenii
iimlan Kvjafjöllum, Guðmundur Jóns-
son frá Hvamini og ()lafur Guðmunds-
soii frá Kimhúsum; voru báðir á
heimleið úr kaupstað.
II
lur 111)1

Maine er eitt, af Þeim fylkjum Banda-
ríkjannn, sem banua vínsölu. Maður
uokkur frá Montroal var nýlega á ferð
utn l>að fylki, og Þegar liann var kominn
líeim aptur, sagði liann kUnaingJUin sín-
um kafla ýr ferðusögu sinni. Ferðasögu-
kaflinn \nr á Þessu leið. Maðuriuii hufjfl
tafizt í smúbæ einum í fylkinu, og vavð
að halda Þar kyrrn fyrir um nóttina.
Uin kveldið rekst liunn á kunningjá sinu ;
kuniiingiim spyr linnn, livort liuuii vilji
ekki komu og fá sjer i staupinu. Féröa-
maðurinn fjellst á Það, og Þeir urðu sam-
ferða iun i nykkurskonar verz.lunurmið-
ils-skrifstofu ; Því næst vur opnpð fyrir
Þeim glerhurð, og Þeir komu inn í ein-
staklegu viðfeldið lierbergi, sem auðsjá-
anlega var’Tiaff fyrir bökhlöðú, Því stór-
um bindum var raðað um alla veggi lier-
bergisins. líuimingiun spurði ftiðamaán-
inn, livað lianii ‘vilili fá sjer. „(*ogniik“,
svarnði Montreal-inaðurinn. en lijelt að
kunningi sinn væri að gera gabb að sjer.
(ianiall inaður, liöfuðstór og æruverðiigur
útlits og klæililur sorgarbúningi, luifði set-
ið Þar á stól, Þegar Þeir komu iun. Ilami
stóð nú upp og Þiysti með Þmnaltingr-
inum á kjölinn á „Para(lísannjssi““ eptir
Milton. Þá opnaðist kjöliirinn á„bókinni“
allt í einu, og fyrir inuiin komu fjórar
cognaksrtöskur i ljós. „Sjerðu livaða
brögðum við licitum f1 sagöi kumiing
ingiuu. „Þjer hefði ekki dottiö i hug, að
Þessi gamli æriiverðugi herra, með grænu
gleraugimum .sínum og prestlega útlitinu,
inundi selja hreuniviii i iaumi; en l>að
gerir liami saiut, <>g Þetta er búðip lians.‘“
Áðkouiumanninum Þótti mikils vert um
krapt Þeirra laga, sem gætu gert Það
svona flókið fyrir mami, að fá sjer í
staupinu.
HITT <)G þETTA.
inanna.
15. Löo- uiu aö ski|>ta Barða-
straudarsýslu i 2 sýsltifjelög.
1(>. T.ög um löggilding verzlun-
arstaðar í Vík í Vestur-Skaptafells-
sýslu.
17. Lög úiu ’ stækkuu verzlúúar-
staðarins á Eskitírði.
18. Lög um brevting á landa-
merkjalögum 17. uiarz 1882.
19. Lög, sem neina úr gildi kon-
ungsúrskurð 22. april .1818 (bitííu-
fjelagsstyrk).
Öll staðfest 2. des„ nema þurra-
búðarmaniialögin 12.
Óstaðfest níu.
I. febr. 1888.
E m b æ 11 i. Reyiiistaðarklausturs-
umboð <*r veitt 81. f. m. stúilent og
alþingismanni Olafi Briem á Alf-
geirsvöllum (Olafur bóndi í Asi
liafði sagt af sjer).
Hvaiineyrarbrauð \eitt 27. f. m.
sira Heloa Aruasvni í Olafsvík.
Auk hans sotti sira Stefán Jonsson
á þóroddstað. Söfnuðurinn neytti
ekki kosningarrjettar síiiís.
Meðallaiulsþing veitt 24. f. m.
[irestaskólakandídat J(ml B. Stnium-
fjörð. Söfnuðurinn neytti ekki kosn-
ingarrjettar, með því að aðrir sóttu
ei<d.
U í f dryk ku r.
A Suður Þýzkalandí er lijátrú «11-
mik.il, og alÞvða tnauna l>ar heldurilla
að sjer. Þrátt fyrir Það liefur Það ekki
gctað farið algerlega fram lijá lienni,
að eitthvert ósamkomuliig liefði verið
milli stórliöfðingja Xorðurálfunnar um
fyrirfarandi múnuði. Einkum liefur hún
koufizt á snoðir Uni Það, nð einliver
kur hefði verið milli keisarans í Þýzka-
landi og keisara Kússa. En lístæðurnar
til Þeirrar úlfúðar hefur hún ekki getað
skilið. Ut úr Þvi liefur myndazt sií
saga, að VHhjálmur keisari liafi komi/.t
að drykk einum, sem lengi líf hans.
Keisarinn á að hiifa geflð Moltke að
sniakka á Þessum drykk, svo að liann
mætti njóta langra iifdaga enn. Alex-
ander III. á að liafa frjett um Þetta,
og hafá beðið Vilhjálm að lijálpa sjer
um sopa af drykknum, en hunn á að
hafa Þverneitað. Alexander brást svo
reiður við Þessa meinbægni — og Þetta
or Þnð svo, sem Þýzknlandi og Kúss-
liindi hefur á milli borið.
1. Hvernig á uð skilja í sveitiifstjörn-
arlögtmnm Þetta, sem stendur-í 805. gr.:
„ten eents a mile, botli \vays“Y Sumir
skilja Það tíu eents livora leið, en aörir
báðar leiðir, tímm eents áfram <>g liinm
til baka.
2. Hvernig á nð láta Indíána liætta að
ilrepa elgsdýrin lijcr í Nýja Islandi á
hinitm lögliannaða tinia?
K.VrCANDI I X’V.I A ISI.AXDI.
Sv. 1. Lagastaðurinii <>r vafasanmr, <>g
Þetta spursmál liefur ekkl verið botið
undir dómstólaiia. En meining löggjaf-
anna mun hafa verið, að sveitanefnda-
menn niættu reikna sjer 10 cents á míl-
una livora leið, enila fvlgja allar svcita-
stjórnir, sem vjer Þékkjuni til, Þcirri
reglu óátalið.
Hv. 2. Einhver verður að leggja lög-
legti kæru fyrir einhvern friðdómara eða
veiði<lýra-umsjónarmanii, og verður á
kærtumi að nafngreina Þá, sem veiði-
dýni-lögin liafa hrotið, og enn fremur
tilgreiná stiuid <>g stað, Þegar lagabrotin
vom finmin. Ef Indíámir eru nú að
drepa dýr, mætti skrifa akiirvrkjumáhi
ráðgjafamini fyrir Manitoba, og skýra
honum nákvæmlega frá málavöxtum, og
mundi luuui Þá senda lögregluÞjön til
að ná í Þá seku.
41
„I-lenni sló niður! henni sló niður, seir| jeir!
Mortimer, livar ertu? Hvar ertuV llvers vegiia
svararðu ekkiV“
„Hvað er nú ajitur að’f*4-
„En inaöur —• þaö er eins <><r ]>ú talir
]>ú stendur ]><> „kki vjj) ofninnl' Veiztu þá ekki,
aö eldingin dregst einmitt þangaö? Burt, burt!
I ölluin lifaudi bænum farðu burt frá ofniniitn,
heyritðu ]>að/—- hvar ertu núÞ1
„Hjerna við glnggann, jeg er að hugsu uin
að draga blæjurnar frá.“
..\ iltu á aiigabragði fam frá glugotuiniii,
það er ,v^ l>ai' allru lia'ttuleoasta.
Hvað litið barn, sem væri, gæti sagt þjer, að
|>að niá aldrei fara út að gluggaiium f ]>nimu-
veðri Mortiiner, livar ertu núí Hvað er ]>að
sem hrinolar í V“
..]>að eru buxurnar mínar, sem jeg «r að
koniast í. Jeg get ekki fundið hvað á að snúu
u]>]>, og hvað niður“.
„Viltu liætta því undir eins! það lief jejr
lesið nibrguin siununi, að ]>að má ekki snerta
á ullarfötuni í þruinuveðri. ]>ú vilt |>á, að við
tortinuinst öllsömun; við erum allt af í mestu
hættu stödd, og svo gerir maðuriim allt, sem
hann getur, að eins til þess að gera hættuna
enu meiri! Sko, nú er Iiann offtn á nllt sainan
farinn að syngja! Mortimer, á jeg að trúa því,
að ]>G getir sungið í öðru eins veðriV“
td
lika verið svo oiiðlaus að blóta i öðru eius augna-
n o
bliki og ]>essu!“
„Jeg veit ekki til aö jeg hatí blótað, og
[><"> »vo væri, ]>á kemur það ]>ó ekkert veðrinu
við. Kicði eldingiu og þrinnan hefðu komið, ]>ó
jeg hefði ]>agað eins og Steinn. þegar rafur-
magn safnast sainan i loptinu og - “
„Já, stældu barM. stældu bara! Jeg skil
ekki, hvernig ]>ú getur látið svona i húsi, sem
(>kki hefur eiim sinni neinn þrumuleiðara, <>g
]>ar sem konan þín <>g amningja saklausti börnin
]>ín eru að eins í hendi guðs miskunsemdar.
Hvað ertu að geraV — Ertu að kveikja á eld-
s]»ítu í þessu veðriV Ertu [>á algerlega genginn
af vitinu V“
„En góða mín, livað er galið við þaðV
Hjer er eins dimmt eins og inni í bakaraofni“.
„Burt með hana! burt með hana á auga
lifandi bili, segi jeg! Ertu þá staðráðinn i að
gera út af við okkur öll sömunV Veiztu þá
ekki, að það er ekkert til, sem dregur eins að
sjer eldinguna, eins <>g ljósV“
það koin aftur elditig og ákaflegt brak.
„Heyrirðu heyrirðuV Geturðu nú skilið að
það er galiðV“
„Xei, svei mjer ef jeg get! það g-etur verið
aö eldspíta dragi eldinguna að sjer; en hún
getur saimarlega ekki orsakað eldingarý.
Aptur leiptur og liark.
M r s. M <• W i I 1 i u m s í þ r u ín u v e ð r i n u.
„Kins <>g jeg sagði áðpr, niinir herrar
hjelt Mr. Mortimer -\I<’V illimns áfram ræðu siuni,
]>ví hann hafði þegar tahið lengi hræðsla við
þrumur er eiiui af ]>eim afleitustu veikleikum,
sem geta fengið ytirráð ylir maiineskjimum. Uann
hittist einkiun hjá lingeðja íólki, knrlkvus <>g
kvennkyns, einstaka siniuim líka hjá litlimi hund-
imi, og það er alveg uinlantekning ]>egur sann-
arlegir karlinenn hafa liann, en |>ó l>er ]>að við. ]>að
er alveg afleitur veikleiki, |>\í |>að má svo segju,
sem hann ]>lokki merginn og kraptinn út úr
mönnuin, meðan á honum steiulur, og ]>að dugar
ekki grand, þó taluð sje fyrir ]>eim nieð skvn-
sanilegum ástæðum eða þeir sjeu skainmaðir.
]>að eru margar konur til, sem ]>vrðu að einblína
í augun á fjandamim sjálfum, en sem ekki ]><>la
að sjá eldingu eða heyra skrugguhl jóð, án ]>ess
að hnlga niður. ]>að er ástæða til- að niiinni
fallist gersamlega hugur, <“f inaður nevðist til að
horfa uj>]i á þá eymd, <>g ]>ess vegna ræð j<‘g
hverjmn góðum eigiiimanni, sem liefur meðaumk\ -
iin nieð ]>jáningum konu sinnar, til |>ess, að sjá
svo um að vera ekki heimu, þegur þruunii' piui<;a.