Lögberg - 28.03.1888, Page 3

ur er jeg ekki öllum fyrirtækjuni
fjelagsins samþykkur. I 6. nr.
„Heimskringlu“, öðrum árgaug,
stendur greinarkorn, sem skýrir frá,
að tvö velferðar mál fjelogsins sjo
þegar komiu í framkvæmd; annað
málefnið sje, að nýlendumenn gangi
í fjelag (hlutafjelag) til aö eignast
gufuvjel til að saga, liefla og
Jtlægja timbur og Jrreskja liveiti.
Hetta er að mínu áliti ekki vel-
ferðarmál fvrir nýlenduna, Jtví slíkt
er eingöngu til að draga peninga
át ár henni, en ekkert í aðra hönd.
f>að er auðvitað að vjelin í sjálfu
sjer getur verið gott verkfæri, ef
á henni f»yrfti að halda en ]»að er
abs ekki lijer I Nýja-íslandi, eins
°g steadur. Jeg ]»ekki mann heima
á Fröni; hann átti heima frainan
til í Skagafiröi. Eins og margan
hendir, hugsaði mannskepnan sjer
að byrja bfiskap, og byrjaði á ]>ví,
að hann feröaöist út á Skaga (]»að
er norðast í sýslunni) og key]»ti
]»ar 14 aska, sjálfsagt af J.eirri
ástæðu að liann hefur búi/.t við, að
hafa 14 manns á heimili, og ]»á
voru askarnir ómissandi; en svo
leið æfi pessa manns, að hann bjó
aldrei, og þurfti ]»ví ekki á öskunum
að lialda. I.íkt er með preskingar-
vjelar kaupin; ef að nýlendu búar
væru ráðnir í að stunda akurvrkju
nú pegar, ]»á er preskingarvjel
ómissandi eptir nokkurn tíma, en
alls ekki nú. Til að byrja akur-
yrkju ]»arf auðvitað allt önnur verk-
færi en þreskingarvjel, ekki sízt
pegar sáðlandið er mest allt skógi
vaxið. Fyrst er að liöggva við-
inn burt, og ]>á byrja verkfæra
kaupin, og ]>á munu fyrst stofna-
vjelar, svo jilógar og herfi ; en
af þeim verkfærum er hjer langt
um of lítið. Jeg er hræddur uin,
að ]>að verði langur tími ]»angað
til þarf að halda á gufu-presking-
ar vjel innan takmarka peirrar ný-
lendu ; ]>að er sjerstaklega eitt,
sem mælir á móti pvi, og pað er,
að nýlendu búar leggja mjög litla
rækt við jarðyrkju, enn sem komið
'íl', eu stunda meira griparækt, og
pað álít jeg heppilegra. En hvað
afnotun sögunarvjelar viðvíkur, ]>á
er pað víst, að ekki ínun sögunar
viður í allri nýlendunni meiri en
sem sögunarvjel sagaði vfir einn
sumar tíina, að undan teknu ]>ví,
sem búið er að jianta sögun á í
Arnesbyggð, og mundi pví vjelin
ekki borga sig ineð peirri vinnu,
enda mun meiri hluti nýlendu
manna pessu fyrirtæki mótfallnir,
prátt fvrir að höfundur greinarinn-
ar í „Heimskringlu“ telji ]»að kom-
ið í frainkvœind.
Hess skal geta, að síðara fyrir-
tækið, sem höfundur greinarinnar í
„Hkr‘. telur komið í framkvæmd,
nefnilega brautarlagningin, 0 mílur
vestur í land, vestur frá Gimli, hefur I
komizt á mestmegnis fyrir ötula fram- i
kvæmd „Einingarinnar“, og stendur j
brautin nú opin fyrir öllum, sem j
vilja fara vestur, að skoða og helga j
sjer pað góða grijialand, sem par er i
vesturfrá. Að höggva 0 niíliia langu j
braut, I f» feta breiða, gegnum þykkv-
an skóg, er nokkurt verk, og sýnir
paö, hverju fjelagsskapurinn getur t
komið til leiðar, ]»ó fátækt fjelag sje. I
og úti á landi. I.ifi andlegar fram-J
farir og bókmenntir meðal vor, [»á J
lifa verklegar framfarir og fjelugs- j
skajmr, en gœtum að ]»ví, að taka i
]»að fyrir, sem bezt á við ]>að og!
pað árið, og liöfum ekki þreskingar- .
vjel á dagskrá Nýja Islands þetta
árið, pví margt er til, sem betur j
hentar.
Jón Stefánsson.
FHÁ FRJETTARTTAHA
„LÖGBERGS“.
-Minneota Minn. (». tnarz 1888.
Síðan vjer skrifuðum siðast, hafa
hjer gerzt mörg söguleg atvik.
Bæjarkosningar frainfarið, fumlir
haldnir, og margt floira.
Fáum dögum á undan kosningar-
degi, hjeldum vjer ísl. í Minneota
nokkurs konar undirbúningsfund, (il
að ra'ða um ýms nauðsynleg áhuga-
mál bæjarbúa. En sem opt vill
verða, voru deildar »neiningar uin
pað, hvað nauðsynlegt væri. Já,
svo deildar, að pað leiddi einn úr
flokki minni liluta til bragsmíðis.
Oss hefur, fyrir tilviljun, borizt í
hendur sýnishorn af pví, og vjer
höfum lieyrt ]»ann segja, er ort
var um, að hann vildi að sem
flestum vrði kunn bragsnilli liöfund-
arins, er drápuna orti, iig pví látiim
vjer liana lijer með fylgja, kátum
drengjum til skemintunar. Böguna
eigna meun Sturlaugi Guðbrands-
syni, og er hún þannig:
„Hundsjiakur Askdal hundaræður,
lmndgrimmur puldi í bistuin róm,
liundbitinn eptir hunda-skræður,
hundana lagði á þutigan dóm, t
hun.la poliska hans var sterk,
hundanna taldi öll glæj»averk“.
Sem vjer gátum til síðast, varð
sá hlutskarjiastur í kosningarstríðinu,
er vjer til nefndum, og eru pví
nú, fyrir fylgi vort íslendinga, rjett!
kjörnir í bæjarstjórn fyrir næsta ár, i
þessir: Forseti: T. Hanson. Skrifari:
F. R. Johnson, Meðnefndarmenn: G.
S. Sigurðsson, G. C. Mantel. Fjeh.:
N. W. L. Jager. Friðdómarar: .T.
D. Seals, I1. Ferguson.
Hjer hefur verið glatt á hjalla
fyrir farandi ; hver danz og gleði-
veizlan rekið aðra. Á næsta
sumri er búizt við iiiiklum Dana
innflutningum í Lincoln hjeraði
Marshalbúar kvarta niikið yfir ó-
rjettlæti, er þeir pykjast verða fyrir
af hencli Chieago og Northwestern
járnbrautar fjelagsins viðvíkjandi
vöruflutningum. 17. ]». m. kemur
verzlunarfjelagsst jórnin saman á
fund á Framnesi hjá forseta fjelags-
ins, Jósefi Jósefssyni, til að ráða
verzlunarpjóna í búðirnar fyrir
næsta ár.
Veður, síðast liöna viku, var pann-
ig: ö lieiðríkir dagar, vindstaðan
norðan, einn dag snjóhríð, einn skýað
lopt; kuldainælir að meðaltali 20
gr. fyrir ofan „zero“.
FliJETTJR Uli liliJEFI
úr Þingvallunýlenilu, dags. 15. marz.
Vetrar veðuráttan ljefur verið u]»p á
|>nð ákjósanlegnsta ]>að sem af er, nokkuð
frostasöni, en kyrlát tíð, sujó|>yngsli til
muna, en (>(» ekki svo, að ]>að hafl
liumlað för þeirra, sem ferðalögum l>urfa
að sinna. bíðan maiina yflr |>aö lieila
tekið frenmr góð, og er )>að mest um
lurða, að eugiini skuli kvarta um )>urð
í húi sínu af "jafn-fátieku fólki og
liingað flutti fyrir rúnni ári síðan, (>ar
að eins 5 (i fjölskyldumenn gátu hjörg
sjer veitt, þegar liingað var komið, af
45 50 landtakendum, sem hjer liafa
tekiö sjer hólfestu. En nú er liagur
þeirra svo, að engin búsettur maður
liefur minnu af málnytupening en 2 :>
kýr, og annan eins vísir af ungviðuni,
auk )>essa hafa margir komizt yfir uxa
pör, sem komin eru l'ast að )>eim aldri,
að )>au gera fullt gagn, og mjer er ó-
liœtt að segja, að allir liafa nógar byrgð-
ii' af lífsforða fyrir sig að leggja, )>angað
til atvinna byrjar. Aö visu eru nú sum-
ir þessara manna í dálitlum skuldum
en verði )>eir liepnir með atvinnu niest-
komaudi sumar, )>á er nógu líklegt, að
margir þeirra geti velt þeini af sjer að
miklu leyti; |>rátt fyrir )>etta má álíta af-
konmna góða á einu ári. l»að er ekki
ólíklegt, nð kjör þessara fjelagsbræöra
hefðu orðið að einhverju leyti óviðuua-
legri, ef þeir liefðu setið kyrrir á ein-
hverri klaka-þúfunni á ganila Fróni, og
þurft að leita í nægtabúri fósturjarðar-
innar, til að sjá sjer og síuum borgið.
Ileilsufar niaiin er lijer gott, :i íuann-
eskjur luifa dáið á U-ssuni vetri, 2
börn og einn fullorðinn niaður, nýkominn
frá íslandi, Eiríkur Iiigimundarson,
bóndi frá Arhrauni á .Skeiðum í ,(rnes-
sýslu, leiðandi atorku maður. Eirikur
sál. náði elsku og virðingu lijá ölluny
sem til hanns þektu, og var sannarlega
merkur maður í stöðu sinni, og nul
með sanni segja, að rúm það var vel
skipað í laiidnámi okkar, þar sem liunii
var, og liljótum við því allir að trega
afgang lians. Nytsömum fyrirtækjum
kveður nú lítið að hjá okkur, enn seni
komið er; bieði er nú fjelag okkar fá-
liðað, og reynzlan lítil í þessum nýja
bústað, og því naumast von til, að við
sjeum langt komnir í þeirri grein, en
þó getum við frætt menn á )>ví, að lijer
er buinaskólahús að komiist á stokkaua,
og á )>eini starfa að verða lokiö mest-
komandi sumar. Nýlendu liúur liafa
lijer flest allir komið upp allgóðum
iveruliúsum úr „loggum,“ og sumir liverjir
vandað þau aö allri gerð; sömuleiðis j
herbergjum vei lmgað. Ekki lief jeg óröið
annnrs var, eii menn sjeu hjer ánægðir, í
þó ílestir liefðu kosið, að lijer væri
nieira af skóglandi, en völ er á. Vatns-
skortur liefur aukiö manni erfiðleika,
og gerir enda enn )>á sumstaðnr, en
þetta er nú að smá-lagast, og vonaudi
nð þuö verði ekki óánægju eiiii )>egar
fram líða tíninr, því nóg er vatniö í
jörðinni ef menn liitta á ).að. l’ess er
vert að geta, að þennan yflrstandnndi
vetur flutti hingað frá Mountain, Dakóta,
herra Tónias Pálsson, ásamt konu sinni
og bróður, og voru þessir gestir okkur
kærkomnir, og vildum við gjarnun _ sjá
framiin í fleiri landa okkar tir þeirri átt.
.Tcg áiít að Þingvallanýlendiin sje ekkj
jafn svipfögur og mörg önnur landpláss
í Ameriku, svona fljótt á *að líta. En
liúii gefst vel með reynslu og þekkingu,
því tilraunir )>ier, sem gerðar voru með
jurðrækt síðast liðið siimar, báru ríku-
legan ávöxt. Nýlenda þessi er máske
ekki búin að ná eins góðu áliti og
önnur íslenzk nýlendu svæði, scm eru
að byggjast. Við getum liugsað sem
svo, þegar við lítum á, livað fóir hafa
aðliyllzt linna af öllum þeim fjöida, sem
leitað liefur til Vesturheims, síðnn liún
komst á fót. llún að líkindum geldur
þess líka mikið, að hún varð fyrir |>vi
tjóui, að missa forstööumaiin siun á
óhentugri tíð.
Virtorin ]}. C. 1(1. mttrz ÍHSH.
Þar sem jeg lief áður í „bögbergi"1
dálitið skýrt frá tíðarfari lijer í Victoria,
)>ií finnst mjer liggi beinast við, að fræða
lesendurna ofurlítið um atvinnu dag-
launaniaunsins, þar eð svo murgir af
löndum mínum lieyra þeim flokki til.
Og )>á vil jeg fyrst af öllu geta )>ess, aö
lijer er versti staður fyrir nýkomna menn
með að konia sjer á framfæri að ná i
vinuu. I»að er eins og allir ,.ukkorðs“-
íuenn eða aðrir, sem fyrir verkum standa,
eft uð niaðui' kunni til nokkurs verks,
svo maður má búnst við, jnfnvel )>ó
mnður geti lijargnð sjer í cnska inálinu
að jeg ekki tali um liina að vera,
uni leugri eða skemmri tíiiia, atviunu-
laus. Þetta er líka almeniit viðurkennt
af íbúum bæjarins ; af liverju slíkt kemur
er auðráðin gáta, nefnil. að lijer er eng-
inn hörgull á dag'lauiiamönnuni, |>vi fyrst
er lijer fjöldi af hvítum mönuum afallra
lianda )>j<5ðum, og svo kynblendingar; og
í þriðja lagi arugrúi af Kínverjum, sem
líka fóst til að vinna fyrir nægilega lágt
kaii|». En aptur, þegar meiiii fara að
kynnast þeim, sem fyrir verkum eiga að
segja, smá dregur úr þessum vandræðum
tyrir manni (að mjer er sagt), enda er
ekki svo að skilja, að hjer sje ekki um
neina atvinnu að tala, eins og jeg vil
með iiokkrum eptirfylgjnndi línuin sannn,
)>ví fyrst er )>nð, að allmikið er unnið á
strætum bæjarins og svo voru, árið sem
| leið, byggð liús upp á í>32ð,800: )>ar að
auki eru allmörg verkstieöi hjer i bien-
um svo seni 1 stórt járnbneðslu lná- og
tvær nðrar niinni stej'pusmiðjur, eiu
sögunar mylla, sein svo nð segja geiigui'
árið um kring, cin gufukatla sniiðja,
eitt eldspítu verkstæði, fjögur glugga
og dj'iii v. s., ein mölunar mylla, |>rjú
stígvjelu og skó verkstieði, flnnn öl-
gjörðarliús, tvö niarmain og steinliöggv-
arn verkstæði, eitt gólfsópa v. .., 2 sá|>u
gjörðar v. s. 2 akvagna v. s. 2 húslnin-
aðar v. s., 1 tinþekju v. s. 1 hljóðfæni
v. s„ 4 vindla v. s. og 5 ínúrgerðurgiirðiir
með meiru; öll þessi verkstæöi gela
lijer um liil 700 mönnum stöðitga at-
vinnu árið um kring. Daglann við ó-
vnndaða viiinu, nmn vera ulgengast 81.50
Timbursmiðir fá 82—3, múrar.ir 84 5.
Akuiyrkja er Iiarla lítil lijer i grend
við bæinn. en aptur er í bænum og kring
uin liann talsverð garða og ailskonar
epla og berja rrektun. Rrektað land er
í býsmi liáu verði, og svo eru bæjnrlóðir
líká, húsaleiga lui, og "svo er um tlez.t,
er maður )>arf til lífsfiamdráttar í hærra
verði, en eg vandist i Dakota. utan timb-
ur. sem er litið meira en í liálfu veröi
við það, sem þuö vnr )>ar; aptur er sumt,
svo sem liey, i afar ln'li verði, §20 o0
tonnið, svo )>ó kýrin þurfi ekki nema
1—ljá ton ytir veturinn, verður nokkuð
kostnnðarsamt fyrir |>anii, sem enga gras-
nj't á, að liafa kú. Fiskiveiöar eru hjer
í Britisli Columbia all-miklar, og )>ó eg
sje harla ófróður þeim viðvikjandi, veit
jeg að Islendingiir með )>\ í að konia sjer
upp góðum fiski bátum, gretu gjöiri sjer
þa’r að atvinnuvegi. Allt af lielzt hin
sama greða tið, að eins frost vart 8. og !t.
)>. m. Tveir Islendingnr koniu nýlegii liing-
að til bæarins, austan frá llrandon, Miin.
og liefur anuar þeirra, búther að nafui,
komið sjer í viiinu á selaveiðsi ski|ii,
er retlar upp til Alaska, og rjeöst hnun
fyrir 830 og freði um mánuðinn.
S. Mýrdal.
♦ • **■ •
Smágreinar frá löndiim sj'ðra.
(iarðar-Söfnuður ictlar að fara að bvggju
kirkju í suniar. 81,000 hel'iir þegar verið
lofað til fjrirtrekisins. Vjer höfiini sjeð
teikiiinguna og eptir henni verður kirkj-
nn prýðis-fnllegt hús- liirninn sjersiakiega
smekklegur og reisulegur.
Yfir 8t,0(X) liafa hindar í Pembiua Co. feng-
ið einum manni í hendur í vetur ti) þess
að semla lieim til íslands. Auk )>ess liafa
vafalaust niiklir peningar verið sendir á
annan hátt.
Mountnin-búar liafa verið að leika „Úti-
legumenninii" eptir Mntth. Joelninisonf l vV-
irfnrandi. Aðsóknin liefur verið mikil, <>g
fj-rirtækið hefur borgnð sig vel. llerra
Björn Blöndal stendur fjrir leiknum.
SPUIÍNTNGAR og SVÖR.
Af |>ví vjer finnuni ekki nafnið „Spurull""
á kaupendalistn „bögbergs", finnuin vjer
oss ekki skj’lt, að svaiu spurningu þeirri,
sem liann er skrifaður undir. Vjer liöf-
um iuiglýst áður, að vjer svöruðiim að
eins spurninguin frá )>eim, er ljetu oss
vita sitt rjettn nnfn og lieimili.
Bitst.
05
ltóiini í íiiöro' ár. llún fór frá okkur til að
.ifijitast liðsforingja, seni tók hana með sjer til
liullands, og við eruin í stttiidaiuli vaiulrseðum að
fá aðrii f hennar stað. Stúlkan verður að vera
geðgóð og vel upjialin, geta sungið og sjiilað
fyrir liana með dálitlum sinekk og tilfinningu,
og lesið fyrir liana, ]»egar liún er orðin J»revtt 1
augunuin ; ]»etta er allt, sem við æskjum, og ]>ó
virðist ]»etta vera nieira, en við getum fengið,
]»ar sein við höfum auglýst í lieila viku. Af
ölluni ]»eim, sem liafa boðið sig fram, hefur engin
verið ]»eiin hæfilcglpil'"11"1 liúin, að Lady Howel
Tia.fi geðjazt að ]»eim.
„Getið ]>jer nú Imft einhver r&ð? Konan
niln liiður innilega að lieilsa yður“.
Daginu ejitir að Dick fjekk ]>etta brjef, bjó
httiiu sig út og lieimsótti Lttdy Howel Heaueourt.
„I»j<>r virðist að vera í töluverðri geðshrær-
i»g"‘S sagði húti. Hefur nokktið markvert borið
fvrir‘f“
„t yrirgefið, ]»ó jeg sjiyrji yður einnar sjiurn-
ingar fyrst“, svaraði Dick. „Hafið pjer nokkuð á
nióti ]»ví, að taka unga ekkju?“
„t>að er allt undir ekkjunni komið“.
„I»á Jief jeg eiiiinitt fundið ]»á jiersónu, sem
]>jer purtíð með, og ]»að, sem merkilewast er, að
maðurinn yðar er nokkuð riðinu við ]>að“.
„Eigið ]»jer við [>að, að ínaðiirinn minn hafi
mælt nieð lieiiui?
(»4
siðan iiin „guðlausa ]»rákelkni“ mín (svona fórust
yður orð) l<om yður til að" vera við gipt-
ingu mína otr Miss Dulanes alveff gagnstætt
vilja yÖar. Munið |>jer eptir spiuióini yðar, [jeg’ar
við skildum, og ]>jer voruð komnir svo langt frá lirúð-
urinni, að liun lieyrði ekki til yðar'i „Auinkunarvert
hlýturað verða lif íuanns pessarar konu og sannarlega
á liann ]>að skilið!“ Reynið aldrei framar að segja
fyrir framtíðina, kæri \inur. Spádómsgáfa yðar
hefur reynzt alveg ónýt. Jeg hef undan engu að
kvartá, livaö hjónabandi mínu viðvíkur. En pjer
niegið ekki misskilja mig. I>að er svo langt frá
]>vf, að jeg sje lukkulegur maður, en jeg lýsi
|>ví yfir, að jeg er fyllilega ámegður maður.
Gamla konan ínín er góðlyndið sjálft og vel
skynsöin. Hún treystir mjer fullkomlega, og jeg
lief ekki getið henni neina ástæðu til að iðrast
}»ess. A ið höfum okkar vissu tiuui, sem við
erum sniuiui, cig vissa tíiiut, sem við erum ekki
saman. Við skiljum li\ ort annað, og virðum hvort
aiiuiið, og berum einlægttni hugarpel livorf
til ttiumrs, heldur en mOrg ölinur hjóu, sein jttfnarii
er ákomið með, livað alduriiiii snertir. En |»jer skul-
uð dæiiia um ]»aö sjáfir. Komið ]»j(‘r á miðviku-
daginn kemur, og borðið bjá okkur miðdagsverð; ]>á
verö jeg komitin heim uptuij <>y búinn að reyua
ný.ja skeimiitiskipið mitt. En nú ætla jeg, aö
biðja yður bónar.
„Frændstúlka konu íuinuar liefur verið lijá
öl
hann mjer til hennar sjálfrar. Jeg hitti liana og
var hún mjög dul. Langur tími leið áður en
jeg gat náð tiltrú hennar, og enn leno-ri tfmi
áður en jeg dirfðist að láta henni í ljósi ]»au
álirif, sem hún liafði liaft á tilfinningar mfnar.
Hitt kannizt ]»jer við“.
„I>jer eigið náttúrlega við [>að, að ]»jer buðiyð
lienni að ganga að eiga hana“.
„Auðvitað“.
„Og hún neitaði yður, vegna ]»ess, livað |»jér
\ oruð í liárri stöðu“.
„Nei. Jeg liaföi sjoð við ]»ví, og lmföi
fylgt dæmi göfugmennisins í gOtnlu siigiuini.
Eins og hann gerði, tók jeg mjer iiiiiinð nnfn,
og kom fram fvrir liaiiu s<*m heiðvirður itiaður
af borgarastjettinni. l>jer eruö of ganiáll vinur
minn til ]>ess að gruna mig um lijegönittdýrð,
]»ótt jeg s<‘gi vður, að hún lmfði ekkert á móti
mjer, og grunaði alls <“kki. að jeg hefði komið
til hennar undir fals-nafni"".
„Hvaða ásto'ðu gat hún ]>á lmft ti I uð lieita
vður*", sjmrði Diek.
„Astæðu, sem stóð í sambiiiidi \ ið 11ijCiin-
iiin hennar sáluga“, svaraði Reaucourt. Jfann
hafði geno-ið að eiga liami gengið uð eion hiuia i
snkleysi, gætið ]»jcr aö ]>\ í ineöan fvrri konun hans
vará lífi. Sú kona hafði fvrir löugu lagz.t i ofdrvkkju,
<>g ]»au hófðu ekki búið saniiui i niöro' ár.
Llóðin liöfðu skýrt frá láti lieimur meöal ]»eirra.
é