Lögberg - 13.06.1888, Blaðsíða 4

jfj/p Nú er koiniö út nt' Lögbergi
nieira cn þriðji partur árgangsinc.
Flcstir blaðaútgefendur hjer í land-
inu ganga stranglega eptir því, að
blöðin sjeu borguð fyrir fram. Vjer
höfuui ekki gengiö liart cptir því,
eins og lesendunum er kunnugt.,
Vjer vonum að menn láti oss held-
ur njóta þess cn gjalda, og borgi
oss svo íijútt, sem þeir sjá sjer
nokkurt færi á því.
Útg.
TJR BÆNUM
OO
GRENNDINNI-
Inndælis-tíð er nú komin hjer í fylk-
inu,* svo góð, sem menn fratpast getn
á kosið — liitar með sterku sólskini og
regnskúrir tvisvar til þrisvar á sólar-
hring. Iíaldist jafn-hagstæð veðurátt
nokkurn tima, þá vcrður lnín ckki lengi
að vinna upp kalsana fyrirfarnndi, enda
má næstum |>ví sjá mun á jörðinni með
hverjum klukkutima sem líður.
.Aír. buxton cr ekki lengur pingmanns-
efni fyrir Suður-Winnipeg, liefur sent
út auglvsingar um, að hann ætli að
hætta við að bjóða sig fram þar. Sagt
cr að |>að sje af ósamlyndi við Mr.
Martin, dómsmálastjórann. Mælt ♦r að
Mr. Isaac Campell mnni koma í stað-
inn, sem þingmannsefni stjórnarinnar,
og sje svo, þá fá margir ATinnipegmenn
óskum sínum framgengt.
Innan skamms er líklegt að farið
verði að loka búðunum hjer í bænunt
fyrr en vant hefur verið. Bænurskrár
j,ví viðvíkjandi voru lagðar fyrir bæj-
arstjórnina í síðustu viku af alls konar
verzluna rmönnum. Bænarskrárnar fara
fram á að bannað verði að hafa búðir
opnar eptir kl. 7 á kveldin, nema á
iaugardögum og öðrum aðfangadögum
helgidaga ; J>á er ætlazt til að verði
lokað kl. 10.
Halldóra Þórðardóttir, ekkja úr Húna-
vatnssýslu á íslandi, sem kom hingað i
fyrra sumar með J>rj ú börn óuppkomin,
andaðist hjer á sjúkrahúsinu á timmtu-
daginn var eptir langvinnar Jjáningar.
I ísienzku Goodtemplar-stúkunni llelclv
eru fjelagsmenn nú orðnir 134. Það er
vafalaust orðið J,að sterkasta fjelag, sem
myndazt liefur meðal lauda vestanhafs,
að undanteknu kirkjufjelaginu.
íslenzki söfnuðurinn hjer í bænum
heldur fund í lúrkjunni annað kvöld
(fimmtudagskvöld). Þar á að ræða þau
mál, sém söfnuðurinn vill að lögð verði
fyrir næsta kirkjuþing.
Jón Sigurðsson (frá I’akkagerði á ís-
landi), sem nú er í Álftavatnsnýlendunni
svo kölluðu, varð fyrir því tjóni fyrra
sunnudag að nýbyggt íveruhús lians brann
til kaldra kola. Engu varð bjargað úr
liúsinu. Þar fór mikið af vaðmálum
heitnan frá íslandi, töluvcrt af bókum,
auk allra muna innanstokks, sem hann
átti, svo sem föt, rúmfatnaður, búsá-
höld og svo framvegis. Jón Sigurösson
kom frá íslandi i fyrra sumar. Nýlendu-
nienn hafa hlaupið undir bagga með
honurn cptir föngttm, sjerstaklega Jón
Metlmsalemsson. Hjá honum hefur J. S.
verið siðan brunann bar að. Sigurður,
bróðir Jóns Sigurðssonar, var til húsa
hjá bróður sínum og missti allt, sem
hann átti i húsinu—komst að eins út á
nærltlæðunum. Jón Sigurðsson á konu
og eitt barn, en Sigurður er einhleyp-
ur maður.
Blöðin hjer segja að við þær 40 rnilur,
sent lagðar liafa verið af Hudsotts-fióa
brautinni, verði nú svo gert, að vagnar
geti gengið eptir lienni. Eptir tvo
mánuði eiga vagnar að ganga reglulega
eptir henni til St, Laurent.
Á föstudagskvöldið kemur les Einar
HjörJeifsson upp nýsamda sögu eptir
sjáifan sig i húsi íslendingafjelagsins.
Fleiri verða þar skemmtanir. Þar á
meðal œtlar Mrs. Laura Bjarnason að
syngja, og tvbleiiii verður sýnt, sem
vandað verður til eptir föngum. Sam-
koman byrjar kl. 8. Inngangseyrir
verður engintt, en frjálsra samskota
verður leitað. Allt, sem inn kemur,
gengur til ísleuzku kirkjunnar.
Undirskrifaður biður hina heiðruðu
útgáfunefnd Lögbergs að taka þessar
línur upp í sitt röggsamlega blað.
Jafnvel þótt B. Gröndal hafi verið
tillilýðilega liirtur fyrir sitt skammar-
lega niðrit um Ameriku og landa sína
hjer og heima á Fróni af Jóni Alaska-
fara, þá er þó sá einn póstur í riti B.
Gröndals, sem Jón alls ekki mótmælir,
heldur jafnvel trúir og fer nokkrum
liáðslegum orðuni um, og sent jeg get
ekki hjá ntjer leitt að svara; )>ví menn
gætu imyndað sjer að B. Gröndal Jtefði
ekki farið að nafngreina mig, hefði
hann ekki liaft einhvern flugufót
fyrir því. Set jeg því lijer orðrjettan
kafia úr brjefi því, er jeg skrifaði vini
ntínum lteima á íslandi, þar sem fyr-
ncfndir ritliöfundar hafa hræðslu mína
úr.
„Jeg lagði á stað frá Selkirk nálægt
miðjum degi ofan Ratfðará, einn á
seglbát, hafði lingstæðan byr í 3 tínia;
þá lygndi og tók jeg )>á til ára, því jeg
vildi ná fram að ósinmn fyrir myrkrið
og gista hjá landa minum, sem býr þar.
Nú er veiðitiminn byrjaður á alls kon-
ar sundfugla tegundum, einkum „stokk-
öndum“ sent lialda sig þar ; eru þtð
bæði hvítir menn og kynblendingtff (því
óblandaðir Indíánar eru þar ekki til),
sem stunda )>á veiði; hinir fyrnefndu
sjer meir til gamans en gagns, líinir'
síðarnefndu sjer til nlatar. Nú er skot-
ltríðin i öllum áttum og mátti heita að j
yrði ekkert hlje á, Jar 1 il nótt sleitj
barditgann. lljelt jpg því að jeg.mttndi I
ætla að lifa )>ar licilmikið æfintýri.
Kvnblehdingar voru að komt fram úr
búskunum og læöast í grasinu að ltráð
sinni; þeir voru hiuir kompánlegustu
við mig og buðu mjer gott kvöld, vis-
uðti mjer til vegar, að jeg tæki )>á
rjettu ltvisl á ánni, sem jeg spurði þá
að“. — Þar með var viðskiptum okkar
lokið, og óttuðust hvomgir aðra.
Selkirk, Man. 12. júni 1888.
A. Egilsson.
*X*
Hafi Ben. Grömlal hajrnýtt sjcr
mitrg brjefin frá Ameríku, * sem
hann vitnar í, á jafn-áreiðanlegan
og samvizkusatnlegan hátt, eins og
brjef hr. Ara Egilssonar — [>á er
ekki furða I>ó honum standi sturro--
X Ö o
ur af Tjynchjiritits Ameríkumanna,
sem hann talar svo mikið um í
síðasta ritlingi sínum.
Ritstj.
„LÖGBERG“.
Ngir huupendur gcta fengið
allt það, sem eptir er af þessum
árgangi Löf/ficri/fi fyrir
Auk þess fá menn og það, scm
út er komið ttf
B <5 k a s a f n i L ö g 11 c r c s,
o ö 7
ef menn æskja þess sjerstaklega,
meðan upplagið hrekkur
Lögberg er frjáldynt blað'.
Lögberg gerir sjer meira far
ani <k7 bera hönd fyrir höfuð
ídendinga hjer vedra, þegar á
þeim er níðzt, cn nolckurn tíma,
hefa/r áðar verið gert.
Lögberg er nýbyrjað á einni af
þeim fjörugustu og skemmtileg-
ustu sögum, sem ritaðar hafa ver-
ið í heiminum á síðustu árum.
Lögberg er algerlega sjálfdœtt
blað.
Kaapið þeí Lögberg.
J. H. ASHDOWN,
Hirdvori-tírtliinraiiiiii'
Cor. MAII & BAHIATYKE STREETS.
■wmsriisriiFiEGH
Alþeklttur að því að selja harðvöru við mjög lágu vcrði,
það er engin fyrirhöfn fyrir oss að sýna yður vörurnar og segja
yður verðið. þegar þjer þurtið á einhverri harðvöru að halda, þá
látið eltki hjá líða að fara til
J. H. ASHDOWN,
Cor. Maiii & Bannatync St.
WINJÍXIPEG.
S. PoLSON
LANDSÖLUMADUR.
Bæjarlóðir og bújarðir keyptar
og seldar.
MATURTAGARDAR
nálægt bænum, seldir með mjög
mjög góðum skilmálum. Skrifstofa í
IIARRIS BLOCK, MAIN ST-
Beint á móti City Hall.
TKE
BLTJE 8TOEE
43« Maln Str. HIXNimt
Selur nú karlmanna klæðnað með
mjög niðursettu verði eins og sjest
að neðan:
Alklæðnaður, verð áðtir $ 7 nú á $4,00
13 -- 7,50
18 - 13,50
35 - 20,00
1500 buxur á $1,25 og upp
sclur líkkistur og Jannnd, scm til greptruna
heyrir, ódýrast í bænnm. Opid dag og nótt.
SELKIRK---------MANITOBA
Harry J, Montgomery
eigandi.
J A K I> A R F A R I R.
Hornið á Main & Mahket stb,
Líkkistur og allt, sem til jarð-
arfara J>arf,
ÓDÝRAST í BŒNUM.
Jeg geri mjer mesta far uin, að
allt geti farið sein bezt fram
við jarðarfarir.
Telephone Nr. 413.
Opið dag og nótt.
M. HUGHES.
K .1 0 T V E R Z L U N.
Jeg hef ætíð á reiðum höndum
miklar byrgðir af allskonar nýrri kjöt-
vöru, svo sem nautakjöt, sauðakji’t
svínssílesk, pylsur o. s. frv. o. s. frv.
Allt með vægu verði. —
Komið inn og skoðið og spyrji'j
um verð áður en ]>jer kaupið annar-
staðar.
John Lancíy
226 Itoss St.
37 AVEST MARKET Str., WINNIPEG.
Beint á móti ketmarkaðnum.
Ekkert gestgjafahús jafngott í hænum
fyrir $1.50 á dag.
Beztu vínföng og vindlar og ágæt „hilli-
ard“-borð. Gas og liverskyns Þægindi í
húsinu. Sjerstakt verð fyrir fasta skiptavini
JOIIX BAIRH Eigandi.
E. S, Richardson,
BÓICAVERZLUN, STOFNSETT 1878
Verzlar cinnig með allskonar ritförg
Prentar með gufuaílí og bindur bœkur,
Á horninu andspænis uýja póstluisínu.
Main St> Winnipeg.
12s
allt þvættingur, og svo drukkiiiiin, gömluin portú-
glskuin verzlunarmanni, sem lagði pað út fvrir
mig, og hafði gleymt pví öllu morguninn eptir.
Upprunalega pjatlan er heima hjá mjer í Durban,
ásaint með ]>ýðingu Don Joses heitins ; en jeg
hef enska pýðingu í vasahókinni minni og eptir-
likingu af kortinu, ef kort skyJdi kalla“.
„Jeg Jose da Silvestra, sem nú er að deyja
úr hungri í litla hellinum, ]>ar sem snjólaust er
norðantnegin á geirvörtunni á ]>ví syðra af fjöll-
um þeim, sein jeg hef skýrt Shebu Brjóst, skrifa
þetta, árið 15í)0 með klðfmi beini á pjötlu rifna
af fötum mínum, og lief hlóð mitt fyrir lilek.
Ef þræll minn skvldi finna þetta, [>egar hann
kemur, og skyhli fara ineð það til Delagoa, ]>á
skal vinur minn (nafnið ólesandi) láta konunginn
vita um þetta mál, svo að hann geti sent her-
lið, sem mun gera hann að hinum ríkasta kon-
ungi síðan Salómons daga, svo framarlega sem
það koinist lifandi ylir eyðimörkina og fjöllin oc>•
fái yíirsligið hina hraustu Kúkúana og þeirra
djöfullegu hstir; í því skyni verða margir prestar
að fara ineð. Með mínum eiirin aucrum hef iecr
sjeð hina óteljandi demanta, sem hrúgað er upp
í fjársjóða-herbergi Salcímons, bak við hvíta ,Dauð-
ann‘; en vegna svikanna í Gaírool, craldrakerliúcr-
r’ o 7 o o
unni, gat jeg ekki kornizt með neitt á hurt,
nauinast með lífið. Sá, sem kemur, skal fara
eptir kortinu, og fara yfir snjóinn á vinstra brjósti
120
Sliebu, þangað til hann kemur að geirvörtunni ;
norðan við hana er vegurinn mikli, sem Salómon
lagði, og þaðan eru þrjár dagleiðir til konungs-
staðarins. Hann ætti að drepa Gagool. Biðjið
fyrir sálu minni. Verið sæl.
Jose da Silvestra“.
Þegar jeg hafði lokið við að lesa þetta of-
anritaða, og hafði sýnt þeim eptirrit af kortinu,
sem hinn deyjandi gamli don hafði dregið upp
með blótjr sfnu, í staðinn fyrir idek, þá varð um
stund steinþögn; svo forviða urðu þeir.
„Jæja“, sagði Good kapteinn, „jeg hef tvisv-
ar fanð hringinn í krincr um heitninn, ocr farið
inn í Ilestar hafnir, en ]>ó það ætti að hengja
mig, þá hef jeg aldrei heyrt aðra eins sögu
sagða úr nokkurri æfintýra-bók, og veit annars
heldur c>kki til að slíkt standi í nokkurri l>ók.
„Detta er undarleg saga, Mr. Quatermain“,
sagði Sir Henry. Jeg vona, þjer sjeuð ekki að
galilia okkur. Jeg veit, að það er stundum álit-
ið leyfiiegt að henda geman að græningjum“.
„Ef ]>jer hahlið það, Sir Henry“, sagði jeg
og varð hvumsa við, og stakk blaðinu mínu í
vasa minn; því að mjer fellur ekki vel að menn
lialcli að jeg sje einn af þessum kjánum, sem
hnnst það fyndið að segja lygasögur, og sem allt
af eru að skruma við nýkomna menii af óvana-
lpguin veiði-æfintýrum, sein aldrei hafa borið við
,,(‘f þjer haldið ]>ao, Sir flcuiry, ]>á c>r ekki
132
þangað til gamli, föli maðurinn (dauðinn) nær
tangarhaldi á gula hálsinum á þjer, og þá skul-
um við heyra, hvernig í þjer lætur‘.
„Hálfri stundu síðar sá jeg vagn Nevilles
færast á stað. Allt í einu kom Jim hlaupaudi
ajitur. ,Guðs-friði, Baas‘, sagði hann. ,Jeg kunni
ekki við að fara á stað án ]>ess að kveðja yður,
því jeg er viss um að þjer hafið á rjettu að
standa, og að við komuin aldrei aptur‘.
Er herra þínum alvara með að ætla að fara til
Súlimans-fjallanna, Jim, eða ertu að ljúga?‘
„, Nei‘, sagði hann ; ,hann ætlar þangað.
Hann liefur sagt mjer, að hann sje neyddur til
að aíla sjer auðs á einhvern liátt, eða reyna
það; og þá gæti hann eins reynt demantana?
eins og hvað airnað1.
„sagði jeg ; ,hfddu við ofurlítið Jim ;
viltu fara með miða fyrir mig til lierra þíns,
Jim, og lofa mjer því að fá honum hann ekki
fyrr en þið eruð kornnir til Inyati?1 (sem var
nokkur hundruð rriílur burtu).
„ ,.Iá‘, sagði haim.
„Svo tók jog brjefræmu og skrifaði á iiana:
,Sá sem kemur, skal fara yíir snjóinn á vinstra
hrjósti Shtíbu, þangað tii liann keinur að geir-
vörtuimi ; norðan við ýiana er þjóðvegur Saló-
mons‘.
,, ,Nú, Jim‘, sagði jeg, ,þegar ]>ú færð lierra
þínutn þetta, þá segðu Jionum, að honum sje