Lögberg - 08.08.1888, Side 4

Nú cr kominn út afLögbcrgi
rlELMÍNCUF^ á r <j a n <7 s i n s.
Flestir blaðaútgefendur fijcr í land-
inu ganga stranglcga cptir )n í, aö
blööin sjcu borguð fyrir frain. Vjer
höfum ekki gengið hart eptir því,
eins og lesendunum cr kunnugt.
Vjer vonum aÖ menn láti oss held-
ur njóta þess cn gjalda, og borgi
oss svo íijótt, sem þcir sjá sjer
nokkurt fæii á því.
Útg.
TJR BÆNUM
OO
GRENNDINNI-
Bamningar ).eiv, sem fylkisstjórnin
htfur gcrt við Nortlicrn Pacific járn-
brautarfjeiagið, hafa loksins verið kunn-
gerðir almenningi. Aðalatriðin í samn-
ingunum eru þessir : Stjórnin ú að
jjúka við lagning Rauðárdalsbfautarinn-
ar til ‘Winnipeg, og selja svo Northern
Pacific hana fyrir $ 720,000, sem horg-
ast eiga ú 25 úivm; fyikið fíer 5 pr. (t.
rentu af skuldinni um úrið og liefur
fyrsta veðrjett í hrautinni. Stjórnin ú
að Veita Northern Pacific júrnbnvutarfje-
laginu $ 40,000 styrk til þess að leggja
l rú vfir Assiniboine-ána við ‘VYinnipeg,
svo að brautin komist inn í bæinn.
Stjórnin ú að leggja braut til Portage
la Prairie, en Northern Pacific fjelagið
ú að taka við þeirri braut, og borga
stjórniuni alian kostnaðinn, sem liún
hefur af henni haft. £ 40,000 styrk ú
stjórnin og að gefa fjelnginu til þess
að leggja júrnbraut og brú yfir Assini-
boine núiægt Portage la Prairie. Nortliern
Pacific fjelagið lofar að leggja braut
frú Morris til Brandon, og hafa lokið
við liana 1. nóvember 1889. Stjórnin ú
að ábyrgjast fjelaginu 5 pr. Ct. rentu í
25 úr af $ 0,400 fyrir hverja rnílu af
lögðum júrnbrautum; borgi jámbrautirnar
kostnaðinn og rentur af skuldnbrjefum,
parf fylkið ekkert aö borga af þessum
rentum. Járnbrautirnar mega ekki kom-
ast i he’ndur ú V. P. I\. njc St. .P M. &
M. Járnbrautarfjclagið er undanfegið
fylkissköttum. Stjórnin liefnr rjett til
að úkveða flutningsgjald ú vörum. Fyik-
isfingið i Manitoba ú að löggilda fje-
lag með nafninu „Vhr Notthern Pacifie
& Mnnitnbn Rnilway Co., til þess tð leggja
brautirnar innan fylkisins. Fimm direc-
tom eiga að stjórna þessu fjelagi ; einn
af þeim skal vera júrnbrauta-umsjónar-
maður fylkisins, sjúlfkjörinn, og annan
skal fylkisstjórnin lijer kjósa. Ilvorug-
ur þessara manna þarf að eiga neinn
hlut i fessu nýja fjelagi.
Mrs. Thorfhildur Þ. Hoim liefur'sent
út boðsbrjef viðvikjandi skúldsögu, sem
hún hefur nýlega lokið við. Sagan
gerist um það leyti, sem kristni var lög-
tekin ú íslandi, og llestra hinna helztu
rnanna, sem uppi voru um )>að leyti,
bæði ú íslandi og i Noregi, er getið í
sögunni. Yerð bókarinnar ú ekki nð
fara fram'úr $1,50.
I>að mun óliætt mega fullyrða að al-
meuningur muni kaupa þessa bók. Sög-
ur )>ær, scm Mrs. Holm hefur úður
samið, liafa núð hylli almennings, en þú
einkum „Rrynjólfur biskup", og því er
liklegt að mönnum muni getast að
fessari bók, sem, eins og „Brynjólfur
biskup“, styðst við sögulega viðburði.
Menn ættu að hraða sjer að skrifa sig
fyrir bókinni, svo að höf. geti komið
lienni út sem fyrst. Þvi vjer efumst
ekki um að áskrifendurnir verði svo
margir, að Mrs. Ilolm muni sjú sjer
fært að leggja út í kostnaðinn.
Gildi |>að sem Goodtemplara-stúkan
llekla lijelt til þess að kveðja lir. Einar
Sæmundsson og konu lians miðviku-
dagskv. þ. 1. þ. m., gekk prýðilega.
Allmargir utanfjelagsmenn tóku þútt í
samkomunni. Af lijerlendum raönnum
lijeldu þar ræðu Mr. Th. Nixon og Mr.
Cockburn, forseti Bluc Ribbons fjelagsins.
Af íslendingum töluðu Einar Hjörleifs-
son (minni E. 8.), Jón Júlíus (minni Mrs
Sæmundson), sjera Jón Bjarnason (minni
Heklu), W. H. Paulson, Jón Blöndal
(minni kvenna). Allum bar saman um,
hvílík cptirsjón löndum lijer væri í að
missa þau hjón úr fjelagsskapnum. I>au
lijónin úvörpuðu samkvæmiö með nokkr-
um orðum rjett úður en því var slitið.
Áöur en talað var fyrir minni Einars
Stemundssonar, voru þessar vísur sungnar.
Þú söngst opt fjör og unað inn
í okkar þreyttu Iiuga,
svo lífið hvarf og leiðindiu,
er löngum vilja’ oss buga ;
og ún þín virtist okkar þjóð
sem engin skemmtun duga.
Því syngjum vjer |>jer lítið ijóð
af ijúfum þakkar-huga.
Og jafnan hreinn þinn liugur var,
svo iireinn sem rödd þín skæra,
til allra londa úst liann bar,
vildi’ öilum gæði færa ;
þín aðstoð boðin öllurh stóð,
og öllum vildi duga.
Því syngjuni vjer þjer litið Ijóð
af Ijúfum viuar-liuga.
Og fjelag vort, sem fúmennt cr
— því fólkið enn þú sefur —
í nafni’ ins góða’ allt þakkar þjer,
sem þú æ styrkt J>að hefur.
Sem þú við húleitt „Heklu“-múl
oss helzt til fúir duga.
Því drekkum ijer og vinar-skúl
•— án víns — af I>rá<b//-huga.
Þjer fylgi’ enn gæfan langa leið
þíns lífs, með góðum svnnna,
þó nú sje ekki góð nje greið
sú gata’, er hljótið kanna.
Ög reyndar vanstyrk ósk vor er,
mú engar þrautir buga,
— en úvallt minnumst ykkar vjer
af einum bróður-huga.
llerra Einar Sæmundsson og kona
hans lögðu upp til (Jhicago ú föstudags-
morguninn var. Þau búðu Lixjberg að
flytja öllum þeim kveðju sína og þaltkir,
sem sótt höfðu sanikomuna í Albert
Hall þ. 1. þ. m., og annars til allra
vina þeirra og kunningja hjer í bænum.
Islenzki sðfnuðurinn hjer í bænum
lieldur úrsfund í kirkju sinni föstudag-
inn þ. 10. þ. m. kl. 8 e. li. Þú verða
kosnir nýir embættismenn og lagðir fram
ársreikningar safnaðarins og kirkjunnar.
Óskað er eptir og búizt við að fundurinn
verði fjölsóttur af safnaðarmönnum.
Kvennfjelagið islenzka hjer í bænum
heldur samkomu ú laugardagskvöldið
kemur í liúsi íslendingafjelagsins. Inn-
gangur 15 cents. Ágóðinn gengur til
að styrkja nýkonina íslenzka innflytj-
endur.
Þ. 1. þ. m. andaðist lijer í uænum
Ingigerður Júnsdóttir, koua herra Stefúns
Ilrútfjörðs, eptir mjög þunga og langa
legu eptir barnsburð.
Megn magaveiki í börnum gengur
hjer í brcnum um þessar mundir, og
fjöldi barna deyr úr lienni. Diphteria
liefur og gert vart við sig.
Við kennarapróf það, er fram fór í
fylkinu í síðastl. júlím. hafa þrjú ís-
lenzk ungmenni staðizt prófið. Þau eru:
Thos. H. Johnson, Gienboro, Salina Pe-
terson, Glenboro og Björg Jónsdóttir
hjer í bænum.
í síðastliðnum múnuði dóu 74 lijer í
bænum — 41 knrlk., 33 kvennk.. Þar af
51 yngri en 5 úra, og af þessum 51 voru
40 yngri en 12 mánaðu. 10 af hinum
dánu voru íslendingar. Til samanburð-
ar skal þess getið að í júlí 1886 dóu
hjer í bænum 35 manns, og í sama mún-
uði í fyrra 80.
ftir* Takið eptir auglýsingunni frú
CHEAPSIÐE ú fyrstu síðunni. íslenzk
stúlka í búðinni, og allar vörur með
framúrskarandi lúgu veröi.
]>iíinn nf sólsting.
Frjetzt hefur vestan úr Þingvallaný-
lendu, að nýlega hafi þar dúið íslend-
ingur af sólsting. Maðurinn Ijet eptir
sig konu og tvö börn, en ekki höfum
vjer frjett, liver maðurinn var.
Spurningar og svor.
í 28. nr. Heimskringlu þ. ú. liefur
frjettaritari sú, sem var fyrir það blað
ú kirkjuþinginu ú Mountain, þessi orð
eptir herra Einar Hjörleifssyni í um-
rreðum þeim, sem urðu viðvikjandi þvi,
lyoort kirkjan virri með e.ða móti j'rjálsri
rannsólcn: „Ilvað er frjúls rannsókn?
Evolution\lí Mjer skilst svo sem evol-
ution e:gi að vera svar upp ú spurn-
inguna, hvað frjúls rannsókn sje, en
það svar skil jeg ekki. Af því lierra
Einar Hjörleifsson er einn af útgefend-
um Lögbergs, leyfi jeg mjer að snúa
mjor béint til þess lilaðs, sem hann er
við riðinn og spyrja:
1. Er þetta rjett hermt? og ef svo er, þú
2. í liverjum skilningi verður það
sagt, nð frjúls rannsókn sje sama sem
cvolution ?
o.
•
8r, 1 og 2. Einari Hjörleifssyni liefði
auðvitað ekki getaö dottið í hug að
segja aðra eins dómadftgs-vitleysu, eins
og frjcttaritari Heimskringlu hefur eptir
honum, nema ef hanu hefði skyndilega
orðið brjúlaður; því að það verður auð-
vitað ekki í nokkrum skilningi sagt að
fijáls raunsókn sje sama sem evolution. 1
Það eru tvær liugmyndir, iivor annari
algerlega óskyldar. — Ef yður leikur
annars forvitni ú að vita, í hverju sam-
bandl cvolution var nefnd fyrst í um-
ræðunum ú kirkjuþiuginu ú Mountain,
J>egar verið var að tala um, hvort kirkj-
an vreri með eða móti frjúlsri rannsókn,
þú getið þjer sjeð )>að í 20. nr. Lógbeíifs.
R. 2, Richa-rSsoiij
BÓKAVERZLUN, STOFNSETT 1878
Verzlar einpig með allfkonar ritföng
Prentar með gufuafll og bindur bœkur,
Á liorninn nndspœnis uýju pósthiisínu.
Maln St- Winnipeg.
Hjer með tiikynnum við vinum okk-
ar og vandamönnum, að hjnn 28. júlí
síðastl. þóknaðist drottni að burtkalla
okkiir elskulega einkason, (riiðjón Agvst
Vartge. Haqn var fæddur 28. marz sið-
astl.
„Drottinn gaf, drottinn burttók, sje
nafn hans vegsamað“.
Winnipeg 7. úgúst 1888.
Guðvaldur Eggertsson
llagnlieiður J ónsdóttir.
Gr. H. CAMPBELL
GENERAL
TICKET AGENT,
471 HAIS STREET. • WISSIPEtí, MM.
Headquartcrs for all Lines, as unde»-
Allan, Inman,
Dominíon, Stato,
Beaver. Morth Corman,
White Star, Lloyd’s (Bremon Llnet
Guoin, Direct HamburgLir.o,
Cunard, Fronch Lino,
Anchor, Itallan Line,
and every othcr line erossing the Aftlantlc or
I>aciflc Occans.
Publisher of ‘'CarapboIl’s Stcaraslsip Gnide.”
This Gnidegives full particnlarsof all lines, ^vith
Tirae Tables and sailing dates. Send for it.
ACENT FOR THOS. COOK&SONS,
the celebratcd Tourist. Agents of the world.
PREPAiD TECKETS,
to bring your friends out from tho Old Country,
at lowest ratcs, also
MOE4EY ORDERS AND DRAFTS
on all points in Grcat Britain and tho Con-
tinent.
BACCACE
checked through, and labcled for the ship by
which you sail.
Write for partioulars. Correspondcnce an-
swered promptly.
G. B. CAMMELL,
General Steamship Agent.
471 Main St. and C.P.R. Bepot, Winnípog, Man.
J. H. ASHDOWN,
Hardvöru-verzíunarmadur,
Cor. MAIN & BANNATYNE STREETS.
Alþckktur að því að sclja harðvöni við mjög lagu vcrði,
það er engin fyrirhöfn fyrir oss að sýna yður vörumar og segja
yður vcrðið. þegar þjcr þurtið á einhverri harðvöru að halda, þá
látið ekki hjá líða að fara til
J. H. ASHDOWN,
Cor. ii & ISaniiHÍync >St.
WIMNIPEC.
170
;,t>að er svo, Tncubu; maður, sem jeg hitti á
véginum, sagði rnjer, að hvítur maður hefði lagt
út í ,eyðimörkina fyrir tveimur árum í áttina til
þessara fjalla, og að ineð honuin hefði verið einn
þjónn, veiðimaður. T>eir hafa aldrei komið aptur“.
„Hvernig veiztu að það hafi verið bróðir
minn?“ spurði Sir Henry.
„Jeg veit það sannarlega ekki. En þegar
jeg spurði manninn, liverjum þessi hvíti maður
hefði verið líkur, þá sagði hann að hann hefði
haft þín augu, og svart skegg. Hann sagði líka,
ttð veiðimaðurinn, sem með honuin var, hefði heit-
ið Jim, og verið í fötum.“
„Það er enginn vafi á að þetta hefur verið
liann“, sagði jeg; „jeg þekkti Jim vel.“
Sir ITenry kinkaði kolli. „Jeg var viss uin
það“, sagði liann. „Ef George ætlaði sjer eitt-
livað, þá gerði liann ]>að vanalega. því var allt-
af svo varið, frá því hann var barn. Ef hann
hefur ætlað sjer að fara yfir Súlímans fjöllin, þá hef-
ur hann farið ynr þau, nema eitthvert slys hafi
viljað honum til; við verðum þá að leita hans
liinumegin við þau“.
Uinbopa skildi ensku, þó að hann talaði hana
sjaldan.
„Það er löng leið, Incubu“, sagði hann, og
jeg þýddi athugasemd hans.
„Já“, svaraði Sir Henry, „það er langt. En
það er engin sú leið til á jörðinni, sem er ó-
• 177
farandi fyrir mann, sem er alvara með að vilja
fara hana. það er ekkert til, Umbopa, sem hann
getur ekki gert, það eru engin fjöll til, sem
hann getur ekki komizt upp á tindinn á, það er
engin gft eyðimörk til, sem hann getur ekki
komizt yfir, nema eitt fjall og ein eyðimörk,
sem þú veizt enn ekkert um—hann kemst yfir
það allt, ef kærleikurinn leiðir hann, og ef hann
metur llf sitt einskis í hættunum, ef reiðubúinn
tll að halda því eða týna því, eftir því sem for-
sjónin kann að liaga því til.“
Jeg þýddi.
„Mikilfengleg orð, faðir minn“, svaraði Zúlú-
inn (jeg kallaði hann ávallt Zúlúa, þó að hann
væri það í raun og veru ekki), „tnikilfengleg,
tlguleg orð, sem eiga við karlmanns-inunn. t>ú
hefur rjett að mæla faðir minn, Incubu. ITluSt-
aðu á það, sem jeg segi; hvað er lífið? Það er
fjöður, það er grasfræ, feykt hingað og þangað;
stundum margfaldar það sig, og deyr um leið,
stundum flyzt það á burt til himnanna. En ef
fræið er gott og þurigt í sjer, þá getur það ef
til vill farið ofur-lítinn spöl eptir þeim vegi, sem
það sjálft vill. Það er vel til fallið að reyna
að fara eptir sinni eigin götu, og berjast við
loptið. Einhvern tíma á maðurinn að deyja.
Það getur ekki farið ver, en að hann deyi dálltið
ýyrr en ella. Jeg ætla að fara með þjer yfir
180
seinna fundum við hann þar; og var hann þá aö-
fægja bissu, eins og liver annar Kafír.
„Þetta er kynlegur maður“, sagði Sir Henry,
„Já“, svaraði jeg, „heldur til kynlegur,
Mjer gezt ekki að dýlgjunuin í honum. Hanrii
veit eitthvað, og vill ekki sbgja það. En jeg-
býst ekki við að það sje til neins að jagast viö
hann. Við erutn að leggja upp I kynlega ferðv
og það gerir ekki mikið til eða frá um einn
dularfullan Zúlúa.
Næsta dag bjuggunist við til að leggja af
stað. Það var auðvitað ómögulegt fyrir okkur að
dragast með þungu fílabissurnar okkar og annan
farangur yfir eyðimörkina. Við sendum því hurð-
armennina lieim aptur, og báðum gáinlan Afríku-
mann, sem átti kofa rjett hjá okkur að gæta
farangursins, þangað til við kæinuin aptur. Jeg
tók það nærri mjer að skilja aðra eins muni,
eins og þessi ágætn vorkfæri, eptir og láta þau
vera á náðum gamals þjófgofins villimanns, enda
sá jeg, hve ágirndarlega hann glápti á þau. En
jeg hafði varúð við.
Fyrst hlóð jeg allar bissurnar, og sagðf
honum, að ef haiin snerti þær, þá mundi skotið
ríða af. Iiann reyndi þetta þegar í stað með
apturhleðningnum mínum, og skotið reið af, eg
bjó til holu beint í gegn um einn af uxunum
hans, sem einmitt þá voru reknir upp að kofan-
um—svo að jeg sleppi því, hvernig skeptið lamdi