Lögberg - 21.11.1888, Blaðsíða 4

Vjer áminnum hjer meS kaup-
endur Lögbergs vinsamlega en al-
varlega um, að tilkynna þaS Á
SKRIFSTOFU BLAÐSINS, ef
TJR BÆNUM
OG
GRENNDINNI-
Niðurstaöa sú, sem fylkisþingið komst
nð viðvikjandi járnbrautarmálinu, varð
ekki sjerlega söguleg, i>ó að mikið
rœfi um það rœtt. Frá báðum biiðum
þingsalsins kom mönnum saman um það,
að Kyrrahafsbrautarfjelagið hefði haft
rangsleitnislega ofbeldi í frammi, þar
sem ]að tálmaði því að Portage-brautin
yrði lögð yhr braut Jess. En ckki virt-
ist þingmönnum Jað eiga við, að fylkið
færi að hefna sín á fjelaginu og svipta
það hlunnindum þcim, sem það hefur
hingað til notið hjá fyikinu. Að hinu
leytinu samþykkti þingið að halda fram
til streitu rjettindum fylkisins viðvíkj-
ondí járnbrauta-lagningu hvervetna inn-
nn landamæra þess, og að ráðstafanir
skuli fre.mvegis verða gerðar til þess að
fylkið þurfl ekki að biða fjártjón við
það, ef lík mótspyrna og að undanförnu
skyldi verða höfð í frammi gegn járn-
brauta-lagningum.
Fylkisþinginu var slitið á laujgardag-
inn var. í næsta skipti kemur það sam-
an í janúarmánuði.
Ekki varð mikið úr söilnunum blað-
onna Frce Prem vg Call gegn fylkis-
stjórninni, þegar á átti að lierða. Eins
og vjer gátum um í siðasta blaði voru,
var Kiliam dómari settur af fylkisstjór-
anum til þess að rannsaka sakargiptirn-
ar. Þegar til kom, neituðu ritstjórarn-
ir að færa sönnur á mál sitt fyrir rann-
sóknar-dómaranuin—fuuda sjer það eink-
um til að dómarinn hefði ekki vald til
að hefja nógu yfirgripsmikla rannsókn,
þar sem ronnsóknar-vald hans var bund-
ið við sakaráburð þann um mútur, er
blööin höfðu komið fram með. Úrslitin
verða svo þau, að áburður blaðanna á
hendur stjórninni stendur ósannaður,
þrátt íyrir það að blöðunum liefur gef-
izt færi á að sanna hann—og svo verð-
ur engin rannsókn framar.
Fyiirlesturinn „fcland að bldsa vpp“,
er sjera Jón Bjarnason flutti á kirkju-
þinginu á Mountain í sumar og síðar
hjer í bænum, er nú prentaður í Reykja-
vík og kominn í bókaverzlunina á ís-
landi. Fyrirlestursins var von hingað
með manni, sem nú er nýkominn heim-
an af íslandi, herra Kristjáni Fjeldsted.
En svo óheppilega hefur til tekizt, fyr-
ir handvömm einhverra þjóna Allan-lín-
unnar, að fyrirlesturinn heíur orðið ept-
ir i Skotlandi, ásamt fleiri bókum, sem
maðurinn hafði meðferðis. Ekki verður
því gizkað á með neinni vissu, livenær
hann kemur hingað og verður hjer til
sölu, þó að þess vonandi verSi ekki
mjög langt að biða.
Sjera Jón Bjarnason, Árni Friðriksson
og Sigurður J. Jóhannesson lögðuafstað
hjeöan suður í Pembina Co. á mánudag-
inn var. Árna Friðrikssonar er von
heim aptur síðast í þessari viku. Hinir
koma ekki aptur fyrr en eptir næstu
helgi.
Hörmulegt slys viidi til á mónudogs-
kveldið var um kl. 8 á horninu á Main
og Lombard strætum. Tíu ára gamall
drengur, Ólafur, sonur Eyjólfs Stefáns-
sonar hjer í bænum, varð undir kola-
vagni, höfuðið kramdist nlgcrlega sund-
ur, og drengurinn dó þegar. Hestarnir
fyrir vagninum liöfðu fælzt á götunni,
og vagninn var mannlaus.
íslendingur einn í Selkirk, Jón Dalsteð,
slasaðist á mánudaginn var, og er bú-
izt við nð liann muni bíða bana af.
Hann var, ásamt öðrum, aö reka niður
staura fyrir framan hús eitt, eu maskín-
an, sem notuð var við verkið, datt um
og ofan á hann.
Webb sá í Brandon, sem getið var
um í 34 nr. blaðs vors, að myrt heíði
konuna sina, var dæmdur til dauða þ.
15. þ. m. Ilann á að hengjast 28. des-
ember næstkomandi.
Eptir þvi, sem siðsta blað Ileimskringlu
segir, hefur Frímannn B. Anderson „selt
þeim fjelögum, E. Jóhannssyni, J. V.
Dalmann og Þ. Pjeturssyni biaðið Ileims-
kringlu með öllu tilheyrandi“. Herra
Eggert Jóhannsson mun því verða rit-
stjórinn eptirleiðis. Vjer óskum blaðinu
og iesendum þess til hamingju með þau
skipti. Alit nýtilegt, sem staðið hefur í
Ileimskringlu frá ritstjórnarinnar hálfu
síðan F. B. Anderson tók við stjórn
hennar í annað sinn, hefur ftuðvitað
verið verk núveranda ritstjórans.
Landar láta illa yfir sjer í New Jersey.
Einn landi vor, sem nð lieiman kom
Jangað í fyrra sumar, skrifar oss, að
flestir landar umhverfis Sayreville hafl
verið veikir í sumar meira og minna,
„en nú er fnrið að kólna í veörinu, og
það á betur við okkur‘\ Landar virðast
vera þar mjög illa staddir í efnalegu
tilliti, og þá langar hingað vestur. „Að
mínu áliti“, segir brjefritari v*r. „hefði
aldrei neinn íslendingur átt að setjast
hjer að“.
Sjera Jón Bjarnason skírði 22 böm
vestur 1 Þingvallanýlendunni um dag-
inn, gaf 8 hjón samnn og vígði graf-
reit fyrir nýlenduna. Síðastiiöiö vor
byggðu iandar þar rúmgott og sterkt
skólahús. Engin kennsla fer þar fram
í vetur, en byrjar með vorinu. Járnbraut
liggur nú fram með allri nýlendunni,
um lönd þeirra, sem syðst búa. Næstu
járnbrautarstöðvar eru að Churchbridge,
10 milur vestur af Langenburg. 44 íveru-
hús hafa iandar reist 1 nýlendunni; auk
þess liafa 22 menn numið land, sem enn
hafa ekki reist hús; alls eru þeir um
70, sem hafa þegar numið land, eða
eru rjett aS því komnir. Um 70 manns
bættust við í nýlenduna síðastliðið sum-
ar. í nýlendunni eru nú alls nálega
300 sálir. Nýlendan nær yflr tp. 22 og
23, r. 31 og 32; þó búa fáeinir menn
norðar. Að vestan og norö-vestan er
nýlendunni lokað: þar er allt land num-
ið af annara þjóða mönnum.
Frá Brandon hafa oss verið sendir
$11 til samskotanna handa Jóni Ólafs-
syni. Peningum þeim fylgdi eptirfarandi
brjef, ásamt ósk um að það yrði prent-
að í Lögbergi:
Hjer með sendum vjer, allir þeir
íslendingar, sem nú eru í Brandon,
$11 til liinnar heiðruðu nefndar í Winni-
peg, sem veitir samskotunum til Jóns
alþm. Ólafssonar móttöku, og eru þeir
þakkiætisvottur vor fyrir rit hans
gegn bæklingi þeim, er Ben. Grön-
dal samdi um oss og landa vora heima
á Fróni, og fjekk með tilstyrk blaðsins
lsafoldar sent út meöal hinnar íslenzku
Jjóðar; en þar eð æöi margir af þeim
löndum, sem teljast til bæjar þessa, eru
eigi heima um þessar mundir, eru sam-
skotin minni en eila mundi hafa orðið
í þetta skipti; en vjer erum þess full-
vissir að þeir, sem eigi ná til að senda
í þetta sinn, muni gera þaö síðar, þvi það
er alraenn skoðun manna hjer, að Jón
Ólafsson verðskuldi innilegt þakklæti allra
íslenzkra manna í oröi og verki, hvar
svo sem þeir eiga heima, fyrir dreng-
lyndi sitt, þareð ekki er einn einasti
íslendingur, er undan sje þeginn æru-
leysis-áburði Benedikts; þess vegna þykj-
umst vjer og fullvissir um að landar
vorir heima á Fróni, láti eigi lengur
hjá líða að auðsýna herra Jóni Ólafs-
syni þakklæti sitt á drengilegan hátt,
bæði fyrir þetta siðasta svar, er hann
tók fyrir hina islenzku þjóð, og vegna
þess að hann hefur að svo mörgu öðru
leyti lagt sinn eigin hng í sölurnar
hennar vegnn.
í nafni íslendinga i Brandon.
G. E. Gunnlatigsson.
Árna Friðrikssyni hafa nýlega verið
sendir $17,25 frá löndum í Duluth til
samskotanna handa Jóni Ólafssyni. Leif-
ur Hrútfjörð mun hafa safnað því fje;
að minnsta kosli sendi hann peningana
hingað.
W:.
þeir skipta um bústað, hvort held-
ur er hjer í bænum eða annars
staðar, Og jafnframt taka fram,
hvar þeir hafa áður erið.
þeir, sem ekki gera aðvart á
]>cnnan hátt, þegar þeir flytja
sig, geta okki ætlazt til að fa
blaðið heim til sín.
GEO. F. MUNROE.
Málafœrslumaðv/r o. s. frv.
NY FÖT! NÝ FÖT!
Freeman Block
Maiai 33-fc- W
vel þekktur mcðal Islendinga, jafnan reiðu-
búinn til að taka að sjer mál þeirra, gera
fyrir þá samninga o. s. frv.
Bæjarstjora-kosning
fyrir 1889.
Til kjóscndanna í Winnipeg-bæ.
Herrar mínir.
Eptir tilmælum fjöldamargra kjósenda
lief jeg látið til leiðast a5 bjóða rnig
fram sem brcjarstjóra-efni fvrir árið 1889.
Verði jeg kosinn, mun jeg leggja ailt
kapp á að vinna að hag Jessa bæjar
með jafnmikilli trúmennsku, eins og að
undanförnu. Jeg mælist virðingarfyllst
tii þess að alíir borgarar, sem hlynntir
eru kosningu minni, greiði atkvæði með
mjer og láti sjer annt um þessa kosn-
ingu.
Vinsamlegast,
THOMAS RYAN.
-Sigur'bi* J. Joltanncsóon
298 Ross Str.
liefur tíl sölu
LÍKKISTUR
á allri stærð og hvað vandaðar,
sem inenn vilja, með lægsta verði.
Hjá honum fæst og allur útbúnað-
ur, sem að jarðarförum lítur.
N ý k o !ii n a r Iianstvðrn r.
Ný haustföt, $11,00 virði, fyrir $6,50
Ný haustföt, $16,00 virði, fyrir $9,50
Ný haustföt, $18,00 virði, fyrir $10,50
Nýir haustfrakkar, $12 virði, fyrir $7,50
Nýir, ljómandi frakkar (worsted), $16,00
virði, fyrir $11,00
Góðar ullarbnxur fyrir $1,50.
KOMIB OG8JÁIÐ.
42 6 Main Str.
KJÖTVERZLUN.
.Teg hef ætíð á reiðum höndum
miklar bvrgðir af allskonar nj'rri
kjötvöru, svo sem nautakjöt, sauða-
kjöt, svínsílesk, pylsur o. s- frv.
Allt með vægu verði.—
Komið inn og skoðið og ^pyrjið
um verð áður en ]>jer kaupið ann-
ars staðar.
John Landy
226 EOSS ST.
37 WEST MARKET Str., WINNIPEG.
Beint á móti ketmarkaðnum.
Ekkert gestgjafahiís jafngott í bænum
fyrir $1.50 á dag.
Reztu vínföng og vindlar og ágæt „billi-
ard“-borð. Gas og hverslcyns Þægindi í
húsinu. Sjerstakt verð fyrir fasta skiptavink
JOIIN BAIRD Eigandi.
S. POLSON
CHEAPSIDE
að eins eina viku
50 STYKKI AF KJÓLAEFNI
FYRIR HÁLFVIRÐI.
Komið sem fyrts, og fáið þau
beztu kaup, sem nokkurn tíma hafa
verið boðin á kjólaefnum í þessum
bæ.
Okkur er annt um nð sem flestir
nf okkar stöðugu skiptavinum geti
fengið þessi kjólaefni, og seljum
því hverjum einstökum ekki efni í
f fleiri en einn kjól.
Komið þegar og spyrjið ejitir kjóla-
efnunum fyrir hálfvirði.
Banfield & McKiechan.
LANDSÖLUMAOUR.
Bæjarlóðir og bújarðir keyptar
og seldar.
f\\ a turt ;t g it r í) ;t r
nálægt bænum, seldir með rrrjog
góðum skilmálum. Skrifstófa í
Harris Block Nain Str.
Beint á móti City Hall.
JAKDARFARIR.
Hornið úMain & Market str.
Líkkistur og allt, sem til jarð-
arfara J>arf,
ÓDÝRAST I BCENUM.
Jeg geri mjer mesta far um, að
weti alu farið sem bezt fram
við jarðarfarir.
Telephone Nr. 413.
Opið dag og nótt.
M. HUHGES.
sea
sngt, að þessir helgú dómar hefðu þegar verið
fengnir konunginum í hendur, og að hann vildi
finna okkur fyrir hádegið.
Við báðum stúlkurnar að fara út. og ]>eim
þótti það nokkuð undarlegt, og kunnu þvf held-
lit ekkert tel. bvo fórum við að búa okkur svo
vel, sem ástæður okkar leyfðu. Good lagði enda
út í að raka sig ajitur hægra megin á andlitinu;
en við sýndum honuin fram á að hann mætti
tneð engu móti snerta vinstri kinnina; þar var
ftá koinið allra-faliegasta skegg. Af okkur hin*
ntn er það að segja, að við ljetum okkur nægja
ftð þvo okkur vel og greiða hár okkar. Gulu
lokkarnir á Sir Henry náðu nú næst um þvf
niður á herðar, og nú var hann fíkari dönskum
fornköppum en nokkru sinni áður; gráa stríið
4 mjer var fullur þumlungur á lengd, f stað
þess að jeg skoða að jafnaði liálfan þumlung það
lengsta, som jeg geti haft það.
Jíj>tir að við höfðum etið morgunverð okkar,
T)g reykt eina ]>ípu hver, fengum við þau boð
með enguin Jítilfjörlegri manni en Infadoos sjálf-
um, að Twala, konungurinn, væri reiðubúinn til
að taka á inóti okkur, ef við vildutn gera svo
Víl að koina.
V ið gátum þess í svari okkar, að okkur þætti
betra að bíða þangað til sólin væri komin dá-
lítið hærra á lopt, að við værum þreyttir eptir
ferðina, o. s. frv., o. s. frv. D er ávallt vel
»67
til fallið, að flýta sjer ekki of ínikið, þegar við
villimenn er a.ð eiga. Þeir eru visir til að álíta
það ótta eða undirferli, þegar þeiin er sýnd kurt-
eysi. Og því var það, að þó að okkur væri al-
veg eins annt um að finna Twala, eins og Twala
gat verið að finna okkur, þá settumst við niður
og biðum einn klukkutíma; tímann, sem vii bið-
um, notuðum rið til að taka til þær gjafir, sem
við gátum gefið; en þær roru ekki rniklar, eins
og að líkindum ræður, þar sem vörubyrgðirnar
voru jafn-rírar. Gjafirnar voru Winchester-bissan,
sem Ventvogel heitínn hafði haft, og nokkrar
perlur. Bissuna og skotfæri ætluðum við að gefa
hans konunglegu hátign, en perlurnar voru handa
korium lians- og hirðmönnum. Við höfðum þegar
gefið Infadoos og Scragga fáeinar þeirra, og við
höfðum komizt að því, að þeir voru alveg hug-
fangnir af þeim, því að þeir höfðu aldrei sjeð
neitt likt þeim fyrr. Loksins lýstuin við því
yfir að við værum albúnir, og við lögðum á
stað; Infadoos vísaði okkur veg, og Umbojia bar
bissuna og perlurnar.
Eptir að við höfðum gengið fáein hundruð
faðma, komuin við að umgirtu svæði, nokkuð
líku þvf, sem lá utan um kofana, sem okkur höfðu
blotnazt; það var að eins 50 sinnuin stærra. Dað
hefur ekki getað verið minna en 6 eða 7 ekrur.
Allt í kringum girðinguna, sem lá utan um þetta
svæði, var röð af kofum; þar bjuggu konur
270
þessari lireyfingu svarað með því að 8000 Spjót
lyptust upj>, og út úr 8000 kokuin hljómaði kon-
unglega kveðjan „Koom“. Drisvar var þetta end-
urtekið, og í hvert skipti skalf jörðin af hávað-
anum, sem ekki verður jafnað saman við neitt,
nema við dýjistu nótur þruinunnar.
„Yer þú auðmjúkur, lýður“, vældi mjó rödd,
sem virtist koina frá ajianuin í skugganum, „það
er konungurinn“.
„Dað er konungurinn“, grenjuðu 8000 kok
sem svar. „Ver J>ú auðmjúkur, lýður, það er kon-
ungurinn“.
Svo varð aptur þögn — dauða-þögn. þegar í
stað var liún þó rofin. Hermaður einn vinstra
megin við okkur missti skjöld sinn, o g hann.
fjell á kalksteinsgólfið og glnmraði við.
Twala sneri sínu eina, kalda auga í þá átt-
ina, sem skröltið iiafði orðið. „Kom þú liingað“
sagði hann með þrumu-raust.
Fríður ungur rnaður gekk út úr fylkingun-
um og staðnæmdist frammi fyrir honum.
„Dað -var þinn skjöldur, sem fjell, klaufa-
hundurinn J>inn. Vilt J>ú valda mjer svívirðingar
í auguvn ókunnra manna frá stjörnunum? Hvað
hefur J>ú J>jer til afsökunar?“
Og J>& sáum við vesalings manninn fölna,
þótt yfirlitur hans væri dökkur.
„Það var af hendingu, ó kált'ur svörtu kýr-
innar“, sagði hann í hálfum hljóðum.